เรื่องเล็ก_เล็ก เกี่ยวกับการ "ให้"
นานแล้วที่เราไม่ได้เขียนเรื่องราวประทับใจ --->
จากการทำงานนานมากจนเกือบลืมว่า ตัวเอง
มีคุณค่าในหน้าที่นักวิชาการสาธารณสุข ยังไง
นานจนบางทีที่เราเกือบลืมไปว่าเปื้อนแก้มของผู้ให้
แต่ยังดีที่มี ... ที่มีเรื่องราว วันที่ทำให้ พบกับความรู้สึกดี ดี
เหล่านั้นอีกครั้ง
(วันพฤหัสบดี ที่ 21 สิงหาคม 2551)
เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วย บรรยากาศการทำงานที่ เป็นเหมือนทุกวัน
ปฏิบัติงานตามหน้าที่ ความรับผิดชอบของตน นั่งอยู่ ในห้อง
สี่เหลี่ยม บนโต๊ะ สี่เหลี่ยม จ้องมองจอ สี่เหลี่ยม และ ปล่อย
ให้เข็มของนาฬิกา เดินผ่านไป แต่แตกต่างกว่าทุกวันตรงที่
เช้าวันนี้อยู่ๆ มีเจ้าหน้าที่จาก ทางที่ว่าการอำเภอ วิ่งมา สอบถาม
เกี่ยวกับเงินสงเคราะห์ ผู้พิการ ซึ่งยอมรับว่าทางเราไม่ทราบเรื่อง
สักพักมียาย (อายุราว 75+ ปี ได้มั้ง) ไม่ใช่ชราอย่างเดียว
แต่ ตาข้างขวาของแกมีต้อ จนทำให้แกไม่สามารถ มองเห็นได้
แกเดินมากับลูกสาว (อายุราว 55+ปี) ซึ่ง ลักษณะการพูด คุย
จะดูไม่ พร้อม เท่าไหร่นัก(ไม่สมประกอบ) งืม ...
ครั้งแรกที่เป็น เจ้าหน้าที่จากอำเภอมา เราอาจปฏิเสธไปนะ ว่า
ไม่ได้ เกี่ยวข้องกับงานในส่วนนี้ น่าจะเป็น พมจ. ให้ลองประสานดู
แต่นี่ เป็นยายแก่ๆ สองคน เดินทางมาเอง ด้วยความยากลำบาก
เราเลยรับเรื่องและประสานให้ ++ ไม่เกินความสามารถอะไร
แค่กดโทรสับ ประสานงาน ถามนู้นนี้ ประมาณ 4-5 หน่วยงาน
แล้วจัดทำเอกสาร เล็กน้อย ใช้เวลา ประมาณ ครึ่งชั่วโมง ^^
แต่มันกลับสร้าง ความภูมิใจให้กับเรา มาจนถึงตอนนี้ และเชื่อ
เหลือเกินว่า มันก็คงสร้างความประทับใจให้ยาย ทั้งสองคน เช่นกัน
เรารู้สึกว่า เวลาที่เรา "ให้" เขาไป แลกกลับมาด้วยรอยยิ้ม คุ้มค่าจริงๆ
จบเรื่องราวของภาคเช้าไป ช่วงบ่าย ก็ มียายอีกคนนึง เดินกางร่ม
ในมือถือถุงพลาสติก สีขาวใบใหญ่มา มองจากข้างในสำนักงาน
คงคิดว่า ยายมาขายอะไร หรือไม่ก็มาติดต่อเหมือนเมื่อเช้าอีก..
ไม่น่าเชื่อ สิ่งที่เรา เห็น มันทำให้ เรา รู้สึก เห้ยยย.. ในชีวิต เราเคย
คิดที่จะทำอะไรให้ใครแบบนี้มั้ย ยายคนนี้ สอน สิ่งหนึ่งให้กับเราโดย
ที่แกไม่ต้องพูดอะไรเลย สอนให้เรารู้จักว่า การให้ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
คือการให้ โดยที่เรา สุขใจ ที่จะให้
ยายเข้ามาถามเราว่า ไอ ที่เปิดปลากระป๋อง หรือกระป๋องน้ำอัดลม
นี่เค้าบริจาคที่ไหน พร้อมยื่นถุงใบนั้นให้กับเรา แล้วแกก็พูดว่า ..
"แกเคยได้ยินว่า ไอนี่มันเอาไปทำขาเทียมได้ แกเลยเก็บให้เยอะๆ
ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำได้สักขามั้ย?? แกอยากช่วย คนพิการ ^___^
ไม่มีเงินทองทำบุญ แกเลยเก็บที่เค้าทิ้งๆมา ชาติหน้าจะได้เกิดมา
ไม่พิการ" นาทีนั้น เรานิ่งไปเลยทีเดียว
อันที่จริงเราเองก็ไม่รู้ว่า เค้าต้องเอาไปบริจาคที่ไหนหร้อก แต่คิดว่า
มันก็คงไม่เกินความสามารถที่จะโทรไปประสานให้ ดีกว่า ปฏิเสธ ความ
ตั้งใจ อันยิ่งใหญ่ ของผู้ที่ไม่พร้อมทางวัตถุ แต่มีความพร้อมทางจิตใจ
ที่จะให้ ด้วยความเต็มเปี่ยม พร้อมกับกล่าวขอบคุณยาย ที่นำของมีค่า
มาบริจาคให้คนพิการทางร่างกาย และ ช่วยประโลม จิตใจ นักวิชาการ
ไร้_ไร้ คนนี้ไปได้ อีกนานแสนนาน ---> รู้จักที่จะ "ให้" เรื่องง่าย_ง่าย
ที่ทำให้ ชีวิตเรามีคุณค่า ..
