แบ่งงานกันทำ แบ่งใจกันปัน
ผ่านไปร่วม 2 เดือนกับกิจกรรมจิตอาสาgotoknow สมาชิกผู้ร่วมก่อการทุกท่านได้ทยอยเล่าบรรยากาศกันทันทีที่มีโอกาส ในขณะที่ฉันเก็บงำไว้เงียบๆ คนเดียวเป็นเวลาย่างเข้าเดือนที่สาม...
การเดินทางครั้งนี้มีคนใจดีร่วมเดินทางด้วยมากมาย มาจากหลายแหล่งหลายที่
บ้างรู้จักกันมาก่อน บ้างเพิ่งรู้จักกัน บ้างรู้จักกันผ่านตัวหนังสือ และดีใจนักที่ได้เจอตัวจริง
บรรยากาศชื่นมื่น เรียกรอยยิ้มได้ตลอดการเดินทาง
ด้วยความเศร้าที่เกาะกุมใจฉันก่อนวันเดินทางเพียงไม่กี่วัน อาจทำให้ฉันให้รอยยิ้มและความร่าเริงกัเพื่อนร่วมทางได้ไม่เต็มร้อย ขอสารภาพด้วยใจจริงว่าตั้งใจไปปันรอยยิ้มจากการเดินทางมาเติมเต็มหัวใจที่ห่อเหี่ยวไปเสียมากกว่า
หากเป็นฉันในภาวะปกติที่ไม่ใช่ช่วงเยียวยาหัวใจตัวเอง ฉันคงร่าเริงกว่านี้และรับประกันอีกอย่างว่ากล้องทุกตัวที่ทุกท่านมีต้องมีรูปฉันมากโขทีเดียว...
ฉันมองเห็นบางสิ่งที่เกิดขึ้นบนการเดินทางครั้งนั้น ด้วยคณะเดินทางใหญ่โตเหลือเกินงานที่มีอาจน้อยกว่าคนที่ไป แต่กระนั้นก็ตามฉันมองเห็น “การแบ่งงานกันทำ” ตามความถนัดได้อย่างลงตัว
เริ่มต้นจากผู้จัดการทริปที่มีรอยยิ้มเปื้อนแก้มตลอดเวลา
นอกจากเป็นผู้จัดการใหญ่แล้วยังควบตำแหน่งพิธีกรไปด้วย
(คาดว่าหากมีเสียงเพลงประกอบคงควบตำแหน่งนักร้องนำไปอีกหนึ่งแน่นอนนะพี่เรา)
การสร้างฝายแม้วตามสายน้ำ ไม่ทุกคนที่เหมาะกับงาน
ดังนั้นจึงมีการแบ่งงานกันทำตามธรรมชาติ
ใครมีแรงมากออกแรงมาก ใครมีแรงน้อยออกแรงน้อย 
ใครมีแรงน้อยที่สุดก็เป็นกำลังใจกันไป...
มีอีกกำลังใจที่ฉันเจ็บใจตัวเองว่าภาพที่ถ่ายมาหายไปไหน
นอกจากทีมให้กำลังใจแล้วยังมีทีมสร้างเสียงเพลงด้วยการแบกกีตาร์พร้อมบรรเลงเพลงให้ผ่อนคลายกันครื้นเครงทั้งสายน้ำเลยทีเดียว
มาถึงบทถนัดของฉันบ้างแล้ว
เด็กน้อยตาดำๆ นั่งรอกิจกรรมยามดึก ว่างจัง หนาวด้วย มาสร้างรอยยิ้มกันดีกว่า
ผีนันทนาการค่ายอาสาเข้าสิงฉับพลัน เริ่มจากผลุที่อาจารย์แม็คพกมาจากเชียงใหม่ด้วย
พอคว้าไมค์ได้พร้อมอาจารย์น้ำฝนร่วมอุดมการณ์ และน้องๆ จากสถาบันพระปกเกล้า และมศว.
การเต้นแรงเต้นกาสร้างรอยยิ้มก็เริ่มขึ้นทันที...
ทีมหมอพยาบาลก็ทำหน้าที่ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เสียดายที่สองฉันไม่ได้ถ่ายรูปเพราะขึ้นมาถึงหมู่บ้านทีมตรวจสุขภาพก็เสร็จสิ้นภาระกิจแล้ว (แต่เชื่อว่ามีภาพทีมนี้มากมายในบันทึกของผู้ก่อการท่านอื่นๆ)
สุดท้าย...ช่างภาพประจำทริป...ฉันพยายามถ่ายรูปท่านหลายครั้ง
แต่ไม่ค่อยจะทันเท่าไร ท่านเคลื่อนไหวเร็ว เล็งปุ๊บ กดปั๊บ ยกปุ๊บ ดูปั๊บ
แต่ก็ยังพอมีภาพถ่ายเบื้องหลังภาพสวยของตากล้องมือเอกมาฝากคะ
กลับจากการเดินทางครั้งนี้ หัวใจฉันพองโตขึ้นมาเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่ได้รับมา...
