ผู้คิดให้ สมควรแก่การได้รับ
พี่ใหญ่ นงนาท เคยแสดงความเห็นเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังตรึงใจข้าพเจ้าอยู่ว่า
การสอนให้ได้ผลนั้น ต้อง"ทำให้ดู อยู่ให้เห็น"
...
วันพุธที่ผ่านมา แพทย์ประจำบ้าน อาจารย์อนุชาติ และข้าพเจ้า
ขึ้นไปดูผู้ป่วย Palliative care ที่วอร์ด ตามปกติ
เมื่อแพทย์ประจำบ้าน นำเสนอประวัติที่ได้ยินบ่อยครั้ง
..มะเร็งที่ x มาด้วยปวดหลัง xx เดือน ตรวจพบรอยโรคแพร่กระจายไปที่กระดูกระดับ xxx
.. ที่แตกต่างจากผู้ป่วยรายอื่นๆ ที่เราพบว่าคือ
"คุยไปผู้ป่วยก็ยิ้มไป และบอกขอบคุณที่เป็นโรคนี้..ถึงทำให้รู้ว่ามีคนรักเขามากแค่ไหน.."
"จอยเวอร์!" แพทย์ประจำบ้านอีกคนหนึ่งอุทาน่ศัพท์วัยรุ่น ด้วยความไม่อยากเชื่อ
"เขากลบเกลื่อนความรู้สึกหรือเปล่า?"
.
แต่เมื่อเราไปพบ "พี่ อ." (นามสมมติ)
สุภาพสตรี มีใบหน้าสีชมพู ยิ้มรับ ขณะที่นอนอยู่บนเตียง
เมื่อถามมีปวด หรือไม่สบายอะไรไหม เธอก็ปฎิเสธอย่างนุ่มนวล
คนไข้บอก อยากออก รพ.
ไม่ใช่เพราะ ไม่สบายอยากไปอยู่บ้าน
แต่เพราะ "คนที่เขาเจ็บกว่าจะได้มีเตียง"
ไม่อยากกินยาแก้ปวด ไม่ใช่เพราะกลัวติด
แต่เพราะ "เราก็เป็นโรคไม่หาย เอาเงินไปซื้อยาให้คนที่จำเป็นดีกว่า"
"เราเองเป็น อสม. เห็นคนที่เอายาไปเยอะๆ แล้วเหลือทิ้ง น่าเสียดายภาษีรัฐ"
เมื่อถามว่ามีอะไรกังวลก่อนออก รพ.ไหม
พี่ อ. ครุ่นคิดพักหนึ่ง "ที่คุณหมอให้คิดไว้ตั้งแต่เมื่อวานใช่ไหมคะ"
(แพทย์ประจำบ้านขึ้นมาดูก่อน แต่ตอนนั้นผู้ป่วยบอกคิดไม่ออก)
"คือ อยากถามเรื่อง lumbar support ราคาสองพันกว่าบาท
เอ่อ..จะขอผ่อนเดือนละห้าร้อยได้ไหม"
อาจารย์อนุชาติได้ยินดังนั้น จึงบอกจะไปถามเคาน์เตอร์พยาบาลข้างนอกให้
แต่แพทย์ประจำบ้านคนหนึ่งตาไว เห็นท่านควักเงินซื้อให้คนไข้ตรงนั้นเลย
.
.
"อาจารย์ให้เราช่วยแชร์ค่า lumbar support ได้ไหมคะ" ข้าพเจ้าถาม
" ไม่ต้องหรอก เราก็คงไม่สามารถช่วยแบบนี้ได้ทุกคน..รายนี้ครูอยากให้เพราะ.."
อาจารย์ทิ้งท้าย
"ผู้คิดให้คนอื่น ควรค่าแก่การได้รับ"
.
ภาพ: อาจารย์กำลังสอนญาติผู้ป่วยนวดท้อง (abdominal massage) เพื่อลดอาการท้องผูก
###
"ผู้คิดให้ สมควรแก่การได้รับ"
ขณะแกะห่อมื้อกลางวัน "เซ็ตโตะเมือง" ที่ซื้อจากใกล้ๆ ที่ทำงาน
ด้วยหลักการเดียวกันนี้
แต่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างเรา กับธรรมชาติ
หากเรา "คิดให้" ธรรมชาติ
หากเป็นผู้บริโภค ก็บริโภคแต่พอเหมาะ บริโภคอย่างรู้คุณธรรมชาติ
หากเป็นผู้ผลิต ก็ผลิตแต่พอดี ผลิตอย่างรู้คุณธรรมชาติ
เราก็คงสมควร "ได้รับ" สุขภาพจากธรรมชาติเช่นกัน
ภาพ: เซ็ตโตะเมืองมื้อกลางวัน ปลาดุกย่าง แอ๊บหมู น้ำพริกหนุ่ม ข้าวเหนียว 5 บาท อิ่มอร่อยได้คุณค่า
...
