สร้างพระเพื่อแม่
http://youtu.be/ErTKVzuq1sE
เรื่องเล่าความประทับใจมากมายที่มีต่อคุณแม่ อ่านแล้วทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกตื้นตันจนไม่สามารถเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับคุณแม่ได้มากนัก เพราะภาพความเป็นจริงที่มองเห็นคุณแม่เหมือนหยุดโลกทั้งใบไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว หากท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านก็จะอายุ ๘๐ ปี เช่นเดียวกับแม่แห่งแผ่นดิน
สถานที่ปฏิบัติธรรม ที่ทำให้มองเห็นตัวเองไม่ใช่ตัวเอง
การจากไปของท่านเคยเป็นบาดแผลในใจของข้าพเจ้ามาโดยตลอดจนเมื่อรู้ เมื่อเห็นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับตนเอง จึงยอมรับความจริงนั้น
สิ่งที่จดจำได้อยู่เสมอคือ "คุณแม่" เหมือนพระโพธิสัตว์ ชอบช่วยเหลือญาติพี่น้อง และคนแปลกหน้า คุณแม่เป็นผู้หญิงโบราณแนวอนุรักษ์นิยมและมีความคิดอ่านทันสมัย เมื่อคุณแม่สาว ๆ ท่านหนีระเบิดสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ท่านเรียนไม่สูงนัก แต่ก็โชคดีที่สมัยก่อนหน่วยงานรัฐไม่ได้รับคนจบการศึกษาสูงอะไรมาก ท่านจึงรับราชการได้แม้ไม่ได้จบปริญญาตรี ท่านอยู่ดูแลคุณตาคุณยายจนวาระสุดท้ายของชีวิต เพราะเป็นลูกสาวคนสุดท้อง กว่าท่านจะแต่งงานกับคุณพ่อก็อายุมากแล้ว
ความดีงามของท่านที่ข้าพเจ้ามักจะเห็นอยู่เสมอคือ ชอบทำบุญ ทำทาน ไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์ แม่ชี หรือคนทั่วไปที่ไม่รู้จัก สมัยเด็ก ๆ จำได้ว่าเราขับรถไปตามทาง เห็นผู้ชายแต่งตัวมอซอ ท่าทางเหนื่อยอ่อน ท่านก็แวะรับขึ้นรถ อาสาไปส่งให้ถึงที่หมาย แม้ข้าพเจ้ายังเด็กอายุประมาณ ๑๐ ปี แต่ก็อดสงสัยว่าคุณแม่ไม่กลัวว่าเขาจะเป็นมิจฉาชีพหรือ ท่านก็บอกว่าดูบุคลิกแล้วไม่น่าใช่และท่านก็รู้สึกเมตตาเกินกว่าจะระแวงสงสัยใด ๆ
บริเวณรอบ ๆ สถานปฏิบัติธรรม มีเพียงธรรมชาติและสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ
แม้แต่สัตว์เล็ก ๆ อย่างนกที่อยู่รอบบ้าน ท่านก็ชอบเอาอาหารไปโปรยให้ เด็กคนไหนเข้ามาเรียนในเมืองไม่มีที่พักอาศัย ก็ให้กินฟรีอยู่ฟรี แค่ช่วยทำงานบ้านเล็กน้อย ครอบครัวเราไม่ใช่คนรวยอะไร คุณพ่อเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน เงินเดือนไม่มาก อีกทั้งยังซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา เคยแอบได้ยินตอนที่มีคนเอาเงินมาให้คุณพ่อเพื่อขอให้ช่วยเด็กนักเรียนเข้าโรงเรียน คุณพ่อยังไม่รับและไล่ตะเพิดไปด้วยซ้ำ คุณแม่ก็เป็นข้าราชการธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย อยากได้อะไรสักอย่าง ก็จะสอนให้ข้าพเจ้าเก็บออมจนได้สิ่งนั้น ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ โดยไม่ใช้ความเพียรพยายาม คำพูดหนึ่งที่ท่านสอนและก้องในหูของข้าพเจ้าตลอดเวลาคือ "อย่าเอาจมูกคนอื่นหายใจนะลูก" หมายถึงเราต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้ และไม่เบียดเบียนใคร คุณแม่ภาคภูมิใจในตัวข้าพเจ้าและน้องชายเพราะพวกเราเชื่อฟังท่านเสมอ และรักการเรียน ไม่เคยทำอะไรให้ท่านเดือนร้อน เราสองคนมีโอกาสได้ทำงานในองค์กรที่มั่นคงทั้งคู่ เพียงแต่พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรให้ท่านมากไปกว่านี้เลย....
