• เห็นทีฉันต้องปฏิวัติตนเองโดยด่วน  หลังจากดูรายการ "สุขภาพดีด้วย ๘ อ."
  - ถั่วเหลืองอันตรายมากกว่าที่เราคิดทำให้เกิดมือชา เท้าชา  เมื่ออายุเกิน ๔๐ ปีไปแล้ว
  - ความหวานที่ได้จากน้ำตาลและผลไม้ เป็นสาเหตุุที่ทำให้เกิดโรค ๘๐ เปอร์เซ็นต์
    ทั้งโรคความดันโลหิตสูงและมะเร็ง  เนื่องจากความหวานก่อให้เกิดอนุมูลอิสระ
  
                                                                                              ธรรมทิพย์
                                                                                        ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖
  
  
  

      อย่ามัวอาวรณ์กับอดีตที่ผ่านพ้นไป...อย่ามัวกังวลใจในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

                                     ปัจจุบัน...ปัจจุบัน...ปัจจุบัน

               ทำเหตุให้ดีในปัจจุบัน...เพื่อผลนั้นจะก่อเกิดในอนาคต

• ทุกย่างก้าวของชีวิตอาจพลาดผิดทำร้ายผู้อื่นโดยไม่รู้ตัวทั้งคำพูดและการกระทำ่
  เมื่อวานเย็นฉันเพิ่งสังเกตเ็ห็นมดตัวเล็ก ๆ มากมายใต้ต้นไม้และบนฟุตบาทที่ฉันเดินไปโรงเรียนและกลับบ้าน
  ทุกเช้าเย็น  มัวแต่มองสูงไม่เคยมองต่ำ ฮา ฮา...ทำบาปโดยไม่เจตนาเพราะขาดสติทำร้ายผู้อื่นไปกี่ชีวิตแล้ว
  
                                                                         ธรรมทิพย์
                                                                   ๓  สิงหาคม  ๒๕๕๖
  
  

ห่างหายมานาน  คิดถึง gotoknow

วันนี้ขอคุยเรื่องความเหงาและความเศร้า

มันเป็นอะไรที่ทุกคนไม่อยากมีไม่อยากได้  แต่ช่วงหนึ่งในชีวิตมันจะผ่านเข้า มากน้อยตามแต่เราตัดสินใจ เราอาจคิดว่าของเราทุกข์มากมาย  แต่มองดูคนอื่น อาจจะมากกว่าเรา   แต่เราก็จะไม่เปรียบเทียบความคิดนี้กับคนอื่น  เพราะต่างก็เกิดมาในสภาวะที่แตกต่างกัน  การรับรู้รสความทุกข์ก็ต่างกัน ความรู้สึกลึกๆๆๆที่อ้างว้าง  ไม่ใช่กับคู่รัก  แต่เป็นกับลูกที่กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่นที่ควบคุมอารมณ์อันแปรปรวนของตัวเองไม่ได้  ประกอบกับความห่างไกลที่ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ทำให้ลูกเหงา วังเวง เบื่อหน่าย และเซ็ง  เราผู้เป็นแม่ที่อยู่ห่างไกลลูกทำได้แค่ภาวนาให้ลูกปลอดภัย ให้ลูกประสพผลสำเร็จในการเรียน การดำรงชีวิต ให้แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง ให้ลูกมีความสุขความเจริญ เราได้แต่พร่ำสวดมนต์  ถ้าเราสามาถแบ่งชีวิตกึ่งหนึ่งของตัวเราให้ลูกได้  เราก็จะทำ  ที่แบ่งกึ่งหนึ่งเพราะเราจะได้มองดูความสำเร็จของลูกไปพร้อมๆกัน  และกึ่งหนึ่งของชีวิตที่เราเหลือ ก็เก็บไว้เผื่อลูกอีกด้วย  ความทุกข์ที่คิดถึง มันช่างทรมาน  เมื่อได้ข่าวความกังวลของลูก ไม่ว่าจะเล็กน้อยสักแค่ไหน  เราก็รู้สึกว่ามันเยอะแยะ  เราอยากแบ่งความกังวลของลูก เฝ้าบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้อดทน ต้องสู้  เป็นกำลังใจให้เสมอ  จะอยู่เคียงข้าง จะคอยดันหลังเมื่อล้ม จะคอยพยุงเมื่อเซและจะคอยดึงขึ้นเพื่อให้ลุกขึ้นสู้ได้อีก  ใกล้วันแม่ทีไร ก็จะรู้สึกถึงความรักที่เรารักลูก ยิ่งถ้าไม่ได้เจอลูก ก็ยิ่งคิดถึง  ความจริงก็คิดถึงอยู่ทุกวัน  แต่วันใดก็ตามที่เป็นวันแห่งครอบครัว แล้วไม่ได้เจอลูก  มันก็ทำให้คิดถึงมากขึ้นไปอีก  ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะรักใครได้มากเท่ากับลูก และก็เป็นความจริง ที่อยู่ด้วยแล้วเรารู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย มีความสุขที่ได้เห็น ได้มอง

บ่นมาก็ตั้งเยอะ เพียงแค่อยากจะระบายความอัดอั้นที่คิดถึงลูก  อาจจะไม่ได้ประโยชน์กับเพื่อนๆ แต่เพื่อนๆๆๆที่อ่านให้คำแนะนำติชมได้นะคะ  ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอ่านอนุทิน  

สัปดาห์ที่  12 วันที่ 30 ก.ค-03 ส.ค 2556