ขอให้ทุกท่านมีกำลังใจกับการ "คิดให้"
สวรรค์ / ธรรมชาติมีตาหรือเปล่าไม่รู้
โปรดลองดูและพิจารณาด้วยตัวท่านเองคะ :)
ความเห็น (37)
ขอบคุณมากค่ะที่ต่อยอดด้วยบันทึกสะท้อนรูปธรรมจากประสบการณ์ดีๆเช่นนี้..
ขอให้ผู้ป่วยท่านนี้หายเร็วๆ และให้กำลังใจแก่ผู้ให้ทุกท่านครับ ;)
กำลังใน..ใจ..ที่ได้จากการ..ให้.. นั้นสะสมมามากจน เขาคนนั้นมีเหลือที่จะ ..ให้.. ผู้อื่นต่อไปอย่างท่วมท้น .....:):)
ความสุขของการเป็นผู้ให้...ได้เริ่มสตาร์ทตั้งแต่ความคิดที่จะให้...
เมื่อใดก็ตามที่คิดจะให้...ขอให้รักษาระดับความสุขนั้นไว้ตั้งแต่ตอนที่คิด...ขณะที่ให้...และหลังจากให้ (ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร)...แต่ในบางกรณีสำหรับผมก็มี (บ่อย) เหมือนกันที่ไม่สามารถรักษาระดับความสุขดังกล่าวเอาไว้ได้...เฮ้อ...คงต้องพยามยามฝึกต่อไปครับ...
หากเรา "คิดให้" ธรรมชาติ
หากเป็นผู้บริโภค ก็บริโภคแต่พอเหมาะ บริโภคอย่างรู้คุณธรรมชาติ
หากเป็นผู้ผลิต ก็ผลิตแต่พอดี ผลิตอย่างรู้คุณธรรมชาติ
เราก็คงสมควร "ได้รับ" สุขภาพจากธรรมชาติเช่นกัน
ผมเชื่อตามอาจารย์หมอ ป. ครับ...การให้...ไม่มีเสียเปล่าแน่นอน
ชื่นชมหัวใจทั้งสองดวงค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
เป็นเรื่องเล่าที่สร้างรอยยิ้มและความอิ่มเอมใจอย่างยิ่ง
ช่วงที่ได้ไปปฏิบัติธรรม (บังเอิญ)เป็นช่วงที่บริบูรณ์ด้วยอาหารการกิน เนื่องจากมีผู้ศรัทธานำอาหารมาเลี้ยงมากมายล้วนของอร่อยจากสี่มุมเมือง วิปัสสนาจารย์ที่ดูแลท่านชี้ให้เห็นว่าหากกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมกลุ่มใดที่"สำรวมอินทรีย์" (สำรวมระวังทั้งการคิด พูด ทำ) จะเป็นผู้ที่ได้ลาภสักการะมาก คือมีผู้มาทำบุญ มาเลี้ยงอาหาร/ขนมมากกว่าปกติค่ะ
นั่นคือยิ่งไม่คิด "อยากได้" จะยิ่ง "ได้" ^_^
คนไข้ท่านนี้มีความสำรวมอินทรีย์ จึงเป็นผู้ที่ "ได้รับ" จากอาจารย์หมอ ซึ่งมีใจเมตตา...นะคะ
ชื่นชมอาจารย์ผู้ให้ ผู้เขียนบันทึก และขอให้ผู้ป่วยหายเร็วๆค่ะ
ปล. ชอบเซ็ตโตะเมืองมื้อกลางวันนี้มากค่ะ ท่าทางน่าอร่อย :)
ประทับใจคุณพี่อ.และอาจารย์หมอมากค่ะ
ยามากมายนะคะ ที่ผู้ป่วยรับมาแล้วปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ
"... รายนี้ครูอยากให้ ..."
คำนี้ได้ใจคนเป็นครูที่สุดครับ
ครูสอนลูกศิษย์จนกระทั่งลูกศิษย์ได้กลับมาในฐานะเพื่อนร่วมงานและวิชาชีพอีกครั้ง
พลัง ... เหลือล้นครับ คุณหมอบางเวลา ;)
ด้วยจิตคารวะอาจารย์หมอเลย
ทำเอาน้ำตาซึม
มี "ครูดี" อยู่ใกล้ตัวนี่เอง
ซึมซาบถ่ายทอดถึงใจ......ที่พร้อมเปิดรับ
ดูเมนู อ.หมอ ป.แล้ว ต้องเลียนแบบ ตั้งใจจริงแล้วล่ะ
ปล.พี่อ้อยังไม่ได้หารัก ๗ ที ดี ๗ หน มาดูเลยค่ะ วันหยุดนี้แหละ....แฮะ ๆ ถ้างานค้างเสร็จ
"ยิ่งให้ยิ่งได้ครับ" ผมเชื่อเช่นนั้น
use less (not useless)ka nong mor por:-)
การให้...อาจจะมีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผลเช่นเดียวกับความรู้สึกต่างๆ แต่การให้แบบ "...ผู้คิดให้คนอื่น ควรค่าแก่การได้รับ..." ผมให้ผมตื้นตันใจมากครับ... ฝากอนุโมทนาบุญกับอาจารย์หมอ และ พี่ อ. และผู้ที่เกี่ยวข้องด้วยครับ การให้ไม่มีวันสิ้นสุด...เพราะการให้ ก็คือ ...."ธรรมชาติ" ขอบคุณครับอาจารย์หมอ
สอนคนไข้บ่อยค่ะ.. การนวดกล้ามเนื้อหน้าท้อง นวดตามแนวลำไส้ใหญ่ เพื่อช่วยไล่ของเสีย ใช้ได้ผลค่ะ
- ชื่นชมผู้เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนบันทึกนี้ (พี่ใหญ่) ผู้เขียนบันทึก (อาจารย์หมอ ป.) กรณีตัวอย่าง (พี่ อ. คนไข้) และ อาจารย์ ที่ "ทำให้ดู" ตามคติ "ผู้คิดให้คนอื่น ควรค่าแก่การได้รับ" ค่ะ
- คำที่ขีดเส้นใต้ในบรรทัดที่ 2 "การสอนให้ให้ผลนั้น ต้อง 'ทำให้ดู อยู่ให้เห็น' " จริงๆ แล้วอาจารย์หมอป. ตั้งใจจะพิมพ์ว่า "...ให้ได้ผล..." ใช่ไหมคะ
คนดีก็ต้องเจอกับคนดี สาธุคะ
ขอบคุณคะ สิ่งที่เห็นด้วยตา รับรู้ด้วยใจ มีพลังกว่าการอ่านอักษรมากมายคะ
ขอบคุณคะ อาจารย์ ธ วั ช ชั ย
(แอบสงสัย ทำไมต้องเขียนแยกนะคะ)
|
|
ท่านอาจารย์ของคุณหมอ ป. นั้นท่านช่างประเสริฐและปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างให้ศิษย์และผู้พบเห็นได้เรียนรู้และประทับใจมากๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบท่านครั้งแรกที่ทำงานนะคะ...
เก็บความสุขมาฝากอีกครั้ง
มาเยี่ยมค่ะ ชอบ ทำให้ดู อยู่ให้เห็น
ขอบคุณคะ เป็นข้อสรุปจากการสังเกตที่ดียิ่ง
"เขาสั่งสม (บุญ) มานาน จึงมีหลือเผื่อแผ่ไม่จบสิ้น"
ขอบคุณคะคุณปริม เห็นเหตุการณ์นี้
คนดีก็มีหน้าที่สนับสนุนคนดีในสังคม
เหมือนกับที่คุณปริมมีน้ำใจปฎิบัติอยู่นี้คะ
ขอบคุณคะอาจารย์..ให้ไปแล้วจะรักษาสุขในใจได้นานเพียงไร
ทำให้นึกถึงประสบการณ์ตัวเอง
มีครั้งหนึ่งบริจาค ตอนใส่ชื่อตกหล่นชื่อคนสนิทไป
พอเขารู้เข้า ก็โกรธ ตัวเราเองก็ทุกข์
สักพัก เราสองคน ถึงคิดได้ว่า ทำไมทำบุญแล้วก่อทุกข์ละ
ก็เพราะเรายังติดกับตัวตน ติดกับอานิสงค์ ยังยึดติดอยู่มาก
หากวางได้ ทำด้วยใจไม่หวังผล ทำบุญมากน้อย ก็สุขคะ
เฉลย. เป็นโค้ดครับ ;)
