ดี..ชั่ว..อยู่ที่การกระทำและความประพฤติ ไม่ใช่ชาติกำเนิด

“ มีคนยืนยันว่า แม่ของประมวลอุ้มท้องมาคลอดที่โรงพยาบาลที่นี่แน่นอน รู้จักทั้งชื่อพ่อและแม่ แต่มันนานมากแล้วไม่รู้ว่าจะไปติดต่อใครได้ ”

เมื่อเราเป็นคนดี ทำความดีเสมอๆ สักวันหนึ่งสิ่งที่เรากระทำลงไปนั้น จะตอบแทน ให้เรามีความสุขได้บ้างจริงๆนะ ..เป็นคำพูดที่คุณครูทุกท่านได้พร่ำสอน ลูกศิษย์คนนี้เรื่อยๆมา

เคยนำเสนอเรื่องราว หนึ่งชีวิต ที่เหลืออยู่ .....ลูกศิษย์ที่น่าสงสารของครู และได้ติดตามเรื่องนี้มาตลอดจนกระทั่งลูกศิษย์ของครูชื่อ ประมวล ขอสงวนนามสกุลค่ะ ได้วันเดือนปีเกิด โดยใช้ วันที่ 1 เดือน มกราคม ส่วน พ.ศ.นับย้อนหลังไป3 ปี จากปีที่เข้าเรียนชั้นอนุบาล 1 และได้ไปทำบัตรประจำตัวประชาชนเรียบร้อยแล้ว

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็เนื่องมาจาก เราเป็นเจ้าหน้าที่ทะเบียนของโรงเรียน เมื่อใกล้วันที่นักเรียนจะจบชั้น ประถมศึกษาปีที่ 6 จึงต้องตรวจสอบข้อมูลของนักเรียนจากทะเบียนบ้าน กับทะเบียนโรงเรียนให้ตรงกัน เพื่อออกหลักฐานการเรียนจบชั้นสูงสุดของโรงเรียน แต่ประมวลมีชื่อในทะเบียนบ้านของโรงเรียน จึงบอกว่าให้ไปขอเจ้าของบ้านที่อุปการะอยู่ “ ให้นำชื่อของเธอเข้าทะเบียนบ้านให้เรียบร้อยนะ เพื่อความสะดวกที่จะเข้าเรียนต่อในชั้น ม. 1 ” ซึ่งเรารู้จักเป็นการส่วนตัว อายุรุ่นราวคราวเดียวกันและสนิทสนมเป็นอย่างดี เคยคุยเรื่องของประมวลกันอยู่บ่อยๆเวลาประชุมผู้ปกครอง จึงไม่ต้องไปด้วยตัวเอง

อีกไม่นานเถ้าแก่ใจดี ชื่อว่าป้าแดงของประมวล ก็ไปที่ว่าการอำเภอพร้อมกับสามีเพื่อนำชื่อเข้าทะเบียนบ้าน แต่ทำไม่ได้ ด้วยเหตุผลที่ว่า เด็กคนนี้ไม่มีสูติบัตร ทำบัตรประชาชนได้อย่างเดียว

ทะเบียนบ้านทำไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าเป็นคนไทยแน่นอนหรือไม่ แต่ยังดีเจ้าหน้าที่ให้คำแนะนำมาว่า ลองไปสืบดูเด็กคนนี้เกิดที่ใด

ป้าแดงและสามีก็ทำตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่จากอำเภอ พอได้คำตอบทั้งสองคนก็กลับไปคุยกันที่โรงเรียนอีก บอกว่า “ มีคนยืนยันว่า แม่ของประมวลอุ้มท้องมาคลอดที่โรงพยาบาลที่นี่แน่นอน รู้จักทั้งชื่อพ่อและแม่ แต่มันนานมากแล้วไม่รู้ว่าจะไปติดต่อกับใครได้ ” เราก็เลยโทรศัพท์ไปหาเจ้าหน้าที่ห้องบัตรของโรงพยาบาล แนะนำตัวเอง.. ตำแหน่ง.. โรงเรียน .. บอกจุดประสงค์ว่า

"ขอความกรุณาค้นประวัติของนักเรียนให้หน่อยได้ไหมคะ คาดว่าน่าจะเกิดประมาณ พ.ศ.2539 โดยจะให้ผู้ปกครองไปติดต่อเดี๋ยวนี้เลย แต่จะค้นให้เมื่อไรก็ได้ค่ะ " ได้รับการตอบรับจากเจ้าหน้าที่ห้องบัตรของโรงพยาบาลอย่างดียิ่ง ใช้เวลาค้นประวัติที่ห้องคลอดประมาณครึ่งวัน ก็ทราบ วันเดือน ปีเกิด(เกิด พ.ศ. 2537 เข้าเรียนช้าไป 3 ปี )

