บันทึก..ของความเหงา (Loneliness)
วันนี้...เป็นวันที่ 4 ... ที่คุณพ่อและคุณตาของหลาน ทั้ง 2 คน .... จากไป... "คุณพ่อไปอยู่ที่วัดยาง” อ.เมือง จ.เพชรบุรี แทนการอยู่ที่ "บ้านของเรา" วันนี้ครอบครัวของเราเริ่ม... มีความเหงา.... เดิมทีที่P’Ple ได้เคยเขียนบทความ...ความเหงา (Loneliness)... ตอนที่เขียนนั้น....ก็ไม่รู้สึก...ไม่เข้าใจอะไรมากนัก .... ในความหมาย (Meaning) .... “ที่แท้จริงของความเหงา” .... มาณ. วันนี้เริ่ม...คิดว่าเริ่ม "เข้าใจ & รับรู้ & รู้สึก & สัมผัส"....ได้ถึง.... ความเหงา(Loneliness) ..... อ้อ... เป็นเช่น นี้นี่เอง ... ซึ่งเดิมที ... เรา(พี่เปิ้ล) สัมผัสแค่เพียงผิวเผิน..เพียงแค่....ตัวอักษร ... แค่นั้นเอง .... ไม่ได้รู้ลึกอะไรได้รับรู้จริงๆๆ อะไรเลย ... มีปัญญาเท่าหางอึงจริงๆ (ใครหนอช่างเปรียบเปรยได้ดีและถูกต้องจริงๆๆ) ...และยังมี Scale นำมาวัดความเหงาได้อีกด้วย... “แบบวัดความเหงา” (Loneliness Scale) …. หมอเปิ้น ... เอ๋ย....หมอเปิ้น ... เธอมีปัญญาเท่าหางอึงจริงๆ ค่ะ ... เธอไปเอาแบบวัดของท่านSmith, Joann E. (2006) ที่ท่านได้ศึกษาวิจัยของ ปริญญาเอก ในเรื่อง Prenatal maternal stress and coping among vulnerable rural young women. โดยมี ... แบบวัดเชิงปริมาณ ... ดังแสดงด้านไว้ล่าง.... แต่ในความเป็นจริงแล้ว...ความเหงา(Loneliness) ในส่วนลึกๆๆแท้จริงๆๆ นั้น ... การวัดความเหงาได้ลึกจริงๆๆ นั้น...วัดได้จริงๆ ค่ะ ... การวัดให้ได้ลึกซึ้งและวัดอย่างถูกต้อง ... วัดให้ตรงเป้าของความเหงานั้นจริงๆ...วัดได้จริงหรือ?? ... หรือว่าวัดได้...แต่...วัดได้ยาก ... อย่างไรกันแน่? ... ณ. เวลานี้ ... P'Ple ยอมรับว่า...การวัดความเหงานั้น...วัดได้ยากจริงๆๆ ค่ะ ... เวลานี้ .... เวลาตี 3.32 ... "ยังมี...ความเหงา" จนต้อง ... ลุกขึ้น ... มานั่งเขียนบทความอยู่ ... แล้ว....ไม่เรียกว่า .... ทำเพื่อลด/แก้ ... "แก้เหงา...จะเรียกว่าอะไรดีนะ" .... เพื่อนๆๆ ช่วยตอบ....ด้วย นะคะ
ตัวอย่าง: คุณรู้สึกมีความสุขบ่อยไหม/หลังคำถาม
ไม่เคย(1) นาน ๆ ครั้ง(2) บางครั้ง(3) เสมอ ๆ(4)
1. คุณรู้สึก...ต้องปรับตัวกับคนรอบข้าง บ่อยไหม?
2. คุณรู้สึกว่า คุณไม่มีเพื่อน บ่อยไหม?
3. คุณรู้สึกว่า ไม่มีใครจะมาหาคุณ บ่อยไหม?
4. คุณรู้สึกว่า อยู่ตัวคนเดียว บ่อยไหม?
5. คุณรู้สึกว่า ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มเพื่อน บ่อยไหม?
6. คุณรู้สึกว่า คุณเป็นคนธรรมดามากๆ ในหมู่คนรอบๆ ตัวคุณบ่อยไหม?
7. คุณรู้สึกว่า คุณปิดตัวเองจากผู้คน บ่อยไหม?
8. คุณรู้สึกว่า สิ่งที่คุณชอบไม่เหมือนกับคนทั่วไป บ่อยไหม?
9. คุณรู้สึกว่า เปิดเผยและเป็นมิตร บ่อยไหม?
10. คุณรู้สึกว่า ไม่อยากพบใคร บ่อยไหม?
11. คุณรู้สึกว่า อยากหนีทุกๆสิ่ง บ่อยไหม?
12. คุณรู้สึกว่า ความสัมพันธ์ที่คุณมีกับคนอื่นไม่มีความหมาย บ่อยไหม?
13. คุณรู้สึกว่า ไม่มีใครรู้จักคุณดีพอ บ่อยไหม?
14. คุณรู้สึกว่า คุณแยกตัวจากคนอื่น บ่อยไหม?
15. คุณรู้สึกว่า คุณหาเพื่อนไม่ได้ยามที่คุณต้องการ บ่อยไหม?
16. คุณรู้สึกว่า คนอื่นๆไม่เข้าใจคุณ บ่อยไหม?
17. คุณรู้สึกว่า มีผู้คนซึ่งเข้าใจคุณอย่างแท้จริง บ่อยไหม?
18. คุณรู้สึกว่า ผู้คนที่อยู่รอบๆตัวคุณไม่ใช้เพื่อนคุณ บ่อยไหม?
19. คุณรู้สึกว่า มีคนหลายๆ คนที่คุณสามารถคุยด้วยได้ บ่อยไหม?
20. คุณรู้สึกว่า มีคนหลายคนที่คุณไปหาได้ บ่อยไหม?
สรุปได้ว่า.... ต่อไป P’Ple .... อย่าเพียงแต่รู้...ต้องเข้าใจด้วย.... เพราะทุกๆความรู้ ....หมอเปิ้น... ต้องมีความเข้าใจ ... ที่ควบคู่ไปด้วย...เพื่อให้เกิดเอกภาพ (Unity) ...ทางความคิด...ของตัว P’Ple ... ถ้าเข้าใจความเป็นจริง...วันนี้... ต้องไม่รู้สึกเหงา ... ไม่รู้สึกอ้างว้าง (Lonely) ...ไม่รู้สึกว้าเหว่ (Be-Friendless) ... ไม่รู้สึกเดียวดาย(Alone)...ในท่ามกลางฝูงชน... ณ. วันนี้นะคะ
ขอบคุณมากที่กรุณาอ่านบทความนะคะ
ท่านเคย ... เหงาไหม????
ขอบคุณมากนะคะ....ที่ท่านให้เกียรติอ่านบทความของพี่เปิ้น นะคะ
ความเห็น (24)
"ความเอ๋ย ความเหงา
รวดร้าวกว่าสิ่งไหนไหน
ระกำกล้ำกลืนฝืนใจ
คิดไปเหงาไปเศร้าเอย..."
เรียน พี่เปิ้ล ที่เคารพ...
ความเหงา...ผมว่า เกิดกับทุกคน มากบ้างน้อยบ้าง ตามเหตุการณ์ที่เข้ามาชีวิต. และบุคคลที่มีบทบาทกับชีวิตของเรา
ช่วงเวลาเหงานั้น...ผมก็ไม่มีทางออกเหมือนกัน..อาศัยแรงอึด...อดทนผ่านพ้นให้ได้...แล้วก็ดีขึ้น
นอกจากทำงานตามปกติ ...ผมได้ออกวิ่ง...(เพราะเหงาแล้วชอบนอน....อ่านหนังสือ...ฟังเพลง...และบางเพลงอาจสะกิดต่อมเหงาได้อีก) วิ่งแล้วเหงื่อออก ความเหงาจะลดลงตามกลไกของมันอย่างน่าอัศจรรย์ ...วิ่งแล้วเหนื่อย...ทำให้นอนหลับได้...ความแข็งแรงของร่างกาย...ทำให้ใจผมดีขึ้น...
และผมวิเคราะห์ว่า...ผมต้องนำหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า...โดยพิจารณาว่าตัวเองมีปัญหาความเหงาอะไร... และจะแก้ตรงต้นจุดอย่างไร....เข้าใจมีสติในการเข้าใจตนเอง ผุ้อื่น และโลก .....จะทำให้ปล่อยวางดีขึ้น....
ความเหงาของผมก็ลดลงและบางเบา...กับการทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ของเวลา
(แท้จริงใจของผมเหงา...แต่คนรอบข้างยังคอยให้ความรักและกำลังใจผมมากมาย)
เขียนมายาว...สรุปว่า...มาให้กำลังใจพี่เปิ้ลให้ก้าวผ่านความเหงาอันหลวงที่ใหญ่หลวงครั้งนี้...ผมเชื่อแน่ว่า...พี่เปิ้ลต้องผ่านได้แน่นอน
ด้วยความเคารพและคิดถึง....
รู้สึกเหมือนกัน บางครั้งยังรู้สึกว่า เอ เรามีสวรรค์ในนรก เหรอคะ
ขอบคุณ 
น้องอดิเรก ที่ห่วงใยพี่เปิ้ล นะคะ
แบบนี้ที่เขาว่า
ถึงเป็นญาติเป็นเชื้อ
ไม่มีความเอื้อเฟื้อ
ก็เหมือนเนื้อกลางป่า
แต่ไม่ใช่ญาติไม่ใช่เชื้อ
แต่มีความเอื้อเฟื้อ
ก็เหมือนอาตมา
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณ 
บัง วอญ่า มากค่ะ
ไม่รู้ว่า หมอเปิ้นเป็นอะไร??.... เหงา..เศร้า...กลัว...บอกอาการไม่ถูก นะคะ
ขอบคุณ 
คุณครู อ้อย มากค่ะ
ขอบตุณ ท่าน วชิรธรรม มากนะคะ ที่ท่านได้ให้ กำลังใจ P'Ple
ขอบคุณมากค่ะ
...แล้วความเหงาก็จะผ่านพ้นไปค่ะ เหมือนทุกสิ่งในโลกนี้ แม้ว่าเวลาจะช่วยรักษาได้เกือบทุกสิ่ง แต่หากเราเข้าใจการเยียวยาตนเองให้ไม่เหงา เศร้า เจ็บปวดก็จะเร็วเสียยิ่งกว่าเวลานะคะ
มนุษย์เรามีความแตกต่างกันตามลักษณะของแต่ละคน บางคนมีแนวโน้มที่จะเหงาได้ง่าย ตัวเองอาจเป็นคนไม่เหงาง่าย แต่โกรธง่าย เป็นต้นค่ะ วิธีการที่ตัวเองใช้เพื่อการออกจากอารมณ์ที่เกิดขึ้นได้ ก็คือการรู้ตัวบ่อยๆว่าอารมณ์นั้นๆมาเยือนแล้วนะ แล้ว "เห็น"อาการที่เกิดขึ้นจากอารมณ์ ต้องสังเกตตัวเอง พอเห็นบ่อยๆ ก็เริ่มชำนาญค่ะ พออารมณ์นั้นเริ่มจะมาก็จะเห็นได้เร็ว และมหัศจรรย์มาก คือ พอเราเห็นแล้ว อารมณ์นั้นจะค่อยๆดับไป
นึกถึงเมื่อตอนยังไม่ได้วิชาธรรมะมาใช้ พอโกรธแล้วจะเข้าไปเป็นตัวโกรธ ออกอาการแล้วก็ปรุงแต่งไป มองเห็นว่าเพราะมีอย่างนั้นอย่างนี้เกิดกับเรา คนนั้น คนนี้ทำอย่างนี้กับเรา สมควรที่เราจะโกรธ พอเข้าใจจะไม่ไปปรุงอารมณ์กับ "เรื่อง" แต่จะสนใจ "อาการ ความรู้สึก"ที่เกิด ณ เวลานั้นกับตัวเรา พอเห็นและอาการมันดับไป ก็วางใจเบาๆ ปล่อยมันไป ไม่ไปตามยึดเอากลับมาอีก
สำหรับความเหงา ก็คงจะใช้หลักนี้ได้บ้างมังคะ แลวิธีการของคุณหมอดิเรกก็ดีนะคะ เหงาก็ลุกขึ้นเปลี่ยนอิริยาบถ ทำอะไรๆไป เคยอ่านหนังสือเขาบอกว่าตอนเหงา เศร้า ไม่ควรฟังเพลงที่จะชักนำอารมณ์ให้ยิ่งลอยลึกเข้าไปในความเศร้า
...คิดว่าวิธีง่ายที่สุดก็คือได้สนทนากับกัลยาณมิตรใกล้ตัว เป็นคนที่เข้าใจเรา ให้กำลังใจเราได้เสมอค่ะ สู้ๆนะคะ ...เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
ความเหงาเป็นสมบัติอย่างหนึ่งของมนุษย์ ที่มีอยู่ในทุก ๆ คน
ขอบคุณ ท่านยุวนุช อย่างมากเลยนะคะ ท่านได้ให้ข้ออธิบาย การติดตามจิตของตน การเข้าใจอารมณ์ แล้วเข้าจัดการดับอารมณ์นั้นๆ เหมือนรู้ใหั เท่าทัน เอาไว้กันและเอาไว้แก้ไข นะคะ ขอบคุณมากนะคะ กับบทความดีดี การอธิบาย การยกตัวอย่าง ให้เห็นภาะนะคะ
ขอบคุณท่านมากค่ะ
ขอบคุณ 
ท่่าน ภูคา ที่ท่านให้ข้อคิด ข้อเตือนสติ
ขอบคุณมากนะคะ
ขอบคุณ ในน้ำใจ ไมตรีของ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ อย่างมากๆ เลยนะคะ
ขอบคุณท่าน 
ชยพรมากค่ะ
ขอบคุณให้กำลังใจพี่เปิ้น นะคะ
สวัสดีครับ พี่เปิ้น
ความเหงาเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุดของผม และดูจะเข้าใจผมมากกว่าใครๆ ผมพยายามที่จะหนีให้ไกลจากความเหงาบ่อยครั้ง แต่ยิ่งหนีเหมือนยิ่งเจอ ในที่สุดผมก็ยอมรับความเหงาเป็นเพื่อน จากเหงากลายเป็นความจริงที่ค้นเจอ....
ขอบคุณ ท่าน 
ท่าน พ. แจ่มจำรัส มากค่ะ
ที่ท่าน ให้กำลังใจกับพี่เปิ้ลนะคะ
ขอบคุณ 
คุณครู แ๊ป๊ว กัลยาณ์ มากนะคะ
- ขอให้หายเหงาไวๆนะครับ
- เด็กน้อยสองคนไม่ได้มางานคุณตาหรือครับ
ขอบคุณ 
ท่าน ขจิต นะคะเป็นห่วง
ลูกสาว 2 คน นั้น คนโตไปเรียนต่อที่ Eng คนเล็ก Masato Yu มาค่ะ เป็นตากล้อง ให้คุณแม่และปะป๋า นะคะ ขอบคุณท่า นะคะ
Masato Yu กับคุณแม่บ้าน ที่ดูแล คุณตา...จนวินาที สุดท้าย นะคะ
* คุณพ่อท่านจากไปแต่กาย..ความรักและความผูกพันยังอยู่ในใจของลูกหลานตลอดไป..
* ส่งใจมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ..ไม่เหงา..เข้าใจธรรม..สงบเย็น..
ขอเป็นกำลังใจนะคะ ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียนี้ดี ตามความเชื่อของศาสนา โลกนี้คือทางผ่าน สักวันเราจะได้พบกับบุคคลที่เราเคารพรักในสวรรค์ค่ะ ดร.
ขอบคุณ 
พี่ใหญ่ นงนาท มากนะคะ ที่ห่วงใย ให้ำกำลังใจ นะคะ
ขอบคุณ 
ท่าน TuknaraK มากนะคะ ... ที่ให้กำลังใจ คำปลอกบโยชน์ นะคะ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้ฉันนั้นคิดถึงเธอมากมาย ความห่างไกลมันทำให้ฉันคืดถึงเธอ.......
ยิ่งห่างเหินเท่าไร ก็ยิ่งตอกย้ำ ว่าเป็นเธอ ที่ฉันรัก จนหมดหัวใจ
มีคนมากมาย แต่ก็เหงาได้ เพราะไม่ใช่เธอ อิอิ
เข้ามาทักทายคุณเปิล ให้หายเหงา ^-^
ขอบคุณค่ะ Nopparat มากๆๆ นะคะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