๔๙.ความหวังของแม่


ความหวังของแม่ที่มีต่อลูก 3 หวัง คือ ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้หวังเจ้าเฝ้ารักษา เมื่อถึงยามต้องตายวายชีวา หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจ

                                              

    

 

 

 

 

                                            
         ..........เช้านี้วันมาฆบูชา............... 
หลังจากใส่บาตรพระที่หน้าบ้าน  กรวดน้ำเสร็จสรรพ 
เก็บภาชนะ ใส่บาตรไปชำระล้าง  พลันมองเห็นหนังสือเล่มเล็กๆเล่มหนึ่ง
สีเหลืองอร่ามวางอยู่ที่โต๊ะทำงานของพ่อ  รู้สึกสะดุดตาและสะดุดใจจึงตรงไปที่โต๊ะ 
ขออนุญาตหยิบหนังสือเล่มน้อยมาพินิจแล้วทำการอ่านทันทีด้วยความสนใจค่ะ

        ชื่อหนังสือออกจะดูน่าเกรงใจนิดๆนะคะ  ชื่อเรื่อง "หยุดความเลวที่ไล่ล่าคุณ" 
โดย พ.อ. (พิเศษ) ทองคำ  ศรีโยธิน ค่ะ  เป็นเรื่องความกตัญญูของลูกที่มีต่อแม่ 
อืม...วางไม่ลงแล้วค่ะ  แล้วจึงนึกต่อไปว่าในฐานะที่เป็นลูก  พวกเราจะรู้ไหมว่า
ความหวังของแม่ที่มีต่อลูกคืออะไร  แต่ละคนก็คงจะตอบแตกต่างกันไป  ตามแนวคิดและ
พื้นประสบการณ์เดิมของตนเอง  สำหรับครูแป๋มหากเล่าขานออกไป 
คงจะไม่ซึ้งใจเท่ากับเนื้อหาภายในเล่มที่มีตัวอย่างความกตัญญูของในหลวง
ที่มีต่อสมเด็จย่า นั่นเอง  กล่าวถึง  ในหลวง  กษัตริย์ยอดกตัญญูค่ะ
อ่านแล้วซาบซึ้งใจให้แง่คิดดีมากๆเลย  ขออนุญาตคัดลอกมาบางส่วน

                                             
   ลูกๆทุกคนคงรู้แล้วว่า  ความหวังของแม่ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ..

           ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้  

         
ยามป่วยไข้หวังเจ้าเฝ้ารักษา 

          
เมื่อถึงยามต้องตายวายชีวา 

           หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจ

           ทั้ง 3 หวังของแม่  ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วนสมบูรณ์  เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา  นั่นคือ

หวังที่ 1 ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้    เมื่อสมเด็จย่าเสด็จไปในที่ต่างๆ  แม้จะมีข้าราชบริพารตามเสด็จมากมาย  ที่จะคอยประคองสมเด็จย่า  แต่ในหลวงบอกว่า.."ไม่ต้อง  คนนี้เป็นแม่เรา  เราประคองเอง"  ตอนเล็กๆ  แม่ประคองเรา  หัดให้เราเดิน  ตอนนี้แม่แก่แล้ว  เราต้องประคองแม่เดิน  ไม่ต้องอายใคร.
หันมาดูพวก
เรา  แต่งตัวโก้  แต่ไม่มีใครประคองแม่   ข้าราชการแต่งเครื่องแบบเต็มยศไม่กล้าประคองแม่  กลัวไม่สง่า  ประคองแม่เป็นเรื่องของคนใช้  ให้ประคองแม่  ไม่กล้าทำ..อาย..

หวังที่ 2  ยามป่วยไข้หวังเจ้าเฝ้ารักษา 
                     ยามสมเด็จย่าประชวรที่โรงพยาบาลศิริราช  ในหลวงไปเยี่ยมตอนตี 1 ตี2  ตี4 เศษ จึงเสด็จกลับ  แม๋..พอเห็นลูกมาเยี่ยม  ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว.....ลองหันดูตัวเรา  ตอนพ่อแม่ป่วย  โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง  ถามว่า  ตอนนี้อาการเป็นยังไง.  พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย  ฉันมีธุระ  งานยุ่ง  ต้องไปแล้ว  โผล่ให้ไปเห็นเป็นมารยาทแล้วก็กลับ.  คราวที่ในหลวงป่วย  สมเด็จย่าก็ป่วย  อยู่ศิริราชด้วยกัน  เช้าในหลวงเปิดประตูออกมา  พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่ามาพอดี  ในหลวงพอเห็นแม่  รีบออกจากห้อง  มาแย่งพยาบาลเข็นรถ รับสั่งว่า "แม่ของเรา  ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น  เราเข็นเองได้"  นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน  ยังเข็นรถให้แม่  ป้อนน้ำป้อนยา  ให้ความอบอุ่นแก่แม่  เลี้ยงหัวใจแม่.....

