รูปของพ่อและคำสารภาพจากปากของลูก
เมื่อสมัยผมยังเด็ก เมื่อลืมตาตื่นเช้าขึ้นมาผมก็ได้ยินเสียงแม่กับพ่อทะเลาะกันอยู่เป็นประจำและหนึ่งประโยคที่แม่จะพูดกับผมทุก ๆ เช้านั้นก็คืิอ อย่าเป็นเหมือนพ่อนะ สมัยนั้นผมยังไม่รู้ว่าพ่อนั้นไปทำอะไรทำไมแม่ถึงบอกผมเช่นนั้น แต่พอเวลาผ่านไปผมได้เข้ารับการศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ผมก็เริ่มรู้สึกและได้เห็นพฤติกรรมของผู้เป็นพ่ออยู่เรื่อย ๆ พ่อทั้งดื่มสุรา สูบบุหรี่ เล่นการพนัน และผมก็ได้เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงพร่ำบอกทุกวันว่า อย่าเป็นเหมือนพ่อนะ
จนทำให้ผมนั้นคิดว่า พ่อ นั้นเป็นคนไม่ดี เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีของลูก ไม่เคยเป็นแบบอย่างที่ดีเลยสักครั้งและตั้งแต่นั้นมาทำให้ผมมีอคติกับผู้เป็นพ่อมาตลอด เวลาพ่อถามอะไร ผมจะพูดจาไม่ค่อยดีใส่ท่าน พูดจากเปรียบเทียบกับพ่อของคนอื่นทุก ๆ ครั้งว่าทำไมพ่อคนอื่นเขาดีแบบนั้นดีแบบนี้ทำไมพ่อไม่เป็นแบบพ่อคนอื่นเขาบ้างละครับ
แต่นั้นเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อผมทำให้ผู้เป็นพ่อต้องร้องไห้ และพ่อได้พูดกับผมด้วยความน้อยใจว่า ตั้งแต่ลูกเกิดมาพ่อก็พยามปรับปรุงตัวเองมาตลอด ดูแลลูกเท่าที่พ่อทำได้ ถึงพ่อจะดื่มสุรา สูบหรี่ และเล่นการพนัน พ่อก็พยามจะลด แต่การที่จะชนะใจตนเองนั้นมันยาก จะให้เปลี่ยนตัวเองตอนนี้พ่อคงทำไม่ได้หรอกลูก คำพูดของพ่อคำนั้นทำให้ผมลองเปิดใจกับพ่อ ทำให้ผมไปไหนมาไหนกับพ่อมากขึ้น ทำให้รู้ว่าความสุขที่มีพ่ออยู่ข้าง ๆ นั้นเป็นเช่นไร
จนมาถึงในปัจุบันผมบังเอิญได้เปิดโทรทัศน์เจอโฆษณาอยู่ชิ้นหนึ่งเป็นผลงานของบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่งเป็นผลงานที่ดีมาก ๆ และมีคำคำหนึ่งกล่าวอยู่ตอนจบของโฆษณาเค้าได้กล่าวว่า "บางทีอาจไม่มีพ่อที่ดีที่สุด แต่มีพ่อที่รักเรามากที่สุด" เมื่อผมได้เห็นหนึ่งประโยคนั้นทำให้ผมน้ำตาไหลทันทีและทำให้ผมกลับไปนึกถึงเมื่อสมัยผมยังเด็ก ๆ ขึ้นมาทันที ทำให้ผมรู้สึกโกรธตัวเองอย่างมากที่พูดแบบนั้นกับพ่อออกไป และทำให้ผมรู้ว่าพ่อก็คือมนุษย์คนหนึ่งที่มีทั้งด้านที่ดีและด้านที่ไม่ดีอยู่ในจิตใจเหมือนกัน
เมื่อเวลาผ่านเลยไปผมได้มองลอดผ่านหน้า่ต่างออกไปผมเห็นพ่อทำงานอย่างหนัก แอบเก็บเงินทีละเล็กทีละหน่อยใส่ในกระเป๋าสตางค์ของผม กลัวว่าผมจะไม่พอใช้ในการเรียนและพฤติกรรมของพ่อก็เริ่มดีขึ้นหลังจากลดการสูบบุหรี่ ลดการพนัน และลดการดื่มสุรา ผมคิดว่าหน้าจะมีของขวัญให้พ่อสักชิ้นหนึ่งเพื่อเป็นกำลังใจให้พ่อในการทำงานและยังใกล้วันพ่อเข้ามาทุกที ๆ
ในวันนั้นผมลองแกล้งถามพ่อว่า พ่อครับพ่ออยากได้อะไรเป็นของขวัญวันพ่อไหม พ่อตอบกลับมาแบบยิ้ม ๆ เขิล ๆ ว่า ไ้ด้ถ่ายรูปกับลูกสักรูปหนึ่งก็พอแล้ว เราสองพ่อลูกไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันมานานมากแล้วนะตั้งแต่สมัยลูกอายุ 8 ขวบก็ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันอีกเลยผมก็ตอบกลับไปว่า ได้ครับพ่อ
และจนมาถึงวันที่ 5 ธันวาคม วันพ่อแห่งชาติ ผมเดินเข้าไปหาพ่อและก้มกราบเท้าพ่อและบอกกับพ่อว่า ผมขอโทษครับ พ่อก็ตอบกลับมาว่า ขอโทษทำไมละลูก ลูกทำอะไรผิดไว้ ผมตอบกลับไปว่า ผมขอโทษที่พูดไม่ดีกับพ่อครับ พ่อตอบกลับมาว่า พ่อไม่เคยโกรธลูกสักครั้งหนึ่งเลย
ผมได้ยินแบบนั้นผมลุกขึ้นไปกอดพ่อและบอกกับพ่อว่า ผมรักพ่อครับ และหลังจากนั้นผมก็ได้ถ่ายรูปกับพ่อหนึ่งรูปถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่รูป รูปเดียว แต่เมื่อผมได้มองรูปนั้นทำให้ผมมีกำลังใจในการเรียนและก้าวผ่านอุปสรรค์ต่าง ๆ ไปได้จนถึงทุกวันนี้และจะเป็นลูกที่ดีของพ่อตลอดไป
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ คุณ ศักรพล วงษ์รัตน์
เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจมาก ๆ ค่ะ อย่าลืมบอกรักพ่อบ่อย ๆ นะค่ะ
ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวดี ๆ ให้นะค่ะ
สวัสดีครับ คุณ สายชล เจริญศรี
ขอบคุณมากครับสำหรับความคิดเห็นดี ๆ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ อรทัย พงษ์ปิยะมิตร
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดี ๆ ครับ
ขอบคุณครับ
