เรื่องเล่าความดี ปี 2558
ปีละครั้งที่มีโอกาสจัดกิจกรรม "เรื่องเล่าความดี" ให้สมาชิกโรงพยาบาลที่สนใจมานอนผ่อนพักตระหนักรู้
สร้างบรรยากาศผ่อนคลาย สบาย ๆ นั่งพูดคุยกันอย่างสุนทรียสนทนา
ณ อาคารกายภาพบำบัดและแพทย์ทางเลือก
รุ่นแรก ๒๑ คน วันที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๘
ความรู้สึกเจ้าหน้าที่ที่สะท้อนการเรียนรู้ ต่อกิจกรรม “แบ่งปันเรื่องราวเหตุการณ์ที่ประทับใจที่สุดในชีวิต”
(กติกาฟังอย่างลึกซึ้ง ปล่อยใจ ยังไม่ถาม ไม่ตัดสิน)
- การฟังผู้อื่นเล่าถึงเรื่องราวเหตุการณ์ทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เพื่อนต้องการคืออะไร
- ได้รักษากติกาฟังอย่างลึกซึ้ง
- ไม่มีข้อขัดแย้งในการฟัง
- เป็นผู้ฟังที่ดี
- รับรู้ว่าแต่ละคนมีบทบาทหน้าที่ต่างกัน เราต้องทำบทบาทหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
- การเข้าถึงอารมณ์ของผู้เล่าเหมือนกับเราได้อยู่ในเหตุการณ์ของผู้เล่า
- เป็นผู้เล่า และผู้ฟังที่ดี
- ได้ปลดปล่อยปัญหา ความรู้สึกที่ค้างคาใจ
- ระบายความรู้สึกของตนเอง คล้อยตามเรื่องราวของเพื่อนที่เล่า เอาใจเขามาใส่ใจเรา
- ภูมิใจที่มีคนฟังในเรื่องราวที่เราเล่าอย่างตั้งใจ
กิจกรรมข้อสงสัยใคร่รู้ เรื่องการบริการด้วยหัวใจ ความดี ความสุจริต ความพอเพียง
การบริการด้วยหัวใจ เราต้องทำอย่างไร ให้ผู้รับบริการภูมิใจ
- ผู้ให้บริการต้องทำด้วยความเต็มใจ ผู้รับบริการได้รับความปลอดภัย ทำให้เรามีความสุข ทำด้วยด้วยความตั้งใจไม่ใช่เพียงเพราะทำตามหน้าที่
- บริการดุจญาติมิตรให้ความเสมอภาคเท่าเทียมกัน
- บริการที่ดีต้องทำให้ดีกับทุกหน่วยงานทั้งภายในองค์กรและภายนอกองค์กร
- ทำทุกอย่างให้ผู้รับบริการรู้สึกถึงความภาคภูมิใจ อยากย้อนกลับมาใช้บริการกับเรา
- ทำตามมาตรฐานวิชาชีพอย่างเต็มที่ มีความใส่ใจในงานให้ประสบความสำเร็จ
- บริการด้วยความใส่ใจ รับฟังปัญหาของผู้รับบริการ เพื่อการแก้ไขปัญหา/รักษาให้ผู้รับบริการอย่างถูกต้องตามโรคที่ผู้รับบริการต้องการ
การปฏิบัติงานแบบสุจริต
- ถึงแม้บางครั้งเราโกหก แต่ให้เรารับรู้ว่าทำเพื่อให้ผู้อื่นมีความสบายใจ
- ทำตามวิชาชีพของตัวเอง เพื่อให้ผู้รับบริการได้รับความปลอดภัย
- เมื่อปฏิบัติงานเราต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันตนเองให้ครบทุกชิ้นตามมาตรฐานที่กำหนดในแต่ละงาน
- ทำตามกฏเกณฑ์ ตามห้วงเวลาที่ได้รับมอบหมายให้เต็มที่
ความพอเพียง
- ความพอเพียงขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล ถ้าเราไม่มีการวางแผน สิ่งที่เราได้มาก็จะไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต ถึงแม้เราจะได้เงินเดือนเพิ่มเท่าไหร่แต่ถ้าเราไม่พอ มันก็จะยังคงไม่พอ ดังนั้น เราต้องวางแผนของเราให้เพียงพอ
- เราอยู่ในชุมชนสามารถปลูกพืชผักสวนครัว เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายได้
- มีความพอใจที่ได้รับมอบหมายให้ทำความสะอาด เราก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดไม่หวังในตำแหน่งอื่นที่สูง
- พอเพียงในการมีครอบครัวที่ดี อบอุ่น แค่นี้ก็ทำให้เรามีความสุขแล้ว
