"ณ ขณะนี้ เราทำอะไรอยู่ เราทำไปทำไม และเราทำไปเพื่อใคร" ... (เสียงสะท้อนของนักศึกษาครูอีกเสียง)

"... ทัศนคติของดิฉันที่มีอาจารย์ ... ก็คือ ตอนแรกดิฉันได้ไปคุยกับพี่คนหนึ่ง ซึ่งเคยเรียนกับอาจารย์มาก่อน พี่ีคนนั้นเขาก็บอกว่ากับดิฉันว่า อาจารย์เป็นคนเนี้ยบ สั่งงานเยอะ ให้คะแนนยาก แต่ความรู้ที่ได้รับกับอาจารย์นั้น เราสามารถนำไปใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน และพอได้มาเรียนกับอาจารย์จริง ๆ ก็รู้สึกงานเยอะจริง ๆ บางวันก็เลิกช้า แต่พอนานวันเข้า ดิฉนก็เริ่มมีความรู้สึกว่า อยากเรียนวิชานวัตกรรม เพราะอะไร ดิฉันเป็นคนที่ชอบการเรียนการสอนของอาจารย์ การเปิดวีดิทัศน์ให้ดูจะสะท้อนถึงเรื่องราวต่าง ๆ ของคนในสังคมไทยว่ามันมีอยู่จริง เมื่อเราชมวีดิทัศน์จบ และเขียนความรู้สึกลงไปในกระดาษ ทำให้ดิฉันได้คิดและสะท้อนถึงสิ่งต่าง ๆ หลาย ๆ แง่มุม ทำให้เขาได้คิดได้ทบทวนตัวเราเองว่า ณ ขณะนี้ เราทำอะไรอยู่ เราทำไปทำไม และเราทำไปเพื่อใคร แล้วชีวิตของคนพิการที่ได้ดูผ่านวิีดิทัศน์ก็ทำให้เราได้ข้อคิดต่าง ๆ มากมาย อาจารย์เป็นอาจารย์ที่มีเป้าหมายในการสอน มุ่งว่าอยากจะให้นักศึกษาเรียนแล้ว ได้รับอะไร ไม่ใช่แค่เรียนตามหลักสูตร เรียนตามหนังสือ สั่งงานแล้วปล่อย ดิฉันยังรู้สึกเสียดายแทนคนที่เขามาเรียนได้คาบ สองคาบแล้วก็ดรอป เพราะเขาไม่รู้จักที่ลองและก้าวมันให้มาถึงจุด จุดนี้ได้ สุดท้าย ดิฉันก้ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ ที่ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้และได้รับประสบการณ์ต่าง ๆ จากวิชานี้ ..."

อีกเสียงสะท้อนหนึ่งจากนักศึกษาฟิสิกส์และวิทยาศาสตร์ทั่วไปอีกคนหนึ่ง

ความสุขง่าย ๆ ของคนเป็นครู คือ สอนเหมือนรู้สึกว่าไม่สอน
เหมือนน้ำซึมบ่อทรายไปเรื่อย ๆ ๔ เดือน

แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา มันมีคุณค่าที่ยิ่งใหญ่มาก
ว่าที่คุณครูอีกคนครับ

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน มหาวิทยาลัยชายเขาของคนชายขอบ

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#ความเป็นครู#เสียงสะท้อน

หมายเลขบันทึก: 598431เขียนเมื่อ 14 ธันวาคม 2015 23:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 ธันวาคม 2015 23:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน