อันคนเรา  เมื่อหนาวลม  ต้องห่มผ้า

หากหนาวฟ้า  ข้าต้องพึ่ง  ผิงไฟหนา

หนาวสิ่งใด ให้แอบอิง  พิงเงินตรา

หนาวใจข้า  เข้าหาธรรม  จึงจำเริญ...

วันปิยะ มหาราช ฉลาดล้ำ
แสงส่องธรรม มหา’ ลัย พระสงฆ์หนา
ธรรมยุติ มหานิกาย ได้เรียนมา
แสงปัญญา ดุจเทียนคู่ อยู่รวมกัน
ร่วมกันสร้าง ทางสว่าง ทางสงบ
ทางค้นพบ สัจจะธรรม นำสร้างสรรค์
ทั้งสองมอ พุทธธรรม เพิ่มสัมพันธ์
ทั้งเธอฉัน สามัคคี มีสุข..เอย.

ลืมแล้วบ่  เป็นเด็กน้อย  คนขี้ย่าน

คิดฮอดบ้าน   อีสานเฮา แต่เก่าก่อน 

หอมกลิ่นดิน โคลนสาบควาย ที่เคยนอน

นกเรียงคอน  คลอคู่เคล้า  เว้าพื้นกัน

เล่นอาบน้ำ  ในลำห้วย  ช่วยสดชื่น

เหมือนหลับตื่น  คืนผ่านมา  ว่าเฮาฝัน

แล่นหยอกล้อ  บ้าบ่คบ  ไล่ตีพลัน

ยามแลงนั้น  โงคืนบ้าน  สำราญใจ

อันคมคิด  วิทยา  พาก้าวล้ำ

เดินทางธรรม  นำเรารู้  สู่จุดหมาย

สัจจะธรรม  นำชีวิต  จิตใจกาย

ไม่เสียดาย  ในชาตินี้  ที่เกิดมา 

ใครไหนเป็น  เช่นอะไร ช่างเขาเถิด

กรรมก่อเกิด  เป็นสิ่งใด  ช่างเถิดหนา

ขอเพียงแต่  เรารักตน  คนศรัทธา

มีเวลา  ไม่มากมาย  ต้องตาย..เอย.

มองอดีตชีวิตตนคนบ้านป่า

ตื่นขึ้นมา บอกเวลา ตีสี่ครึ่ง
เฝ้ารำพึง ถึงอดีต ผ่านมาหนา
จากเด็กน้อย ค่อยเติบใหญ่ ในท้องนา
ฝูงนกกา บินผ่านทุ่ง มุ่งทางไกล
พอสายหน่อย ได้เวลา ควายจากคอก
พ่อแม่บอก ดูแลมัน ควายไปไหน
เดินตามต้อย บ้างขี่ควาย ร้องเพลงไป
สุขอยู่ใน ท้องทุ่งนา ประสาจน
คนกับควาย อยู่ท้องนา มีมายมาก
ล้วนคนยาก ตากลมกล้า หาเมฆฝน
ตกลงมา ได้ชื่นใจ ทั้งควายคน
เด็กซุกซน เล่นกลางฝน สนุกดี
คราวหน้าเกี่ยว เหลียวแลโหวด แหวกอากาศ
ชาวนาฟาด เหลือฟางข้าว คราวสุขขี
ได้ข้าวเหนียว อยู่เต็มเล้า เรามั่งมี
ชุบชีวี ส่งลูกน้อย ให้ได้เรียน

ได้เวลา  ออกเดินแล้ว  แก้วตาพี่

ในชีวี  มีคู่คิด  มิตรคู่ฝัน

เราเดินเที่ยว  เกี่ยวก้อยคู่  ดูแลกัน

เพิ่มสัมพันธ์ รักเรามั่น  ก้าวย่างไป

แล้วเราสอง  ล่องลอยลับ  เข้าในซอก

ม่านเมฆหมอก  หยอกเย้ายวน  ชวนหลงใหล

นกแอ่นโอน  บินเวียนวน  เล่มลมไป

สุขอยู่ใน  ม่านหมอกเมฆ  เช้านี้เอย

ดวงใจพ่อ นั้นหรือ คือลูกน้อย

ติดตามต้อย ก้อยเกาะเกี่ยว มือลูกหนา
เดินไปไกล หรือใกล้ ไม่ห่างตา
ในวิญญา พาพันผูก ลูกน้อย..เอย.

