ข้อความที่อ่านด้วย.....น้ำตา
สำหรับการเดินทางไปอินเดียคนเดียวนั้นก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ก็ได้แต่หวังและเอาใจช่วยให้แคล้วคลาดปลอดภัยทั้งการเดินทางและการปฏิบัติงานอย่างโดดเดี่ยวที่นั่นนะครับ
กำลังจะพักผ่อนอยู่แล้ว เพราะพรุ่งนี้ มีธุระต้องเดินทางแต่เช้า สิ่งหนึ่งที่จะทำก่อนปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ คือเข้าศูนย์ข้อมูล เพื่อดูการเคลื่อนไหว ของพี่น้อง ในgotoknow อีกครั้ง แล้วผู้เขียนก็ได้พบบันทึกหนึ่ง ที่เขียนถึงผู้เขียนโดยตรง มีเนื้อหาใจความทีอ่านแล้ว น้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งใจ
บันทึกของท่าน"คงคานที" คุณพ่อสกล วรฉัตร นั่นเอง ที่ฝากความห่วงใย ถึงการเตรียมตัวไปอินเดีย และอีกมากมาย ราวกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ ก่อนนอนคืนนี้ ผู้เขียนคงได้ระลึกถึงท่าน และหลับฝันดี อย่างสุขใจ และอยากให้ ทุกท่าน มาได้สัมผัสความรู้สึก ที่แสนดี ที่เกิดขึ้น ในเว้บแห่งนี้ด้วยกันค่ะ
*******************************************************************************************
สวัสดีค่ะคุณพ่อสกล
หนูนึกว่าคุณพ่อลืมG2K แล้วเสียอีก อยากได้เห็นบันทึกนี้บ่อยๆ จะได้หายคิดถึง ฝากความคิดถึงคุณแม่ด้วยค่ะ ขอให้สบายดีทั้งสองคน ส่วนหนู คงอีกไม่นาน ก็ต้องลาคุณพ่อ คุณแม่ ไปอินเดียแล้วค่ะ
เรียนคุณความจริงก็เกือบลืมแล้วจริง ๆ เพราะหลังปีใหม่ไม่มีใครเข้ามาเลยจนคิดว่าถูกโดดเดี่ยวให้อยู่เกาะเสียแล้ว จนกระทั่งนี่แหละ อาจาริย์ฯหมอ รวีวรรณฯเข้ามาเมื่อ 10 กพ จึงได้สดุ้งตื่นขึ้นมา และมีโอกาศได้คุยกับเพื่อนG2Kอีกครั้ง ขอบคุณอาจาริย์หมอรวีวรรณฯไว้ ณ ที่นี้ด้วย สำหรับการเดินทางไปอินเดียคนเดียวนั้นก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ก็ได้แต่หวังและเอาใจช่วยให้แคล้วคลาดปลอดภัยทั้งการเดินทางและการปฏิบัติงานอย่างโดดเดี่ยวที่นั่นนะครับ
คุณพ่อสกลคะ
หนูกราบขอบคุณคุณพ่อจริงๆ ทีมีความห่วงใยหนู แต่ชะตาชีวิต ให้หนูมักเป็นคนโดดเดี่ยวเสมอ รวมถึงการสร้างบารมีด้วย อาจเป็นเพราะเคยตั้งใจไว้ แต่ภพไหนก็ไม่รู้ ว่า ขออย่าให้สิ่งใดมาขัดขวางการสร้างบารมีของตนเลย แม้แต่สิ่งที่มนุษย์กลัวกันที่สุด คือความโดดเดี่ยว มาคนเดียว ก็ต้องไปคนเดียว คุณพ่ออย่ากังวลเลย อย่างมาก ก็แค่ทำให้รู้สึกหวั่นไหวบ้าง แต่หนูไม่กลัวค่ะ
