กลับมาอีกครั้ง… เพื่อ “เขียนบันทึก” อย่าง “อิสระ”

“อิสระของชีวิต” ไม่มีกฏเกณฑ์ของการเขียนที่สังคมตั้งขึ้นเอง ไม่มีหัวหน้า ไม่มีลูกน้อง... ไม่มีการประเมินคุณภาพมันสมอง ไม่มีการแข่งขัน...

หลังจากที่ครั้งหนึ่งเคยถอดใจ จากคำพูดของ “คน” ที่คอยกระแทกใจ ทำให้จะหยุดเขียนบันทึกไปแล้วหันไปหาเครื่องมือใหม่... เพื่อโอนความรู้ ให้คนอยากรู้ ได้เรียนรู้... ด้วยเหตุผลเดียวนั่นก็คือ “ไม่มีใคร... รู้ไปหมดทุกเรื่อง” ผลสุดท้าย ก็ควานหาเครื่องมือที่ต้องการ ยึดหลักการเดิม “อิสระของชีวิต” ไม่มีกฏเกณฑ์ของการเขียนที่สังคมตั้งขึ้นเอง ไม่มีหัวหน้า ไม่มีลูกน้อง... ไม่มีการประเมินคุณภาพมันสมอง ไม่มีการแข่งขัน... จนวันหนึ่งได้รับอีเมล์จากนิสิต นักศึกษาถามมาว่าเหตุใดบันทึกที่เขียนไว้จึงหายไปหมด... ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ความที่เป็นคน “มือไวใจเร็ว” เลยทำให้มันหายไปหมด... แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับข้อความในอีเมล์

จนสามวันที่แล้วมา ได้ดูรายการ “คืนนี้กับสายสวรรค์” โดยทางรายการนมัสการ “ท่านพระพยอมฯ” มาร่วมรายการ ดูไปดูมา... จนรายการเกือบจบ มีคำนึงที่ท่านพูดออกมาว่า “พระพยอมฯ ไม่ได้บวช เพื่อให้ใครบางคน... เป็นอรหันต์ แต่พระพยอมฯ บวชเพื่อสอนคนให้รู้จักธรรม ฯ” คำพูดนี้...ทำให้เราคิดได้ นั่นนะสิ... จริงของท่าน... เราบันทึกบล็อกก็ไม่ได้หวังให้ใครเก่งนี่หว่า... แต่เราอยากให้คนที่อยากรู้ “ได้รู้” คนที่ไม่อยากรู้ก็คงเป็นเรื่องที่ไม่สนใจมันเป็นเรื่องธรรมดา...

จนวันนี้... ลองกลับมาที่เดิมอีกครั้ง... เพื่อทำเรื่องเก่า ๆ หลักการเดิม ก็คือ “ความรู้... ทำไมต้องเสียเงิน” โดยย้าย “ความรู้” บางส่วนไป http://learners.in.th/planet/free-tum เพื่อไม่ให้เกิดคำว่า “เสียเปล่า”

เขียนใน GotoKnow โดย ผู้ชาย...(ป้ายเหลือง)
ใน อิสระ... ของ "ชีวิต"

คำสำคัญ (Tags): #อิสระ

หมายเลขบันทึก: 81777เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 19:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

Ranee

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 20:43 น. ()

สวัสดีค่ะ จริง ๆ แล้วก็เป็นเรื่องของคนที่ต่างมุมมองกับเรา ราณีแนะนำที่ราณีเคยเขียนเรื่อง ต่างมอง..ต่างมุม (ตามไปดูตอนที่ 1)http://gotoknow.org/blog/Ranee/80092 และเรื่อง ต่างมอง..ต่างมุม (ตามไปดูตอนที่ 2)http://gotoknow.org/blog/Ranee/80094 ลองเข้าไปเยี่ยมชมดูนะค่ะ และขอโทษที่click ไม่ได้ เพราะเครื่องที่บ้านเป็นอะไรไม่รู้

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 21:45 น. ()

สวัสดีครับ

ผมเคยมีความรู้สึกแบบนี้ และที่สุดแล้วผมก็กลับมาเหมือนคุณนะครับ

ทุกคนก็จะเลือกอ่านตามอัธยาศัย เพราะความหลากหลายของคนครับ

ขอให้มีความสุขที่จะเขียน...มีความสุขที่จะถ่ายทอดนะครับผม

ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ติดตามบันทึกของ "คนที่มีอิสระ ...ของชีวิต"

ให้กำลังใจครับ

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 21:50 น. ()

ครูอ้อยก็เคยมีความรู้สึกแบบนี้...แต่ต่อมาไม่นาน.....ครูอ้อยก็เริ่มรู้สึกว่า.....ครูอ้อยมีความสุขกับการได้เขียน...
และไม่สนใจว่า....จะมีใครมาอ่านหรือไม่....
แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่มีมิตรรักมาแสดงความคิดเห็นค่ะ

ขอบคุณและดีใจที่กลับมาเขียนบทความดีๆให้กันและกันอ่านค่ะ

มาโนช

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 22:29 น. ()

อยากจะบอกว่าผม add บล็อกของคุณผู้ชาย...(ป้ายเหลือง) เรื่อง photoshop ในแพลนเน็ตของผมมานานแล้ว เสียดายครับ ที่หายไป ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ เขียนไปเถอะครับ ผมเชื่อว่า ที่นี่เป็นอิสระครับ อย่าให้คำพูดของคนทำให้เราขาดอิสระครับ

Bright Lily

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 22:31 น. ()

สวัสดีค่ะ เข้ามาให้กำลังใจนะคะ

ไม่อยากเห็นบล๊อกเกอร์ดีๆ ถอยห่างออกไป เพราะทนสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามากระทบใจไม่ได้ หรือรำคาญแล้วถอยออกไปค่ะ
เชื่อมั่นในความเป็นตัวตนของน้องนะคะ
สวัสดีค่ะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 3 มีนาคม 2007 22:35 น. ()

มาทักทายและให้กำลังใจครับผม
ขอให้มีความสุขกับเรื่องที่เราทำครับ
ขอบคุณครับ

นายบอน@kalasin

เขียนเมื่อ 4 มีนาคม 2007 00:00 น. ()

อาจจะมีบางเวลาที่ทำให้รู้สึกท้อ อยากหยุดได้บ้าง
นายบอนก็เคยเป็นบ่อยๆ

แต่เมื่อมองย้อนไปถึงวันแรกๆที่เริ่มเขียน
และสิ่งที่ตั้งใจถ่ายทอด ไม่ใช่เืพื่อตนเองครับ เพื่อคนอื่นต่างหาก นายบอนตั้งใจเขียนสะสมไว้ เพื่อที่ว่า เมื่อถึงวันที่ไม่สามารถเขีัยนบันทึกที่นี่ได้อีก อย่างน้อย เรายังได้ฝากมรดกทางความคิด หรือ ความรู้ไว้ให้คนอื่นได้ค้นพบบ้าง แม้ว่า นายบอนจะไม่ใช่บุคคลสำคัญอะไรมากนัก