เสียงหัวเราะ เริงร่า พาใจชื่น

หลับหรือตื่น สติมา พาสดใส
สิ่งที่ถาม เพราะอยากซื้อ อาหารไง
ยังเลยม่าย ของเคยกิน แบบวันวาน
แม่ค้าตอบ ชอบคำถาม อาจารย์มาก
ให้นึกอยาก ฝากมุมคิด จิตอ่อนหวาน
มาเปรียบเปรย กล่าวรสถ้อย เหมือนอ้อยตาล
ใจเบิกบาน พานพบสุข ทุกวัน..เอย.

อันสายน้ำ หลั่งไหลไป ไม่หวนกลับ

ตะวันลับ ลงขอบเขา ไร้เงาแสง
ปราชญ์ทรงศีล สงบคำ พร่ำสำแดง
ไม่ชี้แจง แถลงถ้อย จำนรรจา
เงียบสงบ พบกายธรรม นำมาเล่า
นายของเรา เฝ้าแสดง แจ้งเนื้อหา
หนึ่งสดใส ดึงจิตชื่น รื่นอุรา
นายหนึ่งมา ดึงจิตต่ำ คำนึงครวญ

จริงหรือที่คนเรามีนายสองคน  คนหนึ่งนายคือความทุกข์  อีกคนหนึ่งนายคือความความสุข

อันความสุขของคนเราไม่เท่ากันเหมือนจะตัดเกิบใส่ตีนต้องวัดขนาดของตีนแต่ละคนไม่ใช่ตัดตีนให้เข้ากับเกิบ บางคนมีความสุขที่ได้สะสมเงินทอง  บางคนมีความสุขที่ใช้จ่ายเงินไปซื้ออยากกินอะไรก็ซื้อกินตายแล้วไม่ได้กิน...  

ท่ามกลางแสงแห่งดวงตะวันร้อน ๆ ก่อนจะออกจากห้องพักอาจารย์ใน ม. ทักษิณ เพื่อไปทำหน้าที่คุมสอบตอนบ่ายวันนี้ ด้วยทุกคนล้วนมีหน้าที่ที่ต้องกระทำการ ความเจริญก้าวไปข้างหน้าของคนเราล้วนมาจากความขยันหมั่นเพียรเรียนรู้ของตนเองทั้งนั้น สิ่งที่ฉุดรั้งความเจริญของคนเรามีให้เห็นจะ ๆ คือความขี้เกียจที่เกิดขึ้นในใจตนเองนั้นแล.

วันนี้เช้าไปรับพระคุณเจ้าเพื่อเข้าไปร่วมถ่ายรูปหมู่รับปริญญาบัตร และอยู่ในงานซ้อมรับปริญญาบัตร  ที่ดูแลอยู่ 2 สาขาวิชา  คือ ป. เอก  สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา  และ ป. โท  สาขาวิชาไทยคดีศึกษา ม. ทักษิณ  รับปริญญาวันที่ 23 ก.ย. 56 ช่วงบ่ายโมงเป็นต้นไป

สิ่งที่เห็น  ล้วนเป็นสิ่ง  มายาภาพ

เป็นสิ่งหยาบ  เล่นละคร  ชีวีหนา

ใครหลงเชื่อ  การแสดง  แหล่งลวงตา

ให้รู้ว่า  ยังมีสิ่ง  อยู่ภายใน

ชีวิตจริง  ชีวิตแท้  แน่ประจักษ์

ชีวิตรัก  ตัวตนเรา  เขาขานไข

ชีวิตจริง  ชีวิตแท้  ของใครใคร

ดูจิตใจ  ภายในตน  คนนั้นเอย.

