Blog Tag: ความลับ 5 ประการของ wwibul


โดน ดัชนีแปะโป้ง จากคุณหมอปารมี (รศ.พญ. ปารมี ทองสุกใส) เข้า

อือม์...มีความลับอะไรกับเขาดีน๊า...

(พูดยังกับไม่มีแน่ะ)

เอาอย่างนี้

 

ความลับที่ 1 ขี้ลืม

ผมขี้ลืมหนักมาก ก่อวีรเวรไว้ไม่น้อยเพราะลืม จนตอนนี้หาคนวางใจเรื่องความจำจากผมยาก

ผมเขียนเรื่องเกี่ยวกับบันทึกมีชีวิต ส่วนหนึ่งเพราะเป็นการพลิกวิกฤติเป็นโอกาส เพราะผมเรียนรู้ว่า ระบบบันทึกที่ดีจริง ๆ นั้น จะทำให้ผมอยู่ร่วมกับความขี้ลืมได้อย่างสงบ

ข้อดีของการขี้ลืมก็มีอยู่ คือทำให้ผมเก็บความลับคนอื่นเก่ง ไม่ปากพล่อยทำตัวเป็น mp3 player ฉบับเคลื่อนที่ เพราะผมจะ reboot หน่วยความจำทันทีที่ฟังเสร็จ

ข้อดีอีกอย่างคือ เรื่องที่จบ ก็จบ ทำให้ไม่แบกความทุกข์นาน ไม่ต้องเก็บเศษชิ้นส่วนมาสานต่อให้เป็นเรื่อง

 

ความลับที่ 2 ง่วงได้ทั้งวัน

ผมอยู่ได้ด้วยกาแฟ จริง ๆ ก็อยากงด แต่ถ้าช่วงไหนต้องการสมรรถนะสมองในระดับสูง ผมต้องใช้กาแฟ 

เวลานักศึกษานำงานมาให้ตรวจ ผมมักต้องบอก "เดี๋ยวนะ" แล้วแวบไปหยิบกาแฟกระป๋องแช่เย็นมานั่งดื่มย้อมใจก่อน ไม่งั้นความคิดไม่สร้างสรรค์ ความฝันไม่บรรเจิด

ผมเคยอ่านประวัติของแอร์ดิช (จากหนักสือ ชายผู้หลงรักตัวเลขเป็นชีวิตจิตใจ) รายนั้นเขาถือว่า กาแฟคือบ่อเกิดทางคณิตศาสตร์ คือถ้าไม่กินกาแฟ จะไม่มีผลงานคณิตศาสตร์ออกมาสู่โลก ถึงปานนั้น

อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

 

 

ความลับที่ 3 เด็กชอบแกล้งผม

ไม่รู้เป็นไง เด็กเล็กเด็กน้อยชอบแกล้งผมมาก

ผมก็เลยต้องป้องกันตัว

ถือหลัก "จู่โจมก่อนมีเปรียบ"

จนถูกค่อนแคะประจำ

"แกล้งเด็กอีกแล้ว ?"

คือ...รักเด็กครับ

(พูดไป โบกมือไป แล้วเอามือแตะปากหน่อยนึง ก่อนโบกต่อ)

จริง ๆ แล้ว ที่ต้องหยอกเด็ก เพราะถือเป็นหน้าที่

คือผมเชื่อของผมเอาเองว่า

"เด็กน่ะ ถ้าไม่โดนแกล้ง ไม่โดนหยอก โตขึ้นจะไม่ฉลาด อีคิวไม่ดี"

ดังนั้น ผมถึงเชื่อว่า

"การแกล้งเด็ก การหยอกเด็ก เป็นหน้าที่ของมนุษยชาติ"

โอย..พูดเรื่องนี้แล้วเจ็บสีข้างแฮะ ไม่รู้เป็นอะไร..