คุณแม่เหนื่อยเพราะข้าพเจ้าและน้องชายมาโดยตลอด เมื่อคุณพ่อป่วยเป็นอัมพฤกษ์ ก็ยังต้องเหนื่อยอีกหลายเท่า ความสุขของครอบครัวเราที่อยู่กันพร้อมหน้า ๔ คน เหมือนถึงเวลาที่ถูกเวรกรรมมาทวงคืน วันที่คุณแม่จากไปเป็นวันที่เหลือเชื่อ ไม่คาดฝันที่สุด ท่านเพิ่งขับรถไปส่งข้าพเจ้าให้ขึ้นรถบริษัทเพื่อไปทำงานในตอนเช้าตรู่วันหนึ่ง และข้าพเจ้าก็เพิ่งเดินทางมาถึงที่ทำงานได้ไม่กี่นาที ก็มีโทรศัพท์มือถือดังเข้ามาว่า "ไฟไหม้บ้าน...คุณแม่ท่านเสียแล้วนะคะ" เป็นเสียงของญาติที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน
เข่าของข้าพเจ้าแทบทรุดลงพื้น และมองเห็นหัวใจถูกฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ โลกทั้งใบหยุดอยู่เพียงวินาทีนั้น หากลมหายใจหยุดได้ก็คงหยุดแล้ว ข้าพเจ้าต้องไปสถาบันนิติเวชเพื่อรับศพท่าน และได้มองเห็นท่านนอนนิ่งสงบ ไม่เห็นร่องรอยบาดแผลไฟไหม้เท่าไรนัก ท่านคงสำลักควันและจากไปก่อน
งานศพผ่านไปอย่างเรียบง่าย มีเสียงหลายคนพูดออกมาด้วยความชื่นชมว่าไม่เห็นข้าพเจ้าร้องไห้ ไม่เห็นข้าพเจ้าอ่อนแอ ไม่เห็นข้าพเจ้าซึมเศร้า อีกทั้งทำหน้าที่อย่างกระฉับกระเฉง ข้าพเจ้าเพิ่งรู้ตัวว่า "ลืมร้องไห้" อาการเช่นนี้ไม่ได้เก่งมาจากไหน แต่เป็นเพราะใช้เหตุผลเข้าครอบงำ ยังมีคุณพ่อที่ป่วยรออยู่ เสร็จงานที่วัดก็ต้องรีบกลับไปดูคุณพ่อ คุณพ่อไม่ทราบว่าคุณแม่จากไปแล้ว ท่านไม่ทราบแม้วินาทีสุดท้ายที่ท่านตามคุณแม่จากไป...ความทรงจำท่านลางเลือน จำอะไรได้บ้างไม่ได้บ้าง ท่านเพียงบอกว่า "คุณแม่ขับรถสีเหลืองมารับ"
ข้าพเจ้าไม่ได้เขียนบันทึกถึงคุณแม่เพื่อจะเล่าความทุกข์ที่เกิดขึ้นและไม่อยากให้ท่านใดรู้สึกว่าเรื่องนี้เศร้า...ข้าพเจ้าเพียงอยากจะใช้ความทุกข์นี้นำไปสู่การเล่าเรื่องการเปลี่ยนแปลงวิถึชีวิตทั้งหมดของข้าพเจ้า
จากบันทึก "การเรียนรู้จากทุกข์" ตาม link ข้างล่าง ขอยกมาบางข้อความ
"ข้าพเจ้าเพิ่งเริ่มทำงานใหม่ ๆ ยังไม่ทันตอบแทนผู้มีพระคุณ จึงทุกข์ใจแสนสาหัสในเรื่องนี้มาก จำได้ว่าเดินไปที่วัด เข้าไปไหว้พระ และพบเจ้าอาวาสวัดแห่งนั้น โดยไม่พูดพล่ามทำเพลง ถามท่านว่าทำอย่างไรจะตอบแทนผู้มีพระคุณที่ล่วงลับไปแล้วได้ เคยได้ยินว่า "สร้างองค์พระ ไม่ทราบว่าจะเป็นการทำบุญมหากุศลที่จะอุทิศให้ท่านได้หรือเปล่า"
