(ภาพประกอบจาก Internet)
สวัสดีครับคุณ ชำนาญ นับเป็นบันทึกที่ทรงคุณค่าทางประวัติ และอารมณ์ ยิ่งได้มาฟังเสียงล้ออักษร ยามรุ่งสาง เกิดจินตนาการอันบรรเจิด เตลิดไปถึงเมืองเหนือ
ด้วยคารวะที่นำสารเรื่องราวของแม่อุ้ย(แม่เฒ่า)ผมเองเป็นมีแม่เฒ่าเป็นหมอตำแย กลางดึกดื่นมีคนมาตามไปทำคลอด แม่เฒ่าต้องปลุกผมไปเป็นเพื่อนทุกครั้ง ในวันนั้นนึกโกรธที่มาทำลายความสุขในการนอน มานึกได้ในตอนนี้นั้นคือการฝึกการสอนในการเรียนรู้ชีวิต เรื่องจิตอาสาครับ
เป็นความทรงจำดีๆที่ลืมไม่ลงใช่ไหมคะ
พี่ก็เคยอยู่กับยายตอนเด็กๆ
แต่พี่มักซนหนีเที่ยวเล่น ไม่ค่อยสนใจยาย
ได้ยินเสียงสะล้อซอซึงแล้วกึดเติงหาบ้านอ่ะน่อ..น้องบ่าว
ปิ๊กบ้านแล้วบ่าดีลืมเซาะแก๋งแคก๋บกิ๋นเน้อเจ้า
ถ้าได้ส่ดมาตางเจียงใหม่ก่เอิ้นตวยเน้อ...
เดินทางปลอดภัยตึงไปตึงกั๋บฮับปิ๋ดเทอม....
สวัสดีค่ะ
เรื่องราวย้อนอดีต เป็นคุณค่าที่งดงาม ต่อจิตใจ หมายถึงความรัก ความผูกพัน ความกตัญญูที่จดจำคำสอนของแม่อุ้ยได้
ทำให้เรามีความสุข ความเจริญค่ะ ผ่านบ้านพี่คิมไหมละ
-สวัสดีครับคุณชำนาญ...
-แม่อุ้ยผมยังอยู่ครับ...
-อายุตอนนี้ก็ 99 ปีแล้ว สิ้นปีขึ้นปี 54 ก็ครบ 100 ปีแล้วครับ...
-อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึง "แม่อุ้ยไข จอมดวง" จังเลยครับ...
-ขอบคุณครับ...
อ่านเเล้ววาดภาพเเม่ใหญ่ของน้องชัยไปด้วย ใช่เเล้วนะคะเเม่ใหญ่ยังเป็นที่รักของเราเสมอ ยินดีกับตำเเหน่งพยาบาลชำนาญการพิเศษ ผมทำได้เเล้ว เก่งมากน้องชาย
สวัสดีค่ะน้องชำนาญ
วันนี้หลานรักของแม่ใหญ่ประสบความสำเร็จในชีวิตมากมาย ล่าสุดได้ชำนาญการระดับ8 ด้วยความมานะพากเพียร แม่ใหญ่รู้คงชื่นใจหลาย
พี่อุ้มขอชื่นชมยินดีกับความสำเร็จด้วยค่ะ
ตอนเด็กๆพี่อุ้มฟังยายเล่านิทานให้ฟังทุกคืน เป็นสิ่งที่ดีมากเลยค่ะ อบอุ่น ทำให้เรามีจินตนาการมาจนปัจจุบัน เรื่องที่เล่าก็หลวงพ่อกับเณรน้อย เซียงเมี่ยง นี่จำได้แม่นแล้วก็มีเรื่องผีๆด้วย นึกถึงแล้วมีความสุข ท่านสระผมด้วยน้ำซาวข้าว ผมสวยเป็นมันค่ะ
วันนี้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค่ะน้องรัก อย่าลืมเก็บภาพมาฝากนะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณชำนาญ
เมื่อกี้ครูยุแวะมารอบหนึ่งแล้ว เห็นตอบครูคิมว่าขอเข้านอนก่อนจะต้องขับรถพรุ่งนี้ เจ้าของบล็อกหลีบไปแล้วครูยุก็
กลับบ้านน่ะซิ...มาแวะอีกรอบ ตื่นแล้วนี่ ดีจังนอนเร็วตื่นเร็ว จะกลีบไปเที่ยวบ้านพาหลานไปหาย่าตื่นเต้นจัง
เดินทางโดยสวัสดิภาพ เที่ยวให้สนุกน่ะค่ะ
สวัสดีเจ้า น้องชำนาญ
อู้ถึงแม่อุ้ย ทำฮื้อมีความสุขใจ๋ตี้เฮาได้อยู่ตวยเปิ้นมา อยากไค่ฟังนิทาน
เรื่องไอ้ร้อยขอด เตโจยาโม เรื่องผีกะ ผีพงแถมเนาะ แม่อุ้ยของปี้ Krudala เปิ้น
ก็เล่าฮื้อฟังเหมือนกัน แมอุ้ยยะกิ๋นลำตวยนา แก๋งหน่อไม้ของแม่อุ้ยเปิ้นจะใส่จิ้น
เค็ม ก่อนจะแกงหน่อเปิ้นจะแป๋งจิ้นเค็มก่อน หมู่ละอ่อนก็ไค่กินจิ้นเค็มขนาดก็
ต้องรอจนเปิ้นเอาใส่แกงหน่อละก็รอจนแก๋งหน่อสุก โฮ๊ะ...กินข้าวกับแก๋งหน่อใส่
