ตอนที่ 10 คืนหมาหอน....เสียงโหยหวน

คืนนั้นพ่อบอกให้แม่พาเด็กๆ เข้านอนแต่หัวค่ำ ส่วนพ่อจัดดอกไม้สีขาวที่เก็บมาจากในหมู่บ้าน ใส่จานไปที่หิ้งพระจุดธูปเทียนแล้วไหว้พระสวดมนต์

เด็กผอมเล็กนอนฟังเสียงพ่อสวดมนต์จนหลับไป แต่ต้องผวาตื่นหลังจากหลับไปไม่นาน เห็นพ่อนั่งอ่านหนังสือจากแสงตะเกียงน้ำมันก๊าดใกล้ๆ หัวนอนมุมหนึ่งของห้อง

พลันเสียงหมาหอนดังมาจากกลางหมู่บ้าน แล้วตัวอื่นๆ ก็หอนรับกันดังไปทั่วหมู่บ้าน หากมีแต่เสียงหมาหอนยังไม่น่ากลัวนัก แต่มีเสียงหนึ่งคล้ายเสียงผู้หญิงร้องคร่ำครวญ โหยหวน เบาๆ แทรกมากับเสียงหอนนั้นด้วย

"ยังไม่ทันดึกเลย มึงเอาแล้วรึ" พ่อบ่นพลางเป่าลมดับไฟตะเกียง ในห้องนอนมืดลงทันที เห็นเพียงเงาพ่อลางๆ ลุกเดินมานั่งบนที่นอน

"โอยยยยย..........." เสียงลากยาว เย็นจับไขสันหลัง เหมือนคนได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส หรือไม่ก็เสียใจอย่างสุดซึ้ง ดังขึ้นอีกครา ตามด้วยเสียงหมาหอนรับกันเป็นทอดๆ ทั่วหมู่บ้าน

พลันเสียงเครื่องยนต์รถจี๊ปบรรทุกดังแผดสนั่นขึ้น กลบสรรพสำเนียงใดๆ แล้วเร่งเครื่องเสียงดังก้องไปทั้งหมู่บ้าน จากนั้นเสียงรถค่อยๆ เบาลง เหมือนรถกำลังวิ่งจากไป จนกระทั่งเงียบหาย เสียงหมาหอนและเสียงโหนหวน ก็เงียบไปด้วย ทั่วทั้งหมู่บ้านตกอยู่ในความเงียบสงัด

"รถพ่อค้าไปแล้ว อยู่ไม่ได้หรอก แต่เขาก็เก่งพอตัว" พ่อพูดเหมือนรำพึงกับตัวเอง แล้วหันมาบอกกับเด็กๆ ว่า
"นอนเถอะลูก ไม่มีอะไรแล้วล่ะ" 

"นอนต่อนะ แม่จะเล่านิทานให้ฟัง" แม่พูดปลอบเด็กๆ
แล้วแม่ก็เริ่มเล่านิทานเรื่องเซียงเมี่ยงอีกครั้งหนึ่ง

"เวรต่อไปเป็นไก่ เซียงเมี่ยงก็แกล้งปวดท้องแล้วไปแอบดูไก่หาอาหาร ไก่เป็นไก่ตัวเมีย ได้เข้าไปในพุ่มไม้ ตีปีกแล้วร้องขึ้น
"กะต๊าก" สิ้นเสียงร้อง ก็มีไข่ออกมาจากตูดไก่ จนมากพอที่จะทำอาหาร

"เวรต่อมาเป็นของเซียงเมี่ยง ด้วยเหตุที่เซียงเมี่ยงขี้เกียจจึงไม่รู้จักวิธีหาอาหารที่คนทั่วไปเขาทำ เซียงเมี่ยงจึงใช้วิธีของเสือ เข้าไปแอบในพุ่มไม้ข้างทาง บังเอิญมีกระทิงเดินผ่านมา เซียงเมี่ยงจึงกระโดดเข้าไปโดยเลียนท่าของเสือและร้องแบบเสือ แต่กระทิงไม่กลัวได้ใช้เขาขวิดเซียงเมี่ยง เคราะห์ดีที่โดนเพียงถากๆ ได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย เซียงเมี่ยงใช้แบบเสือไม่ได้ จึงมาใช้แบบนก" เด็กๆ หลับแล้ว

เช้ามืดวันรุ่งขึ้น เสียงต้อนวัวควายผ่านบ้านน้อยออกไปทุ่งนายังคงปกติ ลมหนาวเริ่มพัดมาเย็นเยือก บางบ้านลุกขึ้นมาก่อไฟผิง ชวนเพื่อนบ้านใกล้เคียงนั่งล้อมวงผิงไฟ

พ่อและพี่ๆ ไปโรงเรียนแล้ว แม่หาบกระบุงคู่เก่าเดินเข้าไปในหมู่บ้าน โดยมีเจ้าตัวเล็กเดินตามไม่ห่าง แม่บอกว่า ยังมีหลายบ้านที่ยังไม่เอาผลนุ่นมาให้ เราต้องไปเอาเอง จะรอให้เขาเอาไปให้ถึงบ้านนั้นไม่สมควร

แม่กับลูกเดินเข้าบ้านนั้น ออกบ้านนี้ ไม่มีชาวบ้านคนใดพูดถึงเรื่องหมาหอนและเสียงโหยหวนในคืนที่ผ่านมาเลย

ก่อนเพลแม่ก็หาบนุ่นเต็มกระบุงกลับบ้าน

คลิกอ่าน ตอนที่ 9 อุบัติเหตุ...หรือเป็นเพราะอะไร

อ่านตอน 11 พเนจรครั้งแรก

[คุณมะเดื่อ]

เสียงหมาหอน + เสียงโหยหวน  =.......?

[ลุงเทียน]

วิถีชีวิตชาวอีสานเมื่อ 50 ปี เศษ มีความเชื่อในไสยศาสตร์และวิญญาณมาก คนแก่คนเฒ่าบอก ผีกระสือ ผีปอป มีจริง

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