หวังที่ 3  เมื่อถึงยามต้องตายวายชีวา  หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจ 
                     วันนั้นในหลวงเฝ้าสมเด็จย่า  จนตี 4ตี5  เฝ้าแม่ทั้งคืน  กระทั่งแม่หลับ จึงเสด็จกลับ  พอถึงวังเขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า  สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์  ในหลวงรีบเสด็จกลับศิริราช  ตรงเข้าคุกเข่า  กราบลงที่อกแม่  พระพักตร์ในหลวงตรงกับหัวใจแม่  "ขอหอมหัวใจแม่ เป็นครั้งสุดท้าย"  ซบหน้านิ่งอยู่นาน  ต่อไปนี้ไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว  มองเห็นหวีปักที่ผมแม่  ในหลวงค่อยๆจับหวี  หวีผมให้แม่  หวีให้แม่สวยที่สุด  ในวันสุดท้ายของแม่.........

  อ่านจบไร้คำบรรยาย..  คาดว่าท่านผู้อ่านคงทราบดี.. ว่าครูแป๋มกำลัง...กำลัง...ฮือ..ฮือ....

                                                                   ครูแป๋ม

หมายเลขบันทึก: 240887เขียนเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2009 03:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 มิถุนายน 2012 03:05 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (33)

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆ
ที่ครูนำมาแบ่งปัน

ดึกแล้ว...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

ขอแก้ไขนะครับ...

"เกือบจะเช้าแล้ว...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ"

ด้วยความเป็นห่วงจาก ลูกศิษย์ G2K

 

ซาบซึ้งใจได้รับรู้ครูบอกเล่า

เตือนใจเรากตัญญูรู้คุณหนอ

ปรนนิบัติรับใช้ให้มากพอ

แม่และพ่อก่อชีวันสรรค์สร้างเรา

 

 

ขอขอบคุณสิ่งดีดีที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะครับ

 

 

สวัสดีค่ะ  คุณณภัทร๙

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ  สำหรับครูแป๋มกับเรื่องราวดีๆถึงไหนถึงกัน  ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง  หยุดตั้ง 3 วัน นอนพอแล้วค่ะ  คาดว่าคืนนี้ อุ๊ย! เช้านี้คงจะสดใสอยู่ค่ะ  เสียงนกข้างหน้าต่างเพราะมากค่ะ...

ขอขอบคุณที่ยังเป็นเพื่อนยามดึก
ด้วยยังนึกถึงเรื่องราวแต่หนหลัง
อยากจะบอกให้ทุกคนร่วมรับฟัง
พ่อแม่ยังอยู่กับเรารีบแทนคุณ



ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับครูแป๋ม

ขอบพระคุณมากเลยนะครับที่คอยย้ำเตือนเราเสมอว่าไม่ให้ลืม

อ่านแล้วชื่นใจมากๆครับ เห็นชัดเลยว่าคุณครูแป๋มนั้นรักพ่อแม่มากเลย ท่านต้องปลื้มใจมากๆแน่เลยครับ :) ท่านก็หวังเพียงเห็นเราอยู่ใกล้ๆทุกยาม ต้องการแค่นี้จริงๆ

ขอบคุณมากนะครับที่เขียนมาให้อ่าน

อ้อ ขอบคุณอีกครั้งที่ให้เกียรติชมผมที่บล็อก Blah blah blah นะครับ

ชื่นชมกันเกินไปอย่างนี้ผมขอรับไว้ครึ่งนึงนะครับ เพราะผมทำหน้าที่แค่หยิบมาเล่าต่อและจะสรรค์หาสิ่งดีๆมาเขียนให้ทุกท่านได้อ่านเรื่อยๆครับ :)