จะกลับมาเอาบุญมาฝากคุณพ่อ คุณแม่ ที่มีส่วนให้หนูได้เดินทางไกลขนาดนี้ค่ะ
เรียนคุณตันติราพันธ์ ฯ ตอบเร็วปริอส์เลยนะครับ กำลังจะบอกมาว่าข้อความที่แล้วได้ส่งรูปผิดที่ไปหน่อย คือแทนที่จะใส่หลังคำว่า เรียน กลับกลายเป็นมาอยู่ใต้เสียนี่ ก็เลยตอบไม่ทันเสียแล้ว เรื่องความเป็นห่วงของคนที่รู้จักกัน เป็นเรื่องธรรมดาซึ่งก็คือกิเลสของมนุษย์ ที่ยังไม่หลุดพ้นฯ ความยินดียินร้ายก็เช่นกัน อมิตตะพุทธเถอะโยม พระท่านว่าไว้ ทำให้ดีที่สุดเป็นดีที่สุดครับ
เรียน คุณตันติรารพันธ์ ฯอีกไม่กี่วันก็จะถึงมีนาคมแล้ว ได้เตรียมการไว้พร้อมหรือยังเช่นพาสปอร์ต,จองตั๋วเครื่องบิน, ขอวีซ่าเข้าอินเดีย ต้องทำล่วงหน้าก่อนการเดินทางหลายวันหน่อย รวมทั้งแลกเงินอินเดียและเหรียญสหรัฐฯติดตัวไปบ้างเผื้อจำเป็นจะต้องใช้ และจะบินไปลงที่สนามบินอะไร มีใครมารับ ขอหมายเลขโทรศัพท์มือถือเขามาไว้และลองทดลองติดต่อกันก่อนว่าได้ใหม ถ้าติดต่อไม่ได้หรือติดต่อยากก็จะมีปัญหา วันเดินทางจะไปส่งที่สุวรรณภูมิฯ
วรโพธินามะ/16/2008-21.53 น.
สวัสดีค่ะคุณพ่อสกล
หนูอ่านข้อความคุณพ่อ แล้วตื้นตันใจ หนูไม่มีคำห่วง จากพ่อ และแม่ มานานแล้ว (คุณแม่เสียชีวิต 21 ปี คุณพ่อ ถึงยังมีชีวิตอยู่แต่ เจ็บป่วย พูดไม่รู้ เดินไม่ได้) หนูเองก็ยังไม่หมดกิเลส และคิดว่า ทั้งชาตินี้แหละ แต่เพียงจะพยายามขัดเกลาตนเอง ดังนั้นความเป็นห่วง ความปรารถนาดี และความรู้สึกสุขใจจึงยังอยู่ในตัวหนูเต็มไปหมด
ขณะนี้ กำลังรอหนังสืออนุมัติการลาอยู่ค่ะ ส่วนพาสปอร์ต เลยวันที่ 20 กพ.ไปก่อน หนูจึงจะไปทำ ระยะนี้ จะมีการตรจงาน และเตรียมมอบงาน ทั้งงาน ในชุมชนที่คั่งค้าง ต้องสอนน้อง ให้ทำให้ได้ก่อนหนูไป ซึ่งน้องก็เก่งอยู่แล้ว ดูจะยุ่งไปหน่อย แต่ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยากไป อย่างหมดห่วง ถึงว่า ไปแล้ว จะเกิดอะไรขึ้น ที่เหนือสิ่งที่คาดหมายไว้ คนอยู่ข้างหลัง จะได้ไม่ต้องห่วง
หนูก็คิดของหนูไป อยู่ในใจค่ะ ไม่ได้บอกใครทั้งหมด คุณพ่อคงเข้าใจ ไม่มีอะไรแน่นอน ในชีวิตอยู่แล้ว
การไปครั้งนี้ ก็เพื่อตัวเอง กับบางสิ่งบางอย่าง ที่หนูยังติดค้างเอาไว้ หรือตามแรงอธิษฐาน ก็ไม่ทราบได้ แต่รู้ว่าต้องไป ทุกอย่าง กำลังถูกจำกัด เข้ามาทุกทีค่ะคุณพ่อ หนูก็เตรียมใจรับทุกสถานการณ์
