ภาพถ่ายแต่ละภาพล้วนมีความหมายทั้งสิ้น

รูปภาพคือความทรงจำที่ไม่เคยหายไปเป็นเครื่องเตือนความจำชั้นดี ที่เมื่อเราหวนคิดถึงเหตุการณ์หรือช่วงเวลานั้น ๆ ก็มีเพียงภาพถ่ายเท่านั้นที่จะช่วยขุดความทรงจำเหล่านั้นขึ้นมาให้เราได้นึกถึงได้ดี และเรามาย้อนภาพทรงจำของผู้เขียนพร้อมกันนะคะ

ชื่อภาพถ่าย...ดวงใจของฉัน

เป็นภาพถ่ายที่ดูทุกครั้งแล้วรู้สึกอบอุ่นใจทำให้ฉันย้อนภาพไปในวัยเด็กพ่อพาฉันไปเที่ยวสวนสัตว์ฉันมีความสุขมาก พ่อคือดวงใจของลูกเป็นต้นแบบที่ดีที่สุดให้กับลูกพ่อคอยดูแลทุกคนในครอบครัวเป็นอย่างดี เมื่อไหร่ที่ฉันเหนื่อย ท้อ -_- ฉันกลับมาดูภาพนี้มันทำให้ฉันมีกำลังใจในการใช้ชีวิตเพื่อครอบครัวของฉันและฉันคิดอยู่เสมอว่า "ยิ่งเราโตขึ้นเท่าไหร่พ่อกับแม่ของเราจะแก่ลงไปทุกวัน" นี่คือสิ่งที่เตือนใจฉันอยู่เสมอเราควรรักและดูแลท่านให้ได้มากที่สุด

ชื่อภาพถ่าย...คุณครูคนแรกที่ฉันรัก

ภาพแรกที่ฉันถ่ายร่วมกับเพื่อนๆกลุ่มแรกในชั้นอนุบาลโรงเรียนชุมชนบ้านนาคา และคุณครูคนแรกคุณครูดวงแก้ว สุริโยทัย ที่สอนให้ฉันรู้จักการมาโรงเรียน มาเรียนหนังสือและสอนให้จับดินสออย่างถูกวิธี ขีดเขียนเป็น สอนให้ฉันรู้จักพยัญชนะไทยทั้งหมด 44 ตัวคุณครูสอนทุกอย่างที่เป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นนักเรียนที่ดีอีกทั้งคุณครูมีวิธีปลอบใจที่ดีให้กับฉันเมื่อคุณพ่อคุณแม่มาส่งฉันที่โรงเรียนแล้วร้องไห้อยากกลับบ้านคุณครูเข้ามาโอบกอดเข้ามาเปลี่ยนสถานการณ์ได้เป็นอย่างดีฉันยังจำภาพเหล่านั้นได้เสมอและเมื่อใดที่ย้อนกับมาดูรูปภาพนี้มันทำให้ฉันคิดถึงและระลึกถึงพระคุณของคุณครู ถึงแม้ตอนนี้ไม่มีคุณครูแล้วฉันก็ยังคิดถึงและระลึกถึงพระคุณของคุณครูอยู่เสมอ และขอให้คุณครูของฉันเป็นนางฟ้าที่แสนดีบนสวรรค์นะคะ

ชื่อภาพถ่าย...ศ.น 6/9 วัยว้าวุ่น

จากชื่อภาพถ่ายวัยว้าวุ่นต้องยกให้ห้องนี้เลยค่ะ ห้อง 9 เป็นห้องที่คุณครูฝ่ายปกครองเชิญเข้าห้องเย็นอยู่ประจำ :) และในวัยมัธยมเป็นวัยที่ติดกันยังกับตังเม ไปไหนไปกันเป็นฝูง เกาะกลุ่มกันแน่น กินก็กินด้วยกัน ทั้งๆที่ไม่ค่อยจะมีเงินไปซื้ออะไรกินเที่ยวแบบกลุ่มเพื่อนด้วยกัน ความผูกพันมันจึงถูกหล่อหลอมจนเป็นหนึ่งเดียวกัน วันละนิดละหน่อย จนแยกกันไม่ออกเพื่อนที่คบกันมาจนสนิทแนบแน่น จะมีประวัติศาสต์หรือวีรกรรมที่ร่วมทำกันมามากมายหลายรสชาติ จนเล่ากี่ครั้งก็ไม่มีวันหมดซึ่งทำให้เป็นข้อพิสูจน์ว่า ไม่ว่ากาลเวลา จะเปลี่ยนผ่านไปนานสักแค่ไหนความเป็นเพื่อนก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย มันยังเหนียวแน่นและชัดเจนอยู่จนถึงตอนนี้

ชื่อภาพถ่าย...ศศ.บ. ภาษาไทย 56 มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

การก้าวเข้าสู่ชีวิตมหาลัยมันคือการก้าวสู่ความเป็นผู้ใหญ่ของชีวิตอีกขั้นหนึ่งของเราจากที่เป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา ต้องมาอยู่ร่วมกับเพื่อนที่มาจากต่างถิ่นร้อยพ่อพันแม่ มาใช้ชีวิตร่วมกันในมหาวิทยาลัย ซึ่งแต่ละคนก็มีนิสัยใจคอที่แตกต่างกัน ไปแน่นอนว่าในการมาใช้ชีวิตร่วมกันในมหาวิทยาลัยนั้นเราก็ต้องพบเจอกับคนหลากหลายประเภทที่เราไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน เช่น เพื่อนสายเมาเมาตั้งแต่วันลงทะเบียนเรียนยันวันสอบ เพื่อนสายฐานข้อมูลรู้จักเขาไปหมดทุกคณะคนนั้นก็รู้จักคนนี้ก็รู้จัก เพื่อนสายกิจกรรมบุกป่าฝ่าดงไปหมด เพื่อนสายซุ่มตั้งใจเรียนเงียบกวาด A เรียบนะจ๊ะ,เพื่อนหน้าหมีหว่านเสน่ห์เก่ง เพื่อนสายชิวถึงไหนถึงกันไปไหนไปด้วยและเพื่อนสายปฏิบัติธรรมนี่แหละแม่ชีผู้ชี้นำหนทางสว่างๆ และเพื่อนมหาวิทยาลัยของฉันเป็นเพื่อนที่ดี มีน้ำใจให้กันเสมอ ไปไหนไปกัน ช่วยกันตลอด ปัจจุบันก็ติดต่อกันอยู่เพราะทำงานทางด้านเดียวกัน

ชื่อภาพถ่าย... เพื่อนสายชิว

ภาพถ่ายเพื่อนสนิทของฉันในช่วงชีวิตมหาวิทยาลัยหลายคนเรียกว่า " แก๊งสายชิวสายกิน "คำแรกที่ทักทายเพื่อน นั่นก็คือ “วันนี้ไปกินอะไรดี” แหล่งกบดานที่มักจะพบ ร้านหมูกระทะ ร้านกาแฟ ร้านของหวาน ฮันนี่โทสต์ เค้ก บิงซู ไก่ทอด และแก๊งนี้ชอบงานกิจกกรม ไม่ว่าจะเรียนแต่งหน้า นั่งสมาธิ รับน้อง จัดงานบายเนียร์ ทอดกฐิน ผ้าป่า ขึ้นบ้านใหม่ ไม่ว่าจะงานราษฏ์งานหลวง แก๊งนี้ไปหมด แต่เรื่องการเรียนนี่ไม่ค่อยจะเห็นเข้าคลาสสักเท่าไหร่นะ แต่เราก็จบไปพร้อมๆกันนะ

ชื่อภาพถ่าย... ประสบการณ์ที่ฉันประทับใจ

ภาพถ่ายนี้เป็นภาพถ่ายที่จัดนิทรรศการหนังสือซีไรต์ เมื่อครั้งที่ออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ณ โรงเรียนอสัมชัญลำปาง ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรกที่ได้ปฎิบัติการสอน และที่คุ้มค่าไปกว่านี้คือ ทำให้เรารู้จักการปรับตัวเข้ากับบุคลากรภายในโรงเรียน และการปรับตัวเข้าหานักเรียนที่ฉันจะต้องสอน เทคนิคการจัดการเรียนการสอน รวมไปถึงประสบการณ์ใหม่ๆที่หาไม่ได้จากรั้วมหาวิทยาลัย การได้รับมิตรภาพที่ดีจากบุคลากรในโรงเรียน หากไม่ได้ออกไปเรียนรู้ก็คงไม่ได้รับสิ่งใหม่ๆที่แปลกไปกว่าเดิม

ชื่อภาพถ่าย...จุดเริ่มต้น

ภาพนี้เป็นภาพที่กลับมาดูทุกครั้งแล้วรู้สึกอบอุ่นใจ คิดถึงนักเรียนรุ่นแรกของคุณครูกับชีวิตการทำงาน นักเรียนเป็นวัยที่กำลังน่ารักสดใส เด็กทุกคนจะมีความน่ารักในตัวเองเวลาเห็นแล้วทำให้เรารู้สึกสดชื่นอยากจะสอนให้เขามีความรู้เป็นเด็กดีอยู่ในสังคมร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข และพอเวลาผ่านไปเราจะเห็นการเปลี่ยนแปลง เห็นการพัฒนาของนักเรียนที่เราสอน มันทำให้ครูอย่างเรารู้สึกภูมิใจค่ะ และดิฉันถือคตินี้เพื่อเตือนใจของฉันอยู่เสมอคือ "เด็กเปรียบเสมือนผ้าขาวบริสุทธิ์ ขึ้นอยู่กับว่าผู้ใหญ่จะเติมแต้มสีอะไรลงผืนผ้าเล็ก ๆ เด็กนักเรียนกับความคาดหวังของคุณครูแต่ละท่านก็ย่อมแตกต่างกัน ครูแต่ละท่านจะแต่งเติมสีสันอะไรก็ย่อมส่งผลต่ออนาคตของเด็กนักเรียนด้วยเช่นกัน"

ชื่อภาพถ่าย...รอยยิ้มของนักเรียน

รอยยิ้มของนักเรียน คือความสุขของครูทางโรงเรียนจัดกิจกกรมวันวันคริสต์มาสให้กับนักเรียน โดยมีให้คุณครูและนักเรียนแสดงบทบาทสมมติเป็นซานตาคลอส แซนตี้ เหล่านางฟ้าตัวน้อย ๆไปมอบของขวัญให้กับนักเรียนแต่ระดับชั้น ซึ่งนักเรียนมีความสุขกับการที่ได้เจอซานตาคลอส การที่ได้รับของขวัญนักเรียนดีใจและภาพประทับใจ คือนักเรียนทุกคนมีความสุขสนุกสานกับกิจกรรมในวันนี้ การเป็นผู้ให้แล้วเห็นผู้รับมีความสุขมันทำให้เราสุขใจ

ชื่อภาพถ่าย...ความเสียใจ

แด่การสูญเสียที่ไม่มีวันหวนคืน การสูญเสียมีหลายรูปแบบและหนึ่งในนั้น คือการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคุณย่า ทุกคนในครอบครัวเสียใจมากแต่ทุกคนต้องยอมรับความจริง การยอมรับความจริง นั่นคือก้าวแรกที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้ทุกคนลุกขึ้นยืนได้ การสูญเสียคนที่รัก แน่นอน ไม่ว่าใครก็เสียใจ แม้กายของคุณย่าจะไม่อาจสัมผัสได้อีกต่อไปแล้ว แต่คุณย่าจะยังอยู่ในห้วงความทรงจำ ความคำนึง และหัวใจของครอบครัวอยู่เสมอ ฉันขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนที่กำลังเผชิญหน้ากับการสูญเสียนะคะ

ชื่อภาพถ่าย...Smile

รอยยิ้มช่วยฟื้นฟูการทำงานของเซลล์ ...

ลดความเครียดได้ ...

ยิ้มไล่อารมณ์เสีย ...

เพิ่มความน่าไว้วางใจ ...

ยิ้มดูเป็นมิตร ...

ฝึกสมองให้ดีกว่าเดิม ...

ยิ้มเป็นโรคติดต่อที่ดี...

บางครั้งความสุขทำให้คุณ..มีรอยยิ้มแต่บางครั้งรอยยิ้มของคุณ..ก็สามารถทำให้คุณมีความสุขได้..

เขียนใน GotoKnow โดย นภัสวรรณ ถาวรรณา
ใน บันทึกนักศึกษา ป.บัณฑิต 62...นางสาวนภัสวรรณ ถาวรรณา

คำสำคัญ (Tags): #นภัสวรรณ ถาวรรณา#napussawan thawanna#62741504#ป 62.ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตร#คณะครุศาสตร์#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#ภาพถ่ายความทรงจำ#ความทรงจำที่มิอาจลืม#สิบภาพความทรงจำ#10 ภาพ 10 ความหมาย#ความสุขจากรูปภาพ

หมายเลขบันทึก: 673963เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2019 15:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 ธันวาคม 2019 15:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (43)

อังคณาภัค ทำการดี

เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2019 20:58 น. ()

ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านการเขียนได้ดีมากค่ะ :) ชอบรูปภาพเรื่อง จุดเริ่มต้นเด็ก ๆน่ารักมาก ๆเลย :) เป็นกำลังใจให้สร้างงานเขียนดี ๆต่อไปอีกนะคะขอบคุณค่ะ :)

นภัสวรรณ ถาวรรณา