สวัสดีค่ะ... ปิ๊กต้องยอมรับว่าช่วงนี้เกเรที่จะไม่เขียนบันทึก แต่ก็ยังแวะเวียนมาอ่าน และติดตามความเคลื่อนไหว รวมทั้งเสริชหาเนื้อหาที่สนใจใน G2K อยู่บ่อย ๆ
รู้สึก งง กับอารมณ์ของตัวเอง อาจจะเนื่องจากช่วงนี้มีงานหลาย ๆ อย่างที่ทะยอยมาเรื่อย ๆ ราวกับสายน้ำ และงานใหญ่อีกหนึ่งงานที่ต้องทำให้สำเร็จลุล่วงไป
บางทีก็รู้สึกว่าสติเราไม่นิ่ง เครียด กังวล จนบางครั้งอยากหยุด แล้วนอนนิ่ง ๆ ซักวันหนึ่ง พูดไปจนเพื่อนบอกว่า เราเครียดจนเกินเหตุ กังวลเกินไป ...
เราอาจจะเป็นคนไอทีเพียงคนเดียวในโลกนี้ ที่มีความรู้สึกต่อต้านคอมพิวเตอร์ที่สุด แต่ก็ต้องทำมันไปเพราะเป็นหน้าที่ ..
ขออภัยทุกท่านเป็นอย่างสูงที่บันทึกนี้ไม่มีเนื้อหาสาระอะไรเลยโดยสิ้นเชิง .... ปิ๊กแค่อยากจะเรียนว่า ... ขออนุญาตปลีกวิเวกซักพักนะคะ
ไม่เป็นไรครับ.....
คิดถงึนะครับ....ตอนแรกก็แปลกใจอยู่ว่า ทำไมเงียบไปเลย
...
ผมเองก็เหนื่อยและล้าอยู่ไม่น้อยทั้งงานประจำและการเขียนบันทึก แต่ชั่งวัดหักลบกันแล้ว "ความสุข" ยังมีมากกว่า
สำคัญคือเรื่องที่เราเขียนส่วนใหญ่เป็นเรื่องของ "คนอื่น" ที่ยังต้องอาศัยเราเป็นผู้สื่อสารออกสู่สังคม
....
เป็นกำลังใจให้
<<เราอาจจะเป็นคนไอทีเพียงคนเดียวในโลกนี้ ที่มีความรู้สึกต่อต้านคอมพิวเตอร์ที่สุด>>
นึกว่าเป็นความรู้สึกของคนส่วนมาก :-P
เวลาเหนื่อย เวลาท้อ อะไรมันก็เหมือนจะแย่ไปหมด แต่พอมันผ่านไป เราอาจจะรู้สึกว่าที่ผ่านมาเหมือนจะไม่มีอะไรเลยก็ได้...
แวะมาให้กำลังใจครับ...
สวัสดีค่ะ คุณปิ๊ก....
ขอบคุณทุกๆ ท่านจริงๆ ที่กรุณาเข้ามาทักทาย อ่านแล้วรู้สึกว่า ต้องรีบกลับมาเขียนบันทึกเสียโดยไว :)