“ถ้าคุณถามตัวเองว่า...วันนี้มีเรื่องอะไรที่ดีที่สุดเกิดขึ้นกับเรา
คุณก็จะย้อนถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่เพิ่งเกิดขึ้นและจดมันลงในสมุด
แต่ถ้าคุณถามว่า วันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง คุณก็มีแนวโน้ม
ที่จะนึกถึงแต่เรื่องที่แย่ที่สุด เพราะคุณต้องรับมือกับมัน
โดยคุณอาจต้องเร่งรีบไปที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็อาจมีใครสักคน
พูดไม่ดีกับคุณ และสุดท้ายคุณก็จะจำได้แต่เรื่องที่แย่ๆ
แต่ถ้าหากคุณเปลี่ยนมาถามตัวเองว่า อะไรคือเรื่องที่ดีที่สุดในวันนี้
คุณก็จะนึกถึงแสงสว่างเรืองรองในเงามืด สีหน้าที่น่าประทับใจ
ของใครสักคน หรือไม่ก็แค่สลัดผักที่อร่อยสุดๆ ก็เป็นได้”
>>>นิโคลสัน เบเกอร์<<<
ยามเย็นๆ ของวันหนึ่ง แสงแดดยังโชกแสงจ้า แม้เวลาจะหกโมงเย็นแล้ว พวกเราทุกคนในบ้าน...นั่งรถมอเตอร์ไซด์ไปตลาดสด...มีอาหารและขนมมากมาย...และเสน่ห์ของตลาดสดของอำเภอผม คือ อาหารพื้นเมือง เช่น แมลงทอดหรือคั่ว...อึ่ง กบ เขียด...หรือผักพื้นบ้านจริงๆ เช่น ผักไรไก่ ยอดมะกอก ที่ยังสามารถหาดูได้ ทำให้ผมหวนคิดถึงยามวัยเด็ก ที่แม่พาพวกผมไปเก็บผักนานาชนิด หลังบ้านที่เป็นพื้นที่นา ผมนึกในใจว่า แม่ช่างสรรหาพืชผักมากินจัง บางอย่างผมจำชื่อไม่ได้ แต่จำรูปร่างของผักได้...
พอจะเดินเข้าไปในตัวตลาดเท่านั้น...ฝนกลับเทเม็ดลงมา ราวท้องฟ้ามีรูรั่ว ฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตา...ผู้คนต่างแตกกระจายไปหลบฝน...รวมถึงพ่อค้าและแม่ค้า...ทำให้ผมเกิดความรู้สึกสงสารพ่อค้าแม่ค้าจัง...เพราะฝนฟ้าอากาศมีผลอย่างมากต่อการประกอบอาชีพ...เจ้าฝนตัวดี...ก็ชอบตกยามคนจะค้าขาย...
พวกเรามาหลบฝนที่หน้าคลินิกแพทย์...ซึ่งวันนี้คงไม่เปิด...นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ...ฝนเริ่มซาเม็ดลง...พร้อมๆ กับการปรากฏตัวของสายรุ้งที่อยู่ใกล้พวกเราเกือบจะเอื้อมถึง...สวยงามเหลือเกิน...
พวกเราได้เดินกลับไปที่ตลาดอีกครั้ง...ไปซื้ออาหารตามแต่ละคนที่ต่างการ
เหมือนมีความรู้สึกตรงกันว่า พวกเราไม่น่าจะกลับบ้าน...น่าจะเดินทางตามไปหาปลายสายรุ้ง
ณ หนองผักปัง หนองน้ำขนดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงพวกเราทั้งอำเภอ...เป็นจุดที่พวกเราจะเจอปลายสายรุ้ง...เจ้าสายรุ้งตัวอ้วนมาก...และสักพักเสียงร้องตะโกนอย่างตื่นเต้นดีใจของทิมดาบ...ที่พบว่า...เจ้าสายรุ้งตัวใหญ่....ยังมีลูกสายรุ้งตัวเล็กๆ โค้งเคียงคู่อีกหนึ่งสะพานโค้ง
แม่ของทิมดาบ...ได้เล่นเครื่องเล่นออกกำลัง ที่มีหลายอย่างในสวนสุขภาพ...ผู้คนไม่พลุกพล่านเช่นทุกวัน...เพราะฝนตกหนักเมื่อตะกี้
ทิมดาบเดินเล่นทอดน่องไปตามทางเท้าของสวนสุขภาพ...ผมแค่เตือนว่า...อย่าเดินทางไกลๆ และอย่าลงไปดูน้ำ...เดี๋ยวพลัดตกได้
ผมมีหนังสือที่อยู่ใต้อานรถมอเตอร์ไซด์ เลยนั่งอ่านบนเครื่องเล่นออกกำลังกาย...สลับมองเจ้าสายรุ้งที่จะลับลาพวกเรา...และเริ่มอับแสงไปเรื่อยๆ
หนังสือหน้าที่เปิด ผมกำลังอ่านหน้าของ “นิโคลสัน เบเกอร์”
ใช่เลยครับ...ผมไม่ควรที่ตั้งคำถามว่า “วันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง” เพราะผมน่าจะมีแนวโน้ม
ที่จะนึกถึงแต่เรื่องที่แย่ที่สุด เพราะผมต้องรับมือกับมัน เช่น เจ้านายดุว่าทำไมปล่อยให้มีคนไข้ไข้เลือดออก...เพื่อนร่วมงานที่โกรธเคืองกัน อยากให้ผมเข้าข้างคนใครคนหนึ่ง...อสม. ไม่เข้าใจเรื่องที่ผมสื่อสารไปแล้ว...หรือคนไข้ไม่พอใจที่ผมไม่ให้ยาบางตัวไป
แต่ถ้าผมลองตั้งคำถามว่า “อะไรคือเรื่องที่ดีที่สุดในวันนี้...?”
