เริ่มต้นการสอนด้วยรอยยิ้ม
จากประสบการณ์ที่สอนมานาน เป็นเวลาเกือบสามสิบปี ทำให้ครูผู้สอนคนนี้พบว่า จิตวิทยาการเรียนรู้ที่บรรจุลงในหนังสือให้ครูได้ศึกษาเกี่ยวกับนักเรียนในวัยประถมศึกษานั้น เป็นจริงที่นำมาปฏิบัติในการจัดการเรียนรู้แต่ละครั้ง ไม่ผิดเลยที่จะนำมาใช้ ทันสมัยและล้ำยุคอยู่เสมอ
ทุกเช้าในชั่วโมงแรก ครูผู้สอนมักจะมีอารมณ์แจ่มใส และที่สำคัญนักเรียนก็มีอารมณ์แจ่มใสเช่นกัน นึกถึงเมื่อในอดีตที่เรายังเล็กและเรียนในระดับประถมศึกษา หากวันใดมีความกังวลเรื่องการบ้าน หรืองานที่ครูสั่งให้ทำ ตัวเราเองเกิดความกังวลและเรียนอย่างไม่มีความสุข การบ้านหรืองานที่ครูสั่งมักจะทำให้นักเรียนมีความทุกข์ ความคิดนี้เกิดกับนักเรียนโดยส่วนใหญ่ แต่มีนักเรียนอีกจำนวนน้อยที่พัฒนาและต้องการพัฒนาอย่างชัดเจน
ครูผู้สอนจึงเกิดความกังวล และไม่แน่ใจจะยึดรูปแบบการสอนแบบใด ดังนั้นเป็นบทพิสูจน์และโจทย์ถามครูผู้สอนอยู่เสมอว่า การบ้านและงานที่สั่งนั้น จะทำให้นักเรียนเกิดการเรียนรู้หรือไม่
ดังนั้นจากการที่สอนมานาน จึงเลือก นักเรียน
นักเรียนเป็นผลผลิตที่ครูผู้สอนทุกคนมุ่งหวังว่า จะได้เรียนรู้อย่างมีความสุข เก่ง และใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ดี
วิธีการเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน ซึ่งทฤษฎีต่างๆนั้น มีการเรียนรู้และสั่งสอนกันได้ แต่การปฏิบัติการสอนของครูแต่ละท่านนั้น เคล็ดลับแต่ละคนลอกเลียนแบบได้ก็จริง แต่เมื่อนำปฏิบัติกับนักเรียนคนละกลุ่ม ผลของการปฏิบัติก็แตกต่างกันแล้ว
รอยยิ้มที่เป็นการผูกมิตร ผู้เขียนเคยใช้บ่อยมาก และมีผลออกมาสวยงาม นักเรียนแสดงความเป็นมิตรตอบแทน เมื่อเราอยากได้อะไร ลองให้สิ่งที่เราอยากได้ก่อน เราก็จะได้ตอบแทน
หน้าตาแสนบริสุทธิ์ของนักเรียนเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่ครูต้องเข้าใจ และเห็นใจ หากครูเข้าใจจิตวิทยาง่ายๆ ครูยิ้มแย้ม นักเรียนก็มีความสุข
หนูอยากให้ครูทุกคนสอนแบบนี้ค่ะ
จากบันทึกหลังการสอนเมื่อจบการเรียนของนักเรียนชั้นประถม
ความเห็น (10)
ครูอ้อยคะ...
จิตที่เบิกบานย่อมเปิดปัญญา...ที่พร้อมต่อการเรียนรู้ได้เสมอนะคะ...
...ทฤษฎีใดใดก็ตามหากสามารถนำสู่การปฏิบัติได้จริง...จะเกิดยิ่งกว่าวางกองไว้ในตำรานั้นๆ นะคะ...