 

ความลับที่ 4 กินเป็นแต่อาหารปักษ์ใต้

ข้อนี้ทำให้ผมไม่ชอบไปไกล ๆ หรือถ้าไป ก็ไม่นาน เพราะหากผิดลิ้น ปากจะตรอมตรม

อาหารดี อาหารเลิศ สุดหรู สุดวิเศษ ล้วนไม่ใส่ใจ ขอแกงบ้าน ๆ ปักษ์ใต้ก็พอ 

ไม่ใช่หยิ่ง แต่เป็นความ "โลวฺ์โซ" ของลิ้น

ผมเองก็ไม่มีปัญญาแข็งขืนบังคับ "ข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า" ครับ

 

 

ความลับที่ 5 ผมชอบฟังดนตรี แต่ไม่ชอบร้องเพลง

ผมชอบฟังเพลงที่คุณภาพเครื่องดนตรีถึงระดับ โดยเสียงนักร้องต้องเข้าข่ายเป็นเครื่องดนตรีชิ้นหนึ่งด้วย เว้นแต่ทำนองเพลงอ่อนหวานน่าฟังเป็นพิเศษ

ผล...

ไม่ชอบฟังตัวเองร้องเพลง ฟังแล้วรู้สึกเหมือนฟังวัวถูกเชือด เกิดอาการอนาถใจ ปลงสังเวช ต้องแผ่เมตตา

และรู้สึกไม่ดีเอามาก ๆ จากใจจริงหากโดนใครเชิญให้ขึ้นร้องเพลง

แต่ฟังดนตรีได้หลากหลายครับ ยกเว้นแจ๊ซ หูไม่ถึง และโปรเกรสซีฟ ร็อค หรือเฮฟวี่ เมทัล ซึ่งฟังแล้วปวดหูไปหน่อย

สารภาพกันแบบสิ้นยางเลยนะนี่ 

อ้อ..ลืม..เพลงยุคหลังประเภทหน้าตาดีแต่เสียงไม่ได้ความ นี่ก็ไม่ฟังครับ (ก็คือตัดทิ้งเพลงไทยยุคใหม่รวดเดียวเกือบเกลี้ยง ที่ฟังอยู่มั่ง มักเป้นเพลงแนวติีง-ต๊องที่ฟังแล้วอารมณ์ดี - ความลับข้อที่ 6 ครับ ซึ่งหมดโควตาแล้ว เย้..)

 

เฮ่อ..เหนื่อยแฮะ 

 

ผมขอแปะโป้งต่อ...

นายบอน!-กาฬสินธุ์

นพ. วัลลภ พรเรืองวงศ์

ผู้ชาย... (ป้ายเหลือง)  

ดร. แสวง รวยสูงเนิน  

กลิ่นฟาง 

 

คำสำคัญ (Tags): #ความลับ#blog#tag
หมายเลขบันทึก: 77101เขียนเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2007 11:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:19 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

สวัสดีครับ
นายบอนเขียน tag ไว้นานแล้วครับ  แล้วให้ข้อมูลความรู้เรื่อง tag ไว้ด้วย ที่บันทึก
จดหมายลูกโซ่สำหรับคนเขียนบล็อก : Blog-Tag – A Game for a Virtual Cocktail Party.

เขียนเืมื่อ 10 ม.ค.2550 ครับ 

อ้าว..ผมลืมไำปครับ ว่าเคยผ่านตา

มิน่า..รู้สึกสงสัยตงิด ๆ อยู่ในใจเหมือนกัน

ขออภัย..ขออภัย...

 

 

ไม่เป็นไรครับ เพราะผ่านมานานมาแล้ว
อิอิ
เรียน อ.วิบูลย์ ก่อนหน้านี้ อยาก f2f กับอาจารย์ ก้อฝันเป็นจริงแล้ว เพราะได้มีโอกาส f2f ในงานนัดพบบล็อกเกอร์ มอ. มาวันนี้ ได้รับทราบเรื่องราวที่เป็นความลับ 5 ข้อ ของอาจารย์ ยิ่งทำให้รู้จักเพิ่มขึ้นค่ะ โดยเฉพาะความลับข้อ 4 ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ อาจารย์ดูออกจะเป็นแนวหนุ่มลูกกรุง แต่ไหงชอบอาหารรสชาดแบบปักษ์ใต้ได้นะคะ
อ่านแล้วฮาสุดๆ :-) และผมชอบคำแปล "ดัชนีแปะโป้ง" ครับ

อ่านความลับของอาจารย์ ทำให้สัมผัสได้มุมสบายๆ มากกว่าบันทึกอื่นๆ ของอาจารย์นะคะ

รู้สึกเรื่องขี้ลืม จะเป็นสากล โดยเฉพาะกับคนวัยกลางๆ อย่างพวกเราเน๊าะ

  • ขอขอบคุณ...