วันนี้มีสิ่งที่ดีเกิดขึ้นมากมายในชีวิตมากมายเลย ทำให้ผมมีแรงและพลังที่จะเดินทางบนเส้นทางที่แสนพิเศษของผมต่อไป
อย่างน้อยก็เหตุการณ์ยามเย็นของวันนี้
“ผมได้ทักทายกับเจ้าสายรุ้ง...ที่มาพร้อมเพรียงกัน...ทั้งแม่กับลูกครับ”
สายรุ้งสวยมากนะคะ มีความสุข คือสิ่งที่ดีที่สุดของทุกคนนะคะ นำภาพวงดนตรี นร. สค. มาฝากค่ะ
รุ้งสวยงามมากมายค่ะ เคยได้ชมอย่างประัทับใจแบบในภาพครั้งหนึ่งค่ะ ขณะอยู่บนดาดฟ้ามาพร้อมกัน 2 ตัวเลย แต่เก็บภาพได้ไม่สวยเพราะพื้นที่จำกัด เก็บภาพได้งามมากขอนำไปฝากเพื่อนด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณเรื่องดีๆนะคะ :)
ปรากฏการณ์สายรุ้ง เค้าจะมาเมือเวลาเหมาะสม องค์ประกอบพร้อมแสงแดด ละอองฝน มุมที่เรายืนอยู่ ใครกันที่มองเห็นสายรุ้งด้วยกันกับเรา ........องค์ประกอบที่เหมาะสม ........คือ ความสุข ค่ะ
เพียงสังเกตรอบ 360 องศา มีอะไรดี ๆ ปรากฎต่อหน้าต่อตาเราตั้งมากมาย คุณหมอเป็นผู้ที่ชอบสังเกต ชื่นชมสิ่งที่อยู่รอบตัว จึงเห็นความงามของสรรพสิ่ง ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ในชีวิตค่ะ
รุ้งแม่ลูกจูงมือกันมา น่ารักมากค่ะ
ความดี ความงามของแต่ละวัน ย่อมเกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเราเสมอจ้ะ
แฟนคลับเพียบเลยนะครับ คุณ ทิบดาบ
..
เขียนอะไรก็อ่านได้อ่านดี มีแง่มุมที่น่าคิดนะครับ
ชื่นชมอีกแล้ว
พี่ทิมดาบ หายไปนานมากคิดถึงผลงานที่อ่านเมื่อไหร่ ลูกหมูรู้สึกสบายใจผ่อนคลายตลอดนะครับ.. สายรุ้งผ่านมาบอกว่า ให้พี่ทิมทำดีต่อไปเรื่อยๆครับ เรื่องราวดีๆที่ทำ..หลายอย่างขลุขละแต่ค่อยๆต่อไปทางเรียบจะมา ลูกหมูก็เจอหลากหลายสถานการณ์แต่การก้าวผ่านจะทำให้ดีที่สุดครับ...มอบเพลงนี้ให้ครับ
ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างไม่ทุกข์ใจ
แอบเอามาฝากจาก อจ.สกล
สงสัยต้องลองถามตัวเองมั่งแล้วค่ะ "อะไรคือเรื่องที่ดีที่สุดในวันนี้"
สสวัสดีค่ะคุณทิมดาบ
เพียงคิดถึงความดีและความสุข ธรรมชาติก็ส่งสาส์นแห่งความสุขมากับสายรุ้งแล้วค่ะ
สวัสดีครับคุณทิมดาบ คำตอบของผมแว็บมาทันทีที่จบคำถาม "ได้เข้ามารู้จักชาวG2K" ยืนยันเป็นคำตอบสุดท้ายครับ
สายรุ้งสวยจังเลยครับ
สายรุ้ง...สวยมาก...จ้า...น้องทิมดาบ...คิดถึงมาก...ก...ก
นานแล้วที่ไม่ได้เห็นรุ้งกินน้ำ
ทุกสิ่งสวยงามในทุกวัน
ทังวันนี้และวันหน้า....
โอ้โห รุ่งคู่ หายากมากค่ะ เป็นบุญตาค่ะ :)
มาขอแบ่งปันความสุขและเรื่องราวดี ๆ ด้วยคนครับ
พูดถึงสายรุ้ง สมัยเด็กๆ ผู้ใหญ่บอกว่า ที่ปลายสายรุ้ง ถ้าไปตะโกนให้รุ้งตกใจ แล้วจะได้เก็บขันเงินที่รุ้งเอาลงมาตักกินน้ำ และอย่าไปชี้สายรุ้งเดี๋ยวจะนิ้วกุด สายรุ้งคือ ความงามที่ธรรมชาติสร้างครับ
สายรุ้งแห่งความดี...
...สวยงามเหลือเกินค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปัน...ความงามนะคะ