รุ่งอรุณสวัสดิ์นะคะ
กะปุ๋ม
อรุณสวัสดิ์ค่ะ Dr.Ka-poom
ครูอ้อยอ่านบันทึกที่กะปุ๋มไปหนองคาย เก็บเกี่ยว Best Practice มาเผื่อด้วยนะคะ จะนำวิธีการนี้ไปยังคณะครูในศูนย์ประสานการพัฒนาคุณภาพวิชาการ ที่ครูอ้อยทำงานอยู่
ขอบคุณค่ะ สำหรับจิตเบิกบานเป็นหนทางไปสู่ปัญญา
Take Care สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณโอ๋ ขอบคุณค่ะที่ส่งความชื่นชมมาเช้านี้
ไม่แปลกเลยว่าทำไม ถึงวนเวียนเข้ามา gotoknow บ่อยมากในวันหนึ่ง
มิตรภาพที่ทุกท่านให้ ความชื่นชม ความห่วงใย ความปรารถนาดี ที่ทุกคนอยากได้ รวมทั้งครูอ้อย ที่อยู่ได้ด้วยใจค่ะ
จากประสบการณ์ที่อาจจะตายไปพร้อมกับวางวายชีวิตของครูอ้อย
ขอบันทึกจารึกไว้ใน gotoknow และในหัวใจของทุกท่านที่เป็นมิตรกันนะคะ
- ต้องขอบอกเลยค่ะว่ากลัวคุณครูมากไม่ค่อยกล้าเข้าหา กลัวโดนไม้เรียวเพราะชอบใช้ภาษาวัยสะรุ่น
- แต่เห็นพลังของครูอ้อยแล้วทึ่งค่ะ อดเข้ามาแจมด้วยไม่ได้
- มาว่ากันเรื่องบันทึกนี้ได้ประเด็นโยงเข้ามาให้เกี่ยวข้องกับ KM ว่า หากนักเรียนใช้เทคนิคการตั้งใจฟัง ครูก็จะมีพลังในการเล่าและสอนค่ะ
- อรุณสวัสดิ์ยามเช้าก่อนที่พระอาทิตย์จะสาดแสงครับ
- เข้ามาทักทายครับ สักพักคงต้องกลับไปนอนแล้วครับ ตอนนี้รู้สึกว่ามือกับสมองจะไม่ค่อยสัมพันธ์กันสักเท่าไหร่ครับ
- ขอพลังความรู้สถิตกับท่านอาจารย์ตลอดไปครับ
คุณศุภลักษณ์คะ
พวกเราทุกคนมีสิ่งที่มองดูผิวเผินแล้วแตกต่างกันมากในหลายๆด้าน
แต่มีด้านและมุมบางด้านและบางมุมที่มีอะไรที่เหมือนกัน คล้ายกันที่หลอมรวมกันได้ ใจนี่ไงละค่ะ เรามีใจที่ตรงกัน
มีแต่คำแนะนำที่ดี คำปลอบโยนที่แสนหวาน น้ำใจที่ชื่นใจ เมื่อเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้
พลังที่มีอยู่กับเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
ถึงแม้ว่าเราจะเป็นจุดเดียวเล็กๆ แต่ก็เป็นจุดที่มีพลังนะคะ
ขอบคุณทุกท่าน สวัสดีค่ะ
คุณปภังกรคะ รู้สึกว่าท่านจะเขียนบันทึกได้เสมอต้นเสมอปลาย ดีมาก ท่านมีรอยหยักในสมองมากนะคะ ที่คิดอะไรได้หมดทุกเรื่อง ทุกแง่มุม ขอเลียนแบบบ้างได้ไหมคะ
ที่มอบพลังให้ครูอ้อย ขอขอบคุณมากนะคะ
พลังในแต่วันมีปริมาณไม่เท่ากัน
มีมิตรภาพมาเติมให้ทุกวันค่ะ ขอบคุณมากค่ะ สวัสดี
ท่านอาจารย์สิริพรคะ เพียงเห็นรอยยิ้มท่าน แม้ยังมิได้เป็นศิษย์ ....ก็รู้สึกมีความสุขแล้วค่ะ
เรียนคุณโอ๋คะ รอยยิ้มนี้ทำให้คนที่เห็นมีความสุข
ทำให้คิดถึงเจ้าของประโยคนี้
แต่รอยยิ้มนี้ มีให้ทุกคนเสมอ ไม่ต้องซื้อหา ไม่ต้องลงทุนค่ะ
ครูอ้อยแจกยิ้มให้ทุกคนค่ะ
ขอบคุณค่ะ Take Care สวัสดีค่ะ