หัวใจ...หลงทาง


 

...ผ่านวัน    ผ่านเดือน    ผ่านปี       
   นาที     ผันผ่าน   กาลผัน
   สรรพสิ่ง   เปลี่ยนไป   ไกลกัน       
  หุนหัน พลันพลาก จากเดิน...


...เปรียบสาย   ฟ้าฟาด   บาดลึก       
    ตระหนักนึก  อดีตผ่าน  กาลเผย
   เวลาล่วง     ปวดร้าว  ก้าวเลย       
   วางเฉย  เคยปลื้ม  ลืมทาง...

 

..หัวใจ   พลัดหลง    ผวงหา       
   เย็นชา    เจ็บช้ำ   ใจเอ๋ย
           วังวน   ค้นหา   ใจเอย           
      ไฉนเลย   เจ้าคง   หลงทาง....

 

กวี มือใหม่ :หัวใจร้าวราน

๑๓  กันยายน  ๒๕๕๖

หมายเลขบันทึก: 548164เขียนเมื่อ 13 กันยายน 2013 15:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 กันยายน 2013 15:21 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

-สวัสดีครับ...

-มาอ่านกลอนเพราะ ๆ 

-ขอบคุณครับ..

หลงเถิดหลง  หลงได้อย่าไหลหลง

โอ้โฉมยง หลงแบบนี้มีที่ไหน

หลงเรื่องดี ดี ดี ดี จะเป็นไร

หลงสเน่ห์คุณเข้าให้..ทำไงดี..

 

หลงทางไปแล้วกลับมาไวๆนะครับอาจารย์

5555555

มาขอบพระคุณ ทุกความคิดเห็น  ที่อ่านแล้ว  ทำให้ผู้เขียน  "ยิ้มได้"  ค่ะ

สุดยอดเลยค่ะ

นักประพันธ์น้อย  ครุหยินจะหาเทียนให้สักเล่ม

เพื่อส่องทางให้กับหัวใจจะได้ไม่หลงทาง 555

บทกลอนไพเราะกินใจจริง ๆ

ภาพ..ได้อารมณืสุดวึ้งดดนใจครุหยิยจริงๆ

ขวัญเอย ขวัญมา หาน้อง

ใยต้อง ทดสอบ ตอบพี่

ค่ำเช้า เจ้าขวัญ คนดี

กลับคืน สู่ที่ ฤดีจอย.. 

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท