การทำ R2R น่าจะเป็นอะไรที่ได้ไปมากกว่า...การได้งานวิจัยหนึ่งเรื่อง
การทำ R2R ที่ใช้ "ใจ" ใจทำ นั่นน่ะคือ ..."ศรัทธา"...อันเป็นลักษณะของอาการที่ศรัทธาในความดีงามที่ทำ...
ทำด้วยความตั้งใจและตั้งมั่น อย่างไม่หยุดหรือคิดเลิกจะทำ อาการนี้เรียกว่า "ฉันทะ" เกิด
...เชื่อแน่ว่า...
ทำไปแล้วเมื่อเจอปัญหาและอุปสรรค...ย่อมนำพาให้ใจนี้ตั้งหลักตั้งท่าได้ง่ายขึ้น และสามารถเผชิญต่อปัญหา อุปสรรค ตลอดจน ... ความทุกข์ ท้อ เบื่อหน่าย ขี้เกียจ ขี้คร้านได้... นี่แหละ...คือ "วิริยะ"...อดทนไม่ทุกข์ เพียรทำไป...
ทำไป...ทำไป...ทำไป
ทำไปเพื่อมุ่งหมายเพียงเพื่อให้ปัญหาได้แก้ไข ได้ที่ถูกที่ควร ที่เหมาะ ที่ต้อง
ทำไปเพื่อให้พัฒนาขึ้น เจริญขึ้น ที่สุดแล้วนำไปสู่ความเจริญแห่งภายใน...จิตในใจ...
ไอ้อาการที่ทำไป...ทำไป...ทำไป นั่นน่ะเราเรียกว่า มีอาการจิตจ่ออยู่กับกิจการงานที่เราศรัทธา อย่างตั้งมั่น เกิดอาการ "จิตตะ" เกิดขึ้น
ทำไปแล้ว...ไม่ทำแบบไร้ปัญญา
หากแต่ว่า ทำไปแล้วหันกลับมาพิจารณาใคร่ครวญ...
สิ่งไหนดีแล้วก็ทำให้ดียิ่งขึ้น... สิ่งไหนที่ยังไม่ดีเราก็ปรับกระบวนท่าใหม่
นี่แหละคือ อาการของความใคร่ครวญ ... ที่ชื่อเพราะหน่อยก็คือ "วิมังสา"
....
ทำไปแล้ว...ได้อะไร
เราก็ได้นิสัยของเจ้าอาการสี่อย่างนี้ "ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา"
พอทำไปถึงที่ถึงเหตุ...ปัญญา ก็เกิด
ลักษณะอาการที่ปัญญาเกิดนั่นแหละ คือ ...องค์ความรู้ที่ปรากฏขึ้น
ขอบคุณครับ อ.กะปุ๋ม
อิทธิบาท๔ ธรรมะแห่งการทำงานให้ประสบความสำเร็จ
ขอเป็นกำลังใจให้ทีมงาน R2R ทุกท่านครับ