ประมวลเกิดที่นี่จริง ชื่อ – นามสกุล ของพ่อ แม่ และตัวประมวล ตามที่ป้าแดงไปสอบถาม ตรงกับหลักฐานของโรงพยาบาล แต่พ่อและแม่ไม่มีบัตรปะจำตัวประชาชนจึงไม่รู้ข้อมูลอื่นๆ สามีของป้าแดงจึงทำเรื่องแจ้งเกิดให้กับประมวลเพื่อนำไปดำเนินการ ตามขั้นตอนเรื่องทะเบียนราษฎรต่อไป ซึ่งก็ใช้เวลาประมาณ 1 เดือน กว่าจะมีผู้ไปรับรอง ในที่สุดประมวลจึงมีชื่อในทะเบียนบ้านของป้าแดงในฐานะ ผู้อาศัย เพราะป้าแดงมีลูกชายอยู่แล้ว 1 คน

ประมวลเป็นเด็กขยันเรียน มีน้ำใจ ช่วยเหลือครู อาจารย์ และเพื่อนฝูง จึงเป็นที่รักใคร่ของทุกคน บ้านอยู่ใกล้ๆกับโรงเรียน ทำงานก่อนไปโรงเรียนทุกวัน วันหยุดช่วยป้าแดงทำงาน ป้าแดงจะเลี้ยงแบบลูกหลาน ให้เงินเวลาทำงาน ขึ้นอยู่กับว่าทำมากหรือน้อย เพื่อจะได้มีเงินเก็บ และเรียนรู้ชีวิตแบบตัวคนเดียวไปด้วย วันไหนไม่อยากทำหรือเหนื่อยก็หยุดได้ ไม่บังคับ โรงเรียนก็มีทุนการศึกษาให้ทุกปีและยังมีเงินที่ได้รับบริจาคมาอีก ประมวลมีเงินเก็บอยู่มากพอสมควร

เมื่อจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6ไปแล้ว ประมวลไม่มีโอกาสได้เข้าเรียนในระบบ จึงต้องไปเรียนต่อที่ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนประจำอำเภอ จนจบการศึกษาภาคบังคับ และในช่วงนี้ต้องทำงานทุกอย่าง เพื่อเก็บเงินไปด้วย จะได้เป็นทุนการศึกษา ป้าแดงจะให้เรียนที่วิทยาลัยการอาชีพ ห่างจากบ้านประมาณ 2 กิโลเมตรเท่านั้นเอง ไม่ต้องไปไกล เพิ่อให้มีอาชีพและหาเลี้ยงตัวเองเองได้

จากเรื่องราวทั้งหมดนี้ เป็นชีวิตที่เกิดขึ้นกับประมวล เขาไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าพ่อเลย เพราะพ่อเสียตั้งแต่เขาอยู่ในท้องแม่ ต่อมาแม่ก็เสียไปอีกคน ญาติพี่น้องก็ไม่มีสักคนเดียว ถึงแม้จะมีความสุขอยู่บ้าง แต่มองลึกลงไปในดวงตาก็ยังเห็นความซึมเศร้าปะปนอยู่ เมื่อเริ่มโตมีความคิดมากขึ้น และรับรู้เรื่องราวต่างๆ ความแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆซึ่งเป็นครอบครัวอบอุ่นที่มีพร้อม ทั้งพ่อแม่ลูก ก็คงน้อยใจในชะตาชีวิตตนเองบ้างเป็นธรรมดา แต่ก็ต้องสู้ชีวิต และเพียรทำความดี ใฝ่เรียนใฝ่รู้เพื่ออนาคตของตัวเอง และตอบแทนผู้มีพระคุณต่อไป

คุณครูขอเอาใจช่วยค่ะ

----------------

เขียนใน GotoKnow โดย wihok
ใน การเรียนการสอน

คำสำคัญ (Tags): #การเรียนการสอน#ความเหลื่อมล้ำ#ทะเบียนราษฎร

หมายเลขบันทึก: 260759เขียนเมื่อ 12 พฤษภาคม 2009 22:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (21)

KRUPOM

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2009 14:12 น. ()

สวัสดีค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้ประมวลจ๊ะ

wihok

เขียนเมื่อ 17 พฤษภาคม 2009 07:13 น. ()

ขอบค่ะคุณครู KRUPOM

ทักทายน่ารักจัง ครับ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 17 พฤษภาคม 2009 07:28 น. ()

สวัสดีค่ะ

พี่คิมได้อุปการะไว้คนหนึ่งค่ะเป็นเด็กหญิง ปัจจุบันอายุ ๒๗ ปี รับราชการได้ ๕ ปีแล้วค่ะ
เขาไม่อายที่จะบอกใครว่าไม่มีพ่อแม่แต่มามี้เอามาอยู่ด้วยเมื่ออายุ ๑๒ ปี
คนนี้ก็ไม่มีหลักฐานอะไรเลยค่ะ ไปต่อสู้ได้มาแบบน้องนก แต่อาการหนักกว่าตรงที่ไม่รู้ชื่อพ่อแม่ มีผู้ใหญ่บ้านรับรอง
อยากจะประกาศหาพ่อแม่..แต่น้องเขาไม่ยอมค่ะ
ไม่ซึมเศร้า ไม่มีปมด้อย เรียนดี ขยัน เก็บออม ไม่ฟุ้งเฟ้อค่ะ ตอนนี้เขาก็ส่งน้อง (ลูกศิษย์พี่คิม) อีกคนเรียนพยาบาลค่ะ
เราจะทำอย่างไร..ให้ประมวลไม่ซึมดีคะน้องนก ให้เขารับความจริงค่ะ