บุฟเฟ่ต์ KM หรือ โต๊ะจีน KM ดี?
ในที่สุดงานมหกรรม KM แห่งชาติ ครั้งที่ 3 “บุฟเฟต์ KM” ก็จบลงแล้วอย่างสวยงาม หลายๆ คนที่ สคส. ต่างก็สะบักสะบอมไปตามๆ กัน โดยเฉพาะแม่งานที่ชื่อ “ชุติมา” หรือที่หลายคนคุ้นในชื่อว่า “พี่แอนน์” งานนี้เป็นงาน “บรรจงสร้าง” ครับ ทุกๆ คนที่ สคส. ต่างก็ร่วมแรงร่วมใจกันทำด้วยความตั้งใจและเต็มใจ แต่ถึงอย่างไรเราก็เชื่อว่ายังมีข้อบกพร่องผิดพลาดอีกมากมายหลายประการ ที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขต่อไป ผมคงต้องขออภัยท่านทั้งหลายหากท่านไม่ได้รับความสะดวกเท่าที่ควร...
ในเวทีเสวนา “ส่งต่อสิ่งดีๆ สำหรับปีหน้า” (ช่วงสุดท้ายก่อนปิดงาน) ผมจำได้ว่า... ได้พูดถึง Concept ของงานปีนี้ ว่าเราต้องการให้เป็นเหมือนดังเช่นการเลี้ยงอาหาร “บุฟเฟต์” ...คือมีอาหาร (กิจกรรม) ให้เลือกอย่างหลากหลาย ท่านอยากจะทานอะไร (เลือกเข้าห้องไหน) ก็เลือกได้ตามสบาย มีให้เลือกทานพร้อมกันถึง 18 อย่าง (18 ห้อง)
สิ่งที่ผ่านมาทำให้เห็นว่า “อาหาร” บางอย่าง (กิจกรรมในบางห้อง) มีคนกรูเข้าไปค่อนข้างมาก ในขณะที่บางห้อง ค่อนข้างเงียบเหงา (ทั้งๆ ที่เป็นอาหารที่ดี) มีคนเข้าไปลิ้มรส (เรียนรู้) น้อย ตรงนี้ถือเป็น “บทเรียน” สำคัญที่ สคส. จะต้องนำกลับไปทบทวนใหม่ ถือเป็นโจทย์ใหญ่สำหรับใช้วางแผนในปีหน้าต่อไป
ผมได้แต่คิดเอาเองว่า บางทีการจัด KM แบบ “โต๊ะจีน” คือจัดเป็น“Set Menu” กำหนดไว้ไม่กี่อย่าง แล้วค่อยๆ เสริฟทีละอย่าง อาจจะ “ถูกปากถูกใจ” ผู้บริโภคชาวไทยก็ได้ หรือท่านเห็นเป็นอย่างไร ลองแชร์กันเข้ามาได้ครับ
ความเห็น (19)
- เสียดายครับ
- ตามไปดูไม่ทุกห้อง
- ขนาดอาจารย์ beemanชวนแล้ว
- ก็ดีทุกห้องเลือกไม่ถูกครับ
- แบบโตะจีนรูปแบบเหมือนกับครั้งที่ 2 ก็น่าทานเหมือนกันนะครับ (อาหารหลัก) ราชการ-เอกชน-ภาคประชาสังคม-บล็อก-คุณเอื้อ/อำนวย-ฯลฯ (รวมฯ แต่แยกห้อง)
- ส่วนห้องเรียน อาจปรับมาเป็นนิทรรศการที่เปิดกว้างแบบ "บุฟเฟต์" อาหารว่าง-ผลไม้ (แยกหน่วย แต่ห้องใหญ่รวมๆ กัน)
ผมมีความเห็นว่าเราควรมีทั้งสองแบบครับ สำหรับบางอย่างที่เราคิดว่าคนควรเข้าร่วมเยอะ เราก็จัดเป็นโปรแกรมเดียว สำหรับบางอย่างที่คนเข้าร่วมจะแยกได้มากกว่าหนึ่งกลุ่มอย่างชัดเจน เราก็จัดขนานกันได้ครับ
ผมว่าโปรแกรมปีหน้าอาจจะต้องวางแผนในแง่ว่าในบางขณะมีโปรแกรมเดียว บางขณะมีสองโปรแกรม บางขณะมีสามโปรแกรม ฯลฯ แทนที่จะมี 18 โปรแกรมพร้อมๆ กันตลอดเวลาครับ
เรียกว่าเป็น "โต๊ะจีน" ที่มีบริการให้ตักเพิ่ม และมี "บุฟเฟ่ต์ของหวาน" ครับ
เป็นแบบปุฟเฟ่ ก็ได้ค่ะ แต่อาหารไม่ควรมีให้เลือกมากเกินไป บางคนเลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไรดี บางคนอยากกินหลายอย่าง เวลามีให้กินน้อย เลยกินยังไม่ทันอิ่ม ยังหิวอยู่ แต่หมดเวลา อาหารบางอย่างคนชอบกินเยอะ หมดเร็ว บางอย่างคนไม่รู้จัก แต่อร่อย ก็เหลือเยอะแยะ น่าเสียดาย......
- เห็นด้วยค่ะ ที่ควรมีทั้งแบบบุปเฟ่ห์ และแบบโต๊ะจีน เพราะคนที่เข้าร่วมงาน จะมีหลายกลุ่มเป้าหมายทั้งที่เพิ่งรู้จัก KM, ที่หน่วยงานเริ่มจะทำ KM บ้างแล้ว และที่หน่วยงานได้ทำ KM ไปสักระยะหนึ่ง และอยากมาต่อยอด ซึ่งจะทำให้สามารถครอบคลุมกลุ่มเป้าหมายได้
- ขอเสนอแนะนิดนึงค่ะ ในส่วนของหนังสือ KM ที่นำมาแสดง และขาย มีน้อยไปนิดนึงค่ะ น่าจะมีหลากหลายกว่านี้ค่ะ อาจจะเชิญชวนสำนักพิมพ์ที่มีการตีพิมพ์หนังสือ KM มาร่วมออกร้าน เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
- น่าจะเดินสายกลาง คือ มีทั้งสองแบบ คือมีช่วงมีรายการเดียว (ที่สำคัญ ต้องการให้ทุกท่านเข้า) และ ช่วงที่มีหลายห้องให้เลือกครับ แต่จำนวนห้องให้เลือกไม่ควรมากเหมือนครั้งนี้ เพราะถ้าท่านไหนไม่ทำการบ้านมาก่อน อาจเลือกไม่ถูกครับ
- หรือแม้แต่เตรียมมาก่อนก็ยังเข้าได้ไม่ครบตามที่ตั้งใจก็คงมี....อย่างผมเป็นต้น
- เป็นทั้งสองแบบก็ดีค่ะ
- แต่ไม่ควรมีห้องจำนวนมาก เพราะเข้าไม่ได้ทุกห้องก็รู้สึกเสียดายมากๆ (งก อยากเรียนรู้ไปหมด)
- บางห้องอาจต้องมีหลายเรื่องที่คล้ายๆกันต่อเนื่องกันไป (เป็นเรื่องเฉพาะในสายนั้นๆ)
- ห้องที่เป็นภาพกว้าง คากว่าคนจะเยอะและเนื้อหามากก็จัดเป็นห้องใหญ่
- ไม่น่าจะเกิน 10 ห้อง มั้ยค่ะ
- ขอบพระคุณ สคส มากๆ และท่านวิทยากรทุกท่านที่ให้ความรู้ค่ะ
- สวัสดีครับท่านอาจารย์ประพนธ์ที่เคารพครับ
- ปัญหาอยู่ที่คน ต้องแก้ที่คนครับ
- คนไทยกับบุฟเฟ่ ตักกินจนล้นจาน เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด หยิบเข้าจาน หยิบเข้ากระเป๋า เอาไปแล้วก็ไม่ได้กิน วันดีคืนดีลุกขึ้นมาทำ 5 ส. อ้าว แผ่น CD ที่ได้มายังไม่ได้แกะเลย
- คนไทยกับโต๊ะจีน นั่งไปกินไปก็อึดอัดครับ โต๊ะ 10 คน ลดเหลือ 8 คน ก็ยังอึดอัด คนกินเก่งก็กินไม่หยุด คนไม่กินไม่พูด มือสั้นเสียงไม่ดัง ก็ต้องกินแบบเหนียม ๆ
- AAR คราวนี้จะพบได้ว่า หลายอย่างที่ได้เห็นไม่ได้ตั้งใจทำ หลายอย่างที่ตั้งใจทำเราก็ไม่ได้เห็น
- Paticipatory Action Knowledge (PAK) ถ้าได้ใจคนที่จะเข้างานก่อนได้เงิน
- ได้ใจมีส่วนร่วมมาทำร่วมกันตั้งแต่ต้นทุกอย่างจะง่ายและสบายมาก ๆ เลยครับ
ผมว่าบุฟเฟ่ดีกว่าครับ
คนเลือกตามสบายและวิ่งชิมได้มากกว่าติดล็อกการนำเสนอแบบโต๊ะจีน
ผมได้อะไรมากเลยครับ จากการประชุมครั้งนี้
คราวหน้าผมอยากให้มีการประกวด โมเดล KM ครับ
ผมอยากเห็นความหลากกลายของโมเดล
ไม่ใช่แค่ปลาทู หรือปลาอื่นๆ
ที่จริง ไม้แหย่ไข่มดแดง (http://gotoknow.org/blog/sawaengkku/65985) ก็ใช้ได้เหมือนกัน
ผมจะไม่เอาปลาทูอาจารย์ไปแหย่ไข่มดแดงเด็ดขาดเลยครับ
จึงอยากให้จัดประกวด
งานก็ดี นี่ครับ
คนที่รู้จัก หากรู้จัก capture ความรู้ เข้าห้องไหน ก็ "ค้นพบ" ครับ
ขอเสนอแนะ บ้างนะ
- วันแรก เป็น โต๊ะจีน ป้อน basic / Intro ให้ คนที่ยังงงๆ ยังไม่ศรัทธาใน KM เจ้านายส่งมา ฯลฯ ได้เปิดหู เปิดตาบ้าง
- มี บอร์ด สอน KM เช่น KM วันละคำ ฯลฯ ให้มือใหม่ หัดทำ KM ได้ อ่านบ้าง
- บ่ายๆ อาจจะแยกไป buffet ก็ได้ เลือกห้องกันเอาเอง
- อาจจะมี Tour ไปดูงานที่ๆ ทำ KM ก็ได้
- วันสอง โต๊ะจีนตอน เช้า แบบ เน้นๆ
- บ่ายก็ buffet ก็ได้ แยกไปห้องที่ สนใจ
- หน้าห้อง มีที่นั่งล้อมวงคุยกัน คือ ผม ดร ประพนธ์ ฝรั่ง ฯลฯ นั่งกับพื้นเลย ก็ได้บรรยากาศดีนะครับ แต่ ถ้าคนเข่าเจ็บ ใส่กระโปรงสั้น ฯลฯ อาจจะไม่ถนัดใจ
- มี โปสเตอร์ หน้าห้อง ให้ "ลิขิต" อะไรก็ได้ ที่ คนดูอยากจะลิขิต
- ไปสถานที่ ถูกๆ กว่านี้ก็ได้ครับ มันหรู จนเขิน
- ราคาถูกๆ ก็ดีครับ คนมาเยอะๆ สร้างเครือข่าย
- ส่วน คนที่ทำ KM มานานแล้ว คุณอำนวย คุณเอื้อ ก็จัดกันเอง Exclusive ที่ไหน สักแห่งก็ได้ เป็น Forum ก็ได้ Symposium โดยกำหนด Theme ก็ได้
- จัดเก้าอี้ แบบ วงกลมบ้าง เสื่อบ้าง เพราะ เก้าอี้ BItech แกะยาก ติดกันเป็นแพเลย
สรุปแล้ว ดีมากๆ ครับ
ความเห็นคล้ายคุณไร้นามเลยครับ
ภาพรวมแล้วยอดเยี่ยมมากครับ
แต่โจทย์ คือ เป้าหมายที่จะจัดต้องดูคนเข้าครับว่าเป็นแบบไหนบ้าง
ถ้าเป็นคนที่มีพื้น KM มาแล้วบ้างจะชอบแบบบุปเฟต์ ไปตามที่ตนเองถนัดหรือต้องการทำ
แต่ถ้าเป็นคนมาใหม่อาจต้องนั่งบับคับรู้พื้นฐานก่อน เช่นเดียวกับเด็กที่ยังเดินไปเลือกของกินเองไม่ได้ (เช่นผมที่ยังเสียดายว่า น่าจะไปหลุมดำก่อนตั้งกะวันแรก)
ซึ่งอาจแก้ได้โดยให้มีการทำแบบสอบถามมาในใบสมัครเลยครับว่า ท่านเคยรู้เรื่อง KM ไหม สนใจเข้าอบรมพื้นฐานป่าว จะช่วยได้ระดับหนึ่ง
อีกเรื่อง คือ ตารางการนำเสนอ อยากให้มีแจกแจงละเอียดแบบในวันงานตั้งแต่แรกสมัครเลยครับ เพราะจะได้แบ่งกำลังคนถูกว่าจะไปห้องไหนกันมั่ง ที่ดูจากเว็บมันไม่มีเวลาเลยครับ พอไปถงจึงรู้ว่าห้องนี้มีแต่ชั่วโมงเดียว ห้องนี้ทั้งวัน...
ส่วนบู๊ตผมไม่มีอะไรครับเพราะไม่ได้เข้าชมเท่าไหร่ แหะๆ
สวัสดีครับอาจารย์
ผมคิดว่ามันก็จริงดังที่อาจารย์ว่า แต่ตัวเองกลับมาพิจารณาอีกครั้งก็คิดว่า ไม่ว่าจะอยู่ห้องไหนก็ได้เรียนรู้ผ่านความรู้ปฏิบัติทั้งนั้น เพียงแต่ว่า บางคนอาจจะรู้สึกเสียดาย เพราะไม่ได้เข้าห้องอื่นๆ ซึ่งท่านอาจารย์วิจารณ์ ก็ได้เตือนตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าหากเราทำตามนั้น แล้วเรียนรู้กับสิ่งที่มีอยู่ในห้องนั้นจริงๆ ก็จะได้อะไรเยอะมาก สำหรับในส่วนอื่นๆ ก็ค่อยเรียนรู้เพิ่มเติมได้ ไม่อย่างนั้น มันก็จะได้เข้าใจจริงๆ ซักอย่าง สำหรับตัวเอง วันที่ 2 เข้าห้อง KM Thesis มันได้มากกว่า ประเด็นที่จะทำ วิทยานิพนธ์ แต่มันเห็นไปถึงกระบวนการ การจัดการความรู้ด้วย และที่สำคัญก็คือ ได้ความรู้สึกที่ดีๆ และมิตรภาพ และความสุขครับ
สำหรับการดำเนินงานที่ วิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า ก็พยายามเดินเครื่องต่อครับ ตอนนี้ก็ตื่นตัวกันมากขึ้น แต่เกรงว่ามันจะไม่ยั่งยืน อาจารย์มีคำแนะนำอย่างงัยบ้างครับ ขอบคุณครับ
อุบล จ๋วงพานิช
ดิฉันมีโอกาสเข้าร่วมประชุมมหกรรมKM ครั้งที่3 เห็นว่าเป็นการจัดได้ดีมาก แต่รู้สึกเสียดายไม่ได้เข้าฟังในเรื่องที่สนใจบางเรื่อง แต่ก็เลือกเข้าในห้องที่คิดว่าเราควรเข้ามากกว่า ได้รับความรู้มากมายเหลือเพียงแต่ต้องนำมาปฏิบัติ อย่างที่อาจารย์วิจารย์ พานิช บอกว่า KM ทำได้ไม่ยาก หากเราลงมือทำ
ดีใจที่หลายๆ ท่านได้รับประโยชน์จากการเข้างานครั้งนี้ ...ท่านที่ไม่มีโอกาสได้มา ก็อย่าเสียดายไปเลยครับ ...ความรู้มีอยู่ในหลายๆ ที่ ... นอกจากนี้ สคส. ยังจะนำมาใส่ไว้ในสื่อที่หลากหลายอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็น VCD หรือเอกสาร Proceeding ...ถ้าสนใจติดตามต่อไปนะครับ
สามารถ ศรีจำนงค์
ผมคิดว่าบุบเฟ่น่าจะดีกว่าอยู่ดีครับ มันเป็น participant-centered ดี... ฝ่ายจัดได้วางรายการไว้ หลากหลาย แต่บางรายการนั้นไม่ค่อยมีคนเข้าไปฟังอาจเพราะผู้เข้าร่วมมีความรู้อยู่แล้ว (หรืออย่างน้อยก็คิดว่าตนเองรู้อยู่แล้ว) ซึ่งเป็นเรื่องปกติ...ปีหน้าก็ปรับรายการอาหารที่เป็นตัวเลือกก็ได้ครับ... ส่วนโต๊ะจีนจัดได้กับกลุ่มเป้าหมายบางกลุ่ม... หรือบางทีอาจจะต้องซาวเสียนกลุ่มเป้าหมายว่าต้องการแบบไหน อาจจะต้อง "มังสะวิรัติ" บ้าง อาจต้องเอาใจใส่เพื่อนที่เป็นมุสลิมบ้าง ฯลฯ
ปล. อุปมาเรื่อง "บุบเฟ่ vs โต๊ะจีน" นี้เข้าท่าดีครับ ไม่เหมือนใครดี แสดงว่าผู้ใหญ่ "ตกผลึก" ขั้นความคิดในระดับภูมิปัญญาเลยทีเดียวล่ะครับ ฝากอาจารย์ช่วยคิดอุปมาสำหรับปรากฏการณ์ด้าน KM และการจัดการองค์กรต่อๆไปเรื่อยๆนะครับ...