คุณ รัตติยา เขียวแป้น...

  • เรื่องของความชอบ ไม่ต้องมีเหตุผลหรอกครับ

อาจารย์ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ...

  • ผมยังนึกว่าเขาเรียกยังงี้ซะอีก เพราะเหมื๊อน-เหมือน ใช่ทั้งโดยพฤตินัย และนิตินัยครับ
  • ใช้ภาษาอังกฤษชวนสับสนนะครับ

คุณหมอรศ.พญ. ปารมี ทองสุกใส ...

  • "ชีวิตนั้นสั้น แต่ความหลงลืมนั้นยืนยาว"
  • เอ้อ..ผมว่าไว้เองครับ..แหะ..แหะ

 

 

 

 

 

 

 

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านความลับ แอบประัทับใจกับคำว่าแปะโป้งค่ะ  อ่านแล้วนึกถึงตอนเด็ก ๆ  ค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกได้เห็นอาจารย์ครบมุมดีนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม...

คุณมะปรางเปรี้ยว...

  • ผมพ้นวัยเด็กไปนาน ลืมเลือนเกือบหมดแล้ว ไม่ทราบจะขยายความได้ไหมครับ ว่าตอนเด็ก ๆ เป็นไง อย่างเช่น ไปซนอะไรไว้ ฯลฯ
  • (แฮ่ม..ล้วงตับซะเลย)

คุณโอ๋-อโณ

  • ผมยังคายความลับออกมานิ๊ดเดียวเอง ยังไม่ควรด่วนสรุปนะครับ..ผิดธรรมเนียมการวิจัย เพราะยังไม่ผ่านเกณฑ์ stratified sampling
  • จริง ๆ แล้วผม ไม่มีเหลี่ยม
  • ผม กลม ครับ
  • คือ "กลิ้งได้"

 

ตอกย้ำมุมกวนๆ ชอบแหย่เด็กให้เห็นจริงๆใช่ไหมคะ :-)

รู้สึกความลับข้อที่ 2 จะคล้ายกันค่ะ รู้สึกว่าถ้าวันไหนไม่จิบกาแฟ วันนั้นจะสอนหนังสือไม่ได้เลย ยืนสอนไปจะหลับให้ได้ค่ะ

คุณโอ๋-อโณ

  • ใช้คำว่า มุมกวน ๆ เป็นการกล่าวหาที่ทำให้ผมสะเทือนใจเล็ก ๆ
  • คำว่า มุม จะเกิดขึ้น เมื่อมี เหลี่ยม
  • ผมบอกแล้ว ว่าผมน่ะ ไม่มีเหลี่ยม
  • ผมมีแต่..กลมกวน ๆ ครับ
  • อีกอย่าง ผมไม่ได้ ชอบแหย่เด็ก เป็นการส่วนตัว
  • เป็นการทำตามหน้าที่ครับ (ตามความที่แจ้งแล้วตามข้อ 3)

ท่าน อ.ลูกหว้า..

  • กาแฟดื่มมากไปไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ
  • ควรดื่มเฉพาะเมื่อยามจำเป็น
  • ไม่ควรดื่มเกินวันละ 2 ขวด

คุณโอ๋-อโณ (อีกที)

  • เห็นไหมครับ ผมพูดจาเรียบร้อยออก...

 

 

อาจารย์ค่ะ วันหลังจะชวนไปทานอาหารปักษ์ใต้แสนอร่อยร้านของพี่ชายเองค่ะ :)

ขอขอบคุณดร. จันทวรรณ น้อยวัน

  • ผมจะตั้งหน้าตั้งตารอวันนั้นครับ...
  • ขอบคุณครับ ขอบคุณ...

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท