ก้าวเข้าสู่วิชาชีพพยาบาล

เปิดรูปเก่าๆนึกย้อนกลับไปตอนที่ตัวเองได้ตัดสินใจเข้าเรียนวิชาชีพพยาบาลครั้งแรก

ดูแล้วคิดว่ามาเขียนโน๊ตใน go to know ดีกว่า....

เนื่องจากสมัคร account ไว้นานมากๆ แต่ไม่ได้มาเขียนอะไรไว้ซักที

นึกย้อนเวลากลับไปเมื่อสมัยยังเด็กไปอ่านบันทึกตนเองแล้วก็น่าแปลก

ว่าตัวเองมีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นพยาบาลมาตั้งแต่เด็ก ...

ฝันว่าจะได้ใส่ชุดสีขาว ได้ช่วยเหลือคนอื่น

แต่เมื่อเข้ามาเรียนกลับไม่ได้สวยหรูอย่างที่ตนเองคิด..

แรกๆก็มีท้อบ้าง แต่ก็พยายามเรียนจนจบ...

มาทำงานปีแรกรู้สึกเหนื่อยล้ามาก...เป็นการทำงานที่ต้องมีการปรับตัว

เรียนรู้งาน และต้องทนกับแรงกดดันต่างๆมากมาย

แต่ตนเองมีความใฝ่ฝันในชีวิตอย่างหนึ่งว่า ในชีวิตนี้จะต้องเรียนจบปริญญาโท

แต่เนื่องด้วยมาทำงานแรกๆ เค้าจะให้เป็นลูกจ้างชั่วคราว ไม่มีสิทธิลาเรียนอย่างคนอื่นๆ

ตัวเองก็ได้ตัดสินใจเรียนนอกเวลา ซึ่งก็ทำใจไว้แล้วว่า ทั้งเรียนทั้งทำงาน

มันจะต้องทั้งหนักและเหนื่อย แต่ก็พยายามและอดทน

ตอนนั้นก็ลังเลอยู่เหมือนกันว่าตนเองจะมีคุณสมบัติที่ดีพร้อมมากพอ และพร้อมหรือยังที่จะเข้ารับการศึกษาต่อ

ในใจก็คิดว่าใจพร้อม...ร่างกายพร้อม เราต้องทำได้สิ เลยตกลงสอบสัมภาษณ์และได้เข้าเรียน

ไปเรียนปีแรกเทียวเรียนทั้งเรียนทั้งทำงานรู้สึกว่าทั้งหนักทั้งเหนื่อยมาก เพราะเราต้องทำงาน OT ก็ต้องรับ เพราะต้องจ่ายค่าเทอม

และเราต้องหาเงินส่งค่าเรียน ค่าเทอมตัวเอง และส่งน้องเรียนปริญญาตรีด้วย ชีวิตช่วงนั้นโหดมาก แต่ก็ผ่านมันมาได้

ตอนนี้ที่ได้เขียนบันทึกนี้อยู่ปี 2 เทอม 1 แล้ว กำลังทำวิทยานิพนธ์ แต่ได้เปิดรูปดูย้อนหลังเมื่อตอนที่ตัวเองรับปริญญาเมื่อ 5 ปีที่แล้ว

มันช่างชื่นใจยิ่งนัก รู้สึกภูมิใจที่ผ่านมันมาได้ การเรียนปริญญาโททำให้เราได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง ทำให้เราได้เปิดมุมมองที่หลากหลาย ทำให้เราได้คิดอย่างเป็นระบบ พัฒนาความสามารถอย่างสูงสุดที่มนุษย์สามารถมีได้ ซึ่งเราชอบ อาจจะหนักและเหนื่อย

แต่เราก็บอกตัวเองให้เข้มแข็ง สู้สู้ และอดทน ใบปริญญาใบนั้นเราจะต้องเอามาเป็นของเราให้ได้ เราทำให้ตนเองเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตที่เราจะหามาให้ตนเองแล้ว ก้าวต่อไปคือการพัฒนาตนเองอย่างไม่หยุดยั้ง พัฒนาวิชาชีพอย่างสุดความสามารถ เราคิดว่าสิ่งที่เราเลือก เราเลือกถูกมันทำให้มุมมองที่มีต่อวิชาชีพเราเปลี่ยนแปลงไป อาจารย์ที่ปรึกษาจะบอกเสมอ ว่าขอบคุณที่ทำเพื่อวิชาชีพ ทำให้เราอยากทำสิ่งที่ดี เพื่อพัฒนาวิชาชีพเราไม่ให้น้อยหน้าวิชาชีพอื่น สิ่งหนึ่งที่เราทำแล้วรู้สึกดีคือ

การได้ช่วยเหลือผู้ป่วยที่เค้าไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ มันทำให้เรามีความสุข สุขที่มาจากภายใน .......

3 พ.ค. 58 (22.22 น)

[ขจิต ฝอยทอง]

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

มาเขียนบ่อยๆนะครับ

[พัฒนพร ตรีสูนย์]

ได้ค่ะ