ข้าพเจ้างงกับคำตอบในตอนนั้นมาก ท่านตอบสั้น ๆ ว่า“โยมไม่ต้องสร้างพระที่ไหน เพียงแค่โยมเป็นคนดีก็สร้างพระให้ท่านได้แล้ว”
ไม่เคยเข้าใจทุกข์ ไม่เคยเห็นทุกข์ ก็ได้เห็น
ไม่เคยเข้าใจคำว่า "สติ" ก็ได้เข้าใจ มันไม่ใช่สติที่เข้าใจได้จากการคิดเอา
ร่างกายเราก็เหมือนศาลาหลังนี้ เป็นที่พักพิงชั่วคราว
ไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นธรรม
คุณแม่มีพระคุณอย่างมากทั้งที่ยังชีวิตอยู่และแม้ล่วงลับไปแล้ว
กายลูกมีธาตุของคุณพ่อคุณแม่อยู่ ยามคิดไม่ดีก็รู้ละอายใจ ไม่กล้าทำผิดคิดร้ายใคร มีพระคุณพ่อพระคุณแม่กำกับนำทางชีวิตมิให้หลงทาง ไม่ให้ประพฤติชั่วมัวเมาเอาเปรียบใคร
การสร้างพระเพื่อคุณพ่อคุณแม่นั้น ต้องสร้างตลอดชีวิตของลูก
ลูกเคยโง่เขลาเบาปัญญา อธิษฐานจิตไปว่าชาติหน้ามีจริงจะขอตามไปรับใช้พระคุณท่าน คืนนั้น ท่านมาเข้าฝันและบอกว่า "อย่าอธิษฐานเช่นนั้น กรรมใครกรรมมัน"
บุญรักษาและคุ้มครองทุกท่านค่ะ
ความเห็น (36)
"อย่าอธิษฐานเช่นนั้น กรรมใครกรรมมัน"
บอกกับภรรยาว่าไม่อธิษฐานที่จะต้องมาเจอกันแล้ว
แต่รุ่นน้องบอกว่า ถึงแม้พี่จะไม่อธิฐานก็ต้องมาเจอกันอยู่ดี
แรงบุญส่งมาค่ะ
- ขอให้มาเจอกันโดยไม่ต้องอธิษฐานดีกว่าค่ะ ท่าน
ขอให้เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ จะเป็นบุญ เป็นกรรมก็สุดแล้วแต่ - อย่างไรก็ตาม หากเราทราบเช่นนี้ วันนี้ที่ยังใช้ชีวิตร่วมกัน ก็ทำให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรา จะได้เป็นวันที่มีค่าค่ะท่าน
เรียนอาจารย์ ศิลา แม่..งแม่ของแผ่นดิน แม่ของทุกๆคน และแม่ผู้บังเกิดเกล้า ทุกครั้งที่มีผู้คนเล่าเรื่องแม่ บอกคุณลักษณะแม่
จะมีความสุขส่งผ่านความรู้สึกไปถึงแม่ โชคดีที่มีแม่
โชคดีที่มีแม่ ค่ะ ใช่เลยค่ะท่านวอญ่า 
แต่ละท่านมีความประทับใจต่อคุณแม่เหมือนกัน มากน้อยไม่สำคัญวัดค่าไม่ได้ อยู่ที่ความรู้สึกใด ๆ ที่มีต่อท่านนำมาสู่การเปลี่ยนแปลงภายในของเราอย่างไรบ้าง
