เรียงความถึงแม่...ของนักศึกษา

ผู้เขียนและนักศึกษาชั้นปีที่ 3 ใช้เฟสบุ๊คในการสื่อสารรายวิชาทุกที่ีทุกเวลา โดยเน้นกิจกรรมถามตอบและตัวอย่างคำถามที่กระตุ้นให้ผู้เรียนคิด ซึ่งมีแบบฝึกหัดทั้งก่อนและหลังเรียนในทุกสัปดาห์ ดังที่กล่าวมาในบันทึกก่อนว่า ผู้เรียนพึงพอใจมาก เพราะถูกกับจริต ผู้สอนก็รู้สึกได้ใกล้ชิดกับนักศึกษาสนิทสนมผ่านสื่อเทคโนโลยีนี้ ก็เลียนแบบ GotoKnow ที่มีรางวัลเป็นสื่อจูงใจ และหลักฐานการชื่นชมผู้ที่ทำความดี

วันหนึ่งส่งบทเพลง เรียงความถึงแม่ ให้ในกลุ่มปิดนี้ มีนักศึกษาหลายคนรู้สึกซาบซึ้งมาก

มีนักศึกษาคนหนึ่งที่ต้องการเขียนเรียวความถึงแม่จริงๆแจ้งมาในเฟส

ผู้สอนก็เิดโอกาสให้นักศึกษาทุกคนได้มีโอกาสเขียนเรียงความถึงแม่

นักศึกาาหลายคนต้องการเขียน แต่งานช่วงนี้ชุกมาก ประกอบกับการถือศีดอดในศาสนาอิสลามที่ต้องมีกิจกรรมทางศาสนามากมายทำให้มีผู้เขียนเพียงรายเดียว

ซึ่งผู้สอนก็รักษาสัญญาให้รางวัลสำหรับตัวแทนนักศึกษาที่ถ่ายทอดความรู้สึกเกี่ยวกับแม่เนื่องในวันแม่แห่งชาติปีนี้ค่ะ ดังนีี้ค่ะ

Laila Salam ได้อัพโหลดไฟล์

แม้จะไม่ลึกซึง แต่ขีดเขียนถึงแม่ผู้แสนดี หากเขียนหรื่อสื่ออะไรผิดไปหนูขอโทษด้วยค่ะ อยากให้เพื่อนร่วมกันแชร์สไตล์ความรักของคุณและแม่กันนะค่ะ

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อใครหลายคนโดยไม่บ่นและท้อกับความเหน็ดเหนื่อย ในยามป่วยก็เฝ้าโดยไม่มีค่าจ้าง ในยามหิวก็หาอาหารให้แม้ของสิ่งนั้นจะหายากก็ตาม ซึ่งเป็นความรักที่หลายคนตามหาแต่หนูเป็นผู้โชคดีที่มีผู้หญิงคนนี้อยู่ใกล้ตัวเป็นผู้ให้ที่ไม่หวังการตอบแทนและเป็นความรักที่บริสุทธิ์ไม่มีพิษภัยนอกจากความรักของผู้เป็นแม่

ผู้เป็นแม่ที่ใครหลายคนให้คำนิยาม เป็นผู้ให้กำเนิดและมอบความรักอันบริสุทธิ์ ซึ่งมีแต่การให้ไม่เคยหวังผลตอบแทน ให้กับคนหลายๆคนโดยเท่าเทียมกันไม่มีการเบียงเบนหนักไปทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ในยามป่วยแม่เฝ้าไข้แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ในยามลูกร้องผู้เป็นแม่ดวงใจแทบขาด หากตัวเองเจ็บแทนได้จะไม่มีวันได้ยินเสียงลูกเพราะแม่ขอเจ็บแทน ในยามลูกหิวแม้กายแม่เหนื่อย ล้าเพียงใหน ก็อดทน เพื่อทำอาหารให้ลูก ใช่ว่าทำครั้งเดียวแล้วจะถูกปากลูก หรืออาหารบางอย่างแม่อยากกินมากเพียงใดหากลูกต้องการแม่ยอมอดเพื่อให้ลูกกินอิ่มดั่งต้องการ แม่ยิ้มทุกครั้งเวลาเห็นลูกกินอิ่ม นอนหลับได้เต็มตา แม้ลูกอยู่ไกลห่างใช่ว่าผู้เป็นแม่จะมีความสุขที่ไม่เหนื่อยกายและใจกับการกระทำของลูกในบางครั้งเมื่ออยู่ใกล้กัน แม่จะยิ่งทุกข์เมื่อรู้ลูกป่วยแล้วอยู่ไกลตน หรือลูกนอนหลับไม่เต็มตา กินไม่อิ่มท้อง โดยไม่ย้อนดูความเหน็ดเหนื่อยของตัวเองที่ได้มาของความสุขลูก แม้กายป่วยแม่ไม่เข็ดกับการทำงาน แม้ใจล้ากับอุปสรรคที่เข้ามา แต่ยิ้มเมื่อได้ยินลูกหัวเราะ เมื่อลูกทุกข์ ปรึกษาแม่ช่วยคลี่คลาย เมื่อลูกสุขอาจยิ้มเพลินจนลืมแม่ไม่เป็นไร ต่างกับแม่มีปัญหาใดยอมปิดเพื่อไม่ให้ลูกรู้แม้ทุกข์ใจมากแค่ไหนแม่ทนได้ เคยได้ยินไหมไปโรงเรียนพรุ่งนี้แม่ไม่มีเงินให้ เคยได้ยินไหมกับข้าวเย็นนี้ไข่ต้มได้ไหม แต่กลับกันไปเรียนตอนเช้าแม่ให้เงินเหลือ กับข้าวตอนเย็นเต็มโต๊ะแม้วันนั้นฝนตกหนักก็ตาม