ขอบคุณพี่หยั่งรากฯ ข้อสังเกตจากประสบกาณ์คะ
...หากกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมกลุ่มใดที่"สำรวมอินทรีย์"
จะเป็นผู้ที่ได้ลาภสักการะมาก คือมีผู้มาทำบุญ มาเลี้ยงอาหาร/ขนมมากกว่าปกติค่ะ
ไม่คิด "อยากได้" จะยิ่ง "ได้"
รู้สึกร่วมเช่นนั้นจริงๆ คะ
เคยฟังเรื่องมูลนิธิฉือจี้ ในไต้หวัน
เป็นองค์กรที่ไม่เรี่ยไร แต่มุ่งให้กับสังคม
แต่ปรากฎว่าเงินบริจาคล้นหลาม กระทั่งมีสถานีโทรทัศน์ของตัวเองได้
ขอบคุณคะ พี่กานดา
- บางคน (รวมทั้งตัวเอง) ใช้สิทธิ รักษา รับยามาแล้วก็ยังน้อยใจว่าทำไมเบิกตัวนั้นไม่ได้ ตัวนี้ไม่ได้
- ผู้ป่วยท่านนี้คงทำให้คิดอะไรได้บ้างคะ
- ดีใจที่ได้รับอนุญาตให้เรียก "พี่อ้อ" นะคะ ฟังแล้วอบอุ่นใจดีจัง
- พี่อ้อมีงานมากมาย แต่ทำด้วยความสุข..นี่ก็น่าติดตามคะ ว่าปัจจัยแห่งความสุขนั้นเกิดจากการ "คิดแบบผู้ให้" ด้วยหรือเปล่า
- หนังเรื่อง รัก 7 ปีดี 7 หน บางคนดูแล้วบอกเฉยๆ บางคนดูแล้วก็ชอบ บางคนดูแล้วเปลี่ยนความคิดตลอดกาล..คงขึ้นกับประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา และชีวิตขณะนี้ว่าอยู่ตรงจุดไหน..ส่วนตัวชอบเรื่องที่สามมากที่สุดคะ เพราะมองเห็นข้อผิดพลาดของตัวเองที่แก้ได้.."ฉันก็แค่อยากวิ่ง แต่ไม่อยากเหนื่อย"..นี่เลยคะ
เป็นมุมมองที่สะท้อนความภูมิใจของคนเป็นครู
ไม่ว่าจะเป็นครูของครู ครูของหมอ ครูของพยาบาล ครูของทหาร ฯลฯ
ชอบอาจารย์ที่แทนตัวว่า "ครู" คะ
เป็นแบบอย่างที่ดีจริงๆค่ะ ชื่นชมจากใจ
สวัสดีครับหมอป. เห็นภาพ เซ็ตโตะเมืองมื้อกลางวัน ปลาดุกย่าง แอ๊บหมู น้ำพริกหนุ่ม ข้าวเหนียว 5 บาท อิ่มอร่อยได้คุณค่า ทำให้เห็นความสุขจากความพอเหมาะพอดี มันเป็นความเรียบง่ายที่อิ่มใจ นะครับ
- ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนคะ
- "ยิ่งให้ยิ่งได้" ไม่ว่าจะให้อะไร
- แวะไปอ่านเรื่องลักษณะที่ดีของผู้นำที่คุณหมอจิ๋วเขียนไว้..สิ่งที่ผู้นำยุคใหม่ควรให้ "โอกาส" คะ..เด็กไทยเราอยากเคารพผู้ใหญ่ เพราะเป็นวัฒนธรรมสังคมที่ปลูกฝังมาอยู่แล้ว แต่ยุคนี้เขามีทางเลือกมากขึ้น ที่ไหนมี "โอกาส" ให้เขาใช้ศักยภาพได้เต็มที่ เขาก็ไป
- ผู้นำที่ให้โอกาสคน จึงมีแต่ได้ทั้งใจและศักยภาพคะ
ขอบคุณคะ
useless = มีเยอะใช้ได้น้อย
use - less = มีน้อยใช้ได้เยอะ
:)
ขอบคุณคะ ให้ด้วยเหตุผลอะไร ถ้าสบายใจก็ดีทั้งนั้นนะคะ
ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนประสบการณ์ตรงคะ
- ขอบคุณอาจารย์ ที่ช่วยแก้ไข้ให้คะ :)
- เห็นบล็อกของอาจารย์มีนักศึกษาคึกคัก บางคนก็ติดลมบน เขียนบันทึก/อนุทิน มีความคิดเป็นของตัวเอง น่าชื่นชมคะ
- เพราะมีอาจารย์ "ทำให้ดู อยู่ให้เห็น" แบบนี้นี่เอง
ขอบคุณคะคุณซาไก อ่านแล้วอยากชวนมาเขียนด้วยนะคะ :)