มีสวนคือมีสุข
ผมเห็นคุณ Golb แสดงรูปที่สวนของเขาในยามผลไม้ออกผลให้เก็บเกี่ยวในบันทึก "ความสุขหลังเก็บเกี่ยว" แล้วน่าชื่นชมเหลือเกิน
ความสุขของคนสักคนหนึ่งไม่ได้อยู่ที่ปริมาณแต่อยู่ที่คุณภาพ ผมอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นไว้ว่า
"สวนผมอยู่ที่ชุมพรแต่ตัวผมเองทำงานที่หาดใหญ่ครับ ที่สวนผมปัจจุบันเป็นสวนรกร้างไม่มีคนดูแลเป็นหลักเป็นฐานครับ ตอนนี้อยากไปอยู่สวนเหลือเกิน นึกถึงบรรยากาศสงบในสวนตอนเด็กๆ แล้วก็ให้นึกสงสัยตลอดเวลาว่าตัวเองมาทำอะไรอยู่ที่หาดใหญ่ครับ"
เป็นความเห็นที่ออกจะเป็นการรำพึงรำพันเรื่องของตัวเองเสียมากในฐานะลูกหลานชาวสวนที่มีที่ทางทำกินไม่อดตายแต่กลับต้องดิ้นรนมาอยู่ไกลบ้านเช่นนี้
ช่วงเวลาเดือนสองเดือนที่ผ่านมานั้นผมไปวนเวียนหาซื้อที่ดินเพื่อจะปลูกบ้านและปลูกต้นไม้ เพราะอย่างไรถ้าเกษียณแล้วก็คงอาศัยอยู่ในมหาวิทยาลัยไม่ได้ แต่ผมไม่อยากได้บ้านจัดสรรหรือทาว์นเฮ้าส์ โดยเฉพาะเมื่อจะใช้อยู่ตอนแก่
แต่การหาพื้นที่ที่พอจะได้อาศัยและปลูกต้นไม้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ละสัปดาห์ที่ออกไปก็ต้องคว้าน้ำเหลว ดูเหมือนถ้าต้องการจะมีบ้านสวนแล้ว ถ้าไม่ใช่เป็นสวนเก่าแก่ของครอบครัว ก็ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล
เกษียณแล้วก็คงต้องกลับไปอยู่บ้านสวนที่ชุมพร แต่สวนที่ อ.หลังสวน ก็ปล่อยรกร้างเหลือเกิน ครั้นจะกลับไปดูแลบ่อยๆ ก็ทำไม่ง่าย การขับรถไปกลับระยะทางหาดใหญ่-ชุมพรไม่ใช่เรื่องน่าสนุกเลย
คนที่อยู่กับธรรมชาติมักจะเป็นคนที่มีความสุข ทุกครั้งที่มีความเหนื่อยล้าเรามักแนะนำกันให้ออกไปสูดอากาศหาสีเขียวของธรรมชาติบ้าง ผมไม่ได้กลับชุมพรมานานแล้ว คงต้องหาเวลากลับบ้านบ้างเสียที ในเวลาที่เหนื่อยหน่ายกับคนเมือง คงไม่มีที่ไหนเหมาะเท่ากับการกลับไปเก็บความสดชื่นในสวนที่เกิดและโตครับ
ความเห็น (31)
อาจารย์ครับ เข้าประเด็นว่า สวนอยู่ไกลบ้าน ซึ่งมีทางเลือกหลายอย่าง เช่น จะยกบ้านไปอยู่ในสวน หรือจะยกสวนมาอยู่ที่บ้าน หรือจะหาที่ใหม่ที่มีทั้งบ้านและสวน
ตอนนี้ผมก็คิดจะหาสวนที่อยู่ใกล้บ้านครับ (บ้านสร้างไปแล้ว) แต่ผมไม่ได้คิดจะทำสวนนะครับ เพียงแต่ถ้ามีสวนจะทำให้พ่อของผมมาอยู่บ้านผมได้นานขึ้น เนื่องจากท่านเป็นคนติดสวนครับ หากไม่มีสวน มาเยี่ยมหลานๆ ก็อยู่ได้ไม่เกินสัปดาห์ครับ
ตอนนี้ผมใช้วิธีพยายามหาที่ใหม่ทั้งบ้านและสวนครับ เพราะสวนอยู่ไกล ส่วนบ้านนั้นยังไม่มีครับ ที่จริงจะเน้นสวนเป็นหลักครับ แล้วค่อยปลูกบ้านพออยู่ได้ในสวนครับ
พ่อผมก็ติดสวนครับ มาเยี่ยมหลานได้ไม่เกินสองวันต้องกลับชุมพรแล้วครับ
อำนวย สุดสวาสดิ์
- แวะมาเยี่ยมอาจารย์ครับ
- บ้านผมอยู่อำเภอทุ่งตะโก... สวนของอาจารย์อยู่ อ.หลังสวนหรือครับ? อิอิ น่าจะไม่ไกลกันมาก ฝากผมแวะๆ ไปเยี่ยมบ้างก็ได้ครับ
สวนผมอยู่ตำบลพ้อแดงครับ เลยวัดไปหน่อยนึงครับ แต่ก่อนมีผลหมากรากไม้เยอะมากครับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้วครับ ไม่ได้ไปนานแล้ว ว่าจะหาโอกาสไปสักทีครับ ถ้าได้ไปเมื่อไหร่ผมจะขอถือโอกาสไปชวนคุณอำนวยทานข้าวกันสักมื้อนะครับ
- สวัสดีค่ะ
- ชีวิตคนเราหนีไม่พ้นการกลับไปในที่ที่เราจากมาในวัยเด็กนะคะ
- ขอให้มีความสุขนะคะ
การอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ เป็นความสุขที่สุดอย่างหนึ่งค่ะ
คนใต้มีวัฒนธรรมการทำสวนครับ ถึงรับราชการ เป็นพ่อค้า เป็นลูกจ้าง การมีสวนของตัวเองจะเล็กจะใหย๋ไม่สำคัญ แต่มันเป็นความภูมิใจที่มีสวนเป็นของตนเอง สวนแม่ผมอยู่ที่ อ.คุระบุรี ตอนอยู่ตะกั่วป่าไปดูแลแทนแม่ได้สะดวกเพราะอยู่ไม่ไกล ตอนนี้มาอยู่ภูเก็ตกว่าจะไปสวนได้ต้องขับรถถึง ๒๑๐ กม.
มีสวนถ้าไม่อยู่เฝ้าเอง ก็ไม่ควรปลูกไม้ผล (ให้เพื่อนมาขโมย เพราะเราจะเจ็บใจ เกลียดชังผู้มาขโมย) ผมมีไม้ผลอย่างละ ๖-๗ ต้น ปลูกไม้กระถินเทพาเสียบ้างให้มันช่วยปรับปรุงดิน และเอาต้นมาทำเฟอร์นิเจอร์ใช้เอง ปลูกต้นตะเคียนทองเอาไว้ให้หลายต้นจะได้มีไม้ให้หลานได้ใช้สร้างบ้าน ปลูกหมากไว้เต็มพื้นที่ไม่ต้องใส่ปุ๋ยปล่อยให้มันอยู่กับธรรมชาติ ใต้ต้นหมากก็ปลูกผักเหมียงหรือเหลียง ปล่อยให้มันขึ้นตามยถากรรมก็ได้ แล้วก็เตรียมพื้นที่เหลือไว้ปลูกบ้านเน้น ความสุขมากมายแล้วครับ
บอกกับภรรยาว่าเกษียณแล้วจะไปอยู่สวนแม่ ขอให้มีอินเทอร์เน็ต มีสัญญาณโทรศัพท์ ก็โอเคแล้ว การได้อยู่กับธรรมชาติเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมชาติทำให้ตัวเราลดอัตตาลงได้อีกเยอะครับ
ผมเห็นด้วยครับ สำหรับคนใต้แล้วการมีสวนของตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจริงๆ ครับ ท่านอัยการฯ ขับรถถึงสองร้อยกว่ากิโลเพื่อไปดูแลสวน สงสัยผมต้องไปดูสวนที่ชุมพรบ่อยขึ้นแล้วครับ เพราะอย่างไรก็เป็นพื้นที่ที่เกิดของผมครับ โอกาสจะมีสวนแถวสงขลานี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ ครับ
Blog ของคุณ Golb... http://baansuan.wordpress.com/
กะปุ๋มชอบเข้าไปอ่านเช่นกัน...งานเขียนสะท้อน "ใจ" ของผู้เขียนได้ละเอียด ลุ่มลึกยิ่งค่ะ... ตามอ่านมานานแล้วค่ะ... น่าจะเป็นอารมณ์ละมุนละไมคนหนึ่งทีเดียว
..............................
อาจารย์พูดถึงสวน...ก็เลยทำให้นึกถึง ท่านไถ่นัท ฮันท์...
