เหมือนเป็นคำถามให้ชวนคิดสำหรับคนที่รักการพัฒนางานประจำสู่งานวิจัย เพราะนอกจากจะปฏิบัติแล้ว สิ่งสำคัญเลยที่ดูเหมือนเป็นภาระสำหรับนักปฏิบัติ คือ การที่ต้องคลุกอยู่กับการเขียน Paper หรือ Report งานวิจัยนั้น จงบางคนรู้สึกเบื่อหน่ายและขอถอนตัวจากงานวิจัยนั้นเลย...
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อสกัดแนวคิดที่หลากหลายออกมาเพื่อหาข้อสรุปสำหรับทีม สำหรับกลุ่ม ภายใต้ความเชื่อที่ว่าไม่มีถูกหรือผิด หากแต่อยู่ฐานแนวทางที่ว่าเราจะมีจุดร่วมกันอย่างไร ซึ่งเราได้ข้อสรุปของกลุ่มได้ว่า
ให้เริ่มเขียนได้เลยตั้งแต่เราเริ่มลงมือทำ เขียนเป็น step สร้างกรอบการเขียน หรืออาจทำเป็น menu scrip และสามารถ add เข้าไปกับกระบวนการขณะทำพัฒนางานด้วยกระบวนการวิจัยได้เลย นั่นคือ ทำไปเขียนไปนั่นเอง ใช้เทคนิคการเขียนสำนวนตัวเองก่อนเมื่อได้ concept ได้แล้วค่อยมาเรียบเรียงเป็นสำนวนเชิงวิชาการมากขึ้น
นอกจากนี้ ศ.นพ.ธาดา ยิบอินซอย ได้ให้ข้อคิดแก่พวกเราในกลุ่มว่า "ทำไมเราจึงต้องเน้นการเขียน" เขียนเพื่ออะไร...การเขียน...เขียนเพื่อให้เราทราบหรือสะท้อนว่าเราได้คำตอบแห่งความสงสัยนั้นหรือยัง เขียนเพื่อเผยแพร่ และจากนั้นการเขียนนี้จะทำให้เราเข้าใจในงานตนเองยิ่งขึ้นว่าเราจะสามารถไปทำอะไรต่อได้...
สิ่งสำคัญ...ที่ อ.นพ.ปรีดา มาลาสิทธิ์ทิ้งไว้ให้กลุ่มขบคิด คือ ประเด็นที่ว่า...การสนับสนุนให้ผู้วิจัยนั้นหยุดพักงานประจำและมาเขียนรายงานวิจัยนี้เพื่อเสมือนว่าเป็นรางวัลที่สนับสนุนคนรักการพัฒนา...
ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับการเขียนครับ ที่ผ่านมาเราพบว่า เราไม่ค่อยเน้นการเขียน ทำให้ทักษะด้านนี้เราด้อยไป จะเริ่มต้นเขียนอะไรสักครั้ง...ก็ลำบากมาก เขียนไม่ได้เรื่อง
ผมอยากให้ บุคคลากรสุขภาพเน้นการเขียนรายงานมากขึ้น เป็นเชิงคุณภาพนะครับ ผมเชื่ออย่างหนึ่ง (ซึ่งอดีตเป็น ขรก.สาธารณสุข) มี Tacit K มากมาย และจำเป้นต้องนำมาแลกเปลี่ยนกันครับ
คุณเอกคะ...
ในวง ลปรร.ในวันนี้เรามีโอกาสที่ได้ร่วมคุยกับผู้ปฏิบัติ ที่ทำทั้งงานประจำ และงานวิจัยด้วย เป็นเรื่องที่น่าทึ่งและรู้สึกเห็นใจมากว่าเหมือนเป็นภาระที่เพิ่มขึ้นในเรื่องของการเขียนรายงาน...แต่สิ่งหนึ่งที่เราได้รับรู้และสรุปได้ว่า คนที่จะทำในส่วนนี้คือ ผู้ที่มีใจรักที่อยากจะทำจริง และยอมทุ่มเททำนอกเวลา ... ดิฉันจำได้ว่าในวันแรกท่าน อ.หมอประเวศบอกว่าในกลุ่มคนเหล่านี้ต้องให้การสนับสนุน...
...
และในฐานะที่คุณเอกเป็นหนึ่งในคนทำงาน และเป็นนักวิจัย...มีประเด็นหรือเทคนิคอะไรบ้างไหมคะ...ที่พอจะเป็นการช่วยเหลือคนทำงานประจำให้สามารถจัดการ จัดสรร...กับการเขียนงานนี้ได้...ขอ ลปรร. ด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
พี่เม่ยคะ...
