ด้วยสัญชาติญาณความเป็นแม่ แล้วเธอก็หอบลูกจากผมไป
เราพบกันครั้งแรกเมื่อเธอเดินผ่านบ้านพักผม ในยามเย็นอันเปลี่ยวเหงาในเมืองหงสา เธอชะงักเท้า เหลือบตามองผมแว้ปหนึ่ง แล้วก็เดินจากไป....
จากนั้นเราก็ประสบพบกันอีกหลายคราว แต่ก็ยังรักษาระยะห่างระหว่างกันอย่างถือตัว ผมรู้สึกแปลกใจที่เห็นเธอดูอุ้ยอ้ายขึ้น พร้อมทั้งนึกตำหนิเธอในใจว่า “ใจแตกจนเป็นแม่ก่อนวัยอันควร” แต่ก็รีบหยุดความคิดที่ใช้บรรทัดฐานของตนเองมากำหนด
เธอหายไปจากสายตา และความทรงจำของผมไปสองสามสัปดาห์ กลับมาคราวนี้ดูเธอเปลี่ยนแปลงไปมากมาย โดยเฉพาะแววตาที่ระแวดระวังของเธอ ดูเหมือนเธอไม่อยากพบเจอใคร ดูๆคล้ายกับมีการปกปิดร่องรอยของตัวเองด้วย ที่บ้านพักผมนั้น เวลากลางวันทุกคนออกไปทำงานกันหมด จะมีก็เพียงแม่บ้านที่มา “อะนาไม”บ้านครึ่งวันจันทร์พุธศุกร์เท่านั้น เธอคงสะดวกใจที่จะอาศัยร่วมบ้านด้วยประการนี้
จนมาวันหนึ่งผมต้องกลับไปกินยาที่บ้านในเวลาก่อนเพล ผมจึงได้พบเห็นความลับของเธอ ผมเห็นเจ้าตัวเล็กของเธอกำลังดูดนมเธออยู่ แม่ลูกหลับตาพริ้มอย่างแสนสุข จนผมรู้สึกผิดที่เข้าไปขัดขวางความสุขของแม่ลูก พอเห็นผมเธอรีบลุกขึ้น แล้วพาเอาเจ้าตัวเล็กหนีไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นผมก็ไม่ได้พบเห็นเธอและลูกน้อยอีกหลายวัน แต่แน่ใจว่าเธอคงซ่อนลูกไว้ในห้องใดห้องหนึ่งในบ้านเป็นแน่ ลูกของเธอก็ช่างว่าง่ายเสียเหลือเกิน แม่บอกให้หลบก็เป็นไม่ยอมออกมา ไม่ยอมส่งเสียง ผมแอบเห็นวีรกรรมความรักของแม่ในกลางดึกคืนหนึ่ง ที่เจ้าอันธพาลนักเลงโตมาขู่คำรามป้วนเปี้ยนรอบๆบ้าน โดยปกติแล้วหากเจ้าอันธพาลพบเห็นเจ้าตัวเล็กที่ไหน มักจะจัดการฆ่าทิ้งจนไม่เหลือรอดชีวิตแม้แต่รายเดียว แต่คราวนี้ผมเห็นเธอปกป้องลูกอย่างสุดกำลัง มีทั้งการหลอกล่อวิ่งหนีไปอีกทาง ให้ห่างจากที่ซ่อนของลูก จนผมเข้าไปช่วยไล่เจ้าอันธพาลอีกแรงหนึ่ง
เหตุการณ์ที่ช่วยขับไล่เจ้าอันธพาล ทำให้ผมซื้อความไว้วางใจจากเธอได้บ้าง แต่ก็ไม่ทั้งหมด เธอยังคงถือตัวไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เกินสามเมตร แต่เริ่มยอมให้เจ้าตัวเล็กโผล่หน้ามาให้เห็นในระยะห่างๆ ผมเริ่มคิดอยากที่จะช่วงชิงลูกๆของเธอมาดูแลเองแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่ว่าจะเป็นขนมเค้ก