จึงขออนุญาตนำ "รดน้ำเมล็ดพันธุ์" มาฝาก...ผู้คน ทีมงาน และ Lab ค่ะ...
....
ในใจของเรา คือ สวน ที่มีเมล็ดพันธุ์มากมาย
เมล็ดพันธุ์ความกรุณา ความโกรธ
เมล็ดพันธุ์ความกล้า ความกลัว
เมล็ดพันธุ์เหล่านี้รอที่จะงอกงามเติบโต
เราออกแบบและเลือกได้ว่าจะให้สวนในใจเราเป็นแบบไหน
เมล็ดพันธุ์ใดจะเติบโต แข็งแรง ขยายกิ่งก้านสาขาครอบคลุมอาณาจักรแห่งใจเรา
หากเราต้องการให้ต้นรักงอกงาม เราจะใส่ปุ๋ยชนิดใด?
ดูแลให้น้ำ แดด และอากาศอย่างเหมาะสม
แน่นอนว่า ต้นรักจะโตได้เราต้องให้ความรักกับมันด้วย หมั่นดูแลใส่ใจอย่างสม่ำเสมอ
สักวันต้นรักจะผลิดอก ออกผล ให้ความร่มรื่น ร่มเย็นแก่เรา
แล้วจะทำอย่างไรกับต้นโทสะเล่า หากเราไม่ต้องการมัน?
ต้นโทสะดั่งวัชพืช ได้น้ำเพียงนิด ปุ๋ยเพียงหยิบมือก็ผลิพรวดโตไว
รุกรานต้นไม้อื่นๆ ทำให้สวนรุงรัง
โค่น ถาก ต้นก็งอกขึ้นใหม่ รากโทสะหยั่งลึกเกินถอน
ไถ่(ภาษาเวียดนาม = พระอาจารย์) ว่า งดปุ๋ย งดน้ำและอาหารบำรุงต้นโทสะ มันจะค่อยๆ เหี่ยวแห้งเฉาไปเอง
และหากต้นรักเติบโตคลุมพื้นที่ในสวน
ต้นโทสะก็จะโตได้ยากเพราะขาดแสง ขาดอาหาร และพื้นที่
หมั่นดูแลตกแต่งสวนในใจของเรา รดน้ำเมล็ดพันธุ์อันงดงามในใจเราและผู้อื่นทุกๆ วัน เราจะมีสวนสวยไว้นั่งเล่นสบายใจ
จาก...
"ดั่งกันและกัน; จากตาสู่ใจ ธรรมะใกล้มือ"
ว่างๆ อาจารย์ยกทีม UsableLabs ไปเที่ยวบ้านอาจารย์ บ้างก็ดีนะครับ
หิ้วผมไปด้วย อยากไปมองดาวคอนกลางคืนครับ
ผมเคยไปบ้านปู่ เคยไปวิ่งเล่นในนา กลับบ้าน แผลเต็มตัวเลยครับ
โดนใบข้าวบาดเต็มตัวเลยครับ หลังจากนั้นก็ไปอีก (ไม่เข็ด) ตกท้องร่องครับ
เละกลับบ้าน โดน ด่าจาก A-Z ก-ฮ รวมเพลงชาติ อีกสามรอบ หลังจากนั้นก็ไม่ไปอีกเลย
เพราะโดนม่าม้า เรียบ
ไปบ้านปู่ผมก็ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่ได้ทำ
อย่างเช่น ยิงเฮลิคอปเตอร์ทหารกับหนังสติก(บ้านปู่อยู่คลองหอยโข่งครับ) ยิงรังผึ้ง
ระเบิดจอมปลวก วิ่งในนา เล่นว่าว (แล้วตอนเช้าก็ขับรถไปหาว่าวกัน เพราะว่า ตั้งไว้ข้างคืน)
หลายอย่างมากๆ นึกถึงแล้วยังฮาครับ ทำอะไรที่ไม่เคยได้ทำ
สวัสดีครับ
สวัสดีครับกะปุ่ม ผมก็อ่านงานของท่านอยู่เหมือนกันครับ ท่านมีคำสอนที่ลุ่มลึกอยู่มากทีเดียวครับ
ibbz.net เอาจริงไหม ว่างๆ ไปกันไหมครับ ไปช่วยกันถางหญ้า ไปกินผลไม้ ;-)
ไปๆอาจารย์ๆ ค่ารถกี่บาทครับ?
รถไฟแปปเดียวก็น่าจะถึงนะครับ
แหะๆ
มีที่ เป็นที่รกอยู่ตางจังหวัดเหมือนกันค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะไปอยู่ตอนอายุมากหรือไม่ แต่ทุกครั้งที่ผ่านไป ก็จะต้องปลูกต้นไม้ใหญ่ที่ชอบๆไว้ครั้งละ 4-5ต้น ใช้เมล็ดไปฝังไว้บ้าง ให้เทวดาช่วยเลี้ยงด้วยฝน ต้นหญ้ารกๆจะช่วยดูแลต้นกล้าไม้ของเราไว้ได้ทางอ้อม ไม่ต้องสนใจว่าต้องออกแบบปลูกอย่างไร มีที่ให้ปลูกได้ก็ปลูก คิดๆว่าอีก10-20 กว่าปี(ถ้ามีชีวิตอยู่)ต้นไม้(ที่รอด)ก้ต้นใหญ่พอ และก็จะมีบ้านเล็กๆที่ปลูกแอบซ่อนในดงไม้ แค่คิดก็โรแมนติกจะแย่อยู่แล้ว...ขอบคุณค่ะ
สงสัยผมต้องทดลองวิธีเดียวกันคือฝากธรรมชาติปลูกผลหมากรากไม้ในสวนครับ เพราะอย่างไรเมื่อถึงเวลาไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยแล้ว ก็คงต้องกลับไปอาศัยสวนอยู่ครับ ฝากธรรมชาติปลูกไว้เรื่อยๆ พอกลับไปก็อาจจะได้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่พอได้พึ่งพิงครับ
สวัสดีค่ะ ได้อ่านที่อาจารย์เขียน ดูภาพ ใช่ค่ะสิ่งที่ได้รับคือ ธรรมชาติที่อบอุ่นเสมอ ความอดทนของมนุษย์ การรอคอย การปรับตัว การดำรงอยู่ มิตรภาพ ไมตรี ฯลฯ ขอบคุณที่เขียนให้อ่านค่ะ
- พอดีมีประสบการณ์ เรื่องสวนเกือบทุกรูปแบบ
- ลงทุนไปมากมายที่เดียวในการทำสวนลำใย ลิ้นจี่ที่เชียงใหม่
- เมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว ลงทุนซื้อที่ 3 ไร่กว่า แถวห้วยทราย ต.สุเทพ อ.เมืองจ.เชียงใหม่
- ห่างประมาณ 6-7 กม.จาก มช.
- ลงทุนทำรั้วล้อมพื้นที่ หาซื้อ พันธุ์ลำใย และลิ้นจี่ ี่ที่ดีที่สุด
- ขุดบ่อน้ำ จ้างตนดูแลสวน แล้วเราก็ไปดูสวนเกือบทุกอาทิตย์
- ปรากฏว่ามีความเจริญเกิดขึ้นทันตาเห็น
- คนดูแลสวนค่ะ นุ่งยีนสวมแจ็คเก็ตยีนส์ใหม่เอี่ยมค่ะ
- แต่ต้นลำใย และลิ้นจี่ต่อยหายไป ที่เหลือก็ค่อยๆเหี่ยวตายไป
- คนดูแลสวนขอขึ้นค่าแรงรดน้ำต้นไม้ เป็น500 บาท/เดือน จากเดิม 300
- หกเดือนต่อมาต้นไม้ หายเกือบทั้งหมด เลยเลิกจ้างคนรดน้ำต้นไม้
- แล้วรั้วก็หายไป
- แล้วทำรั้วใหม่ อีกไม่นานก็หายไปอีก
- เมื่อปี 2547 ถูกเพื่อนบุกรุกพื้นที่ทำรั้วกำแพงรุกเข้ามในที่เรา
- จำเป็นต้องล้อมพื้นที่ด้วยรั้วกำแพงซึ่งตอนนี้เหลือไม่ถึง 3 ไร่
- ปรับปรุงพื้นที่ใหม่ คราวนี้ลงทุนหนักกว่าเดิมปลูกกฤษณา
- ลงทุนขึ้นไปอยู่ทำสวนกฤษณาเองเจอปํญหาปลวก และน้ำท่วม เสียหายมาก