รับมาเพื่อต่อสู้และเดินทางต่อไป...
ขอบคุณท้องฟ้า
ขอบคุณขุนเขา
ขอบคุณลมหนาว
ขอบคุณรอยยิ้ม
ขอบคุณน้ำใจ
และขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทาง
---^.^---
ความเห็น (20)
ป่วยอยู่ แต่สามารถรออ่านงานน้องพิมพ์ได้ รอนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจที่มาเล่าในจุดที่ไม่มีใครมองเห็น ชอบพี่เอกร้องเพลงและรอยยิ้มของเด็กๆๆ มาเล่าอีกโดยไว
ขอบคุณมากคะพี่ชาย
มาเป็นกำลังใจให้ตลอดเลย...ดีใจ
ไม่ต้องนับวันที่ไปมา นับแค่วันที่บอกพี่ว่าจะเขียนก็นานโขเลยเนาะ
งานเยอะ แถมเขียนอะไรก็ไม่ค่อยออก ก็เลยมีอาการนานเกินไปแบบนี้แหละคะ
ขอบคุณพี่มากๆ นะคะที่มาให้กำลังใจ
หายป่วยไวๆ นะคะ
---^.^---
ตามมาชมกิจกรรมของนักเดินทางใจบุญจ้ะ..
ชอบที่น้องเขียนนี้จัง..
ขอบคุณท้องฟ้า
ขอบคุณขุนเขา
ขอบคุณลมหนาว
ขอบคุณรอยยิ้ม
ขอบคุณน้ำใจ
และขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทาง
...อ่านแล้วรู้สึกดีจ้ะ..มองทุกอย่างด้วยสำนึกของการขอบคุณ..จิตใจจะเป็นสุขจ้ะ..
อืม..ว่าจะถามน้องว่า..น้องเหมียวที่ไปหาหมอคราวนั้น..เป็นไงมั่งจ๊ะ..สบายดีได้กลับไปหาลูกแล้วใช่มั๊ยจ๊ะ..
ขอบคุณสำหรับจิตใจที่งดงามนี้นะจ๊ะ....^^
"ต่ำฮาดี ยกช้า" แต้ๆ น้อ...
:)
สวัสดีครับ
ผมยังเขียนไม่จบอีก 3 เรื่อง..
ที่เขียนๆ เพิ่งเดินทางถึงฝายแม้วเองนะ
ที่เหลือยังไม่ขึ้นเขากับเขาเลย
ไม่รู้นำมาเขียนตอนนี้จะมีคนอ่านมั๊ย..
...
อีกอย่าง... ผมมองว่า ไม่ค่อยเห็นกระบวนการแบ่งงานกันเท่าไหร่นะ แต่ทุกคนเทใจเข้าหางาน, ทำงานตามสัญชาตญาณ, และจิตอาสาแห่งความเป็นเจ้าภาพโดยปราศจากกำแพง
นั่นคือห้วงเวลาที่ดีที่สุดอีกห้วงหนึ่งในชีวิตของผมเลยทีเดียวแหละ
สบายดีนะครับ
คิดถึง, เช่นเคย
ขอบคุณ น้องพิมพ์ที่ให้ที่พักและอาหารและน้ำใจกับพวกเราชาวขอนแก่นค่ะ
สวัสดีคะ คุณครูแอ๋ว
ขอบคุณมากคะที่แวะเวียนมาทักทายกัน
การรู้สึกขอบคุณและทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตเป็นสิ่งที่โชคดีที่สุด
เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ทำให้การดำเนินชีวิตมีความสุขได้คะ...คิดว่าอย่างนั้นนะคะ
ส่วนเจ้าเหมียว ตั้งแต่พามันกลับไปคราวนั้น ก็มีคนดูแลมันต่อคะ เป็นพยาบาลแถวๆ ที่มันอาศัยอยู่ แล้วจากนั้นพิมพ์ก็ย้ายออกจากหอนั้น ก็เลยไม่ได้เจอมันอีกคะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
---^.^---
สวัสดีเจ้า อ้ายเอก
มาช้ายังดีกว่าบ่มาเน้อเจ้า
บ่ปะกันเมิน กึ้ดเติงหาขนาดเจ้า
---^.^---
สวัสดีคะ คุณแผ่นดิน
รออ่านคะ หากมีเวลาเข็นขึ้นเขามาให้ชื่นชมหน่อยนะคะ
