ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาดิฉันทำงานมากกว่าปกติ...เนื่องจากมีสภาพคล่องตัวประเด็นครอบครัว..คุณพ่อบ้านว่างดูแลลูกช่วงเย็นแทน...ดิฉันตลุยทำงานจนใกล้ 3 ทุ่มทุกวัน....โล๊ะไปได้หลายชิ้นทีเดียว"งานอะไรของเธอนักหนาที่ค้างมากมาย.."เป็นคำถามของคุณพ่อบ้าน....ดิฉันใช้ความอ่อนหวานเข้าช่วยโดยไม่ทันคิดคำตอบ."นะคะน้องขอสัก สัปดาห์แล้วน้องจะมีชีวิตปกติ...ดูแลลูกให้พี่...ต้องขอกันอย่างนั้นจริงๆ......"
เธอจึงเงียบไป...ดิฉั๊นจึงมานั่งนึก.ทบทวนก็จริงงานอะไรนักหนาที่ทำไม่หมดเรามัวแต่ทำงานที่ไม่ควรทำหรือไม่.....มีงานกี่ชิ้นที่ดิฉั๊นคลอดออกมาได้ในสัปดาห์นี้..2ชิ้น....ที่ต้องใช้พลังสมาธิ...งานให้คำปรึกษาหลักสูตร(ซึ่งต้องค้นคว้า).concept paper หลักสูตรผู้บริหาร..ส่วนใหญ่ล้วนเป็นงานเขียนและเตรียมเอกสารการประชุมสำคัญสำคัญที่ต้องปราณีต วันนี้เองช่วงเช้าเป็นการประชุมสำคัญของทีมงานที่ดิฉันรับผิดชอบต่อบอร์ดกรรมการอำนวยการพัฒนาบุคลากร..เสร็จภายในครึ่งวันเช้าแล้วดิฉั๊นก็หายเหนื่อย...อีกครั้ง แม้ว่าเราสามารถทำได้เพียงร้อยละ74 ของแผนงานทั้งปี.แต่ทว่าดิฉั๊นสามารถนำงานด้านการจัดการความรู้อีก 100% มา"เคลม"ทดแทนได้..ว่าไปแล้วในปีนี้งานในหน้าที่หลักของดิฉั๊นมีพัฒนาการคือสามารถเชื่อมต่อไปยังคณะหน่วยงาน..ได้มากขึ้น....เป็นเครือข่ายเพิ่มขึ้น สามารถลบภาพการทำงานแบบส่วนกลางที่เรียกให้คณะหน่วยงานรายงานข้อมูลมาให้เราโดยเราทำตัวเป็นส่วนกลาง(เจ้าขุนมูลนาย)...รอรายงานผลตามตารางที่เราออกแบบ.เหมือนปีก่อนๆปีนี้...คณะหน่วยงานมีส่วนร่วมในการออกแบบวิธีการทำงาน...หาระบบที่ดีร่วมกันซึ่งสิ่งนี้ดิฉั๊นเรียนรู้มาจาก...เครือข่ายการจัดการความรู้ระหว่างมหาวิทยาลัยและชุมชนแนวปฏิบัติล้วนๆ..สัปดาห์นี้นับว่าดิฉั๊นได้เสพท์ติดความสุขจากงานอิ่มๆขอบคุณ.....KM.....ขอบคุณทีมงาน.....ขอบคุณคุณsamee.....อุ๊ยเกือบลืมเขียนมาตั้งนานไม่ได้บอกสิ่งที่ได้นอกจากจะได้งานได้ความสุขแล้ว...ยังได้เรียนรู้ว่าระบบสารบรรณของตัวเองมีปัญหา....ข้อมูลประกอบทั้งหลายกระจัดกระจาย...อยู่ไม่เป็นที่...เวลาจะใช้ประกอบอะไรซักทีต้องใช้เวลาหากันหลายนาที...เป็นส่วนของเวลาที่หายไปเปล่าๆ...จึงได้หันมาทบทวนระบบไฟล์ของเรา...ทั้งไฟล์ที่เก็บในแฟ้มและไฟล์ที่เก็บในเครื่องคอมพิวเตอร์....ใช้หลักการเดียวกันถ้ามึนตั้งแต่ไฟล์แบบแฟ้มแล้วก็มึนไปถึงไฟล์ในคอมพิวเตอร์ด้วยจึงต้องสะสาง(ทำ5ส)ระบบการจัดเก็บไฟล์ของตนใหม่เผื่อจะลดเวลาในการทำงานแต่ละชิ้นลงได้....
หลังจากจบเสวนา
วันนี้มีคนชมคุณคุณเมตตาด้วยค่ะ
ว่า...เค้าเป็นใครนะ เก่งจัง
คุณนิดหน่อยช่วยบอกเค้านะคะว่า
เค้าเป็น ลูกสาว "พ่อส่อง" "แม่สมยา" นามสกุลเดิม "ศรีสมานุวัตร" แต่งงานมาแล้ว 10 ปี
เป็นภรรยา "ครูเชา"
เป็นแม่ของ "ลูกปลา ลุกแปม"
และอันนี้ภาคบังคับต้องบอก....เป็นคนที่.."นิดหน่อยชอบมาก...มาก..."