ความเห็น (18)
เป็นเรื่องเล่าที่ดีมากๆๆครับ ลองติดต่อนะครับมีแน่ๆๆที่ทำขาเทียม แต่หายไปนานมากๆๆนะครับ
อำนวย สุดสวาสดิ์
- สวัสดีครับ
- ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ
- มาเขียนบ่อยๆ นะครับ
- เรื่องราวดีๆ นำมาถ่ายทอดที่เวทีนี้ด้วยนะครับ ดีกว่าไปอยู่ในแวดวง hi5 ซึ่งไม่ค่อยมีใครเห็นคุณค่าเท่าใดนัก ส่วนใหญ่ก็นำเสนอเฉพาะเรื่องของตัวเองทั้งนั้น (ความคิดเห็นส่วนตัวครับ)
- ขอบคุณครับ
เป็นเรื่องที่ดี มากๆเลยค่ะ
แต่ตัวหนังสือเล็กจังเลย นะค่ะ
ชื่นชมค่ะ ช่วยกันส่งเสริมคนทำดี ง่ายๆ แค่ให้ เท่าที่เราให้ได้ น้ำใจคนไทยมีมากมายค่ะ ตามโลตัส มีตู้รับบริจาคฝากระป๋อง ค่ะ ที่กะเปอร์มีไหมคะ
กลับมาด้วยเรื่องดีๆ เพลงเพราะๆอย่างนี้ อย่าหายไปอีก
ขอเป็นกำลังใจให้คนที่คิดดี ทำดี แล้วน้องต้องได้สิ่งที่ดีทดแทน
ขอบคุณ อาจารย์ ขจิตมากนะคะ
ที่แวะเวียนมาเชียร์แขก มาเจิมให้ซะคนแรกเลย
555+
ดูท่าจะกลับมาพระพระเจ้าช่วยกล้วยย่าง นี่เอง !!+
ไม่กล้า หายไปไหน นาน แล้วแน่ๆ
ขอบคุณ คุณ kittyjump นะคะ
ที่แวะเวียนมาอ่านบทความ
แล้วจะพยายามปรับปรุงในส่วนของตัวหนังสือนะคะ ^^
- เจอแล้วๆๆ
- เมล์มาที่นี่เลย
-
ข้อความ : ผู้ที่สนใจร่วมบริจาควัสดุในการทำแขน-ขาเทียม หากสะดวกในการส่งมอบได้ในต้นเดือน มิ.ย. จะเป็นการดีมาก เนื่องจากทาง รพ. จะได้มีเวลาในการจัดทำ และบริจาคแขน-ขาเทียมได้ในห้วงเวลาของการเฉลิมฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงครับ
จาก : น.ท.เฉลิมพร - - [email protected] - จากที่นี่ครับ
- ติดต่อที่นี่ก็ได้ครับ
- ไปนอนแล้ว
- หมดแรงๆๆ
- พรุ่งนี้มีสอน
- อิอิๆๆ
ขอบคุณ มากนะคะ
อาจารย์ขจิต
หลับฝันดีคะ
สวัสดีครับ
การให้บิการ เขาว่าไม่จำเป็นต้องได้ที่เขาต้องการ แต่ให้เขาได้รับความประทับใจก็ไปก็พอแล้ว
อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ทั้งยายและหลาน
ลงบันทึกใหม่ๆให้อ่านบ้าง
เออ.....หนูจ๋า ช่วยแนะวิธีนำเพลงมาลงในblogส่วนตัวบ้าง เข้าท่าดี
สวัสดีค่ะ น้องเปิ้ล ไม่ได้มาเยี่ยมซะนาน วันนี้แกะรอยตามคุณ อำนวยมา เรียนจบแล้วเหรอคะเนี่ยย.... ยังคิดถึงอยู่นะคะ เข็มแข็งเหมือนเดิมเลยน่ะหือ
สวัสดีครับ
ไม่เจอกันนาน..มากโข
แต่บันทึกนี้ ก็ช่วยให้ผมรู้สึกว่า ชีวิต เป็นสิ่งมหัศจรรย์ นัก
สวัสดีเจ้าค่ะ พี่คนสวย ของพี่หมอ.. อิอิ
น้องจิแวะมาเยี่ยมค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ สบายดีหรือเปล่าเอ่ย อิอิ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ว่างๆแวะไปบันทึกน้องจิบ้างนะค่ะ อิอิ --->น้องจิ ^_^
รบกวนหน่อยนะค่ะ อยู่แถวลาดพร้าวค่ะ มีเพื่อนชาวต่างชาติ เอาหูกระป๋องมาให้เยอะมาก เค้าเห็นในTV แล้วอยากทำบุญเค้าเก็บและสะสม เค้ามาเมืองไทย และฝากให้นำไปบริจาค แต่พยายามหาตู้รับบริจาค แต่ไม่เจอ รบกวนส่งสถานที่มาให้หน่อยนะค่ะถ้าทราบ พักอยู่ลาดพร้าวค่ะ
ขอบคุณ ทุกท่านที่แวะมา ยิ้ม และร่วมรับรู้กับความรู้สึกยินดี
กับ " การให้ " >> ถึงแม้จะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม ^^"