จะลำบากคุณพ่อนะคะ ถ้าต้องเดินทางมาส่งหนูที่สุวรรณภูมิ มันไกลมากเหมือนกัน แล้วพอหนูได้บินแล้ว ก็คงต้องห่วงคุณพ่อ อีกว่าจะกลับสะดวกหรือเปล่า เอาว่าคุณพ่อ เขียนบันทึกบ่อยๆดีไหมคะ หนูจะได้เข้าไปอ่าน จะได้รู้สึกเหมือนอยู่ใกล้กัน เป็นกำลังใจให้กัน และหนูก็จะได้รู้สึกว่า มีพ่ออีกคน ที่ห่วงใยหนูอยู่ หนูขอแต่นี้แหละค่ะ
คุณพ่อและคุณแม่ ดูแลสุขภาพนะคะ หนูจะเอาบุญมาฝาก อย่าลืม พาคุณแม่ไปกินอาหารญี่ปุ่น อีก โทรตามลูกหนูก็ได้ค่ะ
ขอให้คุณพระคุ้มครอง สุขภาพแข็งแรงได้สร้างบารมีกันต่อไปค่ะ
*************************************************************************************
หนึ่งในความรู้สึกดีๆ ทีเข้ามาในชีวิต ทีผู้เขียน ขอนำบันทึก มาขึ้นไว้ให้ได้รับทราบความเอื้ออาทรต่อกันตลอดมา และตลอดไป
ด้วยความเคารพ คุณพ่อสกล-คุณแม่เพียรวิชญ์ วรฉัตร
หมายเลขบันทึก: 165651เขียนเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2008 23:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:45 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (17)
สวัสดีครับ..หมอ
- อ่านแล้วซาบซึ้ง แทนคุณหมอมากครับ
- คนเรามองภายนอกไม่รู้ใจเพียงได้พูดคุย คบหาก มองตาก็รู้ใจ
- บางทีมันเหมือนถูกลิขิตไว้ หรือว่าเป็นชะตากรรม (แค่เคยทำกรรมร่วมกันมา)
- ขออวยพรก็แล้วกันให้ปลอดภัย และสมใจปราถนา
- ขอบคุณมากครับ
ขออวยพรให้ทุกสิ่งราบรื่นนะคะ อย่าได้มีอะไรมาขวางกั้นการเดินทางไปสร้างบารมีของคุณค่ะ
เรียนคุณตันติราพันธ์
สาธุ...........
สมบุญนะครับ
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ
ยินดีที่ไปได้ตามฝันค่ะ
สวัสดีเจ้าค่ะ พี่ตันติราพันธ์
แวะมาเป็นกำลังใจ เป็นแรงใจ ให้พี่ค่ะ ขอให้พี่ประสบความสำเร็จกับสิ่งที่มุ่งหวัง รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ------> น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะคุณบุญรุ่ง วันนี้ตื่นเช้าฟังเสียงนกร้อง บรรยากาศยามเช้ามีเราคนเดียวตื่นขึ้นมาในบ้าน เป็นความสงบมากค่ะ
สำหรับพี่พี่เชื่อว่าการเดินทางไปอินเดียครั้งนี้คุณกำลังจะได้สร้างสมบุญบารมีมาก
ความโดดเดี่ยวจะว่าไปแล้วทำให้เรามีโอกาสคิดอย่างเป็นตัวของตัวเอง พี่ตอบเช่นนี้เพราะพี่ก็มีลักษณะของคนที่เหมือนอยู่คนเดียว แต่ตั้งแต่ปฏิบัติธรรมพอเข้าใจ รู้สึกชีวิตมันไม่โดดเดี่ยวเลย
พี่(และชาวโกทูโนว์ทุกคน)เป็นกำลังใจและส่งคำอวยพรติดตามคนคิดดีทำดีเช่นคุณบุญรุ่งให้อบอุ่นในการไปทุกแห่งหนนะคะ
.............ซู่ๆๆๆ ค่ะ พี่รุ่ง :-))
- มาอย่างโดดเดี่ยว...ไปก็คนเดียว...
- แต่ไม่ได้อยู่อย่างเดียวดาย... ก็อยู่กับการมีสติ ใช้สติเป็นเพื่อน
- เดินทางผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงนะคะ
- ประสบผลสำเร็จกับการสร้างบารมีค่ะ
โยคีน้อย
สาธุกับกุศลจิต
ขอให้กำหนดสติให้มากๆ
และรักษาสมดุลย์ของจิตด้วย
อนุโมทนาครับ
โยคีน้อย
ดังที่เคยเรียนทาง MSN ต้องกำหนดวันที่จะเดินทางก่อนซึ่งก็หมายความว่าได้รับอนุมัติให้ลาได้แล้ว (ซึ่งตรงนี้ หากแน่ใจว่าได้รับอนุมัติ ก็น่าจะจองตั๋งเครื่องบินเอาไส้ก่อน)
การเดินทางใช้การบินไทยได้ครับเพราะจะได้ซื้อตั๋วไป-กลับ (ได้ให้อีเมล์คนที่จะช่วยจองตั๋วให้แล้ว ถ้าต้องการ)
จุดการเดินทางคือกรุงเทพฯ-คยา มีการบินไทยไปลง 4 ครั้งต่อสัปดาห์
ที่คยาพระจากวัดไทยพุทธคยาจะไปรับที่สนามบินคยา พาไปพักที่วัดไทย
ที่วัดไทย ตามที่บอกไว้ มีแม่ชีและอุบาสิกาหลายสิบคน ไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งเรื่องที่พักและอาหาร
ที่คยาก็เป็นโอกาสให้ไปสักการะพุทธคยา
จากนั้นก็จะขอให้พระท่านจัดรถ(เช่ารถวัด)ไปส่งที่วัดไทยกุสินารา ซึ่งก็อีกนั้นแหละ ไม่มีปัญหาใดๆ ที่วัดไทยกุสินารา มีแม่ชีและอุบาสิการหลายคน ก็พักได้ตามสะดวก
ได้แนะนำพระมหาคมสรณ์ให้แล้ว ซึ่งท่านนั้นเป็นผู้ดูแลคลินิคโดยตรงและประสานงานในเรื่องการเดินทางและที่โยคีน้อยจะไปดูงาน ขอเพียงแจ้งกำหนดวันเดินทางไปถึงให้ทราบ และก็ทราบว่าโยคีน้อยก็ได้โทรประสานกับท่านอยู่เนื่องๆ แล้ว
อีกทั้งพระราชรัตนรังษี ท่านก็ทราบเรื่องนี้แล้ว
เท่าที่เคยไปประสบมาเอง จึงคิดว่าไม่น่ามีอะไรที่น่าห่วง มิฉะนั้นคงไม่กล้าที่จะให้มีโครงการนี้
อย่างไรก็ดี การระวังตัวเวลาอยู่ในต่างประเทศก็เป็นสิ่งที่ต้องระวังอยู่แล้ว ไม่ว่าไปประเทศไหน
สตินั่นแหละรับ สำคัญที่สุดในการทำทุกสิ่ง
เดินทางสายกลาง ทั้งอารมณ์และวิถีต่างๆ รักษาสมดุลย์ของจิตใจให้ดี
ทั้งหมดนี้ ผมคิดว่าคงไม่เกินกำลังของโยคีน้อยที่เคยทำที่เมืองไทย
ด้วยความปรารถนาดี
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย อำนวยพรให้คุณหมอเดินทางด้วยความสะดวกปลอดภัย ปฏิบัติภารกิจให้บรรลุตามที่หวังไว้นะครับ
- สวัสดีครับคุณหมอรุ่ง
- โอกาสมาสู่แล้ว........บำเพ็ญ ทานเฮย