เราจะใช้ความโชคดีที่มีแม่อย่างไร ... ขอบคุณคำนี้ของท่านค่ะ"โชคดีที่มีแม่"
แว่นธรรมทอง มีแม่ชอบปฏิบัติธรรม ทุก ๆ ปี จะเข้าไม่เคยขาด ปีที่แล้ว เข้าที่วัดหนองปิง จังหวัดนครราชสีมา ปีนี้ น้อง ๆ มารับไปอีก ปีนี้แม่ อายุ ๘๕ ย่าง ยังแข็งแรง เพราะ แม่เดินจงกรม สวดมนต์ ทุกวัน..." ไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นธรรม"... สวัสดีครับ
"โยมไม่ต้องสร้างพระที่ไหน เพียงแค่โยมเป็นคนดีก็สร้างพระให้ท่านได้แล้ว"
สาธุค่ะ....
คุณศิลาค่ะ
แม่พี่ตอนนี้ท่านก็อายุ 80 ปี
ขอบคุณเรื่องราวที่แบ่งปันเล่าสู่กันฟังนะคะ
ส่งกำลังใจให้ค่ะ
อาจารย์ คือ ความเป็นพ่อและแม่ที่หล่อหลอมมาเป็นตัวอาจารย์แบบตัวจริงเสียงจริง ไม่ผิดเพี้ยนเลยแม้นแต่นิดเดียว ;)...
(อ่ะ ลูกครูนี่เอง ผิดเป็นครูเสมอครับ)
ขอบคุณบันทึกดีดี อ.ศิลา มีบารมีถึงได้เจอคำสอนที่ให้เห็นความเป็นอนัตตา ขอชื่นชมในความเข้มแข็งของ อ. ศิลา ที่น้ำตาไม่อาจมาบั่นทอนการได้เห็นความเป็นไปของธรรมและชีวิต
ไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นธรรม
คุณ Sila เก่งมากนะคะที่สามารถเข้มแข็งได้ ในยามที่จิตใจบอบช้ำที่สุด.. เข้มแข็งเพื่อคนรอบข้าง.. เป็นสิ่งประเสริฐที่สุดค่ะ
- อาจารย์เขียนได้อย่างละเอียดอ่อนน่าติดตามค่ะ
- คุณแม่แข็งแรงกว่า เป็นผู้ดูแลคุณพ่อซึ่งเป็นอัมพาต แต่ความไม่แน่นอนกลับพลิกผันให้ผู้ดูแลจากไปก่อนผู้ถูกดูแล
- ในงานศพนั้น..ไม่ร้องไห้ ใช่ว่าไม่ติดค้าง..แต่ในที่สุดอาจารย์ก็สามารถสะสางแล้วเติบโตทางจิตวิญญาณได้ ชื่นชมอย่างยิ่งค่ะ
ไม่เคยอ่านบันทึกของใครในยามวิกาลมากนัก วันนี้ ถือเป็นโชคดีที่ได้อ่าน บันทึกของใครสักคนที่เขียนถึงแม่ได้ใจธรรมนัก
มาร่วมรำลึกแด่การจากไปของแม่คุณsilaด้วยคนนะครับ
ท่านคงปลื้มใจนัก ที่ลูกของท่านเป็นที่พึ่งให้กับใคร ๆ ได้ ในหลายๆ โอกาส เพียงแค่นี้...ก็เป็นบุญกุศล เหลือเกินแล้ว ที่ได้เกิดมา
ขอบคุณมากนะครับ
คุณแม่ท่านทำหน้าที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วเท่าที่ช่วงชีวิตอำนวยให้..
