อาร์มห่างหายจากการเขียนไปช่วงนึง ช่วงที่หายไปชีวิตรู้สึกเซไปมาก ยังหาทางออกไม่เจอว่าจะเดินออกทางไหน ปล่อยหัวใจให้จมกับน้ำตา และความเสียใจสักพักก็ดีขึ้นค่ะ มีคนเคยบอกว่าหากเราปล่อยให้หัวใจเราเจ็บตนถึงที่สุด แล้วจะเข้มแข็งขึ้นมาเอง
เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอาร์มทราบดีว่าจะเป็นพลังที่จะทำให้อาร์มเ้ข้มแข็งขึ้นมาได้ในวันต่อๆไป จะเป็นอะไรไหมค่ะ ถ้าบันทึกนี้อาร์มขอเขียนเพียงเท่านี้ จริงๆแล้วตั้งใจจะเข้ามาเขียนแค่คำๆเดียวเท่านั้นคือ
คิดถึง blogger ทุกท่านนะค่ะ ^^
ฝันดีค่ะ
ครับคิดถึง จึงมาบอก
ปล่อยหัวใจให้จมกับน้ำตา และความเสียใจสักพักก็ดีขึ้นค่ะ
ครับ "คิดถึง" แต่ข้างบนนั้นไม่ค่อยน่าจะเชื่อถือเท่าใดนัก
คิดถึงเช่นกัน
ปล่อยให้มันผ่านพ้นไปกับกาลเวลาและสายน้ำ
ผ่านเลยไปใจเข้มแข็ง ... ส่งกำลังใจให้ค่ะน้องอาร์ม
...
แหม ! ทางออก ไม่มี ออกทางเข้า
ตัวยาวยาว กลมกลม ผอมแบบนี้
พุงอาจติด บ้างนิดหน่อย แต่ค่อยดี
ตัวเท่านี้ จะเสียใจ เพื่อใครกัน
ดูแลพุง ให้คงที่ มิดีหรือ
เพราะหนูคือ อาร์มผอม ใช่อู๊ดหัน
ความเสียใจ ไปไกลไกล สายตากัน
เหลือความฝัน มากมาย ไว้ลงมือ
...
;)...
คิดถึงน้องอาร์มเช่นกัน
สบายดีนะครับ
หายหน้าหายตาไปนาน
คิดฮอดเช่นกันครับ
โลกไม่เงียบเหงา เพราะมีคนให้เราได้ "คิดถึง" ...
(เช่นกัน ครับ)
มาส่งความสุขด้วยปฏิทินชุด "รอยยิ้มของพ่อ" ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องอาร์ม
สวัสดีปีใหม่ครับ
เมื่อไรจะกลับมาเขียนบันทึกต่อเสียที
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องอาร์ม
ห่างหายไปนาน แต่ยังคิดถึงทุกๆคนเช่นกันคะ
"ห่างหาย ใช่ห่างไกล
ห่วงใย แวะแวะมหา
คิดถึง จึงแวะมา
เพียงบอกว่า....ยังคิดถึง"