เรื่องการแบ่งงานกันทำ...พิมพ์คิดว่าเป็นการแบ่งงานกันทำตามธรรมชาตินะคะ...เมื่อทำงานตามความถนัด งานชิ้นนั้นย่อมออกมาดีเยี่ยมคะ...ทำด้วยใจ ทำด้วยสัญชาติญาณ และทำด้วยความเหมาะสมในความคิดของแต่ละคน แต่ทุกคนล้วนทำเพื่อจุดมุ่งหมายเดียวกัน
ห้วงเวลาที่ดีที่สุด เกิดจากการได้แบ่งปัน
ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ
---^.^---
สวัสดีคะ พี่แก้ว
ยินดีต้อนฮับ แขกแก้วผู้มาเยือนเจ้า
หวังว่าคงสบายดีนะคะ
---^.^---
สวัสดีค่ะน้องพิมพ์ดีด
ดีใจจ้งเลย...ได้เจอน้องอีกครั้ง
ภาษายังน่าอ่าน ละเมียดละไม เหมือนเดิมเลยนะคะ
คงสบายดีนะคะ
คิดถึงจังเลย
(^___^)
สนใจ "แรงน้อย" ครับ
อาจจะอยู่ "อายุอานาม" ก็ได้นะครับ อิ อิ
ผู้จัดการทริปดูหน้าเขียวเหมือนเสื้อ ครับ อิ อิ
มีความสุข เอาทุกข์ออกจากใจนะครับ
ขอบคุณครับ :)
หน้าเขียวเหมือนเสื้อ!! (แต่ happy นะครับ)
อ่านบันทึกนี้ ทำให้ผมอยากย้อนบรรยากาศดีๆนั้นกลับคืนมาอีกครั้ง..
ขอบคุณ "จิตอาสา" ทุกท่านครับ
ตามมาอ่านให้หัวใจพองด้วยคนค่ะ ^___^
สวัสดีคะ พี่คนไร้ราก
ขอบคุณที่แวะมานะคะ
ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้ง...แย่จังเรา เขียนๆ หายๆ
หวังว่าพี่คงสบายดีเช่นกันนะคะ
---^.^---
สวัสดีคะ พี่ดิเรก
แอบมีรูปสาวผมหยิกหมวกแดงด้วยนะเนี้ยะ...ขอบคุณนะคะ
หวังว่าคงสบายดีนะคะ
---^.^---
สวัสดีคะ อาจารย์ Wasawat
แรงน้อย แต่ใจใหญ่นะคะ...ขอบอก
เรื่องหน้าเขียวนี่รู้สึกว่าจะมีคนมาตอบให้แล้วนะคะ อิอิ
รอยยิ้มมาทุกข์ก็ถูกแทนที่ไปแล้วคะ...เหลือแค่เวลาเยี่ยวยาสะเก็ดแผลอีกนิดหน่อยคะ
ขอบคุณมากคะ
---^.^---
สวัสดีเจ้า อ้ายเอก
แปะ "ความทรงจำ" ดีดีให้ชื่นชมทั่วกันนะคะ
ขอบคุณเจ้า
---^.^---
สวัสดีคะ dd_L
ที่ใจคะที่มีส่วนทำให้ "หัวใจพอง"
ขอบคุณที่แวะมานะคะ
---^.^---
คุณ dd_L
เขียนผิดเล็กน้อยคะ...รีบไปหน่อย
"ดีใจ" ไม่ใช่ "ที่ใจ" คะ
ขออภัยคะ
---^.^---
- แวะมาเยี่ยม
- ระลึกถึงเสมอค่ะ
แวะ มาอ่านtripจิตอาสา GTK ที่ร่วมแบ่งปั่นให้สังคม
มองดูแล้ว อบอุ่น ดีจัง ครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีคะ คุณแสงสี
อากาศช่วงนั้นหนาวเย็นมากคะ แต่ก็อบอุ่น...
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา
---^.^---
- วันนี้แปลกประหลาด
- น้องพิมพ์มาแต่เช้า
- รออ่านเรื่องใหม่
- อิอิๆๆๆๆ
- น้อง เออ หายไปเลยเนอะ
สวัสดี วันอากาศร้อนคะพี่ชาย
ช่วงนี้พอมีเวลาอยู่กับตัวเองบ้าง เลยได้เขียนบันทึก และท่องเที่ยวไปตามบันทึกของคนอื่นๆ
ส่วนเออ ช่วงนี้กำลังเคร่งเครียดกับการสอบคะ
ขอให้พี่หายไวๆ นะคะ
---^.^---