นานแล้วที่ผมไม่ได้พร่ำรำพันบทกวี ทั้ง ๆ ที่ชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ และนานแล้วที่ผมเองหลงลืมการจารจดหยดฝันจากความรู้สึกที่แน่นลึกอยู่ท่วมท้นให้ออกมาเป็นตัวอักษร ด้วยความรู้สึกลึก ๆ ในวันนี้ ผมจึงขอปล่อยอารมณ์ล่อง ท่องไปตามสวนพฤกษาแห่งความรู้สึกของผม เกี่ยวเก็บเป็น "ลำนำ" ไร้ซึ่งท่วงทำนอง ไม่มีแม้จังหวะจะโคนที่สวยงาม
ปล่อยฝันไปตามฟ้า
เที่ยวท่องล่องนภา
ฟ้าสีครามโอบรอบเอว
..................................................
ใช่สินะ ก็เพราะความรัก ที่ทำให้ชีวิตของคนเราทุกคนก้าวเดิน ความรักเป็นพลังให้ไขว่คว้าในทุก ๆ สิ่ง ความรักทำให้คนเราเกิดความทะยานอยาก และความรักก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเราทุกคน พลานุภาพของความรักไร้ซึ่งมาตรวัดใด ๆ ในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้จะสามารถมาประเมินค่า เราทุกคนล้วนต้องการความรัก แต่ความรักของแต่ละคนนั้น "ไม่เหมือนกัน"
ในนามของความรัก
คือ
อิสระและเสรี
..............................................
นักกวีหลาย ๆ ท่านได้กล่าวไว้ว่า "แม้ตัวเรากับคนรักจะอยู่ห่างกันสุดขอบโลก แต่อย่าลืมว่าอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน" นั่นคือความจริงที่สุด และจริงที่สุดสำหรับฉันและเธอที่ความหมายนั้นแตกต่างออกไป ในรอยต่อของช่วงระยะเวลากลางวันและกลางคืน นั่นคือเสี้ยวหนึ่งที่เราจะได้พบกัน
หากท้องฟ้าวันนี้มืดสนิท
ระหว่างเธอกับฉัน
คงเหมือนกับกลางวันและกลางคืน
............................................
ในนามของความรัก
หากฉันคือพลังที่หล่อเลี้ยงสรรพชีวิตที่มีอยู่บนโลก
เธอคือลมหายใจของสรรพสิ่ง
......................................
ในนามของความรัก
ในห้องหัวใจของฉัน
มีเจ้าของคือเธอ
................................................
ในเส้นทางเดินของแต่ละชีวิต ล้วนมีหน้าที่ที่แฝงอยู่และฝังลึกจนทำให้ตัวเราเองมองไม่เห็น คือหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ เราถูกบดบัง ปิดกันด้วยหน้ากากทางสังคม และเป็นมายาภาพที่ยากยิ่งต่อการที่จะเอาชนะ มีเพียงอาวุธชนิดเดียวเท่านั่นที่สามารถทำลายคราบเปลือกแห่งสังคมนี้ได้คือ "ความรัก"
ระหว่างความรักและความคิดถึง
ความหมายอาจแตกต่างกัน .. สำหรับฉัน
เพราะรัก จึงเติมต่อด้วย ความคิดถึง
..........
มีดวงดาวอยู่บนท้องฟ้านับล้านล้านดวง
แต่มีอยู่ดวงเดียวเท่านั้น
ที่เราพยายามเอื้อมมือคว้า
.........
เธอที่รักของฉัน
เธอเห็นสายลมนั้นไหม
ไร้ตัวตน แต่รู้ว่ามี
..........
ในความงดงามของความรัก
หากว่าฉันมีโอกาสได้กุมมือเธออีกสักครั้ง
ฉันจะไม่ยอมปล่อยมือเธอ นิรันดร์
..........
จากเพื่อจบ
เจ็บเพื่อจำ
ซ้ำเพื่อลืม
........................................................................
อักษรสุนทรีย์