- ลงมะม่วงงามเมืองย่า และกล้วยเพิ่ม ดูเหมือนจะดีขึ้น ครั้นกลับมาที่กรุงเทพ จ้างคนช่วยลดน้ำให้เงินล่วงหน้า กลับมาไฟป่าเข้ามาทำลายสวนเสียหายหมด
- ต้องยอมแพ้
- กลับมาอยู่บ้านที่โคราช สร้างสวนในบ้านประสบความสำเร็จค่ะ
- มีขนุนหนึ่งต้น มะม่วงหนึ่งต้น ฝรั่งไร้เมล็ดหนึ่งต้ ทับทิม 3 ต้น ดอกไม้หอมนานาชนิด เต็มสวนผีเสื้อนกบินกันว่อนดูแล้วเพลิน
- มีผลไม้ไปแจกเพื่อนฝูงได้กินอย่างมีความสุข
- จึงอยากเล่าให้อาจารย์ให้พิจาณาค่ะ
ขอบคุณ อ. Lin Hui ที่แบ่งปันประสบการณ์ครับ ตอนนี้ผมมองหาสวนเล็กๆ ที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนักที่พอไปดูแลได้ครับ
มีคนมาเสนอขายสวนยางให้โดยบอกว่าจะรับดูแลกรีดยางให้เอง ผมก็ไม่กล้าลงทุนครับ ฟังจากประสบการณ์อาจารย์แล้วผมคิดว่าไม่คุ้มแน่ๆ ที่จะลงทุนครับ
สวนผมที่ อ.หลังสวน จ.ชุมพรตอนนี้อาจจะกลายเป็นป่าไปแล้วครับ ไม่ได้ให้ใครดูแลเป็นหลักเป็นฐานต้นผลไม้เก่าแก่ที่มีก็ไม่ได้ถามว่าเก็บกันอย่างไรครับ ที่จริงแล้วมีต้นเงาะ ต้นทุเรียน ต้นมังคุด ต้นสะตอ ต้นกระท้อน ครบเลยครับ ถ้าผมอยู่ตอนฤดูนี้ได้กินทุกอย่างไม่ต้องซื้อของใครเลย
เฮ้อ... ผมมาทำอะไรที่หาดใหญ่นี่...
อย่างน้อยก็ยังมีที่ทางไว้ให้ไอ้ตัวเล็กได้คลุกฝุ่น ได้ปีนป่าย โดนมดกัดผึ้งต่อย ให้รู้เจ็บรู้จำบ้าง ใช่ไหมครับอาจารย์
:)
ขอบคุณคุณ Golb ที่มาเยี่ยมครับ ถ้ามีสวนก็จะได้ให้เจ้าต้นไม้ได้โตอย่างใกล้ชิดธรรมชาติมากขึ้น ชื่อต้นไม้แต่โตในตึกไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ครับ
ผมเองก็มีความสุขเวลาได้จัดสวนเช่นกันครับ ก็ได้แต่ฝันว่าสักวันหนึ่งจะมีบ้านที่มีบริเวณกว้างๆ แล้วก็มีสวนให้เราได้จัดเยอะๆ ครับ
ผมขลุกอยู่ทั้งในสวน ทั้งในนา ครับ เหนื่อยพอๆ กัน - หากสวนที่หาดใหญ่แพงไป กลับมาหลังสวนก็ได้นะครับ ย้ายที่ทำงานมาลงที่ ละแม(แม่โจ้) หรือ ชุมพร(ลาดกระบัง)สิครับ แล้ว ลุยสวนเลย
สวนเราไม่ปลดเราออกแน่นอน มีแต่จะรับเข้าว่าไหมครู?
อ้อ...สวนผม อยู่สวี ครับ ชื่อ สวนขี้คร้านhttp://www.oknation.net/blog/suankikran
ว่าแต่ คุณ อำนวย สุดสวาสดิ์ ในคห.3 สงสัยจะเป็นญาติผม?
นับถือ
สวนขี้คร้านhttp://www.oknation.net/blog/suankikran
สวัสดีค่ะ คุณสายลมลอย เดียวกันกับใน www.krungshing.com ???