สวัสดีค่ะคุณ adayday

คุณนั้นเป็นแบบอย่างการใช้ชีวิตรูปแบบหนึ่ง ชีวิตที่แป๋มแทบจะไม่ได้พบ อีกทั้งแป๋มได้อ่านมุมมองที่เกี่ยวกับความรัก ที่คุณมีต่อหญิงผู้เป็นที่รักของคุณได้อย่างน่าประทับใจ ส่วนคำชื่นชมนั้นแป๋มก็ว่าไปตามจริง คนเก่งจริงๆมักจะถ่อมตัวแบบคุณเสมอ การคัดสรรเรื่องดีๆมาให้อ่านเป็นอีกทักษะที่ปฏิเสธความเก่งของคุณไม่ได้เลย คุณเยี่ยมมากคะ

คุณแป๋มครับ

การมองเห็นของคุณนี้สิครับน่าสนใจกว่า คนดี คนเก่ง คนน่ารักนั้นมีเยอะมากครับ

แต่เราทุกคนนั้นเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง และมองข้ามกันไปมา ช่วยกันดูนะครับเดี๋ยวคนน่ารักๆเค้าจะเปลี่ยนใจไปทำอาชีพอื่นซะก่อน :)

บอกอีกทีว่าผมเขินมากครับคุณแป๋ม (ลองดูตัวเองเวลาเขินในกระจกแล้วครับ น่าเกลียดที่สุด เอิ๊กๆ)

สวัสดีค่ะ คุณadayday

นี่ไงคะ ที่บอกว่าคุณพิเศษจริงๆ นี่แป๋มก็กำลังมองไปที่ท้องฟ้า เห็นพระจันทร์กำลังสุกสกาวพราวแสงสีนวล สวยจับใจจริงๆ ก็เลยนึกถึงคุณก่อนใครๆ....เพราะ..เพราะ...ก็เพราะคุณใส่เสื้อสีเหลืองน่ะสิคะ อิอิ..แถมมีรอยยิ้มพิมพ์ใจใครเห็นก็คงจะหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง คุณนี่มีอารมณืขันเหลือเฟือ อ่านไปแป๋มก็อมยิ้มไป น่ารักดีค่ะ.

สวัสดีค่ะ

  • พี่คิมมาบอกขอบคุณที่น้องครูแป๋มไปเยี่ยมบันทึกค่ะ
  • วันนี้แวะมาทักทายน้องตอนเช้า ๆ
  • และขอแนะนำบันทึกนี้นะคะ
  • http://gotoknow.org/blog/pitsini5022/241105
  • น้องครูแป๋มๆๆ
  • อันนี้เศร้าจังเลย
  • ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้  
    ยามป่วยไข้หวังเจ้าเฝ้ารักษา  
    เมื่อถึงยามต้องตายวายชีวา  
    หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจ.
  • แต่ผมเศร้ากว่า
  • แม่ชอบถามว่า
  • เมื่อไรจะแต่งงาน
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
  • ลืมเอาพี่ครูปูมาโชว์
  • สาธิตการผัดผักบุ้ง
  • ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะ  พี่คิม "ครูผู้กอดแน่นกับวิชาชีพ"

-  เป็นปลื้มไปกับทั้งผู้ตั้ง-พี่ปู  กับผู้ถูกตั้ง-พี่คิม  น่ารักมากๆเลยค่ะ
-  ประทับใจในภาพชีวิตแต่ละภาพ ที่หวังไว้ว่าสักวัน  พี่ๆทุกคนจะเมตตาให้หนูไปศึกษาหาสิ่งประเทืองปัญญาจากพวกพี่ๆคนเก่ง
-  ทุกคนต่างเป็น idol ที่หนูฝันใฝ่ที่จะตามฝันโดยมีพี่ทุกคนเป็นต้นแบบ
-  หนูรักพี่ๆทุกคนค่ะ

                                             น้องแป๋ม

จริงค่ะพี่ขจิต เทพบุตรสุดที่รักของ...ใครบางคน

นี่คือเรื่องเศร้าจากชีวิตจริงค่ะ 
ไว้เตือนใจใครอีกหลายคน.........
พี่เศร้าที่แม่ถามเรื่องแต่งงาน
แต่แป๋มน่าจะเศร้ากว่า เพราะ......
คนทั้งในและนอกตระกูลนั้น......
หวังดีถามคำถามเดียวกับพี่
ราวกับนัดกันมาเลยค่ะ...
แง...แง..เศร้าเนอะ......อิอิ

 

 

อิอิ.....พี่ปูน่ารัก....น่ารัก.....น่ารักจริงๆค่ะ
หิว...หิว..หิวผัดผักบุ้งเอิง..เอย...

