ใช้หรือไม่ก็ลำน้ำในหมู่บ้าน

แลสะราณกว่าลำคลองหนองบึงไหน

สนิทกันเหมือนญาติใช่อื่นไกล

ต่างรู้ใจคนร่วมเกิดถิ่นเดียวกัน

มีนาไร่ไม่ไถหว่านยุ้งฉางเปล่า

หนังสือเล่าไร้ลูกอ่านพาลโง่เขลา...ฮิ ฮิ ฮิ

คนเราทั่วโลการู้จักหน้ากันมากมาย

จะมีสักกี่รายรู้จำหมายใจข้าเอย...ฮิ ฮิ ฮิ

กลุ่มเมฆฝนล่องลอยไปจากยอดเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจากลา

สายน้ำไหลมาลงเกาะแก่งก็ไม่ได้เจตนา

เมื่อเห็นม้าหนุ่มกระโดดข้ามลำธารน้อยรวดเร็วดังสายฟ้า

จงเห็นกาลเวลามีคุณค่ากว่าเงินทอง

คนเรานั้นจะขึ้นสู่ที่สูงต้องรู้จักพอ

เมื่อจะต้องเดินทางไกลหนอก็ต้องรู้จักหยุด

ความชั่วแม้น้อยนิดอย่าหลงผิดคิดกระทำ

ความดีจงจดจำเพียรกระทำตามใจตน

ถึงมีดคมก็บาดได้เพียงแค่กาย

แต่ปากร้ายบาดจิตคิดเครียดแค้น

ในทุกสถานการณ์เหมือนปุยเมฆที่ผกผัน

ความรักกันเหมือนกระแสน้ำไหลขึ้นลง

เรื่องความดีมีมากมายหลายความชั่ว

มีกันทั่วทุกถิ่นทั้งใกล้ไกล

เรื่องที่ดีมีเล่ากันอยู่ใกล้ใกล้

เรื่องเลวไซร๊มักลือกันอยู่ทั่วเมือง

การเกิดมาเป็นคนแล้วไม่คิดการณ์ไกล 

 ต่อนานไปจะมีภัยมาใกล้ตัว

มวลดอกไม้เอียงรับแสงตะวันเริ่มวสันต์บานสดสี  หอชมจันทร์ริมฝ้งนที  อาบรัชนีก่อนใครใคร

การที่เรามองเห็นธงทิวปลิวไสวบนยอดเสานะด้วยตาเนื้อ  แต่ที่จริงจิตใจเราต่างหากที่ปลิวไสวอยู่เมื่อมองด้วยตาใน

คนเรานั้นมีความยากใจเพราะชอบเป็นคนพูดมาก

คนเรานั้นมีความหนักใจเพราะชอบเป็นคนออกหน้า

ท่านผู้รู้ก็คือพุทธะ  จะเป็นใครก็ได้ที่รู้สัจธรรมอย่างรู้แจ้งแทงตลอดนะ

เมื่อเรารู้จักกับคนวงในของหน่วยงานไหนแล้ว การติดต่อขอความช่วยเหลือในหน่วยงานนั้นก็ง่ายเหมือนคิดฝันเอาไว้นะ

ถ้าเรามองทุกสิ่งในแง่ดีทุกขณะจิต  ชีวิตเราก็สดใสใจกายก็มีสุขนะ

การมีคนรู้ทักเราต้องหยุดทำ  แม้จิ้งจกทักบางครั้งเรายังต้องฟัง

แสงแดดส่องลงมายังไม่ถึงตัวเราที่อยู่ภายในตึก

แต่แสงธรรมส่องจิตใจเราได้แม้อยู่ภายในตึก

การเดินทางขึ้นสู่ภูเขาสูงต้องเดินด้วยเท้า

การเดินขึ้นสู่ตำแหน่งสูงต้องเดินด้วยปัญญา