- มีภูมิคุ้มกันตนเองในการรักษาสิทธิ การครองตนเองในครัวเรือน
- การพึ่งตนเอง มีภาวะความเป็นผู้นำ การแบ่งปันพ่อแม่ให้ลูกหลาน ปิยะวาจากการพูดไพเราะ การทำเป็นแบบอย่างในแนวทางที่ดี
- การประมาณตนเองของแต่ละคนจะไม่เท่ากัน ดังนั้นเราต้องทำตามกำลังของเรา
ความดี
- การปฏิบัติแล้วทำให้เกิดความสบายใจ ถึงแม้จะเป็นการปิดทองหลังพระก็ทำด้วยความเต็มใจ ไม่หวังสิ่งตอบแทน
- กาย วาจา และใจ ถ้าเราทำให้ดีแล้วก็จะทำให้เราพบแต่สิ่งที่ดีๆ
- กุศลไม่ให้คนอื่นเดือดร้อน ทำอย่างมีสติ
จากกิจกรรม “เรื่องเล่าความดี” สิ่งที่ รุ่นที่ ๑/๒๕๕๘ อยากที่จะทำร่วมกัน คือ
- ร่วมกันสวดมนต์ในเวลา ๐๘.๓๐ น. โดยการเปิดบทสวดมนต์ทุกเช้าวันพุธผ่านเสียงตามสายของโรงพยาบาล เมื่อเจ้าหน้าที่ได้ยินบทสวดมนต์ตามเสียงตามสายแล้วให้ปฏิบัติตาม เริ่มต้นตั้งใจว่าจะทำสิ่งดี ๆ ทั้งวัน
- ร่วมกันทำความสะอาด ๕ ส. บริเวณหลังตึกอาคารผู้ป่วยใน
^_,^
รุ่นสอง ๑๖ คน วันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๘
ข้อสรุป
- ได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิต การแก้ไขปัญหาร่วมกัน การเป็นผู้ฟังที่ดี ได้ทำสมาธิ การตอบปัญหา
- ได้ข้อคิดปัญหาของเรา ที่เรามองไม่เห็น ทำอย่างไรถึงจะพอเพียง ได้ระบายปัญหาของตนเองได้ระบายให้เพื่อนในกลุ่มฟัง ช่วยแก้ไขปัญหาปรับให้พอดี จัดลำดับงาน อันไหนทำก่อนหลัง
- การเป็นผู้ฟังที่ดี ได้ประเมินตนเองว่าขาดการฝึกทักษะ ปัญหาของคนเราได้รับการขัดเกลา เรียนหนังสือแค่เรียนตำรา ไม่ได้แลกเปลี่ยนความคิด ได้ฝึกการเป็นผู้ฟังและผู้ปฏิบัติ
- รู้สึกผ่อนคลาย ชอบกิจกรรมนี้มาก เพราะการที่จะหาโอกาสพบปะกันนั้นน้อยมาก ได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวที่ประทับใจในชีวิต อยากให้จัดบ่อยกว่านี้
- ได้มีโอกาสสวดมนต์พร้อมกันและจะนำไปปฏิบัติต่อที่บ้านเป็นประจำ
- รู้สึกอึดอัดเวลาเพื่อนเล่าประสบการณ์ แต่ตัวเองไม่สามารถถามตอบกันได้ เนื่องจากถูกกำหนดด้วยกติกาเมื่อมีผู้พูด ต้องมีผู้ฟังห้ามถาม
- รับรู้ถึงการสู้ชีวิตของเพื่อนร่วมงาน ที่ทำให้เพื่อนประความความสำเร็จ
- รับรู้ถึงความรู้สึกของผู้เล่า คล้อยตามเรื่องราวที่ได้ฟัง
- ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียง
^_,^
ขอบคุณน้องพิสมัย บ้างตำรวจ และน้องบัณฑิตา ประจันตะเสน ที่ช่วยบันทึกสาระจากกิจกรรมนะคะ
^_,^
เป็นกิจกรรมที่ทำให้เพื่อนร่วมงานต่างแผนกได้พบปะ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความรู้สึกนึกคิด เข้าใจกันและกันมากขึ้น
แม้ไม่มีอุบัติการณ์แสดงถึงความขัดแย้งระหว่างหน่วยงานในปีนี้
กิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์เชื่อมใจกันอย่างลึกซึ้งแบบนี้ น่าจะเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่ปลูกฝังการเอาใจเขามาใส่ใจเรา
และเชื่อมโยงเลยไปถึงผู้ป่วย ญาติผู้มาใช้บริการ ซึ่งนับว่าเป็นญาติมิตรคนอำเภอเดียวกับเราทั้งนั้น
และให้เกิดคงเส้นคงวาในการบริการด้วยหัวใจ ตามมาตรฐานวิชาชีพให้เกิดความปลอดภัย
ผู้มาใช้บริการภาคภูมิใจอยากมาหาเรา นึกถึงเรา
เริ่มตั้งคำถามถึงความสุจริต ความพอเพียง ความดีงามในชีวิต
ทั้งในการทำงานและนำไปใช้เป็นแนวคิดหลัก ในการดำเนินชีวิตประจำวันอย่างมีเป้าหมาย
มีกิจกรรมต่อเนื่องไปตามที่สมาชิกเสนอ ร่วมคิดแล้ว ร่วมแรง ร่วมใจกันทำ
และชวนสมาชิกอีกกว่าครึ่งโรงพยาบาล ให้ร่วมคิดต่อถึงการสร้าง "อัตลักษณ์" ของโรงพยาบาลเรา
เพื่อให้เป็นแนวทางสร้างเสริมกิจกรรมโรงพยาบาลคุณธรรม
ก่อเกิดแต่สิ่งดีงามเพื่อชาวอำเภอสระใครและสังคมไทยต่อไป
^_,^
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะพี่หมอนานๆได้เข้ามาทักทาย กิจกรรมปฏิบัติร่วมกันเป็นสิ่งที่สิ่งเสริมถึงความมีปฏิสัมพันธ์กันค่ะ อบอุ่น ได้สัมผัสกันและช่วยเหลือกันค่ะ
ชอบนะกิจกรรมแบบนี้ นึกถึงสมัยเด็ก นั่งๆ นอนๆ แบบสบายๆ ฟังผู้ใหญ่คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ รอบๆ ตะเกียงที่จุดไว้กลางบ้าน แบบแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องทำไร่ทำนา บ้านใครเป็นอย่างไร ทุกข์สุขอะไรกันบ้าง เราเด็กๆ ก็หลับๆตื่นๆ อยู่กลางวง
เป็นบรรยากาศแห่งความสุข สบายๆ ได้ความรัก ความผูกพันกลมเกลียว ทั้งในหมู่ญาติและไม่ใช่ญาติ และสาระที่จุนเจือกันและกัน
เป็นกิจกรรมเลียนแบบสมัยก่อนนะพี่ว่า
สมัยที่ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปา ไม่มีวิทยุ ไม่มีโทรทัศน์ แฮ่ม...ไม่มีมือถือ...เย้..ดีจัง
ป.ล. ห้ามว่าพี่นุ้ยแก่แล้วนึกถึงแต่เรื่องเก่า โกรธนะเอ้า....
สุขสันต์วันแม่นะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ชื่นชมกิจกรรมดีๆนี้ค่ะ
มีผู้เล่า มีผู้ฟังอย่างตั้งใจ ไม่ตัดสิน
นอกจากรอยยิ้มที่เห็น จินตนาการมองลึกลงไปในภาพถ่าย เห็นความอิ่มเอมใจ แววตาแห่งความสุขกับเรื่องดีๆที่ได้เล่า
ขอบคุณค่ะ
กิจกรรมดี น่าชื่นชมจ้ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณ Krutoom โห .... พี่หมอเลยหรือคะ อิ อิ
คุณ Krutoom เป็นพี่หรือน้องคุณอักขณิชละคะ หรือเกิดรุ่นราวคราวเดียวกัน
สุขสันต์วันแม่เช่นกันนะคะพี่นุ้ย
ใช่เลย เห็นภาพบรรยากาศบนชานบ้านเลยค่ะพี่
ก็พยายามสร้างการพูดคุยสนทนาให้กันเอง เป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนในครอบครัวเครือญาติเดียวกันนั่นละคะพี่นุ้ย
อยากให้บรรยากาศโรงพยาบาลอบอุ่นเหมือนบ้านน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะพี่
อิ่มใจเช่นกันพี่อุ้มที่ได้ฟังเรื่องเล่าทรงคุณค่า ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่นี้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณมะเดื่อ เก๋ไก๋จังพวงมาลัยในกิ่งตะแบก (ใช่ไหมคะ)
การนำเรื่องเล่ามาสื่อสารผ่าน blog
เป็นอีกกระบวนการหนึ่งของการทำให้ความดีมีพื้นที่แห่งการเดินทาง..
ชื่นชมครับ
ชอบใจบรรยาากาศแบบนี้ครับ
คิดถึงตอนไปทำงานกับคุณหมอเลย555
ผมชอบกิจกรรมนี้ครับ ผมให้เราเข้าใจคนอื่น และคนอื่นเข้าใจเรา และไปสร้างความสุขให้กับผู้อื่นต่อครับ
ขอบคุณมากค่ะ อ.แผ่นดิน เขียนที่นี่เวลาค้นหาง่ายด้วยนะคะ
สนุกสุด ๆ นะคะ อ.ขจิต
เป็นเวทีสร้างสุขนะคะ คุณทิมดาบ