  • วันวาเลนไทน์  แล้วนะคะ

    ·    มีความสุข  สดชื่น  สมหวังนะคะ

    ·    จะเป็นดอกไม้หรือสิ่งของใด ๆ

    ·    หากเพียงเรามอบให้...เขา   หรือ เขา มอบให้เรา

    ·    ย่อมไม่สำคัญ...

    ·    เท่ากับการมอบหัวใจ...ที่มั่นคง และจริงใจ

    ·    มีความสุขกับความรักนะคะ

     

    แวะมาอ่าน  ...ตำนานดอกกุหลาบ  ด้วยกันนะคะ

    http://gotoknow.org/blog/childendream/241694

    http://gotoknow.org/blog/childendream/241711

    ปีนี้ ... จะได้ดอกกุหลาบสีอะไร...เอ่ย...

    http://gotoknow.org/blog/loveflower/241736?page=1

  • สวัสดีค่ะ

    • พี่คิมขอให้น้องแป๋มมีความรัก ความสุข
    • มีหัวใจที่เบ่งบาน
    • พร้อมที่จะมอบให้กับคนทั้งโลกค่ะ

    คลิกเพื่อดูรูปขนาดใหญ่

    "ในหลวง พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู"...    อยากให้ครูได้อ่านท่านทั้งหลาย

    มีคุณค่าเกินยิ่งกว่าอธิบาย...                      สื่อความหมายกตัญญูผู้มีคุณ

    มูลนิธิร่วมจิตต์น้อมเกล้าฯเขาจัดสร้าง...       เล่มบางๆมากคุณค่าน่าอุดหนุน

    แจกให้ฟรีหรือจะมีที่ร่วมบุญ...                    สนับสนุนสิบห้าบาทช่วยกันพิมพ์     

    สวัสดีค่ะ

    พี่อมรขอมอบดอกกุหลาบที่อยู่ในดวงใจนะคะ

    กำลังเบ่งบานเต็มหัวใจ..และขอมอบด้วยความรัก..ความจริงใจ..ค่ะ

    ขอบคุณนะคะ..ที่มอบสิ่งดี ๆ

    ขอให้มีความสุขตลอดไปค่ะ

     

    P

    สวัสดีค่ะ คุณปลายฟ้า

    ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ  แป๋มรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแห่งมิตรภาพ  ของผู้ร่วมอุดมการณ์  และเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งที่คุณบอกว่า.......

    "จะเป็นดอกไม้หรือสิ่งของใด ๆ   หากเพียงเรามอบให้...เขา   หรือ เขา มอบให้เรา  ย่อมไม่สำคัญ..เท่ากับ การมอบหัวใจ...ที่มั่นคงและจริงใจ"

    ขอบคุณค่ะที่มอบความสุขใจให้กับแป๋มวันวาเลนไทม์นี้

    สวัสดีวาเลนไทม์ค่ะพี่คิมผู้ใจดีค่ะ หนูจะมีความรัก ความสุข มีหัวใจที่เบ่งบาน พร้อมที่จะมอบให้คนทั้งโลก ตามที่พี่คิมบอก และจะเป็นครูที่ดีแบบอย่างที่พี่คิมเป็นค่ะ...แฮปปี้วาเลนไทม์นะคะพี่สาวคนดี..

    ดูภาพขนาดใหญ่กุหลาบสีแดงดอกนี้หนูให้พี่คิม  หญิงแกร่งต้นแบบของแป๋มจ้า.....

    สวัสดีค่ะ คุณวิโรจน์

    อ้างถึงข้อความที่คุณกล่าวมาว่า

    "ในหลวง พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู"... อยากให้ครูได้อ่านท่านทั้งหลาย

    มีคุณค่าเกินยิ่งกว่าอธิบาย... สื่อความหมายกตัญญูผู้มีคุณ

    มูลนิธิร่วมจิตต์น้อมเกล้าฯเขาจัดสร้าง... เล่มบางๆมากคุณค่าน่าอุดหนุน

    แจกให้ฟรีหรือจะมีที่ร่วมบุญ... สนับสนุนสิบห้าบาทช่วยกันพิมพ์

    เล่มนี้แป๋มอ่านแล้ว เยี่ยมมาก และเห็นด้วยค่ะที่อยากให้ครูอ่าน รวมทั้งประชาชนชาวไทยทุกท่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

    สวัสดีค่ะ พี่อมรคนเก่ง

    ดีใจจังที่พี่อมรมอบดอกกุหลาบที่อยู่ในดวงใจ ที่กำลังเบ่งบานเต็มหัวใจ..และขอมอบด้วยความรัก..ความจริงใจ..อีกต่างหาก