ลูกสาวผู้เข้มแข็งด้วยสติแห่งความเข้าใจในสัจจธรรม ได้นำตนสู่ความรู้แจ้งอย่างน่าชื่นชมมากค่ะ..
พุทธพจน์กล่าวถึงการเกิดว่า..เกิดแต่กรรมและกิเลส..ละวางสองอย่างนี้ได้..ย่อมไม่มีการเกิดอีก..
- ขอบคุณท่าน อ. นุ
ค่ะ
- คุณแม่คุณแว่นทองธรรม
เดินทางธรรมเป็นมลคลชีวิตแก่ตนเองและเป็นแบบอย่างที่ดีของลูก ๆ มากค่ะ - สาธุค่ะ
คุณศิลาค่ะ...เป็นข้อเตือนตน บนถนนสายธรรม..ที่เยี่ยมมากค่ะ ขอบคุณที่มีโอกาสได้ศึกษาไปพร้อมกับบันทึกที่มีคุณค่าเช่นนี้ :-))
- คุณปริม
เป็นลูกที่ดีของคุณแม่ทั้งสองท่านอยู่แล้ว ความดีนั้นเป็นความภาคภูมิใจและความสุขแก่คุณแม่แล้วค่ะ - ดีใจที่ได้ยินเรื่องเล่าดี ๆ ของคุณปริมนะคะ มีโอกาสที่ดีได้เป็นลูกน่ารัก ๆ แบะแสนดีให้กับคุณแม่ถึงสองคน
- เรามีบางส่วนที่เหมือนกันอยู่นะคะ พี่หนูรี
อย่างน้อยก็อายุุของคุณแม่ค่ะ - แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะทำตามแต่ไม่กล้าหาญพอคือการใช้ชีวิตตามแบบที่ต้องการ ทุกวันนี้ยังต้องทำหน้าที่การงานที่ไม่ใช่ความฝันในชีวิตอยู่ค่ะ แต่ก็ทำด้วยใจไม่ให้ขาดตกบกพร่อง มีหน้าที่ก็ทำค่ะ
- อย่างน้อย เวลาบางส่วนก็สามารถมาทำอะไรให้กับสังคมบ้าง แม้ไม่เต็มที่ก็ยังมีโอกาส
- ทำด้วยใจไม่มีเหตุผลจริง ๆ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาให้กำลังใจเสมอมา
- รอของทานอร่อย ๆ อยู่นะคะ และรักษาตัวด้วยนะคะพี่
- ขอบคุณอาจารย์นพลักษณ์ ๑๐
มากค่ะ ที่สะท้อนความเป็นคุณพ่อคุณแม่ในตัวออกมา ทำให้สังเกตว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น แม้ไม่มากเท่าแต่ก็เป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตค่ะ - ถือว่าอาจารย์เปิดช่องแล้วนะคะ "ผิดเป็นครู" ขออนุญาตทำผิดครูบ่อย ๆ นะคะ
เห็นธรรมสะท้อนออกมาให้รับรู้ได้
ซาบซึ้งทะลุใจ
...ปฏิบัติเองต่อไป
ขอบคุณมากค่ะ
อ่านด้วยความรู้สึกดีๆ ค่ะ
และมั่นใจว่าคุณศิลาได้สร้างพระตอบแทนพระคุณของคุณแม่แล้ว
:)
- สวัสดีค่ะ คุณ พ.แจ่มจำรัส
ความเห็นช่างน่าประทับใจยิ่งนักค่ะ - น้ำตามีหรือไม่ ไม่สำคัญเท่ากับเรายอมรับทุกข์ที่เกิดขึ้นได้หรือไม่ค่ะ
- ทุกข์ไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจหรือหลีกเลี่ยง แต่มีไว้เพื่อรู้และดู นั่นคือสิ่งที่ได้จากการพลิกผันครั้งนี้
- มื้อสุดท้ายของคุณแม่ยังจดจำได้เช่นกันค่ะ ภาพทุกอย่างเหมือนมันหยุดไว้อยู่ตรงนั้นนะคะ มันขาดตอน มันไม่ต่อเนื่อง แต่จริง ๆ มันอยู่ที่ใจเราที่ไม่ปล่อยมันไปค่ะ
- ขอบคุณมากมายที่แวะมาเป็นกำลังใจเสมอมาค่ะ อีกทั้งถ้อยคำดี ๆ ที่ให้แง่คิดพิจารณาด้วยค่ะ
