นึกว่าอาจารย์ธรรมศาสตร์ที่ไหน...มาไกลถึงบ้านพักผม
วันนี้ต้องหยุดภารกิจประจำสัปดาห์หนึ่งวัน คือ การเดินทางไปติวเอนท์ให้แก่น้องๆเยาวชนในพื้นที่อำเภอยะหา ร.ร. สุขสวัสดิ์วิทยา เนื่องจากต้องต้อนรับแขกผู้มาเยือนจากต่างถิ่นที่เคยเรียนรู้และสัมผัสถิ่นปัตตานีมาพร้อมกับผม (อ๋อ...ตอนนี้เป็นเขยชาวนราธิวาสไปแล้วครับ อิอิ)
คนที่ผมกำลังพูดถึงไม่ใช่ใครที่ไหนครับเป็นเพื่อนสมัยเรียนปริญญาตรีด้วยกันที่ ม.อ.ตานี หนุ่มน้อยหน้ามนชนกรุงเทพฯ ตอนนี้ไปเป็นอาจารย์พิเศษสอนภาษามลายู โครงการเอชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา คณะศิลปศาสตร์ฯ ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้ข่าวว่าแค่ไปเป็นอาจารย์ได้เดือนกว่าๆก็ทำเอานักศึกษาพากันติดกันตรึมประมาณว่า ๓ ชั่วโมงหมดแล้วอยากเรียนต่อ ฮ่าๆๆ ก็อาจารย์ออกจะหนุ่มน้อยหน้าตาดีแถมฝีปากกล้า เนื้อหาวิชาลุ่มลึกซะขนาดนั้น อิอิ สนับสนุนเพื่อนเต็มที่ครับงานนี้
มาถึงไม่พูดพร่ำทำเพลงตามประสาคนสนิทชิดเชื้อไม่ทันได้ทำภารกิจอะไร เจอกันปุ๊บก็คุยกันออกรสชาต เสมือนว่าไม่ได้เจอกันนานทั้งที่เพิ่งจะไม่เจอกันก็ประมาณ ๓ เดือนเอง งานนี้วงสนทนาในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เปลี่ยนไปครับ จากเดิมที่คุยแต่เรื่อง(ไร้) สาระ มารอบนี้ความเป็นวิชาการคงมีอยู่เต็มตัวมากขึ้นเนื้อหาที่คุยเลยออกแนววิชาการๆๆ ก็ได้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันหลายเรื่อง ถามว่าจะมากี่วันท่าน(ให้เกียรติเพื่อนหน่อย) บอกว่าคงจะสักอาทิตย์แต่จะขอนอนค้างที่นี่แค่คืนเดียวพรุ่งนี้ก็จะไปนราธิวาสกับภรรยาแล้วและจะเลยไปที่ UM มาเลเซียต่อเพื่อทำเรื่องสำเร็จการศึกษา (เข้าใจและอิจฉาเล็กน้อยคนมีครอบครัว อิอิ รู้ตัวล่วงหน้าโดนแซวอีกแน่ ฮ่าๆ)
คุยไปคุยมาสิ่งหนึ่งที่ยังคงชัดในเพื่อนที่เคยรู้จัก คือ วิถีทางความคิดที่จะโลดแล่นอยู่บนถนนของการศึกษาที่พวกเราเคยสัญญากันว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเพราะตอนนี้เพื่อนสมัยเรียนที่สนิทกันเคยพักอาศัยด้วยกันต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปตามความถนัดในมหาวิทยาลัยต่างๆ (อัลฮัมดุลิลละฮฺ) มีเพียงผมที่ยังโลดแล่นบนถนนในแทบภาคใต้อยู่คนเดียว (เสียวหลังเหมือนกัน อิอิ)
เคยคุยกันว่าสิ่งหนึ่งที่พวกเราถนัดที่สุดและคงทำได้ดีมากกว่าที่จะประกอบอาชีพอื่น คือ การสอน ถือว่าเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับครู ที่สำคัญเพื่อเดินตามแนวทางของท่านศาสดา
ท่านนบีมุฮัมมัด ได้กล่าวไว้ว่า ..
إنما بعثت معلماً
(แท้จริงฉันถูกส่งมาเป็นครู)
ขอบคุณข้อมูลจาก IBM ครูปอเนาะ ของเราจากบันทึก ( http://gotoknow.org/blog/tarbiah/272732 )
และเราก็คิดว่าเราจะทำหน้าที่นี้ต่อไปส่วนจะเป็นสนามใดนั้นไม่ขอเกี่ยงครับ อิอิ ผมเองก็อยากลองสนามใหม่ๆบ้างครับ ว่าแต่ไม่รู้ตอนนี้ทางมหาวิทยาลัยของเราจะยินดีรับเพื่อนของผมไหม๊หากเขาคิดจะลองสนามใหม่ๆในพื้นที่นี้บ้าง อิอิ
ความเห็น (14)
สุภาษิตไทยเขาบอก แข่งบุญแข่งวาสนา แข่งไม่ได้ครับ ดังนั้นใครจะมีครอบครัวก่อนก็ให้มีไปก่อนเถอะครับ แต่สำคัญคือคนยังไม่มีก็ควรจะรีบให้มีเสีย ฮิฮิ (ประเด็นเดียวกันหรือเปล่าเนี๊ยะ)
สู้กันต่อไปนะคะ บนวิถีแห่งการศึกษา
ชอบรู้ที่ใช้ประกอบมากเลยคะ ความหมายดี
บอกแล้วให้รีบๆหา ลองมองคนใกล้ตัวบ้างก็ดีนะบัง
จะใด้ไม่ต้องอิจฉาคนอื่นใง อิอิ(ล้อเล่น)
ทุกอย่างถูกกำหนดใว้เรียบร้อยแล้วเพราะฉะนั้นDon't be seriouse
ขอเป็นกำลังใจในการทำงานและตามหานางในฝันตอไป สู้ สู้
1. 
2. mujalin
แวะมาทักทายค่ะ
มีกำลังใจดีๆในทุกๆวัน ปลอดภัยในทุกๆที่นะคะ
7. 
- คนทำดี
- พระเจ้าค้มครองค่ะ
- อย่าเสียวแต่หลัง
- ระวังหน้าด้วย อิอิ
9. 
- อัสลามูอาลัยกุม
- ตามมาอ่านค่ะ ขอดุอาอยู่เหมือนกันว่าให้มีลูกสักคน มาทำหน้าที่เป็นอาจารย์บ้าง
- อยู่ในวงการศึกษา โดยเฉพาะเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย รู้สึกว่าก้าวไกลดี
- ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
- วัสลาม
สลามบัง
รู้สึกว่าคุ้นชื่อนะ แต่จำไม่ได้แล้ว ว่าชื่อไร บังซีไหม แนะผมด้วย
อย่างที่บอกนะบัง คนเขาส่งเสริม ยุยง นะ อย่าช้า เอาเลย อิอิ
ไปทำงานก่อนละ
วาสสลาม
11. ขอบใจมากน้อง
12. คนตานี
ใช่ครับคนที่พูดถึงบังบาซีรนั่นแหละครับ
เรื่องนั้นยังไงก็อย่าลืมดูให้ตัวเองบ้างหละ อิอิ