แม่ ที่หลายคนใช้เรียกขานผู้ให้กำเนิด ยิ้มทุกครั้งหลังจากได้คุย น้ำตาซึมทุกครั้งเมื่อได้หนุนตักและนอนกอด เฉกเช่นเดียวกับแม่หัวเราะทุกครั้งเมื่อลูกอยู่ครบ กินอิ่มทุกครั้งเมื้อกินพร้อมหน้า นอนหลับเต็มตาเมื่อลูกนอนเร็ว ตื่นเร็วทุกเช้าทำอาหารให้ลูกกิน หายเหนื่อยทุกครั้งเมื่อกลับจากทำงานแล้วเห็นหน้าลูกแม้ทั้งเนื้อทั้งตัวเปียกด้วยเหงื่อและอาบด้วยกลิ่นหอมที่หลายๆคนอาจไม่ชอบใจ แต่ด้วยกลิ่นนี้ที่ส่งเสียเราจนเติบใหญ่และร่ำเรียนจนถึงวันนี้ แม่ที่ลูกหลายคนรักและเคารพและยังมีหลายท่านที่ถูกลืมยามลูกได้ดิบได้ดี และมีครอบครัวใหม่เมื่อแม่ชราลง ต่างกับแม่เพียงผู้เดียวเลี้ยงลูกได้ตั้งหลายคน แม่คนเดียวลูกหลายคนเลี่ยงดูท่านไม่ได้ยามกายชรา แบบอย่างมากมายที่แม่ได้ทำต่อลูกไม่มีเหลือ

หญิงใดหนอรักเราเหนือชีวี หญิงใดหนอร้องไห้ยามเราเจ็บ หญิงใดหนอยิ้มได้ยามเราหัวเราะ หญิงใดหนอให้อภัยทุกครั้งที่ทำความผิดแม้นับไม่ถ้วน หญิงใดหนอเป็นครูเราทุกวิชาถ้าไม่ใช่แม่เราผู้แสนดี

สำหรับครูสิ่งดีๆที่ลูกศิษย์ทำในวันนี้มีค่ายิ่งนัก

ขอให้ความรักของแม่ส่งผลต่อลูกกตัญญูทุกท่านค่ะ

ภาพแม่ของผู้เขียน(สวมเสื้อขาว)วีันที่ลูกเดินหน้าขบวนแห่เทียนพรรษาถวายวัดในหมู่บ้าน แม่ตามหลังขบวนด้วยความปลาบปลื้มใจ

ภาพแม่ของผู้เขียน(สวมเสื้อขาว)และแม่นุ้ย(น้าสวมเสื้อชมพู)ผู้เป็นเบื้องหลัวกำลังใจให้กับผู้เขียนตลอดมา

ขอบอกว่า

รักแม่ที่สุดค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ผศ.ดร. ทิพยวรรณ นิลทยา
ใน jeabjeab

คำสำคัญ (Tags): #แม่

หมายเลขบันทึก: 544433เขียนเมื่อ 2 สิงหาคม 2013 15:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม 2013 15:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

-ยินดีกับความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆจากคนที่ได้ชื่อว่า "แม่"ครับ

ผศ.ดร. ทิพยวรรณ นิลทยา