- ขอบคุณคุณ kunrapee
ที่มองว่าเป็นเรื่องความเข้มแข็ง หลังจากผ่านเหตุการณ์วันนั้นแล้ว โดยส่วนตัว มองว่าเป็น "ของปลอม" ค่ะ ไม่ว่าภายนอกจะเป็นอย่างไร หากใจไม่ยอมรับ "ทุกข์" ที่เกิดขึ้น ก็ถือว่าไม่เห็นทุกข์ที่แท้จริงค่ะ - มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับแต่ละท่านที่มีแม่และจะต้องประสบกับความสูญเสีย พลัดพราก ขอให้สิ่งนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องประสบเหมือนกัน มีสติตั้งมั่น ใช้วันเวลาในแต่ละวินาทีกับคุณแม่ผู้เป็นที่รักให้คุ้มค่าที่สุดค่ะ
- ดีใจที่กรุณาแวะมาเยี่ยมเยียนและเป็นกำลังใจค่ะ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่มอบให้ค่ะ
- อาจารย์หมอ ป.
กล่าวได้ถูกต้องแล้วค่ะ ไม่ร้องไห้ ใช่ว่าไม่ติดค้าง - หน๊้ใด ๆ ที่ค้างก็ได้ชำระหมดสิ้นแล้ว
- ทุกข์ เพราะจาก เพราะพลัดพราก เป็นทุกข์สากลที่ทุกคนต้องเจอ อยู่ที่เราได้เรียนรู้ทุกข์นั้นอย่างไร
- ความระลึกถึง ห่วงหาอาทรอย่างเดียวคงไม่ใช่สิ่งที่ผู้จากไปต้องการ ยิ่งไปกว่านั้นท่านต้องการสอนธรรมให้กับผู้ที่อยู่ต่อค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาต่อเติมความหมายในสิ่งที่ไม่ได้พูดออกมาในที่นี้
- คุณแสงแห่งความดี
เป็นคุณพ่อผู้ประเสริฐ สัมผัสถึงความรักและสายใยแห่งครอบครัวได้เป็นอย่างดี ดีใจแทนลูก ๆ ด้วยนะคะที่มีคุณพ่อที่ดีพร้อมขนาดนี้ - สิ่งที่เกิดขึ้น เรามักเรียนรู้และเก็บมาทำการบ้านในชีวิตจริงไม่เหมือนกัน จึงหวังว่าสิ่งที่แบ่งปันครั้งนี้จะเป็นประโยชน์แก่กัลยาณมิตรทุกท่านไม่มากก็น้อยค่ะ
- เพราะทุกคนโชคดีที่มีแม่เหมือนกัน ขอบคุณมากค่ะที่มาเป็นกำลังใจในยามดึก อ่านแล้วตั้งแต่เมื่อคืน แต่เพิ่งตอบเย็นนี้ค่ะ
- การตอบความเห็นบางเรื่อง อยู่ที่สภาวะอารมณ์จริง ๆ นะคะ
- คุณแม่พี่ใหญ่
เป็นตัวอย่างคุณแม่ที่สอนลูกในทุก ๆ ด้าน เป็นแบบอย่างที่หาได้ยากมากค่ะ ความดีงามที่เห็นจากพี่ใหญ่ ประกอบกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับคุณแม่ทำให้ไม่แปลกใจเลยกับคำโบราณที่ว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น - พี่ใหญ่แวะมาอ่านบันทึกกัลยาณมิตรพร้อมข้อคิดและกำลังใจเสมอ
- สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม การละวางกิเลส เป็นงานที่ต้องทำตลอดชีวิต ไม่คิดท้อค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ
“โยมไม่ต้องสร้างพระที่ไหน เพียงแค่โยมเป็นคนดีก็สร้างพระให้ท่านได้แล้ว”...
สร้างพระเพื่อแม่...
สาธุค่ะอาจารย์
กลับมาอ่านอีกรอบค่ะ
ขอชื่นชมในความเข้มแข็งของน้องศิลาค่ะ
การเจริญและมีสติเป็นสิ่งที่ต้องเพียรปฏิบัติตลอดเวลานะคะ
ภาพประกอบที่ไหนคะ ดูสงบร่มรื่น เกิดความเย็นใจเมื่อได้เห็นค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ kwancha ได้กำลังใจจากอาจารย์เสมอค่ะ รู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ กว่าจะเขียนบันทึกนี้ได้ ต้องหาช่วงอารมณ์ที่ว่าง เงีบบ สงบค่ะ การเขียนอะไรที่กลั่นจากใจเขียนได้ดีตอนที่ไม่คิดเยอะ หรือไม่คิดอะไรเลยนะคะ จึงไม่ง่ายเลยค่ะ
- เห็นคุณหมออ้อ
มาเยี่ยมพร้อมกำลังใจ ก็สุขใจหลายแล้วค่ะ - ตอนแรกนึกว่าจะเยี่ยมคุณหมอที่หนองคาย ถิ่นเก่า แต่พอทราบว่าเปลี่ยนมาเป็นจันทบุรี ก็ดีเช่นกันค่ะ สรุปว่าดีทุกที่เลยนะคะ
- เขียนบันทึกนี้แล้วพอทราบว่าเราจะได้พบกันก็เตรียมเรื่องเล่ามากมายไปแลกเปลี่ยนค่ะ เราไม่ต้องนอนกันเลยก็ได้นะคะ
- จะพยายามทำในสิ่งที่ตั้งใจให้ได้ตลอดไปค่ะคุณหยั่งรากฝากใบ
- แม่คือดวงใจของเราทุกคนค่ะ แล้วเราจะไม่ถนอมดวงใจดวงนี้ได้อย่างไร ขอบคุณมากมายค่ะ
- ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์แบบไหน สิ่งหนึ่งที่ถือว่ายังโชคดีคือได้พบพานคนดีและคำสั่งสอนที่ดีค่ะคุณTawandin
ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยม และความสนใจในกิจกรรมแลกเปลี่ยนที่จะนำพาให้เราได้พบกันค่ะ
- ภาพประกอบที่สถานปฏิบัติธรรม เขาชะเมาชาเลต์ จันทบุรี ค่ะ พี่หมอภูสุภา
- เป็นบรรยากาศที่ประทับใจมากค่ะ สงบ ร่มเย็น เห็๋นแต่ตัวเองกับธรรมชาติค่ะ
- ดีใจที่พี่แวะมาเยี่ยมค่ะ
แม่นั้นแค่ลูกเป็นคนดี
มีศิลธรรมก็เหมืนมี.....แม่พระที่เป็นแบบอย่าง
เรามีสุข แม่เราก็สุขค่ะ
เพราะท่านคือพระในบ้านที่มาก่อนใคร
"คุณแม่มีพระคุณอย่างมากทั้งที่ยังชีวิตอยู่และแม้ล่วงลับไปแล้ว" แม่สร้าง แม่ให้ ขอบคุณอาจารย์ที่แบ่งปันเรื่องราวค่ะ