พื้นที่ความสุขในสวนของเตี่ย : ตอน.ด้วยความคิดถึง
พื้นที่ความสุขในสวนของเตี่ย: ตอน.ด้วยความคิดถึง
เรื่องราวมีมากมายที่ไว้ให้ลูกหลานได้จดจำ วันเวลาที่พ้นผ่านล้วนแล้วเป็นสิ่งดีงาม เป็นสิ่งที่ทำด้วยความรักความสุข ในหัวใจของผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งมีแต่ความหวังดีเป็นที่ตั้ง คิดวาดฝันไว้ ให้ลูกๆได้เก็บเกี่ยวกิน วางแผนและจัดการไว้พร้อมสรรพ ...
สิ่งที่ฉันเขียนซ้ำๆ ย้ำเตือนความจำให้ส่งความคิดถึงผ่านไปตามใจปรารถนาอยากจะรู้เหมือนกันว่า เตี่ยรับรู้ถึงความรู้สึกของลูก ณ เวลานี้ได้หรือไม่ หลายครั้ง หลายครา ที่ฉันฝันว่าได้เจอเตี่ย แต่เมื่อตื่นขึ้นมา มันคือฝัน ...
แต่ในความเป็นจริงนั้นเตี่ยนั้นไม่ได้ไปไหนไกลเกินกว่านี้ เตี่ยยังคงอยู่ในความทรงจำของฉันที่นี่ บ้านสวนของเตี่ย
การเติบโตของลูกๆที่เติบโตและมีอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ก็เพราะสวนของเราที่นี่
"เตี่ยค่ะวันนี้ ยางเก่าที่แปลงหลังบ้านขอทุนสงเคราะห์ฯ ใหม่ โค่นต้นเก่าออกเมื่อต้นปีที่แล้ว มีวันนี้ยางที่ปลูกใหม่ ขึ้นงาม มีตายบ้าง ไม่มากก็ปลูกซ่อมแทน และปลูกกล้วยหินใหม่ แซมร่องยางไปด้วย ตัวหลักสำคัญ คือ เฮียศักดิ์ ค่ะ"
ต้นยางพาราที่ปลูกใหม่ เริ่มงาม
ส่วนต้นยางเก่าใบก็เริ่มเปลี่ยนสี ใกล้จะผลัดใบอีกครา
ระหว่างแถวแซมปลูกด้วยกล้วยหิน ช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นและรักษาดิน
คงไม่ตายแล้ว ขึ้นยอดแล้ว
ส่วนแปลงที่เตี่ยปลูกทุเรียนไว้ให้นั้่น เมื่อโค่นยางออก ทำให้โล่ง
ดอกทุเรียนเริ่มออกอีกแล้ว
จากที่เพิ่งเก็บผลสุดท้ายไปเมื่อ2เดือนก่อน
ต้นส้มโอ พลอยได้ชื่น หายใจได้โล่งเช่นกัน
ส้มโอที่ไม่เคยออกลูกเลย ปีนี้ก็ออกเต็มต้น
เราไม่ได้ห่อ หรือฉีดพ่นยา จึงร่วงมาเต็มโค่นต้น ...เน่า
ที่เหลือก็เก็บมาชิม อร่อยค่ะเตี่ย ไม่ขมเลย หวานอมเปรี้ยว
วันก่อนเก็บมาให้แม่ใส่บาตรด้วย นะคะ
มีต้นทุเรียนที่ปลวกกินโคนต้นและแห้งยืนตาย ก็ปลูกใหม่ กำลังขึ้น
แต่ไม่ค่อยงามนัก คงต้องแทรกช่องว่างต้นทุเรียนต้นใหญ่ ที่รากแน่นหนาพอควร
อีกอย่าง แมลงและศัตรูพืชก็เยอะเชียวค่ะ เพลี้ยไก้แจ้ ต้องตามแก้ตามเก็บออก
กล้วยหิน กอเก่าที่เตี่ยปลูกไว้นานมากแล้ว ยังคงเก็บทำกล้วยหินฉาบได้อยู่
แต่ผลไม่ค่อยงามแล้ว หัวคู้มันลอย บ้างก็ล้มทั้งยืน
เมื่อก่อนเหลือมากมายขายไม่ออก
แต่ตอนนี้มีไม่พอทำกล้วยฉาบแล้วต้องไปซื้อเพิ่มจากสวนพี่นันต์ลูกป้าห้องค่ะเตี่ย
บ้านเตี่ยวันนี้ ยังคงเหมือนเดิม เก่ากว่าเดิมไปตามกาลเวลา
มีบางมุมปลวกกินตอนแม่อยู่คนเดียว ตอนนี้พวกเรากลับมาซ่อมแซมบ้างแล้ว
อยากให้อยู่แบบนี้ไม่อยากรื้อทิ้ง สร้างใหม่ ไว้แทนความคิดถึง เตี่ยค่ะ
เราซ่อมแซมตามอัตตภาพค่ะเตี่ย ค่อยๆเปลี่ยนที่ละนิด
เดี๋ยวนี้วัสดุก่อสร้างแพง ของแพงอื่นก็แพงมากเช่นกัน
...........
สิ่งเตี่ยเคยสอนลูกยังจำได้เสมอ ไม่เคยลืมเลือน ใกล้วันเช้งเม้งแล้วนะคะ
พวกเรา แม่และพี่ๆน้องๆและหลานเหลน เราไปทำเช้งเม้งให้เตี่ยเช่นทุกปี
ปีนี้ เราจะทำเช้งเม้งกันวันที่ 31 มีนาคมนี้ค่ะ
ด้วยเคารพรักและคิดถึงเตี่ยเสมอ
นารี ชูเรืองสุข
20 มีนาคม 2556
....
ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านบันทึกนะคะ
.... สวัสดีค่ะ :)
....Happy Ba , Happy Family ค่ะ
ความเห็น (14)
มาร่วมรำลึกถึงคุณเตี่ยด้วย...พื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ที่ท่านสร้างไว้ เป็นมรดกที่ล้ำค่ามากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่
ขอขอบคุณมากๆนะคะ ที่แวะมาเติมกำลังใจให้ครอบครัวหนูรีเสมอๆ
ขอบคุณค่ะ
| อาจารย์จัน จันทวรรณ |
| อ.วัตWasawat Deemarn |
| อาจารย์ชยพร แอคะรัจน์ |
| พี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ |
| คุณTawandin |
ภาพ : ท้องฟ้าเหนือหลังคาบ้าน
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้จากทุกๆท่านนะคะ
เตี่ย... ท่านคงดีใจที่ได้เห็นลูกหลานฟูมฟักรักษาสวนและบ้านเอาไว้...
ขอบคุณบันทึกดีๆครับ
พเยาว์ ทักษิณ
ความรู้สึกที่หนูรีมีไปถึงเตี่ย เตี่ยรับรู้แล้ว ท่านกำลังภูมิใจเพราะทุกคนที่อยู่ข้างหลังยังไม่ลืมท่าน และยังเห็นว่าท่านมีความสำคัญ
ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ให้กำลังใจนะค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณพ.
ลูกๆของเตี่ยก็ไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็สุขใจที่ได้ใช้ชีวิตในสวนแห่งนี้
มีผลหมากรากไม้ให้ได้เก็บกินเก็บใช้ได้ทั้งปี
ขอบคุณคุณแสง
ที่แวะมาให้ดอกไม้แล้วส่งยิ้มให้ :)
ไม่มีวันจางนะคะ....ความรักความคิดถึง
ขอบคุณนะคะ น้องหมอ :)
ขอขอบคุณคุณ พเยาว์ ทักษิณค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จกทักทายกันนะคะ
ขอขอบคุณดอกไม้จากทุกๆท่าน ด้วยนะคะ :)
ร่วมรำลึกถึงคุณเตี่ยด้วยค่ะพี่หนูรี... ความสุขที่ไม่มีวันจางหายไปเลยนะคะ
น้องครูแป๋ม
ขอขอบคุณมากมายที่มาเยี่ยมบันทึกด้วยคิดถึงเตี่ยของพี่ค่ะ
ด้วยคิดถึงน้องครูแป๋มเหมือนกันค่ะ :)