blogger หัดขับ

    หนูเป็นน้องใหม่ของ blog นี้ หลังจากเป็นนักท่องเี่ที่ยว ท่องไปบันทึกนั้นบันทึกนี้อย่างเพลิดเพลิน วันนึงเมื่อจิตเป็นสงบก็ได้หวลคิดว่า ไหน ๆ เราก็ "โดน" กับคำว่า  "share and learn" แล้ว ทำไมไม่ share โดยที่เราเป็นคนเปิดประเด็นบ้าง ว่าแล้วก็รวบรวมความกล้า (มีคนหนุนหลังด้วย วันหลังจะเปิดเผย)และก็ เขียนลงวันนี้ (หนทางหมื่นลี้ ก็เริ่มที่ก้าวแรกทั้งนั้น จริงไหม๊) เมื่อ วันที่ 2 พค. ที่ผ่านมา น้องเอม ลูกชายคนเล็ก (อายุ 6 ขวบ) ร้องไห้จ้าเพราะปวดท้องมาก ดิฉันเอายาธาตุให้กินสักพักก็ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น (ปกติใช้วิธีนี้ก็จะทุเลาลงภายในเวลาประมาณ 20 นาที) แถมยังมีอาการปวดมากกว่าเดิม ขณะนั้นเวลาประมาณ 18.30 น ท่ามกลางสายฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก ดิฉันตัดสินใจขับรถพาลูกไปโรงพยาบาล เมื่อไปถึงเจ้าหน้าที่แจ้งว่าหมอจะมาเวลาประมาณ 1 ทุ่ม ซึ่งขณะรอน้องเอมยังร้องไห้ไม่หยุดถามทุกนาทีว่า "แม่เมื่อไรหมอจะมา หนูปวดมาก" แม่ได้แต่ปลอบว่าเดี๋ยวหมอมา อดทนหน่อยนะลูก ประมาณ 1ทุ่ม 20 นาที หมอจึงมาด้วยพร้อมกับเดินพูดโทรศัพท์มือถืออย่างออกรส ดิฉันพาลูกเดินตามหมอเข้าไปในห้องตรวจ โดยไม่รอให้เจ้าหน้าที่เรียกชื่อ หมอยังพูดโทร.อยู่ พลางผายมือให้น้องเอมนั่งเก้าอี้ตรงหน้าหมอ ดิฉันยืนอยู่ข้างหลังลูก ประมาณ 5 นาที หมอจึงหยุดพูดโทร. แล้วตรวจที่ท้องน้องเอม แล้ววินิจฉัยว่ายังแยกไม่ออกระหว่างไส้ติ่งอักเสบหรือลำไส้อักเสบ ต้องนอนพักที่โรงพยาบาลก่อน ให้เอาใบสั่งไปที่แผนกฉุกเฉินเพื่อลงทะเบียนเป็นคนไข้ใน ดิฉันอุ้มลูกไปที่แผนกทะเบียนเพื่อยื่นเอกสารที่หมอสั่ง สิ่งที่ดิฉันพบก็คือเจ้าหน้าที่กำลังพูดโทร.มือถือ(อย่างติดลม) พร้อมกับยื่นมือมารับเอกสารไว้ แต่ก็พูดโทร.ต่อไป ดิฉันจึงยื่นหน้าเข้าไปที่ช่องยื่นเอกสารเพื่อแสดงอาการว่า "ฉุกเฉิน" จริง ๆ เจ้าหน้าที่จึงวางโทร.ลงแล้วกรอกข้อมูลลงคอมฯ แล้วบอกให้ดิฉันพาคนไข้ไปที่แผนกเปลที่อยู่ติดกัน ดิฉันอุ้มลูกไปก็พบว่าเจ้าหน้าที่ประจำเปลกำลังพูดโทร.มือถืออีกคน  ดิฉันตัดสินใจเอาลูกนั่งลงในรถเข็นพร้อมจะเข็นไปที่ตึกผู้ป่วยใน เจ้าหน้าที่คนนั้นจึงรีบกุลีกุจอมาจับรถเข็นพาน้องเอมไป  เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ดิฉันมานั่งคิดว่ามนุษย์กับวัตถุใครเป็นนายใครกันแน่ สังคมเราบริโภคสิ่งที่ติดมากับวัตถุที่เรียกว่าความสะดวกสบาย จนเกินพอดีไปหรือป่าว ระหว่างความเจ็บไข้กับการ "ผูก" ตัวไว้กับเทคโนโลยีอย่างไม่ลืมหูลืมตานั้น อย่างไหนควรได้รับการให้คุณค่ามากกว่ากัน เราใช้โทรศัพท์หรือโทรศัพท์ใช้เรากันแน่ ขอเชิญใครก็ได้เป็นเพื่อนร่วมทางช่วยตอบข้อกังขาให้ด้วยนะคะ

