บันทึกการเดินทาง...............................บันทึกที่ไม่อยากจะบันทึก

กลับไปเที่ยวบ้านคราวนี้ ได้พบเพื่อนชาวแคนนาดา (รู้จักกันระหว่างเดินทาง) ผมอึ้งมากที่เค้าบอกว่ามาเรียนนวดแผนโบราณของไทย ด้วยวัยยี่สิบสี่ปีของเค้า...เค้าบอกว่า ่ชอบนวดแผนไทยเพราะเป็นศิลปะ ที่น่าจะอนุรักษ์ไว้........ ผมอายแทบมุดแผ่นดินหนี ก็เพราะด้วยวัยสี่สิบต้นๆ ของผม ที่ผมคิดว่านวดแผนโบราณในบ้านเราคือ.....แหล่งค้าประเวณีที่แอบแฝงมากับรูปแบบการนวด เพราะเท่าที่เห็นๆมา นวดแผนโบราณในบ้านเราส่วนใหญ่ติดไฟแสงสี เหมือนคาเฟ่(อะไรจะปานนั้น) พอจะมีใครให้คำตอบเรื่องนี้ได้บ้างครับ...คนต่างชาติมาศึกษา ศิลปวัฒนธรรม ของบ้านเรา แต่คนไทยกลับเป็นฝ่ายทำลาย...ความสวยงามในวัฒนธรรมของเราเอง...จะให้ผมยืดอกภูมิใจ หรือมุดแผ่นดินหนีคงทราบกันนะครับ...นี่แหละมั้ง ที่โบราณว่า "ไกล้เกลือกินด่าง"

" มีของดี อยู่ใกล้ตัว มัวเมาติด

ไม่เคยคิด นึกจัก เก็บรักษา

ให้คนอื่น ครอบครอง ตลอดมา

กว่าจะเห็น คุณค่า เมื่อสายเกิน.."

นี่แค่เรื่องนวดเรื่องเดียวที่ผมพึ่งได้รับรู้มา ว่าต่างชาิติให้ความสนใจจะเข้ามาศึกษา ซึ่งผลสุดท้ายก็จะกลายพันธุ์ ไปเป็นนวดแผนแคนนาดา หรือนวดแผนเยอรมันหรือ ฯลฯ และจะมีต่อๆมาอีกกี่ร้อยกี่พันเรื่องที่คนไทยคิดไม่ถึง และ....จะสูญสิ้นไปจากแผ่นดินไทย

" หากหวงแต่ ของที่ เป็นของตัว

ไม่คิดกลัว ของชาติ จะสูญหาย

ผลประโยชน์ ของประเทศ ถูกทำลาย

ผลสุดท้าย สูญหมดสิ้น แผ่นดินไทย..

แล้วลูกหลาน เหลนโหลน ที่ยังอยู่

จะกอบกู้ ขอคืน มาจากไหน

ตอนมีอยู่ ไม่แหนหวง ไม่ใส่ใจ

ตอนสูญไป พึ่งรู้ว่า ค่ามากมาย

มัวแกร่งแย่ง ชิงดี และชิงเด่น

ไม่คิดเป็น พี่น้อง มิตรสหาย

ทั้งๆที่ เป็นคนไทย ทั้งใจกาย

จะให้ร้าย กันทำไม ไม่สามัคคี

ศึกภายใน ไม่สงบ คงรบแพ้

ใครกันแน่ จ้องทำลาย ขายศักดิ์ศรี

คนที่พูด คนที่ทำ ใครคนดี

ปากอย่างนี้ ใจอย่างนั้น นั่นแหละ..เลว

ขอให้ทำ เพื่อชาติ ดั่งที่พูด

ให้พิสูจน์ รักจริงแท้ ใช่ห่า..เหว

ขอสาบแช่ง ต่อหน้า อัคคีเปลว

ถ้าใครเลว ให้ดับสิ้น แดดิ้นไป..."

วกมา "สงสารประเทศไทย" จนได้ทั้งๆที่บอกว่าเลิกเขียนแล้ว พอแค่นี้ก่อนที่จะมากไปกว่านี้นะครับ

ขอโทษจากใจจริงครับ

รพี กวีข้างถนน

เขียนใน GotoKnow โดย รพี กวีข้างถนน
ใน กวีข้างถนน

คำสำคัญ (Tags): #อาย..กับสิ่งที่เกิดขึ้น..ในประเทศไทย#แต่ไม่อายที่เกิดเป็น...คนไทย#คำประพันธ์

หมายเลขบันทึก: 202351เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 05:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 01:40 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (22)

ครู ป.1

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 05:37 น. ()

ไทยเรามีของดีๆเยอะแยะ แต่เรามองไม่ค่อยเห็นคุณค่า ชาวต่างชาติเข้ามาศึกษาได้ความรู้ไปมากมาย ส่วนคนไทยเราเองกลับทำวิถีไทยป่นปี้ ขายของดีๆของตัวเองเป็นสินค้าไปหมด เฮ้อ!นี่แหละคนไทย

@..สายธาร..@

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 06:02 น. ()

ความเป็นไทย วัฒนธรรม ประเพณีไทยสวยงาม มีคุณค่าค่ะ

อยากให้ทุกๆคนช่วยกัน อนุรักษ์ ความเป็นไทยให้คงอยู่ตลอดไป

รักในความเป็นไทย รักประเทศไทยค่ะ

รพี กวีข้างถนน

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 12:08 น. ()

ครูนงเยาว์ครับ

สิ่งนี้แหละครับที่ทำให้เกิดความเสียหาย ทีละน้อยทีละน้อย และสะสมไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตก และคนไทยก็จะมาทะเลาะกันเอง อีกในอนาคต

ขอแค่เสียดาย แต่ไม่อยากเสียใจครับ

รพี

รพี กวีข้างถนน

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 12:15 น. ()

คุณสายธารครับ

ที่ผมชื่นชม หลายๆองค์กร หลายๆหน่วยงาน ที่ดำเนินการปลูกฝังจิตใต้สำนึก ของเยาวชนไทยในเรื่องต่างๆ ก็เพราะหวังเอาไว้ว่า เยาวชนไทย จะเป็นกำลังสำคัญในการ รักษาความเป็นไทย ไว้ได้ในอนาคตครับ

ยินดีที่มาเยือนครับ

รพี

คุณพิทักษ์

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 14:12 น. ()

สวัสดีครับ

ฟังเรื่องนวดๆ ผมคิดถึงไฟแสงสี (โดยอัตโนมัติ)ได้อย่างไรก็ไม่ทราบ

เสียดายนะครับถ้า....ตอนมีอยู่ ไม่แหนหวง ไม่ใส่ใจ ตอนสูญไป พึ่งรู้ว่า ค่ามากมาย..

ยูมิ

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 15:18 น. ()

มาเยี่ยม คุณรพี

ภูมิปัญญาไทยเริ่มห่างไกล ถ้าคนรุ่นใหม่ไม่ใส่ใจรักษ์ของดั้งเดิมนี้นะครับ

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 15:32 น. ()

มีเทคนิคในการตั้งชื่อ
ของบันทึกได้ดีมาก
ขออนุญาตนำเทคนิคนี้ไปถ่ายทอดต่อ
ขอบคุณ

naree suwan

เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2008 17:24 น. ()

ใช่เลยค่ะช้าไปแล้วกลายพันธ์ไปแล้ว
เคยเห็นป้ายนวดแผนไทยในหลายๆประเทศ
เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆพบว่าทั้งเจ้าของและหมอนวดไม่ใช่คนไทย
เหมือนอาหารไทยนั่นละคะ ทุกร้านขึ้นเมนูขายอาหารไทยกันหมดไม่ว่าร้านจีนร้านฝรั่ง ...ต้มยำกุ้ง และผัดไทยผิดเผี้ยนจนจำเค้าไม่ได้ทีเดียว
คงได้แต่บอกว่าเสียดาย และเสียดายค่ะ