ยามเย็นใกล้ค่ำวันนี้ได้ไปออกกำลัง
กายโดยเดินไปอ่างเก็บน้ำใน มอ.
หาดใหญ่ แวบเห็นสุนัขนอนชูคออยู่ริมน้ำมองคน
เดินรอบอ่างน้ำนั้นแบบสบาย ๆ มันเข้าใจหาที่อากาศดีนะนี่

ถ้าเราจะทำได้บ้างคือ...
บอกจิตใจตนเองว่าวันนี้ไม่รับอิทธิพลความโลภความโกรธและความหลงงมงายจากสิ่งภายนอก มีสติต่างโล่ป้องรู้เท่าเอาไว้กันรู้ทันเอาไว้แก้ไข ไม่เก็บสิ่งที่เป็นเศษขยะใด ๆ ของใคร ๆ ทั้งนั้น...อิ อิ

ยามเช้าหลากหลายอารมณ์ที่มากระทบจิต ความคิดกระทบใจ ถ้าเรารู้เท่าทันโดยฉับไว เรื่องอะไรต้องไปทุกข์กับมัน
นี้ละปิดหูซ้ายขวา ปิดตาสองดวงของเราเสียบ้าง จะนั่งนอนสบาย ๆ อิ อิ

การได้ตื่นขึ้นมาก่อนรุ่งสางอีกครั้งของคนเราช่างมีพลังในการมีชีวิตอยู่ที่ต้องเดินทางชีวิตต่อไป หลายชีวิตต้องพึ่งพิงอิงอาศัยซึ่งกันและกันไปอยู่ตลอดเวลา นี้ละชีวิตที่หมายถึงร่างกายนี้คืออยู่ภายใต้
กฎปฏิจจะสมุปบาทอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์นั้นแล.

อันความคิด วิทยา เหมือนอาวุธ

ไม่สิ้นสุด เมื่อไม่ทำ ตามคิดหนา

ลงมือทำ ด้วยจิตใจ ให้เมตตา

ใช้ปัญญา วิชชารู้ จึงควรทำ

ในบางสถานการณ์ที่นอกเหนืออำนาจการตัดสินใจของเรา เราต้องใช้สติ

แลปัญญาอย่างรอบคอบ เมื่อเดินไปข้างหน้าไม่ได้ก็ต้องหยุดเสียบ้าง

แต่อย่าหยุดความคิดพิจารณาในทุกแง่มุม บางครั้งถ้าเหตุผลเพียงพอ

เราจงยอมให้เป็น เราจงเย็นให้ได้ จิตใจสงบ เราก็พบความสุขเอง

คำว่าโลกของคนเรามีหลายโลกตามมุมคิดของเพื่อนในศาสนาอิสลามว่าโลกมีดังนี้

หนึ่ง  โลกในท้องแม่ก่อนคลอดออกมา

สอง  โลกที่เราอยู่กันทุกวันนี้

สาม  โลกที่คนตายไปรอคำตัดสิน

สี่  โลกนรกสำหรับคนทำชั่วไปอยู่

ห้า  โลกสวรรค์สำหรับคนทำดีไปอยู่

เรื่องกล้วย ๆ
ผลไม้ ในเมืองไทย มีมายมาก
หาไม่ยาก โดยเฉพาะ เรื่องกล้วยหนา
มีกล้วยไข่ ผิวสีเหลือง ละลานตา
กล้วยน้ำว้า ลูกกลมโต อร่อยดี
มีกล้วยหอม ลูกยาวใหญ่ ให้คุณค่า
เมื่อซื้อหา มาทานได้ ใจสุขขี
เมล็ดมาก เขาเรียกว่า กล้วยตานี
กล้วยเล็กนี้ เล็บมือนาง แน่นอน..เอย.

คนที่มีความเข้าใจในหลักสัจธรรมอย่างถ่องแท้ มักมีปกติฝึกฝนตนเอง
อย่างต่อเนื่องและสร้างประโยชน์ตนพร้อมประโยชน์ของผู้อื่นอยู่เสมอ

คนเรานี้ไม่ควรคุยอะไรเพื่อให้เกิดปัญหา แต่ควรคุยอะไรแล้วเพื่อให้เกิดปัญญานั้นแล