- สวัสดีค่ะ อาจารย์ธวัชชัย หลานต้นไม้คงโตขึ้นมากแล้วนะคะ
- วันนี้ป้าจุ๋มลาพักผ่อนประจำปีก่อนสิ้นปีงบประมาณเลยมีเวลามานั่งท่องnetดูโน่นดูนี่ มาพบ "มีสวนคือมีสุข" ของอาจารย์ที่เขียนไว้นานแล้วแต่ป้าจุ๋มไม่ได้เข้ามาอ่าน ก็โดนใจเพราะตอนนี้กำลังจะสร้างบ้านที่อยู่ทุกวันให้เป็นสวนเหมือนอ.Lin Hui เดิมป้าจุ๋มก็มีประสบการณ์เกือบคล้ายอ.Lin Hui เปี๊ยบเลย ก็ความที่เป็นคนรักต้นไม้ ชอบธรรมชาติ ชอบอากาศหนาวเย็นทางเหนือก็เลยไปซื้อสวนลิ้นจี่ไว้ที่เชียงราย แต่เรียนลัดกว่าอ.Lin Hui หน่อยตรงที่ไปเลือกซื้อสวนที่ค่อนข้างสำเร็จรูปคือสวนที่ลิ้นจี่เขาเริ่มเป็นสาวออกดอกออกผลพอดี ปีแรกๆชื่นใจมากตอนนั้นลูกยังเรียนชั้นมัธยม-ประถมกันอยู่ ช่วงที่ลิ้นจี่สุกคือกลางเดือนพ.ค.เป็นช่วงปิดเทอมพอดีก็พาลูกๆและคุณพ่อ-คุณแม่ไปด้วย นั่งรถจากกรุงเทพฯถึงเชียงราย โอ้โหไปถึงเห็นลิ้นจี่ลูกแดงสวยไปทั้งสวนเลย ทุกคนก็ตื่นตาตื่นใจมากวิ่งไปเก็บต้นโน้นต้นนี้ชิมกันใหญ่ ทุกคนมีความสุขมาก แต่ทำได้ไม่กี่ปีลูกเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยบ้างต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยบ้าง ก็ไม่มีเวลาก็ห่างๆไป ขณะนี้ไม่ได้ไปดูสวนเลย 7-8 ปีแล้วได้แต่ฝากคนอื่นดู ด้วยระยะทางไกลเกินไป สวนนี้แรกเริ่มซื้อก็ต้องจ้างคนดูแลอย่างว่า แล้วขายผลผลิตแบ่งกันคนละครึ่งอีก ปีแรกๆก็พอได้เงินบ้าง แต่ปีแล้วปีเล่าต่อมาไม่ได้เลยเขาบอกว่าลิ้นจี่ราคาตกต่ำ ในที่สุดก็เลยบอกคนสวนว่าฉันจ้างไม่ไหวแล้วเธอช่วยดูแลสวนให้ด้วยโยไม่ต้องจ้างและให้เก็บผลผลิตขายเอาเองก็แล้วกัน...เป็นอันว่าจบสวนที่เชียงราย ก็ยังไม่เข็ดมาซื้อสวนมะม่วงที่รังสิตคลอง5-6 ก็ประเภทวัยรุ่นใจร้อนเลือกซื้อสวนที่มะม่วงให้ผลผลิตแล้วเช่นกัน กะว่าจะเก็บมะม่วงขายเพื่อถอนทุนเสียหน่อยแต่ก็ผิดหวังอีกเช่นเคย ถูกคนมาขโมยหมดทั้งที่เราจ้างคนสวน ก็ไปต่อว่าคนสวนว่าทำไมถึงให้เขาขโมยได้ ฉันอุตส่าห์จ้างเธอเฝ้า เขาบอกว่าคนขโมยมา 3-4 คน คนสวนเรามีแค่ 2 คนสามี-ภรรยากลัวเขาก็เลยปล่อยให้เขาขโมยไป ในที่สุดป้าจุ๋มเลยปรึกษากับสามีว่าเลิกจ้างดีกว่าเพราะยังไงเขาก็ขโมยอยู่ดี ทำใจๆๆคิดว่าเขาคงลำบากเราให้ทานไปเอาบุญก็แล้วกัน เมื่อทำใจได้ใจเราก็สบาย นอนกอดโฉนดไว้ที่บ้านนานๆจะแว๊บไปดูบ้าง ไปเก็บมะม่วงที่เหลือๆจากที่เขาขโมยแล้วได้มากินบ้างแบ่งเพื่อนฝูงบ้าง...