จิ้นเก็มของแม่อุ้ยลำขนาด
ดนตรีเพลงซอก็ม่วนแต้ๆเน้อเจ้า
สวัสดีค่ะอาจสรย์
กลับมาแล้วนะคะหลังจากที่หายหน้าหายตาไปหลายวันค่ะ....วันนี้มารับอรรถรสบันทึกนี้ด้วยความซึ้งใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณเรื่องราวของคุณแม่ใหญ่ค่ะ ท่านน่ารักมากนะคะ ผ้าที่ท่านทอคงสวยมากนะคะ มีความสุขมากๆในการกลับบ้านนะคะ
แวะเข้ามาทักทายนะคะ
อยู่กับญาติผู้ใหญ่อบอุ่นนะคะ
สวัสดีค่ะน้องชำนาญ
แวะมาทักทายก่อนไปทำงานค่ะ
มาจากเยี่ยมบ้านมาแล้ว ขอบคุณมากค่ะสำหรับของฝาก สวยมากค่ะ น้ำใจไมตรีมีมาให้พี่ๆเสมอ ชื่นชมค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณชำนาญ ได้อ่านเรื่องราว ฟังเสียงซอ เคลิบเคลิ้ม เหมือนย้อนกลับไปช่วงสมัยโน้นเลยค่ะ ชอบๆ เป็นความทรงจำที่แสนวิเศษเลยนะคะ ชอบคุณค่ะ ;)
สวัสดีค่ะน้องชำนาญ
สวัสดีค่ะน้องชำนาญ เขื่อนแก้ว
เจออีกแล้วนักกลอนฝีปากกล้า
น้ำท่วมหนัก ทะลักท่วมไร่นา
คงเพราะป่าพิโรธโกรธมนุษย์
นี่แหละบทเรียนแห่งแรงโลภ
สะใจคนละโมบโลภไม่หยุด
จึงป่าเกรี้ยว ครามโครมโถมประทุษ
ว่า... เหวยเหวย มนุษย์หยุดทำลาย
จึงนำภาพน้องชำนาญเขื่อนแก้ว สู่ทำเนียบบ้านกลอนแล้วแนวสร้างสรรค์
อนุรักษ์ภาษาไทยในบทประพันธ์ มาช่วยกันสืบสานด้านกานท์กลอน
สวัสดีค่ะน้องชำนาญ
ขอบคุณมากมายที่ไปเยี่ยมกัน
ไปเมืองเหนือมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง พี่อุ้มเอาบรรยากาศยามเช้าที่ขอนแก่นมาฝากเน้อ มาชวนไปออกกำลังจ้า
ได้เรียนรู้คำเรียกขานใหม่ๆ ที่เป็นประโยชน์มากครับ..ชอบเพลงจัง..
ขอบคุณนะครับ..
สวัสดียามเช้าค่ะน้องชำนาญ
สบายดีนะค่ะ เอาบรรยากาศยามเช้ามาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะ
ฟังเสียงเพลงแล้วคิดถึงตอนอเรียนอยู่ม.ช.ค่ะ
ตอนนั้นชมรมดนตรีไทยมีวงย่อยๆแทรกอยู่ เป็นวงรวมเครื่องดนตรีสะล้อ ซอ ซึง
เวลาเล่นรวมกัน ฟังแล้วเพลินดีค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณชำนาญ
กลับจากเหนือแล้วหรือค่ะ ทางใต้เจอน้ำท่วมกับเค้าด้วยไหมค่ะ
เมืองไทยเข้าฤดูหนาวแต่น้ำยังท่วม โหด..ไม่น้อยเลยค่ะ
ดนตรีเพราะจังค่ะ เรื่องของแม่ใหญ่นั้นก็งาม เป็นสิ่งที่ควรถ่ายทอดให้กับลูกหลานได้รับรู้เพื่อซึมซับความดีและสอนใจ
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมให้กำลังใจคนน้ำท่วมบ้านค่ะ พี่คิดว่าน้ำท่วมครั้งนี้จะเป็นสิ่งที่เป็นบทเรียนให้เราปรับวิธีคิด วิธีการดำเนินชีวิตอย่างให้รู้จัก ภูมิ หรือ แผ่นดินและปัญญา ของตนเองมากขึ้น ที่เสียหายกันมากคือคนที่ปลูกบ้านใกล้แหล่งน้ำธรรมชาติที่ปลูกบ้านชั้นเดียว ลืมเรือไปแล้ว แถมทิ้งขยะเกลื่อนเมือง แหล่งน้ำก็ไม่ช่วยกันดูแลลอกเก็บวัชพืช เพื่อให้น้ำถ่ายเทไปได้สะดวก
มาชม
เป็นความทรงจำที่น่าชื่นใจนะครับผม...
สวัสดีค่ะ
กระโดดมาไกลนะคะ
ความทรงจำๆ ที่มีมาจากแม่เฒ่าของผมย้อนหวนกลับคืนมาสู่ความรู้สึกทันที หลังจากอ่านบันทึกนี้จบลงครับผม ดีมากเลยครับ
ขอฝากนะครับ..