หาใช่ใครกะเกณฑ์......บ่งชี้
เป็นเพราะรุ่งบำเพ็ญ.....มาแต่ บรรพ์นา
เสริมค่าในโลกนี้.........ส่งชี้ นิพพานสวรรค์
พลันเราเป็นห่วงเจ้า.....จับจิต
โดดเดี่ยวในชีวิต.........อีกครั้ง
ภาวนารุ่งสัมฤทธิ์.........มิตรใหม่ หลายรา
ขอรุ่งโรจน์สุดรั้ง........จิตตั้ง อธิฐาน - ขอให้โชคดีตลอดไปครับ
อ่านบันทึกนี้แล้วซาบซึ้งกินใจกับความรู้สึกของญาติธรรม ผมเชื่อมั่นว่าพลังใจที่มีให้ต่อกันอย่างล้นเหลือจะช่วยให้หมอรุ่งได้ทำในสิ่งที่ปรารถนาอย่างสำเร็จงดงามทั้งทางกายและทางจิต ครับ ขออนุโมทนาในกุศลจิตด้วยคนครับ
- พี่โยคีน้อยคะ
- แณณเชื่อว่าคนที่คิดดี ทำดี ย่อมจะพบแต่ทางสะดวก จะไม่มีอุปสรรคและอันตรายใดๆ ค่ะ
- สิ่งที่พี่กำลังจะทำนั้น มาจากศรัทธาที่บริสุทธิ์ และความตั้งใจอันดี
- แณณเชื่อว่าพี่คงทำทุกอย่างบรรลุผลสำเร็จได้โดยง่ายค่ะ อีกทั้งพี่พลเดชยังคอยดูแล ประสานงานการเดินทางให้พี่อยู่ที่อินเดีย
- แณณ และสามีก็อยู่ใกล้ๆ กันนะคะ หากมีอะไร เรายินดี อำนวยความสะดวกให้พี่ ได้ทำกุศล สมความตั้งใจนะคะ
- แณณและสามีเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ
ขอกราบขอบพระคุณทุกท่าน ที่ได้ผ่านเข้ามา ในบันทึกนี้ ทั้งที่ฝากข้อความไว้ และไม่ได้ฝากก็ตามที โยคีน้อย ปิติใจมาก ให้นึกถึง บทกลอน ที่จำได้ติดใจว่า
อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน.......
ขอน้อมรับ กำลังใจ ความห่วงใย ความเมตตากรุณา ชี้แนะ และการส่งเสริมสนับสนุน บางถ้อยคำ ผู้เขียนอาจเผลอไผล พูดเหมือนคน กำลังรู้สึกว้าเหว่ไป แต่ขอยืนยัน ว่า ถึงวินาทีนี้ ความตั้งใจ ที่จะไปสร้างสรรค์สิ่งดีงาม ให้เกิดแก่ชีวิตตนและผู้อื่น ยังมั่นคงเสมอ
ยังคงมีเรี่ยวแรงแห่งศรัทธา
จะบัญชาชีวิตคิดกุศล
ต่อให้โลกกว้างไกล ไม่กังวล
จะฝึกตน ฝึกใจ จนได้ดี..................
ซาบซึ้งใจ พี่น้อง G2K อย่างมากๆ ไม่ลืมเลือนเลย
ขอคุณงามความดี ทั้งหลาย จงบังเกิดขึ้น แด่ทุกท่านค่ะ
สวัสดีค่ะน้องอ้อยควั้น
พี่ต้องขอบคุณน้องมากๆเลย ที่เป็นกำลังใจมาตลอด ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจจังเลย เดินทางถึงอินเดียเมื่อไหร่ จะพยายามหาทางติดต่อส่งข่าว ผ่านG2K ให้ได้ค่ะ