วันนี้ที่โรงเรียนมีการจัดกิจกรรมในวันเข้าพรรษาด้วยการพาเด็ก ๆไปทำบุญที่วัดสุสาน (อยู่หลัง Big C) ระยะทางจากโรงเรียนไปทีวัดไม่ไกลเท่าไร แต่ที่ดูเหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเด็ก ๆก็คือสะพานลอยที่ทั้งสูงและชันจนทำให้เด็กหลายๆคนขาสั่นใจแป้วไปได้เหมือนกัน แต่ในที่สุดก็ข้ามสะพานลอยไปได้อย่างปลอดภัย เราใช้เวลาในการทำกิจกรรมอยู่ที่วัดประมาณเกือบ 2 ชั่วโมงก็กลับโรงเรียน ขากลับเด็ก ๆก็เริ่มเหนื่อยและหิวเมื่อกลับถึงโรงเรียนปรากฏว่าแม่ครัวตักข้าวใส่ถาดรอเรียบร้อยแล้วครูยุ้ยบอกเด็กให้เข้าห้องน้ำล้างมือล้างหน้าเสร็จแล้วให้ไปนั่งที่โต๊ะเตรียมรับประทานอาหารได้ เด็กๆก็ทำตามที่ครูยุ้ยบอกทุกคนยกเว้นน้องเขตคนเดียวที่ไม่สนใจเพราะดูท่าทางจะเหนื่อยมากจนแก้มแดงเป็นลูกตำลึง เมื่อมาถึงห้องก็ตรงไปปูที่นอนและหยิบขวดนมขึ้นมานอนกินนมโดยไม่สนใจที่เพื่อนๆกำลังจะรับประทานข้าว ครูยุ้ยจึงเข้าไปถาม "ทำไมน้องเขตไม่ไปทานข้าวกับเพื่อน ๆก่อนคะ" น้องเขตตอบด้วยความเหนื่อยว่า "น้องเขตไม่หิวครับ น้องเขตอิ่มบุญแล้ว" แล้วก็หลับปุ๋ยไปเลย
อิ่มบุญ ...
เด็กคนนี้น่ารักครับ... ตัวแค่นี้รู้จักคำนี้แล้ว...
ส่วนจะลึกซึ้งหรือไม่ ผมว่าไม่สำคัญ .. เพราะเขาจะเรียนรู้ได้เอง
บางทีเขาอาจจะพูดติดปากเพราะได้ยินมาจนชิน ..แต่ผมกลับเชื่อว่า สิ่งเหล่านั้นคือต้นทุนที่ดีสำหรับเขา
ขอบคุณครับ