มาตรฐานที่เชียงใหม่สร้างไว้อย่างดีเยี่ยม จะเป็นตัวจุดประกายให้การจัดเสวนาในที่ต่างๆ ผมไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำตามเชียงใหม่นะครับ แต่ทำอย่างไร จะทำแบบรวมน้ำใจกันทำ ทุ่มเททำแบบนักเลงโบราณ ที่เทหมดหน้าตัก โดยเฉพาะความรับผิดชอบภายในองค์กร งานลักษณะนี้จะทำแบบทิ้งๆขว้างๆ หรือจะทำให้คนที่มาร่วมงานประทับใจน้ำตาร่วงติ๋งๆ อยู่ที่ว่าเจ้าภาพจะตั้งโจทย์ไว้อย่างไร จะทำเรื่องสำคัญให้เป็นเรื่องธรรมดาๆ หรือจะทำเรื่องที่ไม่ธรรมดาให้เป็นเรื่องพิเศษ
ตรงนี้ต่างหากที่เป็นการพิสูจน์ฝีมือสถาบันนั้นๆ ว่ามีระบบการบริหารจัดการภายในอย่างไร เกียรติและศักดิ์ศรีของสถาบันไม่ใช่อยู่ดีๆก็ผุดขึ้นมาเอง หรือมาจาการประชาสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราว วิกฤติศรัทธาที่กำลังระบาดอยู่นี้ เกิดจากจุดบกพร่องในการบริหารน้ำใจ ผู้นำมักมองไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา ทำอะไรง่วนอยู่ภายในรั้วของตนเอง ต่างคนต่างอยู่ต่างทำอย่างซังกะตาย
ที่ผมเล่าเป็นตุเป็นตะอย่างนี้เพราะผมประสบกับตัวเอง ทีมงานไม่เห็นความสำคัญของการใช้Blogอย่างแท้จริง จึงไม่เห็นอานุภาพของBlog เข้าใจว่าเรื่องBlogเป็นเรื่องจิบจ้อย ด้วยสถานการณ์ที่เป็นอยู่นี้ สมควรอย่างยิ่งที่สถาบันต่างๆ จะเร่งวางรากฐานการจัดการความรู้แบบตัวจริงเสียงจริงกันเสียที อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอย่างของผมเลยครับ เป็นอย่างไรรึ ก็ประเภทโง่แล้วยังอวดโง่แถมลงไปเรื่อยๆ ถมเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเต็ม มีแต่จะโง่ถาวร โง่หลักหลั่น โง่กันได้กันดี โง่แล้วยังไม่รู้ตัวโง่ เพราะDNAสายพันธุ์โง่ มันเป็นเหมือนไวรัสในเครื่องคอมพิวเตอร์นะมิสเตอร์เม้ง แทรกเข้ามาอยู่ มีแต่กวนใจ สร้างความรำคราญให้ ไม่ทำประโยชน์อะไร พวกนี้ควรจัดอยู่ในกลุ่มกะล่อนศาสตร์
ผมประทับใจวิธีจัดงานของมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ไปอีกนานเท่านาน ที่สามารถระดมใจ ระดมความคิด ระดมความศักยภาพ ระดมต้นทุนทุกอย่าง ทั้งภายนอกภายในพื้นถิ่นมาร่วมงานได้อย่างหมดจด เบื้องหลังการทำงานเป็นสิ่งที่มีความสำคัญและมีความหมายไม่น้อยกว่าขั้นตอนการจัดงาน ถ้าชาวเชียงใหม่ถอดรหัสงานออกเผยแพร่ ก็จะเป็นการช่วยยกระดับการทำงานแบบกัลยาณมิตรที่ใครๆใฝ่ฝันหา ที่สะท้อนให้เห็นถึง..
