วันนี้มีแรงบันดาลใจให้ต้องเขียนเรื่องชายแดนภาคใต้ เนื่องจากตนเองเกิดข้อสงสัยเกี่ยวกับการจัดการปัญหาชายแดนภาคใต้...เพราะสิ่งที่ได้เห็นและรับรู้อยู่ทุกขณะจิต...ยังคงเป็นข้อกังขาให้ต้องขบคิดว่า...เพราะเหตุใดนักวิจัย นักวิชาการ หรือแม้กระทั้งผู้นำในระสูงของบ้านเมือง...จึงยังคงให้ความสำคัญและต่างถกถึงสาเหตุแห่งการก่อเกิดปัญหา...ดิฉัน ขอตั้งข้อสังเกตว่า "วันนี้ คุณได้ใช้เวลานานพอหรือยัง กับการถกประเด็นการค้นหาสาเหตุแห่งปัญหาชายแดนภาคใต้"
ดิฉัน มิอาจจะคัดค้านหรือโต้แย้งคำกล่าวที่ว่า "ถ้ายังไม่เข้าใจถึงปัญหา...แม้พบคำตอบ...ก็จะยังคงไม่ทราบว่า...พบแล้ว" แต่อยากให้ย้อนกลับไป...จากวันนั้น...เวียนมาถึงวันนี้...นับเวลาร่วมหลายปี...ต่างคนต่างเข้าใจ ต่างคนต่างค้นหา ต่างคนต่างได้มาซึ่งสาเหตุแห่งปัญหาที่หลากหลายกันไป...และเช่นกันจากวันนั้น...เวียนมาถึงวันนี้...นับเวลาร่วมหลายปี...ร่วมหลายครั้งและหลายครา...ที่ต่างคนต่างต้องสูญเสียเพื่อนชีวิต...เพื่อนมนุษย์คนแล้วคนเล่า...วันแล้ววันเล่า...แต่ข้อถกเถียงถึงสาเหตุแห่งปัญหานั้น ก็ยังคงไม่จบสิ้น...ขณะที่ชีวิตของผู้กล้า...ผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกัน...ถูกกลืนหายไปพร้อม ๆ กับเวลาแห่งการขบคิดเพื่อการเข้าถึงสาเหตุแห่งปัญหาอย่างแท้จริง...แล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่า...หาก ณ ผืนแผ่นดินแห่งนั้น...ในเวลานี้...ไม่มีชีวิตเพื่อนมนุษย์ให้เหลืออยู่
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Vij ใน psychology
ตามอาจารย์กู้เกียรติมา..ถามข่าวคราว..ทำบุญเดือนสิบแล้วเงียบเลย..คิดถึงนะ...ถ้ากลับมาแล้วรีบมาบอกเพื่อนๆด้วยนะ...
เรารอวัน 3 จังหวัดชายแดนใต้สงบอย่างใจจดจ่อนะ..