วันนี้...อากาศร้อนมาก...ความระอุร้อนเหมือนคืบคลานมุดเข้าไปทุกซอกรูขุมขนของผม
ร้อนแบบแสบๆ...เมื่อยามขับรถมอเตอร์ไซด์ฝ่าแดดจ้ายามบ่าย...ไม่ห่างจากเวลาเที่ยงเท่าไหร่นัก
อดคิดไม่ได้ว่า..แทบละลาย...เราเพียงขับรถมอเตอร์ไซด์ปะทะแดดและลมร้อน...ยังร้อนได้ขนาดนี้
แต่สำหรับชาวบ้านทั่วไป...ที่ตอนนี้...กำลังตัดอ้อย...คงต้องร้อนระอุกว่าผมหลายเท่าอีกนัก
ยามเช้า...ที่อนามัย...ผู้รับบริการแทบจะไม่มีเลยในช่วงเวลานี้...
เพราะชาวบ้านกำลังตัดอ้อย...เอาน้ำเข้าไร่อ้อย...เจ็บป่วยไม่สบายทนไว้ก่อน
หรือลูกหลานป่วยยามดึกถึงเช้าตรู่....จะมาอนามัยก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น
เสร็จจากไร่จากนาแล้ว...เวลานั้น...จึงเป็นเวลาที่ต้องรักษาอาการป่วยไข้...
ผมมาบ้านผู้ใหญ่บ้าน...เพราะจะแจ้งข่าวว่า...ทางราชการกำหนดว่า
สัปดาห์นี้...เป็นสัปดาห์รณรงค์ไข้เลือดออก...
แต่ไม่เจอผู้ใหญ่บ้าน...เจอแต่เพื่อนบ้าน...(พี่ผู้หญิงพิการด้านการเคลื่อนไหว)
บอกว่า..ผู้ใหญ่ไปประชุมที่อำเภอ...
ผู้ใหญ่บ้านกับผมคงไม่แตกต่างกันเลย...ช่วงนี้เดินสายประชุม...
ผมจึงฝากหนังสือไว้...และบอกว่า...จะโทรศัพท์มาคุยอีกที
ผมสังเกตหมู่บ้านทุกหมู่บ้านในตำบลของผม
ตั้งแต่ปลายปี...เป็นต้นมาถึงวันนี้...
ยามกลางวันไม่ค่อยเจอใครเลย...ผู้ใหญ่ไปทำงาน...เด็กไปเรียนหนังสือ
คงเหลือเพียงคนแก่คนเฒ่าจริงๆ ที่เฝ้าบ้าน
นอกจากนั้น...ผมก็เห็นทุกหลังคาเรือน...แขวนเสื้อ "แดง"
มีขนาดตั้งแต่เล็ก กลาง ใหญ่
ด้วยความฉงนของผมเลยถามดูจึงรู้ว่า...
"ผีแม่ม่าย" จะเอาผู้ชายไปอยู่ด้วย...
จึงเป็นความเชื่อ...ของชาวบ้าน....
ผมก็เลยถึงบางอ้อ...
ว่า...คนในหมู่บ้าน
ตอนนีั " บ้านนี้ไม่มีผู้ชาย....มีแต่หมา...กับแมว..."
แถวบ้านผม จะมีรูปนายหัวชวน ริมถนน มีคนเอาร่มไปกางให้
นอกจากแขวนเสื้อแล้ว ยังต้องติดป้ายบอกด้วยว่า บ้านนี้ไม่มีผู้ชาย ....อืม นึกถึงสมัยเด็กอยุ่ที่บ้าน ต้องทำปลัดขิกขนาดใหญ่โชว์ไว้าด้วย...เป็นความเชื่อทำแล้วสบายใจ ไม่เสียหลาย
ยามนี้...ที่กทม.ฟ้าครึ้มๆคลายร้อนค่ะ....
ร้อนจริงๆค่ะน้องชาย