กะปุ๋มอยากได้แนวร่วมมากๆ คะบนเวทีเสมือนแห่งนี้คะ...เมื่อวาน (2 ก.ย.49) ท่าน อ.หมอปารีก็ทั้งช่วยทั้งผลัก(สองสาวตัวเล็ก..ยิ้มๆ)เพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนต่อยอดกันต่อใน GotoKnow สำหรับวง R2R.(CoP R2R)..เพื่อให้เกิดการรวมตัวที่เข้มแข็ง...สำหรับนักพัฒนางานประจำที่นำกระบวนการวิจัยมาใช้...
และที่สำคัญเราไม่อยากให้เอาตัววิจัยมาเป็นตัวตั้ง...หากแต่อยากให้เอาแนวทางหรือความต้องการอยากแก้ไขปัญหา...อยากพัฒนางานมาเป็นเป้าหมายหลัก จากนั้น "วิจัย" จึงเป็นเครื่องมือที่เรานำมาใช้ในกิจนั้นมากกว่า...
ตอนนี้เราใช้ planet cop r2r เป็นที่รวมตัวกันไปกัน โดยทำ Link ของ web site ศิริราชไว้ด้วย ให้เป็นเครื่องมือที่หลากหลายและก่อให้เกิดประโยชน์แก่ CoP มาที่สุด และหากว่าใครที่กำลังดำเนินเรื่องนี้อยู่ มีBlog ของท่านอยู่แล้ว กะปุ๋มอยากให้เพิ่มป้าย R2R เข้าไปด้วยคะ..เพื่อสะดวกกับการตามหา...
และขอความช่วยเหลือพี่เม่ย(ลูกอ้อน) และทางพยาธิช่วยเป็นแมวมองร่วมด้วยนะคะ..หากกะปุ๋มตกหล่นและไม่ได้ add ท่านนั้นเข้า planet ด้วย...
ขอบคุณคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
ดีใจๆๆ...คะพี่เม่ย...
ขอบพระคุณอย่างยิ่งนะคะ...
*^__^*
จริงๆ..กะปุ๋มว่ามีคนทำมากมายเลยนะคะ..หากเพียงแต่เราไปเกร็งว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นใช่ R2R ไหม...ตอนนี้ ท่าน อ.หมอวิจารณ์ท่านเน้นย้ำว่าอย่าไปยึดติดที่คำมาก...ให้ดูที่กระบวนการว่าเรามุ่งพัฒนางานประจำเพื่อพุ่งผลลัพธ์สุดท้ายไปที่ผู้รับบริการ...ด้วยเครื่องมือทางวิจัย หรือกระบวนการวิจัยมาใช้ในการพัฒนางานหรือไม่...
ขอบคุณนะคะ
กะปุ๋ม
คุณกะปุ๋ม เล่าเรื่องราวการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ R2R ได้ละเอียดมากเลยค่ะ แบบนี้ก็เบาแรงฝ่ายเลขาฯที่ศิริราชรวมทั้งหมอด้วยที่ขันอาสาไปช่วยอ.อัครินทร์ ถอดขุมความรู้ที่ได้ ออกมาเป็นบทเรียนสำหรับคนอื่นๆที่สนใจจะได้อ่านต่อไป หมอเลยมีแนวที่จะไปแกะ note ของคุณลิขิตได้ง่ายขึ้นมาก ขอบคุณนะคะ คุณกะปุ๋มคนขยัน
พ.ญ.ลัดดา
อ.หมอลัดดาคะ...
ในส่วนที่กะปุ๋มสะกัดออกมาได้นี้ คือ ส่วนที่เป็นเรื่องเล่าในกลุ่มที่กะปุ๋มได้ร่วมด้วย สำหรับกลุ่มอื่นอาจต้องตามเก็บรายละเอียดนะคะ...และอย่างของ อ.หมอปารมีด้วยคะ...กะปุ๋มเชื่อว่าแต่ละท่านเราจะได้หรือ get อะไรที่ไม่เหมือนกัน...หากแต่พอมาเชื่อมโยงกันเราก็จะได้...ตัวความรู้มาเติมเต็มต่อยอดกันได้เยอะคะ...
ขอบคุณคะ
*^__^*
กะปุ๋ม