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีค่ะ

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ  เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน Gotoknow บ่อย ๆ นะค่ะ

 

[ครูนงเมืองคอน]

อ.น้องอ๊อด ครับ

• ตามคุณมะปรางเปรี้ยวมาต้อนรับอีกคน
• ดีใจด้วยจริงๆที่เปิดบล็อกได้แล้ว
• สังคมเราบริโภคสิ่งที่ติดมากับวัตถุที่เรียกว่าความสะดวกสบาย จนเกินพอดีไปหรือป่าว เป็นคำถามที่น่าคิด วัตถุนิยมกันไปถึงไหนก็ไม่รู้ คงโดนใจใครหลายคนทีเดียว
• ได้นำบันทึกShare & Learn นี้เข้าไว้ในลีลาการเรียนรู้ ,ชุมชนท้องถิ่นศึกษา ,KM สกุลเมืองคอน  และเพื่อนเรียนรู้ แล้วครับ

[oddy]

คุณมะปรางเี้ปี้ยวและครูนง

          เปิดเข้ามาใน blog แล้วก็ขนลุกเลย ไม่คิดว่าจะขายได้ (ขายได้ตั้งแต่เิริ่มวันใหม่อีกต่างหาก)

ห วังใจว่าชาว blogger รุ่นพี่คงรับน้องใหม่คนนี้ไว้ในอ้อมใจอีกคน(ลูกทุ่งไหม๊เนี้ย)

ลูกเล่นอื่น ๆ คงได้เรียนรู้ต่อไปคะ ขอบคุณมากกกสำหรับแรงใจ 

[hogdeer]

เห็นด้วยล้านเปอร์เซนต์ครับ  วันก่อนมีการประชุมที่ทำงาน ผู้เข้าร่วมประชุมบางท่านปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ดังในห้องประชุม สักพักก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายและพูดต่อ เล่นเอาที่ประชุมมึนไปเลย  ความพอดีอยู่ตรงไหนหนอ....

[Handy]

ยินดีต้อนรับครับ
    ผมอยู่กับเทคโนโลยี  แต่คิดเห็นเช่นเดียวกันครับว่า เทคโนโลยีได้ใช้มนุษย์จน เสียมนุษย์ ไปไม่น้อยแล้วครับ
   ฝากกลอนเก่าที่เขียนไว้นานแล้วมาช่วยยืนยันความเชื่อดังกล่าวครับ ...

     ในกระแส  เทคโนโลยี  ที่เชี่ยวกราก
สิ่งหลายหลาก  ระคนไป  ในกระแส
ใครประมาท  ขาดความรู้  คอยดูแล
จะต้องแย่  ด้วยพิษภัย  ในเทคโน

   ดาบหลายคม  ใช่หรือไม่  ใครเห็นบ้าง
อาจสรรค์สร้าง  อะไรอะไร  ได้มากโข
อาจวายวอด  มอดม้วย  ด้วยเทคโน
เป็นบัวโผล่  พ้นน้ำ  เถิดพวกเรา

   โปรดทบทวน  หวนคิด  สักนิดหนึ่ง
ก่อนหวังพึ่ง  สิ่งใด  จากใครเขา
ใช้ปัญญา  ตรองดู  อย่าหูเบา
หลงเชื่อเขา  ง่ายๆ  ตายทั้งเป็น

   ควรจะได้  ไตร่ตรอง  มองให้รู้
ความจำเป็น  มีอยู่  หากมองเห็น
เลือก-ปรับ-ใช้ ให้เหมาะสม  ตามจำเป็น
จะโดดเด่น  ดีกว่ารับ  แบบหลับตา

   ภูมิปัญญา  ของไทย  ยังไม่สิ้น
ภูมิปัญญา  ท้องถิ่น  มากนักหนา
ในชุมชน  บ้าน-วัด  เต็มอัตรา
แสวงหา  แต่ของไกล  ไม่เข้าที

   ผสมผสาน  เก่าใหม่  ให้พอเหมาะ
ร่วมสังเคราะห์  อย่างมีหลัก  มีศักดิ์ศรี
อย่าให้เกิน  อย่าให้ขาด  นั่นแหละดี
จะเป็นที่  ภาคภูมิใจ  ไปเนิ่นนาน.

[oddy]

คุณ Handy คะ

      เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ "รุ่นใหญ่" อย่างคุณ Handy เข้ามาทักทายกัน พร้อมกลอนที่มีความหมายโดนใจ
ข อบพระคุณมากกกค่ะ  

•  เวลาเขียนกลับเข้ามาแบบนี้ ทำไมยังปรากฎรูปหัวกลมอยู่ ทั้งที่รูปหน้าบล็อกก็ขึ้นให้แล้ว  ขอเชิญผู้รู้ชี้ทางสว่างให้น้องใหม่ด้วยค่ะ

 

[ครูนงเมืองคอน]

น้องอ๊อด

        เข้าระบบทุกครั้ง รูปเราจะขึ้นแทนที่หัวกลมครับ ลองดูนะ

[นาย ศรีเชาวน์ วิหคโต]

ขอต้อนรับน้องใหม่อีกคนครับ คงจะไม่สายเกินไป และขอนำบล็อคไปเผยแพร่ใน กศน. อีสานด้วยนะครับ ต่อไปคงได้มีโอกาสพบกันที่ กศน. สุรินทร์

[อ๊อดดี้]

ขอบพระคุณคะ ครูนงและอ.ศรีเชาวน์

• ยินดีเข้าร่วมกลุ่มกศน.อีสานด้วยอีกคนค่ะ

[อ.แอ๊ว]

น้องอ๊อด

• ตอบคำถามครั้งแรกมีหัวกลมเหมือนพี่เลย555
• เข้ามาต้อนรับช้าไปหน่อยเพราะไปราชการ
• พี่แวะเข้าไปถามใน สอบถาม oddy
• หนูเข้าไปตอบด้วยล่ะ
• แล้วเรื่องลูกตกลงเป็นอะไร ไส้ติ่งหรือเปล่าลูกชายพี่(น้องกอล์ฟ) เคยเป็นตอนอายุ 3-4ขวบ ยังบอกอาการของโรคไม่ชัดเจนแต่พอดึได้พบกับคุณหมอเด็กที่เก่งมากกก ถึง 2 ท่าน
• ท่านแรกสงสัยอาการ(คุณหมอที่คุรุสภา)
• ท่านที่สอง(คุณหมอที่โรงพยาบาลสุขุมวิท)   ไม่รอช้าเจาะเลือดแล้วผ่าตัดทันที
• วันรุ่งขึ้นน้องกอล์ฟลงจากเตียงเดินไปมา  (ตอนนั้นซนมากกก) วันที่ 2 วิ่งเลย
• เอาใจช่วยอาการป่วยของน้องเอมด้วยหายป่วยเร็วๆนะจ๊ะ
• พี่มีกิจการส่วนตัว(จึงบังคับได้) สั่งห้ามพนักงานทุกคนรับโทรศัพท์ขณะทำงาน
• เอาล่ะเดี๋ยวบ่นมากไป บาย บาย

 

[อ๊อดดี้]

อ.แอ๊วคะ

     ขอบคุณมากค่ะ น้องเอมเป็นลำไส้อักเสบ นอนพักที่ รพ. 2 คืน ก็วิ่งเป็นลิงได้เหมือนเดิมคะ พรุ่งนี้โรงเรียนเปิดเทอมแล้ว เขาได้ขึ้นชั้น ป. 1 ดีใจมากได้เปลี่ยนชุดนักเรียนใหม่จากเสื้อติดกระดุมกับกางเกง เปลี่ยนเป็นใส่เข็มขัด back to school คะ

[รัฐเขต]

เป็นกำลังใจให้น้องใหม่(หน้าเก่า)ครับ

เรื่องโทรศัพท์ เห็นด้วยนะครับ บางครั้งเราใช้กันเกินจำเป็นจริง ๆ บางทีไม่มีอะไรทำ ก็โทรหากัน เพื่อจะถามว่าสบายดีหรือ กินข้าวกับอะไร ทั้ง ๆ ที่ตอนเที่ยงก็ยังเจอหน้ากันอยู่  อย่างนี้ก็มี (บางทีผมก็เป็น) แล้วสังเกตดูนะครับ วันใหนลืมเอาโทรศัพท์มือถือติดตัวไปทำงาน วันนั้นจะรู้สึกว้าเหว่มาก ทั้ง ๆ ที่บางวัน ไม่ได้ใช้มันเลยก็ตาม

เราต้องเป็นน่ยมันครับ  อย่าให้มันเป็นนายเรา

[beeman 吴联乐]

• ตามจาก Reading List เข้ามาครับ
• ขอต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ
• แหม! บันทึกแรกก็เขียนได้น่าสนใจดีแล้วครับ
• แต่ตัวอักษรติดกันเหลือเกิน กลัวว่าจะหายใจไม่ค่อยทันครับ

[paew]

สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ของ G2K ค่ะ ... มีปัญหาเดียวกันเลยค่ะ ว่าเราชักจะติดโทรศัพท์ ให้โทรศัพท์เป็นนาย ใช้โดยไม่คำนึกงถึงมารยาท และความเหมาะสมค่ะ...ได้เขียนบันทึกเกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์มือถือเช่นกันค่ะ ที่นี่ค่ะ (http://gotoknow.org/blog/paew/98136)

[ขจิต ฝอยทอง]

• ขจิตตามมาช้า
• ขอโทษด้วยครับผม