ขนมปังกรอบที่ลงทุนฝากซื้อมาจากกรุงเทพฯ หรือนมเปรี้ยวที่ลงทุนซื้อราคาแสนแพง(บ้านเราขายสามสิบบาทมาที่นี่หกสิบบาท) แต่ดูเหมือนไม่ได้ผล เจ้าตัวเล็กคงถูกสอนมาดี แม้หลายครั้งที่อดใจกับสิ่งล่อไม่ได้ก็เพียงแต่ค่อยๆย่องมาคาบไปกิน หรือหากตัวแม่ครางเสียงต่ำๆเหมือนดุลูก เจ้าตัวเล็กก็เป็นอันนั่งนิ่งมองตาละห้อย
ผมกับเธอพยายามแย่งชิงเจ้าตัวเล็กกันมาได้เดือนกว่าๆแล้ว พักหลังนี้ผมใช้วิธีวางขนมไว้ที่นอกห้อง แล้วแอบมองจากหน้าต่าง ผมเห็นเธอมานั่งคุมเชิงมองลูกกินขนมกินนมอยู่ห่างๆ ดูเธอช่างหยิ่งในศักดิ์ศรีของ “แมวเสรี” เสียเหลือเกินที่ไม่ยอมกินของที่คนหยิบยื่นให้ และเธอก็คงจะต้องการให้ลูกของเธอดำเนินชีวิตแบบแมวเสรีเหมือนอย่างเธอ จนหลายครั้งที่ผมรู้สึกผิด ที่แอบแวะไปทักทายเอาขนมไปให้เจ้าตัวเล็กยามที่เธอต้องไปหาอาหารมาให้ลูก หากเธอกลับมาเห็นผมป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ลูกๆ ผมรู้สึกว่าถูกเธอตำหนิด้วยสายตา ระยะหลังนี้ดูเธอขยันไปหา “อาหารธรรมชาติ”ของเผ่าพันธุ์เธอมาป้อนเจ้าตัวเล็กที่กำลังโตวันโตคืน หากเธอมาพร้อมอาหารเธอจะมีภาษาเรียกเจ้าตัวเล็กอีกสำเนียงหนึ่ง ซึ่งพอได้ยินเสียงเจ้าตัวเล็กจะรีบออกมาจากที่ซ่อนแย่งชิงกันสองตัวพี่น้องออกมารับอาหารจากแม่ ในคืนที่ฝนตกบางคราวผมก็เห็นเธอพาเจ้าตัวเล็กออก “ล่า” แถวรอบๆบ้าน เหมือนกับเธอพยายามดึงลูกกลับไปหาอาหารธรรมชาติและวิถีของแมวเสรี ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะหลวมตัวมาติด “กับดักขนมนมเปรี้ยว”ที่ผมวางไว้
ระหว่างเราไม่มีจุดแตกหักอันใด เพียงแต่เธอหอบลูกหนีไปจากผมอย่างเงียบๆ แต่ผมคิดว่าเหตุผลลึกๆคือเธออยากจะให้ลูกๆดำเนินชีวิตแบบแมวเสรีนั่นเอง ผมได้พบเธอกับเจ้าตัวเล็กอีกบ้างแถวที่ทำงานที่ห่างออกไปจากบ้านผมสี่ห้าหลังคาเรือน เจ้าตัวเล็กยังคงจำผมได้และมองขนมในมือผมด้วยความอยาก จนผมต้องพกขนมติดย่ามไว้ทุกครั้ง และใช้วิธีโยนเอาไว้แถวๆนั้นให้ไปคาบกินเอง ส่วนเธอยังคงส่งเสียงครางต่ำๆตำหนิเวลาที่ลูกจะเดินเข้ามาหาของกินที่ผมยื่นให้ หลายครั้งที่เห็นเธอส่งเสียงขู่ไล่เจ้าหมาตัวโตที่ผ่านมาใกล้ลูกๆอย่างสุดชีวิต
ผมคงจะต้องปล่อยให้เธอและลูกๆใช้ชีวิตแบบแมวเสรีตามที่เธอต้องการ เหลือไว้แต่เพียงรูปถ่ายมาให้ดูครับ