สิ่งที่กล่าวถึงนี้ไม่ค่อยได้เห็นเหมือนที่เชียงใหม่ หลายแห่งพอเอาเข้าจริงก็หาไม่แก่นไม่ค่อยได้ กลายเป็นนิทรรศการเสียมากกว่า งานจบทุกอย่างก็จบตามไปด้วย เดินปัดก้นไปคนละทาง ถ้าอยากรู้ว่าจบแบบไม่ทิ้งทวน จบแบบเพิ่มพูนความรักความผูกพัน ก็แอบดูได้จากพฤติกรรมของชาวBloggersที่มาเชียงใหม่ก็แล้วกัน จะเห็นว่ากว่าจะแยกกันได้หลายคู่พร่ำพิไรรำพัน กลับไปแล้วยังโหยหาและโหยหวน อุ๊บ !! โหยถึงคะนึงหา กะดี๊กะด้าไม่เลิก เริ่มคิดแผนการใหม่ๆไว้แล้วว่าจะยกทีมไปถล่มท่านบางทราย สมาชิกท่านใดสนใจรายการเฮฮาศาสตร์ครั้งที่3 จองบัตรคิวด่วน วัน-เวลา-รายละเอียดจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งหนึ่ง
รายงานความฝัน เมื่อคืนนี้ผมฝันหวานผิดปกติ ค้นหาสาเหตุอยู่นาน จนกระทั่งมองไปเห็นลำไยอบแห้ง ที่อาจารย์จันทรรัตน์กรุณามอบเป็นของฝาก เลยเอามาชิมก่อนนอน มิน่าละ..ฝันหวานเจี๊ยบทั้งคืนเลยละครับ ไม่รู้จะทำให้เกิดโรคเบาหวานรึเปล่า..ถ้าฝันหวานเกินไปบ่อยๆ อิอิ
สวัสดีค่ะครูบา... ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
คิดถึงอยู่เสมอค่ะ..ระวังเบาหวานจริงๆด้วยค่ะ
สวัสดีครับพ่อครูบา
ครูบาคะ
ถอดบทเรียนการเชื่อมโยงระหว่างตัวตนกับการมีส่วนร่วมในงานสัมมนาด้วย....."ใจ" ...ไว้ที่นี่ค่ะ
คิดอะไรและพูดอะไรไว้ บนเวที KM เชียงใหม่
อิอิ.....เบาหวานก็แปลว่าหวานน้อยไปหน่อยนะคะ.....
พ่อครูบา ครับ
ผมสลัดโปรแกรมเดินทางไปราชการ 20 - 22 ทิ้งไป ด้วยหมายว่า อย่างน้อยวันที่ 22 เผื่อจะได้ช่วยอะไรได้บ้าง, จากนั้นก็ไปราชการต่อที่กรุงเทพยาวจนถึงวันที่ 24 เลยครับ
....
นัด กับ อ.ขจิต แล้วว่า วันที่ 22 จะเข้าไปช่วยเท่าที่จะมีอะไรให้ช่วยทำ นะครับ
งานนี้ก็คงต้องยิ้วนิ้ว และมอบความดีความชอบให้กับ อ.พิชัยและคณะ นะคะ ที่ทำให้แขกที่มาเยือนประทับใจสุด ๆๆๆๆๆ
อย่าว่าแต่แขกประทับใจเลยเจ้า หมู่เฮาจาวเจียงใหม่ก็....เปิงใจ๋ขนาดเน้อเจ้า....