- ตอนนี้คิดใหม่ทำใหม่ มาตกลงกันว่าจะทำสวนในบ้านเลยดีกว่าจะทำบ้านที่อยู่ทุกวันนี้ให้เป็นสวนและปลูกไม้ดอกไม้ประดับ ไม้หอม ให้สวยๆๆเป็นresortไปในตัวเราจะได้มีความสุขทุกวัน ก็มีมะม่วง กระท้อน ชมพู่ มะเฟือง อย่างละต้นสองต้นก็พอแล้วค่ะกินไม่ทันเหมือนกันได้เก็บแจกเพื่อนบ้าน และแถมปลูกผักคะน้า กวางตุ้ง คื่นฉ่าย มะเขือเทศ ข่า ตะไคร้ ใบมะกูด พริก มังลัก กระเพรา ต้นแค ตะลิงปิงฯลฯ ก็เกือบครบเครื่องครัวเหมือนกันค่ะ
- ป้าจุ๋มมีแผนจะชวนพี่น้องเฮฮาศาสตร์มาพบปะสังสรรค์กันสักวันที่บ้านสักวันเร็วๆนี้ แต่วัน-เวลายังไม่ได้กำหนดค่ะ ถ้าอาจารย์มีเวลาขอเรียนเชิญล่วงหน้าด้วยนะคะ
- ป้าจุ๋มรู้สึกว่าได้พบอาจารย์เมื่อเดือนพ.ค.ที่แล้วที่สวนป่าท่านครูบาแล้วก็ยังไม่มีโอกาสได้พบอีกเลย เมื่อวันที่ 1 ก.ย.ที่แล้วที่น้องแป็ดเชิญท่านครูบา ท่านอัยการ หลวงพี่ติ๊กและท่านพล.อ.เอกชัยไปบรรยายพยายามจัดเวลาว่าจะตามไป แต่ก็พลาด เพราะช่วงนั้นสนามบินเดี๋ยวก็ปิด เดี๋ยวก็เปิดเลยอดไป คิดถึงค่ะ ฝากความระลึกถึงอ.จันทวรรณด้วยค่ะ อ้อขอรบกวนฝากคิดถึงน้องมะปรางค์เปรี้ยว(ความจริงหวาน)ด้วยค่ะ
ขอบคุณป้าจุ๋มที่กรุณาแบ่งปันประสบการณ์ครับ ผมได้ข้อเตือนใจจากประสบการณ์ของป้าจุ๋มและ อ. Lin Hui ที่สำคัญมากเชียวครับ เพราะตอนนี้มีคนพยายามบอกขายสวนยางกับผมครับ เป็นสวนยางที่ติดหนี้ธนาคารอยู่ครับ โดยเขาบอกว่าจะดูแลตัดยางให้เอง แล้วสิ้นเดือนเอาเงินมาให้เลย ผมฟังแล้วนึกถึงที่ อ. Lin Hui เล่าก็เลยแบ่งรับแบ่งสู้ ตอนนี้มาได้ทราบประสบการณ์จากป้าจุ๋มอีกท่าน เลยตัดสินใจว่าถ้าสวนยางเราไม่มีเวลาไปดูแลเองไม่น่าจะซื้อไว้ ถ้าจะมีสวนควรเป็นพื้นที่เราดูแลเองได้ ปลูกต้นไม้ไม่ต้องมากแต่หลากหลายอย่างก็จะสบายใจกว่าครับ
- เรียนอ.ธวัชชัยคะ ป้าจุ๋มเกรงจะไขว้เขวเรื่องซื้อที่ คือถ้าหากเราคิดว่าจะซื้อเพื่อเป็นที่ดิน(อสังหาริมทรัพย์)ไว้ให้หลานต้นไม้ในอนาคต ถ้าดูแล้วคิดว่าทำเลดี ราคาสมเหตุผล ก็น่าสนใจ เพราะบางครั้งการเก็บเงินสดไว้ในธนาคารเดี๋ยวนี้ดอกเบี้ยน้อยมาก ป้าจุ๋มไม่แน่ใจว่าต่อไปราคาที่ดินจะขึ้นอีกมากน้อยอย่างไร ป้าจุ๋มได้เริ่มซื้อสวนมะม่วงที่เล่าให้ฟังค่ะ ช่วงก่อนฟองสบู่แตก แถวๆรังสิตซึ่งตอนนั้นราคาไม่สูงมากแต่พอซื้อเสร็จราคาก็ขึ้น(อาจถูกปั่นด้วยในช่วงนั้น) ป้าจุ๋มเลยพลอยได้อานิสงบ้าง เพราะตอนนี้หากจะขายราคาก็โขอยู่ซึ่งถ้าเทียบว่านำเงินก้อนนั้นฝากธนาคารไว้ ตอนนี้คงซื้อแปลงนี้ไม่ได้ค่ะ อาจารย์ก็ลองชั่งน้ำหนักดู แต่ถ้าซื้อเพื่อหวังรายได้จากผลผลิตอย่างสวนลิ้นจี่ของป้าจุ๋ม