    ค่ะ ยอดปรารถนาของคนเราคือความจริงใจ พี่มีเต็มเปี่ยมและยังเผื่อแผ่มามอบให้ผู้อื่น

    ขอบคุณนะคะ..ที่มอบสิ่งดี ๆให้น้องสาวคนนี้...แป๋มศรัทธาหัวใจนักสู้ของพี่ และขอให้พี่พบความสุขตลอดไปเช่นกันค่ะ

    แม่ คือผู้ที่รักเราไม่มีวันเปลี่ยนแปลงตลอดนิจนิรันดร์

    ใช่แล้วค่ะ คุณปริม แต่ไม่ได้มีแค่แม่เราเท่านั้นนะคะ  แป๋มว่าเรายังมีพ่อ  มีพี่น้อง  และคนอื่นๆด้วยค่ะ แต่จะให้แน่แท้แป๋มก็ confirm
    จากที่คุณปริมบอกกล่าวมาค่ะ

    วันนี้ผู้ใดที่ยังมีแม่อยู่ด้วย ขอให้ไปกราบท่านก่อนที่จะม่มีแม่ให้กราบนะครับ

    ขอบคุณนะครับคุณแป๋มที่นำพระจริยวัตรที่พ่อหลวงทรงปฎิบัติต่อพระมารดา อ่านแล้วผมยังรู้สึกว่าตัวเองยังทำให้แม่น้อยมากครับ

    ขอให้ความกตัญญูที่คุณมีต่อคุณพ่อคุณแม่นำพาคุณไปสู่ความสำเร็จนะครับ

    พี่ Tanawit

    • เป็นการเตือนสติลูกๆที่มักอ้างว่าติดงาน งานยุ่งบ้างล่ะ
    • อย่างน้อยโทรไปก็ยังดีค่ะ ให้เห็นว่าเราไม่ได้ทอดทิ้งท่านค่ะ

     

    สวัสดีค่ะ

    • วันนี้ 12 สิงหาคม 2552
    • เป็นวันแม่แห่งชาติ
    • ครูแป๋มขอนำเรื่องราวของพ่อหลวง
    • ที่ได้ทรงปฏิบัติต่อพระมารดาด้วยหัวใจ
    • ด้วยความรักอันหาที่สุดมิได้มาฝากทุกท่าน
    • เป็นบันทึกต้นปีนี้ค่ะ เข้ากับบรรยาการศของวันแม่พอดี
    • ขออนุญาตนำมาฝากกันค่ะ...อ่านไปน้ำตาซึมค่ะ

               

                     แป๋มรักแม่ค่ะ

     

     

     

     

     

    อ่านบันทึกนี้ตั้งแต่ต้นปียังจำได้จนวันนี้

    1. ชื่นชมที่ครูแป๋มนำเสนอความกตัญญูของในหลวงที่มีต่อสมเด็จย่า 
    2. ซึ้งใจที่ครูแป๋มเขียนถึงพระคุณแม่
    3. ชอบใจที่ได้อ่านการตอบกลอนของครูแป๋มให้กับผู้ใดที่เขียนเป็นกลอนเสมอมา เพราะครูแป๋มเขียนได้ชวนอ่านจริงๆ

    สวัสดีค่ะ คุณvisitor

    • ขอบคุณค่ะสำหรับคำชื่นชมที่มีให้เกี่ยวกับบันทึกนี้
    • ขอบคุณอีกครั้งกับกำลังใจในการร่ายบทกลอน
    • ที่เป็นมือใหม่หัดขับของแป๋มค่ะ

    เข้ามาทักทายยามเช้าก่อนไปทำงานครับ

    • ชื่นชมจากใจจริงครับ
    • เรื่องบทกลอน ผมชอบอ่านมาก ไม่ว่าใครจะเขียน ติดตามอ่านกลอนของครูแป๋มมาตั้งแต่ต้น ผมถือว่าใครเขียนกลอนได้เป็นคนมีเสน่ห์ครับ ไม่ว่าหญิงหรือชาย
    • ไม่ใช่มือใหม่แน่นอนครับ เห็นๆอยู่ ครูแป๋มชอบถ่อมตัวนะครับ
    • รีบไปทำงานแล้วครับ รถติดจัง วันนี้สายมากแล้ว

    สวัสดีค่ะ  คุณvisitor

    • ขอบคุณที่ชื่นชมค่ะ 
    • ขอให้มีความสุขในการทำงานนะคะ
    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท