มิตรภาพ Gotoknow ส่ีสหายไร้กำแพงแห่งมิตรภาพ
วันที่มีทัวร์เมืองตรัง..บ้านครูหยิน จึงมีนัดกับลุงวอ..เดินทางต่อไปเยี่ยม คุณพ่อเขียนที่พัทลุง
เรามีความสุขที่ได้พบกัน...ดูได้จากแววตา ...และรอยยิ้ม...แท้จริงแล้วครูหยินมีเค้กริชชี ตรัง
ไปฝาก แต่บังเอิญพบว่า มีมดขึ้นขณะที่วางไว้ในรถ..จึงเปลี่ยนเป็น รังนกของพัทลุง..เพื่อสุขภาพ
ของพ่อเขียนคนเก่ง
ลุงวอญ่า ครูมะเดื่อ ครูหยิน และคุณพ่อเขียนั่นเอง
นี่เป็นบทกลอนที่คุณพ่อเขียนถึงพวกเราทั้ง 3 คน..จากปราชญ์แห่งภูมิปัญญาไทย
เราได้พบกันตัวเป็น ๆ สัมผัสเนื้อหนังมังสาได้อย่างแน่นอน
23 มีนา เวลาสาย
ไม่คาดหมายได้เจอมิตรที่คิดถึง
รู้จักนามตามติดนานงานตราตรึง
ด้วยคิดถึงอยากพบหน้ามานานวัน
แม้เวลาคราพบกันนั้นน้อยนิด
แต่ด้วยจิตในจิตมิตรของฉัน
เหมือนมิตรญาติเหมือนลูกหลานการแบ่งปัน
ร่วมสานฝันการเรียนรู้โกทูโนว์
เสียดายจังการต้อนรับกระชับมิตร
ไม่ได้คิดเตรียมรับรองบกพร่องโข
ขออภัยด้วยคารวะจากมโน
ขอแก้ตัวโอกาศหน้ามาพบกัน
ขอบคุณท่านวอญ่านำมาพบ
ได้ประสพคุณมะเดื่อเพื่อสังสรรค์
พร้อมครูหยินและพรรคพวกมาด้วยกัน
จงสุขสันต์การเดินทางอย่างปลอดภัย
บันทึก 26 มีนาคม 2557
ความเห็น (9)
มาร่วรับความสุขจากมิตรภาพดีๆเช่นนี้ค่ะ
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนดีงาม กัลยาณมิตรที่แสนดีและจิตใจงามค่ะ
เย้ๆๆ
เจอพ่อเขียนด้วย
คุณพ่ออาจารย์อนุชา
ตอนไปใต้อยากแวะไปหาพ่อเขียนเหมือนกัน
แต่ไม่มีเวลาครับ
ขอบคุณมากๆครับ
คุณมะเดื่อยังเขียนบันทึกไม่ถึงตอนนี้เลยนะเนี่ยะ เดี๋ยวจะตามมาติด ๆ เลย
พ่อเขียนเป็นปราชญ์ทาง ภาษา เขียนกลอน เขียน บทหนังตลุง ไว้หลายเรื่อง ที่สนใจยิ่งนัก
ได้อ่านแล้วมีความสุขไปด้วยค่ะ
มิตรภาพที่อบอุ่นน่ะคับ...