บันทึกสักนิดกับความคิดเศร้า ๆ
เดินทางมาเที่ยวเมืองเก็ตเริ่มต้นที่สะพานรักสารสินเก็บภาพสะพานไว้ดูเล่น
แล้วจึงขับรถเลยไปหาดแรกคือหาดสุรินทร์ แค่เหยียบย่างลงบนผืนดิน
ก็เศร้าใจเหลือทน เพราะหาดูคนไทยยากมาก ทุกชีวิตเป็นชาวต่างชาติ
ทั้งมานวดตัว ดื่มเบีย อาบแดด นุ่งน้อยห่มน้อยหรือไม่ค่อยมีห่ม
ถ้าจะมีคนไทยก็เป็นหมอนวด งานแรงงาน สวนผู้เขียนเองก็ไม่สามารถสัมผัส
ชายหาดได้เพราะทุกพื้นที่เตรียมไว้สำหรับชาวต่างชาติ แค่เดินเข้าไปใกล้
เราก็กลายเป็นคนแปลกหน้า ทำได้แค่เพียงเดินเข้าห้องน้ำที่ต้องจ่ายครั้งละ 5 บาท
น้ำผลไม้ปั่นแก้วเล็กติดป้ายราคา. 50 บาท แต่กลับมาที่พักหลานเล่าให้ฟังว่าถ้า
เป็นคนไทยเขาจะคิดเพียง 40 บาท ยิ่งเป็นคำถามเดี่ยวเกิดขึ้นมากมาก ที่เสียดาย
ก็คือเราคนไทยไม่มีสิทธิ์แม่จะเข้าไปชายหาด บรรยากาศก็ไร้ระเบีบ
ฮือ...เศร้าจัง
ความเห็น (10)
เสียดายจัง
คนไทยไม่มีสิทธิ์ทั้งที่เป็นแผ่นดินไทย
ครูหยิน ติดต่อ น้องอรด่วน
วันนี้โทรศัพท์ ครูหยินติดต่อไม่ได้
โลกไร้พรมแดน แม้นคิดต่างมุม ก็คงค้องอยู่ร่วมกัน...เข้าใจน้องครูหยินอย่างยิ่งค่ะ
อยู่ในโหมดพักยกที่ gotoknow นานมากเลยค่ะ ตั้งแต่กลับมาจากกุยบุรีแล้ว
ก็ติดพันกับงานและหนูเบสขนาดหนักค่ะ
เย็นนี้นัดดินเนอร์ร้านอร่อยประจำใกล้ๆ บ้านอรนะคะครูหยิน น้องอัน พี่ครูเสริม และหลานๆ ค่ะ
คิดถึงนะคะ รอเพื่อนๆ ท่านอื่นๆ และลุงวอญ่าด้วยค่ะ
ทุกวันนี้อรทำธุรกิจที่เกีี่ยวพันกับฝรั่งโดยตรง
มิได้ง่ายนะคะ อรโดนลูกค้าโกงเยอะเหมือนกันค่ะ
ประสบการณ์มันทำให้อรต้องเตรียมตั้งรับกับคนกลุ่มนี้ให้ดี
บางท่านก็แสนดี แต่ก็เยอะที่แสนจะขี้โกง โดยเฉพาะรัสเซียค่ะ
เคยมาภูเก็ต ยังคิดว่า ที่นี่เมืองไทย หรือเมืองเทศกันแน่ แลไปทางไหนก็มีแต่ชาวต่างชาติ โดยเฉพาะที่
หาดป่าตองแทบจะกลายเป็นเมืองตะวันตกไปเลย แม่ค้า พ่อค้าแถวชายหาด ทักทายเชิญชวนกลุ่มของคุณ
มะเดื่อซึ่งเป็นคนไทย ด้วยภาษาฝรั่ง คงไม่คิดว่า จะมีคนไทยเดินเที่ยวชายหาดภูเก็ตกระมังหนอ...??
เศร้าเหมือนกัน
..... แผ่นดินไทย ... แต่สิทธิ..ไม่เท่ากัน??? นะคะ ....
หลากหลายวัฒนธรรมที่ไหลมาสู่ดินแดนบ้านเรา
เราคงต้องช่วยกันทำสังคมให้เข็มแข็ง
มีภูมิคุ้นกันในตนเองค่ะ
"อย่าเศร้าไปเลย"..ที่ไหนๆ..ก็ไม่ใช่ของเขาของเราทั้งสิ้น..มันหลอกๆเท่านั้น..ก็เขาจ่ายเงินมาซื้อแสงแดด..ความสุข..ที่คนต่างชาติไม่มี..และเราก็มี..พอจนเกินพอ..แบ่งไปเป็นครั้งคราวเท่านั้น..เงินหมอค่ามันก็สลายตัวไป..อิอิ..แต่ค้ากำไรเกินควร..จน..เราชาฝบ้านเผยอไม่ได้..ปัญหามันอยู่ตรงไหน..น้อ..รวยกับจน..(ตรอก..หาทางออกไม่ได้..อิอิ..
...ความต้องการเงิน...ทำให้สูญเสียในสิ่งที่มีค่ามากกว่านะคะ