ผู้เขียนเคยเขียนเรื่อง ฉายาของผู้คนเอาไว้ตอนหนึ่ง ซึ่งฉายาของคนบ่งบอกตัวตนเจ้าของฉายา
คนทั่วไปจึงนำฉายามาเป็นสร้อยต่อท้ายชื่อ นับเรื่องที่จะหยิบยกมาบอกเล่าต่อในบันทึกนี้
ด้วยเหตุว่าวันนี้ได้พบเพื่อนเก่าเคยตั้งกลุ่ม สี่หกแปด เมื่อปี 2535 มีคุณวงษ์รัตน์ เพชรตีบ นักพัฒนาชุมชน
คุณสุทินเอียดปุ่ม นักคิดนักเขียนแห่งสวนแสงอรุณ และผู้เขียน ซึ่งพวกเราทั้งสาม ในกลุ่ม "สี่หกแปด"
ตั้งกลุ่มอนุรักษ์ไม้โมกที่หารนางทองตำบลดอนประดู่ อำเภอปากพะยูน พัทลุง
โดย การแต่งกลอนสี่ กลอนหก กลอนแปด ออกแจกจ่าย ในหมู่เพื่อนฝูงและโรงเรียนต่างๆ
จากวันนั้นถึงวันนี้เส้นทางชีวิตของแต่ละคนหักเห คุณวงษ์รัตน์ ลาออกจากราชการมาเล่นการเมืองท้องถิ่น
วันนี้เขาดำรงตำแหน่งประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดพัทลุง
คุณสุทินออกจากมูลนิธิแสงอรุณ มาบวช ผู้เขียนก็เกษียณราชการงานประจำ
การได้พบคุณวงษ์รัตน์ ได้ฟื้นความหลังครั้งก่อนเก่า และได้เอ่ยถึงบุคคลที่สาม ซึ่งได้รับ ฉายามาต่อท้ายชื่อดังนี้
โดม ทนาย
ลาย พ่อลุง
เขียว ยุ่งยาก
หมาก แนบเนียน
เชียร รายมาย *
ชาย สำหนวน*
ด้วน ดอกเบี้ย
เหมีย ขี้ฟัน
ขัน ไม่ทุกข์
ขาว หนุกค่ำ
ย่ำ แผวผาว *
บาว คนใหญ่
ใจ อุบาทว์
หมาด อุกม*
นับว่าฉายาที่ได้รับแม้บางคนไม่อยากรับแต่เป็นที่ทุกคนในชุมหากพูดถึงท่านเหล่านี้ ต้องมีฉายาต่อท้ายชื่อเสมอ
แล้วผูกร้อยเรียงคล้องจองอย่างลงตัว.......
รายมาย=,มากเรื่องมากความ พร่ำไม่รู้จบ
สำหนวน= สำนวน
แผวผาว = พูดเสียงไม่ดัง
อุกม = หลักการ(ตามศาสนอิสลาม
คนสมัยก่อนเจ้าบทเจ้ากลอน
แค่พูดก็เห็นภาพเลยว่าคนนั้นลักษณะอย่างไร
เป็นเอกลักษร์ของบุคลนะครับ
ตอนนี้กำลังจะไปยะลาครับบัง
-สวัสดีครับท่านวอญ่า
-ทางบ้านผมจะเรียกคำลักษณะแบบนี้ว่า"สร้อย"ครับ
-คนมีสร้อย หรือ"คำต่อท้าย"
-เป็นลักษณะเฉพาะของคนหนึ่ง ๆ เช่น จันทร์งอ(คนชื่อจันทร์ แต่มีลักษณะผมหยิก)
-ผมว่าน่ามีเวลาได้ถกทวนกันเรื่องนี้ อิๆ คงสนุกไม่หยอก ดอกท่านวอญ่า..
-ด้วยความระลึกถึงท่าน..
-ค่ำนี้พี่ครูมะเดื่อมาเยี่ยมยาม...แวะพักผ่อนกินข้าวกันที่บ้านไร่...
-น่าจะมีลุงวอญ่า...มาสมทบ 55
-เรียนเชิญเมื่อท่านว่างนะขอรับ..
ภาษานี่แหละครับ บ่งบอกความเป็นชาติ -ชาติพันธุ์ที่ชัดเจนเอามาก ๆ....
ชื่นชน ครับ
น้องมะเดื่อ ทานส้มตำ"ครกเพชร"เผื่อด้วยครับ
ผมควรมีสร้อยต่อท้ายว่าอะไรดีครับ
เรียนอาจารย์ ขจิต ยังมีฉายา วัดต่างๆในพัทลุง
จะนำมาบันทึกต่อ
ตอนนี้อาจารย์คงอยู่ยะลาแล้ว
บังครับอยู่ยะลา
จะไปต่อสงขลาแล้วมีโอกาสจะแวะไปคารวะบังที่พัทลุงนะครับ
ขอบคุณมากๆครับ
สวัสดีครับคุณเพชร
เสียดายที่ไม่ได้ร่วมทริป มะเดื่อทัวร์
สร้อย ฉายา เป็นภาษาต่อท้ายชื่อ บ่งบอกตัวตนคนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ
ได้นั่งทบทวนกันคงสนุกดีครับ
สวัสดีครับคุณยาย.....
เมื่อไหรจะลงใต้อีกครับ
สวัสดีอาจารย์ แผ่นดิน
ภาษาถิ่นคือรากเหง้าของชุมชน
งดงามมีศิลป แต่คนรุ่นใหม่มักไม่เข้าใจความหมาย
จึงอยากบันทึกไว้ เพื่อเรียนรู้ความมีศิลปของคนชุมชน
ขอบคุณอาจารย์ บูท ที่แวะมาเยี่ยม
อย่างอาจารย์ บูท ต้องมีสร้อยว่า บูทแหลงกลางครับ
บังครับ
พี่แอน ฝากบอกขอบคุณมาครับ
ขอบคุณ อาจารย์ ขจิต ที่ส่งความคิดไปถึงครูแอน
มีโอกาสจะแวะไปเยี่ยมครูแอน