ผมเขียนบันทึก... ” เด็กหญิงในรั้วหนามมะขามเทศ “ http://www.gotoknow.org/posts/543390
เป็นเรื่องราวของน้อง (เด็กหญิง) คนหนึ่ง...ที่ผมได้ไปดูแลคุณพ่อที่ป่วยหนักจนกระทั่งเสียชีวิต
จึงเหลือน้องกับคุณย่าสองคน...ฐานะยากจน...คุณแม่ของน้องแยกทางกับคุณพ่อตั้งแต่เด็กเล็กๆ
น้องจบชั้นปอหก...อยากเรียนต่อมอหนึ่งมาก...เกือบไม่ได้เรียน...
แต่ก็ได้การช่วยเหลือจากชุมชนคนละไม้คนละมือ...พอจะถูๆ ไถๆ ไปบ้าง...
ไม่เนินนานเลยครับ...มีผู้ใหญ่ใจดีใจงาม...กัลยาณมิตร GotoKnow
ติดต่อผ่านผม...อยากให้ทุนการศึกษาน้องคนนี้...จำนวนเงินค่อนข้างมากสำหรับผม
จึงทำให้ผมไม่กล้ารับ และไม่ติดต่อกลับผู้ใหญ่ใจบุญท่านนั้น
แต่ท่านก็เพียรพยายามติดต่อผมหลายครั้งมาก
การปฏิเสธโดยการเงียบ...ผมคิดว่า...คงเป็นการรอคอยที่ทรมานมากๆ
ผมจึงขอเปิดประชุม “ทีมคณะทำงานเด็กในชุมชน” ของตำบลของผม...ครั้งพิเศษ...ว่าจะรับความเมตตาและกรุณาจากผู้ใหญ่ใจบุญดีไหม?
ทางทีมมีมติ...ขอรับทุนจากผู้ใหญ่ใจดี...เพราะจะสามารถประคับประครองให้น้องจบมอสามได้ตามแรงปรารถนาของน้อง...
ผู้ใหญ่ท่านนั้นบอกเจตนาว่า “ต้องการช่วยเหลือน้อง...ไม่ได้หวังอะไรตอบแทน...เกียรติยศ...ไม่ประสงค์บอกชื่อเสียงเรียงนาม”
ผมได้แต่ยกมือและภาวนาว่า “สาธุ สาธุ”...
เมื่อวานผมนำข่าวดี...ไปบอกน้องและคุณย่า...ทั้งสองฝากกราบขอบพระคุณด้วยครับ
ส่วนเรื่องทุน...ทางอาจารย์ประจำโรงเรียนขยายโอกาส...เป็นผู้เก็บเงินให้น้อง...และเบิกจ่ายเป็นรายสัปดาห์...
และเมื่อวานด้วยเช่นกัน...
ผมได้ข่าวดีแจ้งมาทาง e-mail ของผม...ที่เขียนไปเล่าเรื่องราวและขอทุนการศึกษาให้น้องคนนี้...ว่า ได้รับทุนด้วยนะครับ
จากการผมเขียนเรื่องราวของน้องคนนี้...จากการประชาสัมพันธ์ของกัลยาณมิตร GotoKnow ในบันทึกนี้...
http://www.gotoknow.org/posts/541458
กราบขอบพระคุณมากนะครับ...ผมอยากพูดได้มากกว่าประโยคนี้จังนะครับ
และเช่นกัน...เมื่อต้นเดือน...ผมไปประชุมที่กรุงเทพฯ
ทีมอาจารย์ที่มาถ่ายทำสารคดีชีวิตการทำงานของผม
ได้ฝากของเล่น และเงินค่าขนมมาให้น้องเล็กๆ ในพื้นที่ของผม
ผมขอกราบขอบพระคุณมากนะครับ
เป็นสายลมแห่งความเมตตาและกรุณาของคน GotoKnow...
ปกติสายลม...ทิศทางการเคลื่อนที่เคลื่อนไหว เมื่อพัดผ่านแล้วจะผ่านเลยจางเหือดหายไป
แต่สายลม...แห่งความเมตตาและกรุณานี้
จะหมุนรอบตัวของผม...และน้องๆ...
และจะไม่ลืมพระคุณที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้นะครับ....
งดงามมากครับ คุณหมอ ;)...
ชื่นชมทุกท่านเลย
งดงามด้วยน้ำใจและความเมตตากรูณาโดยแท้จ้ะคุณทิมดาบ คุณมะเดื่อก็กำลังช่วยให้เด็ก
ที่ไม่มีโอกาสเรียนต่อ ม.1 ได้เข้าเรียน ทาง กศน.อยู่ในขณะนี้ อีกปีเศษ ๆ เขาก็จะจบม.3
แล้วจ้ะ ตามลิ้งค์นี้จ้ะ
http://www.gotoknow.org/posts/498043
...ไม่เนินนานเลยครับ...มีผู้ใหญ่ใจดีใจงาม...กัลยาณมิตร GotoKnow ติดต่อผ่านผม...อยากให้ทุนการศึกษาน้องคนนี้...จำนวนเงินค่อนข้างมากสำหรับผม จึงทำให้ผมไม่กล้ารับ และไม่ติดต่อกลับผู้ใหญ่ใจบุญท่านนั้น...
แต่ท่านก็เพียรพยายามติดต่อผมหลายครั้งมาก
การปฏิเสธโดยการเงียบ...ผมคิดว่า...คงเป็นการรอคอยที่ทรมานมากๆ
ผมจึงขอเปิดประชุม “ทีมคณะทำงานเด็กในชุมชน” ของตำบลของผม...ครั้งพิเศษ...ว่าจะรับความเมตตาและกรุณาจากผู้ใหญ่ใจบุญดีไหม?
ทางทีมมีมติ...ขอรับทุนจากผู้ใหญ่ใจดี...เพราะจะสามารถประคับประครองให้น้องจบมอสามได้ตามแรงปรารถนาของน้อง...
ผู้ใหญ่ท่านนั้นบอกเจตนาว่า “ต้องการช่วยเหลือน้อง...ไม่ได้หวังอะไรตอบแทน...เกียรติยศ...ไม่ประสงค์บอกชื่อเสียงเรียงนาม”
The Beauty and the Beast story. The beauty is golden. And the Beast? It is blue.
ชื่่นชมผู้ใหญ่ใจดีในสังคมค่ะ
เป็นความงดงามของสังคมแห่งนี้จริงๆเลยครับ
ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอาเองนะครับ
น่าดีใจสำหรับโอกาสของน้องที่ได้รับจากผู้ใหญ่ใจดีท่านนั้น
เรา ๆ ท่าน ๆ ทุกคนก็ทำได้ครับ ทำเท่าที่กำลังของตนจะมี
ไม่ว่าแรงกาย แรงใจ แรงเงิน เพื่อสนับสนุนผู้ด้อยโอกาสในสังคม
ชื่นชมมากครับ
ชื่นชมน้ำใจผู้ให้และดีใจแทนผู้รับนะคะ
ขอบคุณคนสื่อตรงกลางด้วยนะคะ กับเรื่องเล่าอิ่มเอมใจนี้
...... สาธุ และ ชื่นชม ... ค่ะ .... ช่วงนี้พี่เปิ้น งานยุ้งมากๆ .... งานเกษียณราชการ + ประชุมวิชาการ ... พึ่งกับจาก จ. เชียงราย..งานสมาคมแม่บ้าน สา'สุข ค่ะ ..... น้องชาย ...ที่ชื่อ.....อดิเรก สบายดี
นะคะ
เป็นทองหลังพระที่งดงาม และน่ายกย่องค่ะ
สังคมอยู่ได้เพราะคนดี ความดี
(@^___________^@)
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดี ๆ ค่ะ แม้จะเพิ่งได้อ่านงานเขียนของคุณหมอครั้งแรก แต่สัมผัสได้ถึงเมตตา ขอบพระคุณมากค่ะ