จิตใจที่มุ่งมั่นจะนำม าซึ่งสมาธิ
และพลังบวก มาสู่นักกีฬาคะ
ผมเดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตองครักษ์ จังหวัดนครนายก เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศ ครั้งที่ 34 (ราชพฤกษ์เกมส์) เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2550 เวลาประมาณ 16.45 นาฬิกา พร้อมภาระหน้าที่ 3 อย่าง คือ ดูแลภาพรวมการแข่งขันทั้งหมดของสถาบัน รวมถึงการเป็นผู้จัดการทีมกีฬาวอลเลย์บอลหญิงและกีฬามวยสากลสมัครเล่น
ช่างเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยล้า โรยแรงกว่าครั้งไหน ๆ ตื่นเช้าตรู่ ดูแลนักกีฬาและตระเวนเยี่ยมชมให้กำลังใจเหล่านักกีฬาในแต่ละชนิดกีฬา ท่ามกลางแดดร้อนอันเริงแรง...
ยากเย็นแสนเข็ญกับการเที่ยวท่องหาสถานที่ในการใช้อินเตอร์เน็ต เพื่อเข้าสู่ gotoknow สถานที่พักทางปัญญาที่พอจะเป็นอีกที่พึ่งพิงหนึ่งในการเติมเต็มแรงใจและแรงกายให้กับตนเอง
เรื่องแรกที่ผมเลือกที่จะนำมาเล่าเนื่องในการเข้าร่วมการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทยครั้งนี้ เป็นเรื่องใกล้ตัวผมมากที่สุด นั่นคือ วิถีชีวิตของกีฬาที่ได้ชื่อว่าเป็นการต่อสู้ของลูกผู้ชาย..ไทยแท้...ลูกหลานนายขนมต้ม บนสังเวียนผ้าใบ !
ผมส่งนักมวยมาต่อยครั้งนี้ 5 คน 5 รุ่น...แต่หนักอกหนักใจอยู่ 2 รายที่ยังมีปัญหาน้ำหนักเกินอยู่ราว ๆ 1 กิโลกรัมเศษ... ทั้ง ๆ ที่ตลอดระยะเวลา 3 เดือนเราได้คุมน้ำหนัก ฟิตซ้อมมาอย่างเต็มที่แล้ว...
ผมเคยเป็นนักมวย, เคยอดข้าว 7 วันเพราะมีปัญหาเรื่องน้ำหนัก...แทบไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะต้องมาดูแลผู้ลูกศิษย์ลูกหาที่ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกับผมดังเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
ผมเข้าใจและเห็นใจนักีฬาเป็นที่สุด, พร่ำถามเขาเสมอว่า "ยังไหวหรือเปล่า ?" อันที่จริงผมไม่จำเป็นที่จะต้องเอ่ยปากในคำถามง่าย ๆ เช่นนั้น ลำพังอาศัยอำนาจสิทธิ์ผู้จัดการทีมก็สามารถถอนตัวนักกีฬาทั้งสองออกจากการแข่งขันเลยก็ได้, ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องมาทนทุกข์หม่นเศร้ากับอาการอันแห้งโหยโรยล้าของพวกเขา...
แล้วอะไรล่ะ...คือ สิ่งที่พันธนาการผมไว้มิให้ถอนตัวพวกเขาทั้งสองออกจากการแข่งขันในย่ำรุ่งของพรุ่งนี้เช้า
เขาบอกว่า..."เขายังไหว เขายังมีแรง !" ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็รู้ว่า เขาไม่มีอะไรในร่างกายที่พอจะรีดออกมาเป็นเหงื่อได้แล้ว... เดินยังแกว่งและพร้อมที่จะล้มฟุบได้ทุกเมื่อ !
"ผมมาไกลขนาดนี้แล้ว.. ขอผมทำหน้าที่ของตนเองและสถาบันให้ถึงที่สุด..." ผมเข้าใจดีเพราะเป็นเวลากว่า 4 ปีแล้วกระมังที่กีฬามวยสากลสมัครเล่นไม่ถูกบรรจุไว้ในการแข่งขันกีฬาของเหล่าปัญญาชน ทั้ง ๆ ที่กีฬานี้เป็นกีฬาคาดหวังของประเทศในระดับนานาชาติ
เพลงชาติไทย เคยได้กระหึ่มเสียงครั้งแรกในเวทีโอลิมปิคเกมส์ ก็มิใช่กีฬามวยสากลสมัครเล่เองหรอกเหรอ ?
"ขอเวลาและโอกาสให้ผมทำหน้าที่จนถึงที่สุด ผมไม่ยอมแพ้ ...ให้ผมตกตาชั่งเพราะชั่งน้ำหนักไม่ผ่าน ดีกว่าถอดใจในตอนนี้".....นั่นคือ การยืนยันของหัวใจลูกผู้ชายจากนักมวยทั้งสอง
ผมเข้าใจดีและเห็นใจ...เขาเป็นเหมือนนักรบที่ปรารถนาจะลงสู่สนามรบ ทั้งด้วยหัวใจอันแกร่งทรนง และเพื่อหน้าที่อันทรงเกียรติที่มีต่อมหาวิทยาลัย...
ผมตอบตกลงเพื่อให้เขาได้ทำหน้าที่ในเวทีอันทรงเกียรติจนแล้วเสร็จ..จะไม่มีการถอนชื่อออกจากการแข่งขัน พรุ่งนี้เช้าเขาจะยังพกพาหัวใจอันกล้าแกร่งขึ้นตาชั่งดังที่ตั้งใจ... อาจจะเป็นการชั่งแค่ครั้งเดียวผ่าน หรือสองครั้งผ่าน รวมถึงอีกต่อไปเมื่อต่อยชนะในแต่ละวัน...หรือแม้แต่ตกตาชั่งในรุ่งเช้าของพรุ่งนี้เลยก็เป็นได้, ผมเองก็ไม่อาจรู้ได้
รู้แต่เพียงว่า... มันเป็นเรื่องที่ว่าด้วยหัวใจของลูกผู้ชาย มันเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีของนิสิตคนหนึ่งที่ได้รับเกียรติจากมหาวิทยาลัยว่าเป็น "นักกีฬามหาวิทยาลัย"...
ขณะที่ผมกำลังนั่งเขียนบันทึกนี้...ผมนึกถึงบทกวีบทหนึ่งที่เขียนทิ้งไว้นานแสนนาน บางทีพรุ่งนี้อาจจะถึงเวลาที่บอกกล่าวบทกวีนี้ต่อพวกเขา....
ณ ฝั่งฝัน
แม้เส้นทางยาวไกล สักแค่ไหน
ขอเพียงมีลมหายใจที่ไม่แพ้
ณ ฝั่งฝัน
ก็ไม่ไกล เกินใจจักโบยบิน
อ่านแล้วก็รู้สึกว่า นักกีฬา นี่หัวใจต้องเต็มร้อย
จริงๆนะคะ
เชื่อคะ ว่า จิตใจที่มุ่งมั่นจะนำม าซึ่งสมาธิ
และพลังบวก มาสู่นักกีฬาคะ
เข้ามาทักทายอย่างเป็นทางการค่ะ หลังจากแอบอ่านมานาน
ขอเอใจช่วยนักกีฬาทุกคนนะคะ ....คน"สารคาม"
เชียร์
เชียร์(มช.)ด้วย
มาเยี่ยม
กีฬา ๆ เป็นยาวิเศิษครับ เพราะความเป็นนักมวยมาก่อนจึงรู้จิตใจนักมวยถูกต้องแล้วครับ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก...ให้กำลังใจให้เขาก้าวถึงฝั่งแห่งความฝันนั้นเถิด...
อย่างไรก็ตาม...ความเป็นมนุษยชาติ...ย่อมอยู่เหนือความเป็นเชื้อชาติ...
ส่งกำลังใจมาเชียร์นักรบทั้งหลาย เอาเหรีญญทองมาฝากนะ รวมคุณแผ่นดินด้วย เห็นบรรยากาศจริงเลยค่ะ สงสารนักรบต้องลดน้ำหนัก
.....................
....................
.......
ระฆังยก 4 สิ้นสุดลง...เราชนะ 14 : 4
เอ้าสู้ๆ ชั่งนน.ผ่านแล้ว ขอให้อิ่มอร่อยและนอนเอาแรงเยอะๆนะคะ
เอ้า เย้ เย้ ชนะแล้วหรอคะ ยินดีด้วยค่ะกับลูกผู้ชายหัวใจทรนง
อ้อ..คุณ แผ่นดิน อย่าลืมไปตอบอาจารย์ Panda ใน http://gotoknow.org/ask/pandin/3139 ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากครับนะครับ...สำหรับกำลังใจอันเต็มล้นที่มีต่อผมและนักกีฬา
ถึง อาจารย์ Panda ด้วยความเคารพ
ถึง คุณ ดอกแก้ว และ คุณชวนพิศ ที่นับถือ
....ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับสำหรับกำลังใจ และนักกีฬาทุกชนิดนอกจากร่างกายที่ดีแล้ว หัวจิตหัวใจก็ต้องแข็งแกร่งด้วยเช่นกัน
และขอบคุณครับ..สำหรับแนวคิดที่ดี .....ดังความว่า
|
จิตใจที่มุ่งมั่นจะนำม าซึ่งสมาธิ
และพลังบวก มาสู่นักกีฬาคะ
สวัสดีครับ อาจารย์ umi
เชียร์นักกีฬาและให้กำลังผูคุมนักกีฬา ทราบแล้วเปลี่ยนเขาให้นิสิตชกมวยไม่ได้ให้ผู้คุมชกตชค่ะ
สวัสดีครับ... คุณBright Lily อาจารย์paew และอาจารย์อัมพร