ซึ่งเจ้าของที่เดิมเขาก็บอกอย่างนั้นแหละว่าจะขายได้เท่านั้นเท่านี้ ก็ไม่เป็นไปตามนั้น แต่ก็ไม่ผิดหวังเท่าใดนักเพราะที่ดินที่เชียงรายที่ซื้อเป็นโฉนดแล้วและมีcreekธรรมชาติที่มีพื้นเป็นหินแม่น้ำและทราย มีน้ำใสไหลผ่านตลอดปี น้ำไม่ลึก สามารถเดินท่องน้ำได้สนุกดี และอีกฟากเป็นภูเขาก็สวยดี ป้าจุ๋มมีความชอบเป็นทุนอยู่แล้ว ตอนซื้อคิดว่าเกษียณอายุราชการเราสองตา-ยายจะไปปลูกกระต็อบปลูกต้นไม้ต้นหญ้าอยู่กับธรรมชาติ ปลีกวิเวกเสียหน่อย แต่พอใกล้เกษียณจริงๆลูกๆก็คัดค้านเพราะไกล ก็เลยพยายามมาทำบ้านที่อยู่ทุกวันให้เป็นสวนน้อยๆให้ได้ ส่วนสวนลิ้นจี่ก็คิดว่าเป็นสมบัติเก็บไว้ให้ลูกๆ แต่สำหรับอาจารย์ก็มีสวนอยู่ที่อ.หลังสวนแล้ว ป้าจุ๋มเคยไปหลังสวนหลายหนก็ชอบมากๆมีรุ่นน้องเขาเป็นคนที่นั่น เขาชอบชวนไปตอนช่วงมังคุด ทุเรียนออก และยังมีสตออีกป้าจุ๋มชอบมากไปเดินท่องสวนเก็บผักกูดมายำ จิ้มน้ำพริก ผัดสตอกุ้งสด หร้อยจังฮู้ ตลึงกับต้นมังคุดขนาดสามคนโอบต้นใหญ่และสูงมากเพิ่งเคยเห็นที่หลังสวนนี่แหละค่ะ อ.หลังสวนเป็นเมืองที่น่าอยู่มากค่ะ อาหารการกินก็อุดมสมบูรณ์ ป้าจุ๋มชอบที่นั่นค่ะ
อยากมีสวนเหมือนกัน
ฟังคนมีสวนคุยกัน ครูต้อยก็มีสวนค่ะ สวนครัวที่ระเบียงหลังบ้านค่ะ สวนกระป๋อง สวนกะละมัง สวนกระลา ปลูกพืชสวนครัว แค่เพียงมันแตกใบก็มีความสุขมากแล้วคะ ขอบคุณค่ะ ญาติครูต้อยเคยมีสวนที่ชุมพร แต่โดนพายุเกย์เอาไปหมด เรียบ แปลเป็นเงินใช้หนี้แทน 555
คุณวิจารณ์
สวัสดีครับอาจารย์ แวะเข้ามาเยี่ยม รู้สึกว่าแนวคิดของอาจารย์ใกลัเคยงกับผม ปัจจุบันผมเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่ผมได้หาที่ดินทำสวน วันหยุด เสาร์ อาทิตย์ ส่วนมากผมคุยกับต้นไม้ ที่ส่วนใหญ่ปลุกยางพารา ตามสภาพของพื้นที่ ส่วนหนึ่งกันเอาไว้ปลูกพืชตามจินตนาการ เพื่อเอาไว้กินไว้ใช้ ไว้แจกไว้รับแขกไว้พักผ่อนไว้หายใจ
อาจารย์กับผมน่าจะอายุใกล้เคียงกันนะครับ ผมก็ชุมพร(ละแม)ปัจจุบันอยู่ระนอง พี่ชายจบศรียาภัย ทรัพย์ มอ.ทำงาน มอ. ศูนย์วิจัยคลองหอยโข่ง(อภิชาติ) เพื่อนผมที่ เรียนKMITL ทราบว่าทำงานที่ มอ.คนหนึ่ง อาจารย์รู้จักไหมครับ ดร.ปิ่น จันจุฬา
มีโอกาสไปหาดใหญ่เมื่อไหร่จะนำผักเหลียงและจำปาดะในสวน(ถ้ามี)ไปฝาก
เงินทองเป็นมายา ข้าวปลาเป็นของจริง
เงินก็ต้องใช้ น้าใจก็ต้องมี
ขอบคุณครับคุณวิจารณ์ ได้มีโอกาสเจอคนชุมพรด้วยกันเมื่อไหร่ผมดีใจทุกที เหมือนได้กลับบ้าน (ที่ไม่ค่อยได้กลับ)
มาถึงตอนนี้ผมยังไม่มีสวนเลยครับ ยังอยู่บ้านหลวงเหมือนเดิมครับ