ประวัติย่อ

ทำงานที่โครงการพัฒนาชุมชนสวนยางขนาดเล็ก จ.สตูล หัวหน้าโครงการคือพี่ชายแสนดี คุณกำราบ พานทอง ครับทำอยู่ ๓ ปี ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะเราไม่เข้าใจงานก็เป็นได้ ....ช่วงนี้ได้แฟนแล้วหล่ะ

กเกลับบ้านขับรถส่งแตงโม และมะพร้าวอ่อน ไปภูเก็ต ๓ ปี ประมาณปี ๓๔ น้องชายจบวิศวะ มอ.หาดใหญ่ ก็ไม่ต้องรับภาระแล้ว ขึ้นกรุงเทพฯพร้อมแฟน....มาอยู่ที่   ปากเกร็ด  นนทบุรี...

ทำค้าขายหลายอย่าง จนมาปั่นสามล้อถีบ อยู่ 2 ปี (ที่จริงทำงานแล้วอีก ๑ ปี แต่เสียดายเงินจึงปั่นเพื่อออกกำลังกาย แล้วได้เงินด้วยอีก ๑ปี ) ทำงานที่บริษัท CSN associates เป็นงานวิจัยตลาด ช่วงนี้แหละที่เจอ ๒ เรื่องใหญ่ในชีวิต คือ หนึ่ง ไปทำวิจัยที่ชลบุรี กลับเย็น นั่งรถสาย 23 (สำโรง-เทเวศน์) ยืนโหนรถ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม ถึงเทเวศน์ ตีหนึ่ง (ฝนพันปีมั่งครับ) และพฤษภาทมิฬ (นั่งรถกลับบ้านตอนเย็น เห็นมหาจำลองประท้วง แห่ไปอนุสารีย์ประชาธิปไตย) เช้าก็ไปเก็บข้อมูลต่อที่ลาดพร้าว ได้ข่าวปฏิวัติโดย รสช. ทำงานอยู่ ๑ปี จนทราบข่าว ของหลานระหัสว่า ถ้าพี่อยากทำงานพัฒนาให้มาสมัครที่มูลนิธิหมู่บ้าน.....

ทำงานที่มูลนิธิหมู่บ้าน ถึงปี ๔๐ แล้วออกไปทำสนามกอลฟ์ อยู่ ๖ เดือน ปี๔๑ กลับเข้ามาทำงานอีกครั้ง ปี๔๒ ทำไมถึงต้องมาอีกที่มูลนิธิหมู่บ้าน เพราะรับปากชาวบ้านว่าจะมาทำให้เขาอยู่ได้ระดับหนึ่ง (จ.กระบี่)  แล้วจึง  ออกมาค้าขาย(ตำส้มตำกับไก่ทอด) จนปี ๔๕ ไปบวชเป็นพระ .....เจอตัวเอง เมื่ออายุ ๓๙ ปีแล้ว ขอบคุณพุทธศาสนา อาจารย์เสรี  พงศ์พิศ และมูลนิธิหมู่บ้าน

บวชอยู่ ๒ ปี จึงออกมามีแฟนอีกครั้ง ...ใครเขาจะว่าสึกออกมามีเมียก็ไม่สนใจกับคำกล่าวเหล่านั้น รู้ว่า เมื่อครบ ๓ ปี เราก็หมดหน้าที่แล้ว จะอยู่กับแฟน หรือไม่ก็ไม่สนใจครับ.....

เริ่มเข้าทำงานที่ สสวช. เดือน พ.ย. ๒๕๔๙ ครับทำถึงทุกวันนี้ครับ ทำงานเครือข่ายองค์กรชาวบ้านครับ  ให้ชื่อว่า เครือข่ายชุมชนเรียนรู้ครับ