วันที่ 6 ปลื้มจิตปลื้มใจเมื่อใช้เกมสอนคณิต (23 พฤษภาคม 2559)

ในการสอนคณิตศาสตร์วันนี้ แผนการสอนที่ใช้นี้เป็นแผนที่ 4เป็นแผนที่ถูกปรับมาแล้วหลายรอบเพื่อให้เข้ากับบริบทและธรรมชาติของนักเรียน
ซึ่งค้นพบว่านักเรียนชอบเล่นเกม ทุกครั้งที่ฉันสอนคณิตซึ่งในความคิดของเด็กแล้วเป็นวิชาที่น่าเบื่อ ต้องนั่งฟังครูอธิบายซึ่งก็ไม่เข้าใจ
มองไม่เห็นภาพสิ่งเหล่านี้สะสมนานเข้าก็จะทำให้เกิดอคติในตัววิชา ฉันอยากทำให้ห้องเรียนคณิตของฉันเป็นห้องเรียนที่มีชีวิต เด็ก ๆสนุก
เพราะถ้าเด็กสนุกเด็กก็จะเริ่มชอบและเริ่มอยากเรียน วันนี้สอนเรื่องการเรียงลำดับตัวเลข ขั้นนำเข้าสู่บทเรียนฉันให้เด็กเรียงสำนวนสุภาษิตไทย
ให้เป็นประโยคโดยแต่ละคนจะต้องหยิบสลากคนละ 1 ใบ จากนั้นให้หากลุ่มของตนแล้วนำคำที่แต่ละคนได้รับมาเรียงต่อกันเป็นสำนวนสุภาษิต
เด็ก ๆสนุกกับการได้ค้นหา

และยังได้เรียนเกี่ยวกับสำนวนไทยไปในตัวด้วย เมื่อแต่ละคนได้กลุ่มแล้วแต่ละกลุ่มจะต้องช่วยกันแข่งขันจัดเรียงลำดับจำนวนตัวเลข
โดยในแต่ละครั้งทุกกลุ่มจะได้ชุดคำถามซึ่งจะเป็นจำนวน 3 จำนวน ให้ช่วยกันเรียงลำดับให้ถูกต้องกลุ่มไหนเรียงได้ถูกต้องก็จะได้คะแนน
เด็ก ๆสนุกที่ได้คิดช่วยกันและชอบแข่งขัน แต่ละกลุ่มจริงจังมาก พอเรียงเสร็จฉันได้สร้างเงื่อนไขคือให้นั่งแล้วเงียบกลุ่มไหนมีเสียงก็จะถูกหักคะแนน
เงื่อนไขนี้ทำให้เงียบได้ดีเลยทีเดียวเมื่อคะแนนของทุกกลุ่มเท่ากันหมด จึงต้องตัดสินข้อสุดท้าย เกือบเสมอทุกกลุ่มจึงต้องตัดสินด้วยการให้ตัวแทนของแต่ละกลุ่มสับเปลี่ยนกันตรวจคำตอบ ผลปรากฏว่าได้ผู้ชนะเพียงกลุ่มเดียว บางกลุ่มเริ่มเหงาๆกลุ่มที่ชนะก็ดีใจกันไปแต่พอครูบอกว่าได้รางวัลทุกกลุ่มเพราะทุกคนตั้งใจทำกิจกรรม เสียงเด็กทุกคนก็ประสานกันมาพร้อมกับคำว่าเย้!!! แล้วก็ต้องลำบากตัวเองทีี่ต้องทำตามสัญญาออกไปหาของรางวัล
พอจบคาบปุีบก็มีแต่เด็กถามว่าครูคะไหนรางวัล ตามมาที่ห้องพักก็มี ถามทุกครั้งมี่เจอหน้า นี่แหละนะเด็กที่เค้าว่ากันว่าสัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะครู
แต่ฉันถือว่าการใช้แผนนี้สอนประสบความสำเร็จนะเพราะถือว่าผู้เรียนมีความสุขที่ได้เรียนมองข้ามเรื่องความยากของการเรียงลำดับ นี่เป็นขั้นแรกของการเริ่มเรียนคณิตศาสตร์พาเพลินค่ะนักเรียนครูปลื้มมากเลยนะที่นักเรียนตั้งใจเรียนครูฝึกสอนไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ละส่วนเรื่องความรับผิดชอบในการส่งงานเดี๋ยวครูจะมีมาตรการต่อไปติดตามกันนะคะนักเรียน

เล่าเรื่องนักเรียไปแล้วก็ขอระบายให้กับเรื่องตัวเองบ้าง วันนี้เป็นวันที่ฉันได้รับฟังเรื่องราวบางอย่างจะว่าน่ากลัวก็น่ากลัว กลัวในที่นี้หมายถึงกลัวจิตใจและกลัวคำพูด มันทำให้ฉันรู้ว่าเรื่องที่อาจารย์เคยสอนในชั้นเรียนมันเกิดขึ้นจริงในโรงเรียนแต่บังเอิญวันนี้ฉันต้องรับฟังแต่ก็ไม่ได้สนใจและเก็บมาคิดจนจิตตกแต่มันทำให้รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ทุกหน่วยงานและทุกองค์กร ฉันไม่ชอบเลยที่อยู่ ๆ ก็มักจะต้องรับฟังในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้สนใจและไม่ถึงเวลาที่จะต้องรู้แต่กลับต้องรับรู้ :(

[นางสาว จิตต์พิชชา จริยา]

เกมน่าสนุกจังเลยคะ ครูเมย์ ครูแนนขอยืมลองเอาไปใช้บ้างคะ หลังไมค์ได้ไหมคะ อิอิ ^^

[ศศิธร ฟองจันทร์]

ยินดีค่ะครูแนน^^