นี่เป็นเรื่องราวที่อยากเล่าสู่กันฟังใน “วันแม่”ครับ
ความเห็น (19)
อรุณสวัสดิ์ครับ
- อ่านตอนแรกนึกว่าสาว ๆ เสียอีกครับ
- อ่านลงมา กลายเป็นน้องเหมียว
- อ่านแล้วรู้สึกสงสารแมวครับ แต่มันก็คงตัดสินใจถูกแล้วที่จะเป็นแมวอิสระ ที่จะไม่ไปรบกวนใครครับ
เดินเล่นอยู่ที่ google แล้วบังเอิญหลงมาเจอ ^^"
ชอบคำว่า "แมวเสรี" จังค่ะ ฟังดูดีกว่าแมวจรเยอะเลย (คุ้นเคยกับคำว่าแมวจร จากห้องแมว-พันทิป)
แอบดีใจที่เดาถูกว่าเป็นแม่แมว+ลูกแมว ตอนที่ว่า "ดูเหมือนเธอไม่อยากพบเจอใคร ดูๆคล้ายกับมีการปกปิดร่องรอยของตัวเองด้วย" (นึกถึงหมูขนุนขึ้นมาทันที ตอนแรกที่เจอก็ท่าทางแบบนี้เปี๊ยบ...แต่อยู่ๆไปเธอไม่หอบลูกหนีสิคะ เธอตั้งตนเป็นคุณนายที่บ้านซะงั้น -*-)
ปล.ชอบวิธีเล่าเรื่องค่ะ น่ารักดี ^^
สวัสดีค่ะ อาวปาลี
เล่าเรื่องได้น่ารักจริงๆด้วย
นึกแต่แรกแล้วว่าต้องเป็นแมว
เพราะเมื่อครั้งที่ไปภูเก็ต อ.บางทรายบอกว่า อ.เปลี่ยนรักแมวมากๆเห็นเป็นไม่ได้ "นึกในใจว่า เป็นผู้บ่าวกินแมวรึป่าว อิอิอิ"
เมื่อไรป้าแดง จะได้ไป หงสา เนี่ย
มีแวะหลวงน้ำทามั้ย
อ่านแล้วรู้เลยว่า พี่คงต้องคิด ถึง "แมวหวาท" ที่บ้านเราเมื่อตอนเด็กๆแน่นอน ผมยังกลัวแมวมาจนเดี๋ยวนี้เลยอะ ..แหะๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
รพี
- แมวเสรี
- หยิ่งในศักดิ์ศรีดีจังนะคะ
- มาดูผู้บ่าวกินแมว เอ้ยไม่ใช่มาดูผู้บ่าวเลี้ยงแมว
- สัตว์มีสัญชาตญาณของความเป็นแม่
- แต่คนละ.......
- มาทักทายพี่
- อดกลับมาบ้านเราเลย
- สุดยอดแมวเสรี
- สุดยอดเรื่องเล่าดี ๆ
- นึกว่าสาว ๆ ตั้งนาน
- แมวสวยมากครับ
- คงมีเชื้อแมวป่า..
- ดีจังที่เจอคนเข้าใจและพูดภาษาแมวรู้เรื่อง..
- สวัสดีเจ๊าอ้ายเปลี่ยน
- เล่าเรื่องได้น่าฮัก น่าเอ็นดูแต๊ๆๆ นึกว่าเป็นแม่ญิงลาว
- อ่านไปก็ลักใจ๋บ่ดี เฮ้อโล่งใจ๋ กั๋วก้ายเปลี่ยนโดนอันธพาลตีหัว
- กิ๋นอิ่ม นอนอุ่นเน้อเจ๊า
- ธุ อาเปลี่ยนเจ้า..
อ่านกำแรกก่อนึกว่าอู้ถึงแม่ญิ๋ง อิอิ ^^
สวัสดีเจ้า อาเปลี่ยน
"แมวเสรี" อยู่กับ "คนเสรี"
มีความสุขเน้อเจ้า
---^.^---
อิ่มอก อิ่มใจได้กินกล้วยหักมุก :)
ขอบคุณครับ
ลูกแมมเป็นแมวตาเพชร หรือป่าวครับ แม่แมวถึงหวงลูกขนาดนั้น
แวะมาอ่านเรื่องราว น่าประทับใจ หัวใจของแม่ไม่วันไหนไม่คิดถึงลูก
- อ่านตอนแรกนึว่าพี่ เปลี่ยนมากิ๊กเสียแล้ว
- อิอิ...
- ขอบคุณครับ
คารวะความรักความเป็นแม่ของเธอ
เมื่อสักประมาณครึ่งเดือนก่อน ยามดึกคืนหนึ่งผมได้ยินเสียงลูกแมวร้องเบาหนาประตู เสียงเงียบไปสักพักคราวนี้ได้ยินเสียงตัวแม่ร้องด้วยสำเนียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ผมเปิดประตูออกไปเห็นเธอกับเจ้าตัวเล็กนั่งรออาหารอยู่ เธอได้พาลูกซมซานแวะมาขออาหารยามหิวโหยนั่นเอง เจ้าตัวเล็กมาเพียงตัวเพียวผอมโซ
เธอนั่งมองลูกกินขนมอย่างเงียบๆ ผมถามถึงลูกอีกตัว ถ้าตาไม่ฝาดผมเห็นเธอนั่งเศร้า ส่งเสียงครางเบาๆเหมือนจะบอกว่าเธอได้สูญเสียลูกตัวนั้นไปแล้ว ผมร่วมเศร้ากับเธอ
เธอย้ายเข้ามาพักยัง "สถานพักพิงชั่วคราว" ที่บ้านผมอีกครั้ง แต่ก็ยังอยู่แบบต่างคนต่างอยู่ ผมได้แต่แอบวางอาหารไว้ให้ลูกเธอ แล้วผมก็มีภาระกิจต้องกลับประเทศไทย
ก่อนกลับเข้ามาหงสาเมื่อสองวันก่อน ผมแวะซื้ออาหารลูกแมว ถามที่ร้านเขาแนะนำว่าต้องใช้เดือนละสองกล่อง ผมเลยซื่อมาเผื่อเธออีกหนึ่งกล่อง แบกข้ามพรมแดนมาหงสา
ที่บ้านพักผมกลับไม่พบแม้แต่ร่องรอยและเสียงร้องของเธอและลูก สองวันถัดมาผมถึงได้รับรู้ถึงเรื่องราวความรักลูกของเธออีกครั้งคราวนี้เป็นครั้งสุดท้าย...
คนข้างบ้านเล่าว่า เขาเห็นเจ้าตัวเล็กตกลงไปในถังรองน้ำฝน ตัวแม่พยายามปีนลงไปช่วย วิ่งพล่านส่งเสียงร้องร่ำ พี่สาวข้างบ้านเล่าว่าเป็นช่วงฝนตกหนักตัวพี่สาวต้องอุ้มลูกน้อยถึงสองคน เธอตั้งใจว่าจะไปดูเมื่อฝนหยุดตก และให้ลูกคนโตกลับจากโรงเรียนมาช่วยเลี้ยงน้องก่อน ....แต่เธอก็ลืม
จนสองวันผ่านไป น้ำประปาหยุดไหล เธอจึงมาขอน้ำจากถังที่บ้านผม เห็นผ้าคลุมถังกระจุยกระจายจึงนึกขึ้นได้ เธอหาตั่งมาปีนขึ้นไปดูจึงเห็นภาพสะเทือนใจ...
ร่างของแมวเสรี และลูกลอยอยู่ในถังเก็บน้ำฝนนั่นเอง
วันนี้ผมจะเอาอาหารแมวสามกล่องใหญ่ไปให้แมวเสรีที่วัด เป็นการทำบุญให้เธอ...
ขอคาราวะในความเป็นแม่ของเธอ....
ไปดีนะเจ้าตัวเล็ก...
- แหม..โล่งใจ
- ตอนแรกนึกว่าใครท้องก่อนแต่ง
- เป็นน้องแมวนี่เอง
- ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
สวัสดีครับ
ดอกไม้สวยมากครับ
อิๆ ขอยืม...
แวะมาเยี่ยมครับ น่าติดตามครับ
เขียนเรื่องเล่าได้น่ารักน่าอ่านจังเลย