ทำให้พวกเราชาว blog รู้ว่า อ.พิชัย ไม่ได้ทำเพราะหน้าที่ แต่อ.พิชัย ทำด้วย "ใจ" จริง ๆๆๆๆ
พ่อคะ
ถอดรหัส (รัก) KM เชียงใหม่
อ.พิชัย คุยกับดรีมทีม เมื่อคืนวันที่ 16 สค. แล้วค่ะ
ฝ่ายราชภัฎ และทางคุณเอกและน้อง ๆ คงกำลังทำอยู่
บทสรุปจะนำเสนอให้ทราบในโอกาสต่อไป
พ่อ รู้ไหม อ.พิชัย เป็น superman ค่ะ
ไปวัดมาเอาบุญมาฝากค่ะพ่อ
อาจารย์ขจิต
แวะมากราบและกอดออนไลน์ที่ตักพ่อครูด้วยครับ
คงไม่มีคำอื่นใดที่จะบรรยายได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว
สำหรับที่ม.สารคามหากมีสิ่งใดที่ผมจะช่วยได้ ขอให้ประสานมาได้เลยนะครับ
เต็มที่เสมอสำหรับการสร้างเครือข่าย
หากพ่อครู จะอุ้มผมไป ผมขออนุญาตหนีบสะเอวพ่อครูไว้นะครับ กลัวตกครับ...:)
หนูซูซาน อาการเดี๊ยง ต้องกลับไปสปาอีกรอบหนึ่งดีไม๊
สวัสดีครับท่านครูบา
อ.ขจิต ช่วยคัดเลือกรูปที่ไปโรงเรียนมงคลวิทยาสัก 3-4 รูป มาให้หน่อย เอารูปวัดด้วยก็ได้
อภินันทนาการจากน้องนนท์
สมาชิกโปรดทราบ
ถ้าท่านใดเปลี่ยนภาพที่ใส่เสื้อGotoknow จะดูดีขึ้น ยกตัวอย่างเช่น สภาพสตรีในภาพนี้ ถึงไม่ยิ้มก็ยังได้ มะปรางเปรี้ยว ซูชาน อาจารย์ติ๋ว อาจารย์จันทรรัตน์ ตัดสินใจ ด่วน
รักหรอกจึงบอกเคล็ดลับ มันเป็นเสื้อชุดเก่งของพวกเราจริงๆนะ "ดำแต่นอกในแผ้วผ่องเนื้อนพคุณ"
ใครเปลี่ยนแล้วไปรับรางวัลกับอาจารย์.. อิอิ
เรียนท่านพี่สุทธินันท์
พ่อขา
รางวัลเป็นอะไรดีค่ะ ขอเป็นที่พักพร้อมอาหารฟรี ตอนไปเฮฮาศาสตร์ครั้งที่ 3 ดีไหมค่ะ
อ้อ รูปพ่อ รูปที่ 2 จ๊าบสุด ๆ
กราบพ่อครูฯค่ะ
มาติดตามค่ะ...รูปที่สอง นะคะ...นำเปลี่ยนใน blog ได้เลย..หล่อ..มัก มัก...ขอส่งความระลึกถึงมายังพ่อด้วยค่ะ....คงได้พบกันที่ มหาสารคามสัปดาห์หน้า...ค่ะพ่อ
ขอบคุณครับพระอาจารย์jjที่ติดตามให้กำลังใจ
ยังไม่เปลี่ยนภาพครับ จะรอชม 3 เวลาหลังอาหาร
ว่าจะส่งไข่นกกระจอกเทศไปให้หลาน ยังไม่ว่างเจาะ รักแล้วรอหน่อย ส่วนรางวัลเพียบ น้าอึ่งยินดีจ่าย
อยากได้รูปไมวัด กับโรงเรียน ส่งมาให้หน่อย
คุยกับบล็อกได้เรื่องได้ราวได้ประโยชน์ บันทึกเพิ่มใหม่ๆ อย่าเอาเรื่องดุดันมาก คนอ่านต๊กกะจ๋าย
ไม่มีรูป เพราะอยากได้เสื้อใหม่ กันแน่ อ้อนเอาเองก็แล้วกัน รู้แต่ว่า เปลี่ยนเร็วแค่ไหน ก็จะสวยเร็วขึ้นเท่านั้น
ตามมาเชียร์แหลกอีกราย คิดถึงๆๆๆๆๆๆนะ
ว๊าว!! ดูขลัง เป็นทีมดีนะครับ สีดำ
อาจารย์สบายดีนะครับ เขียนเรื่องโรงเรียนแล้ว แต่ภาพไปติดอยู่ในโน๊ตบุกส์เอาไปซ่อมที่สำนักงานใหญ่ 2-3วันถึงจะได้ใช้ ถ้าได้รับบริจาคภาพก็ดี ไม่ยังงั้นต้องรอเติมภาพในภายหลัง
สวัสดีครับท่านพ่อ ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ขอบคุณครับ