ความสุขเล็กๆ

 เช้านี้เป็นเช้าที่ชื่นใจจริงๆ กับบรรยากาศรอบตัวที่เริ่มจะเย็นๆ ใกล้เข้าฤดูหนาวไปทุกทีแล้ว

วันนี้จัดการกับเด็กๆ ส่งไปโรงเรียนเสร็จไวทำให้สามารถไปถึงที่ทำงานเร็วกว่าปกติได้ อย่างที่ตั้งใจตลอดมา เพราะทุกวันพฤหัสบดี เป็นวันที่ทุกคนที่ ศูนย์แพทย์ฯ (เปลี่ยนเป็น รพสต.บ้านท่อ (อีก)แล้วสินะ) ของเราต้องมากันแต่เช้า เพราะจะมาให้บริการผู้ป่วยโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง ที่เค้ามากันเช้ากว่าพวกเราเสียอีก  สิ่งที่เห็นอย่างแรกที่ปิดล็อคประตูรถ คือ มี พี่ๆ อสม. กำลังตักข้าวต้มร้อนๆ บริการคนไข้อยู่  มองถัดไปอีกหน่อยเจอคุณลุงคนหนึ่งนั่งรถสามล้อซดข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อย  อีกทางบนศาลาข้างๆ มีตายายหลายคน กินข้าวต้มไปคุยกันไป  บางคนแอบไปนั่งกินเงียบๆ แต่ก็ดูน่าจะอร่อยไม่น้อย 

  ยกมือไหว้ทักทายทั้ง อสม. และ คนไข้แล้ว ก็อดแวะไปใกล้หม้อข้าวต้ม ไม่ได้ แปลกจังวันนี้ทำไมมีข้าวต้มหมูร้อนๆ น่ากินมาบริการหนอ ..  ทุกทีจะเห็นภาพคนไข้นั่งรอวัดความดัน เจาะเลือด กันบริเวณรอคัดกรอง บางคนก็นั่งกินข้าวที่ตัวเองเอามาด้วยอย่างกระมิดกระเมี้ยน เพราะเป็นข้าวเหนียวหรือไม่ก็เป็นข้าวต้มมัดบ้าง ขนมบ้างที่มักถูกสั่งห้ามให้งดเมื่อระดับน้ำตาลสูง

    สอบถาม อสม. ได้ความว่า ตั้งแต่นี้ไปทุกวันพฤหัสบดี ที่นี่จะมีอาหารเช้าเลี้ยงคนไข้เบาหวาน ได้งบประมาณจากเทศบาลตำบลสันทรายหลวง ดำเนินการโดย อสม.ทำอาหารที่เหมาะกับคนไข้ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปทุกหมู่บ้าน

... เป็นสิ่งที่รอคอยจริงๆ ค่ะ ขอบคุณจริงๆ.. เพราะที่ผ่านมามีคนไข้หลายๆ คนรอรับบริการจนไม่ไ้ด้กินข้าวเช้า ทั้งๆที่เป็นเบาหวาน บางคนถึงกับมีอาการน้ำตาลในเลือดต่ำก็มี  บางคนก็หาอาหารที่กินง่ายๆมากินด้วย ไม่ว่าจะเป็นขนม หรือ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ซึ่งก็ลำบากในการกิน และอาจทำให้ระดับน้ำตาลสูงขึ้นได้อีกด้วย  ..

ดีใจที่เห็นความเอื้ออาทรกันของพี่น้อง อสม. บ้านเรา กับคนในชุมชนของเราเอง  วันนี้จึงเป็นวันที่คนไข้รอรับยาไม่บ่นหิว และรีบกลับก่อนรับยากันเลย เป็นเรื่องที่น่าชื่นใจเรื่องหนึ่ง

        อีกเรื่องเกิดขึ้นขณะจ่ายยาคนไข้อยู่  คุณหมอก็เรียกให้เข้าไปหาคนไข้รายหนึ่งที่มารับยาลดความดันโลหิต อ๋อ.. เป็นคุณป้าคนหนึ่งที่เราไปเยี่ยมบ้านเดือนที่แล้วนี่นา  คุณป้าอายุ 60 ต้นๆ อยู่บ้านกับลูกสาวคนเล็กเพียง 2 คน สามีเสียนานแล้ว โดยลูกสาวทำงานในเมืองซึ่งต้องไปตั้งแต่เช้ามืด กลับมาก็ค่ำแล้ว หยุดแค่วันอาทิตย์เท่านั้น คุณป้าจึงมักอยู่คนเดียวทั้งวัน ก็จะทำสวนหลังบ้าน เลี้ยงเป็ด และเย็บผ้าเล็กๆน้อยๆ ส่วนลูกสาวคนโตมีครอบครัวอยู่กรุงเทพฯ  ป้าเป็นความดันโลหิตสูงมาหลายปี รับยาตลอดต่อเนื่องกินไม่ขาดเลย ระดับความดันโลหิตก็อยู่ในเกณฑ์ดีตลอด เิดิมรับยาที่ รพ. และตอนนี้ก็มารับยาที่ รพสต.บ้านท่อ วันที่เราแวะไปเยี่ยมนั้น  คุณป้าบ่นถึงเรื่องการเป็นลม ที่มักเกิดขึ้นเป็นประจำมานานจนแกชิน แต่ครั้งหลังเนี่ยเป็นมากตอนค่ำจนต้องพาไปคลินิกใกล้บ้าน ซึ่งทางคลินิกก็ไม่อยากรับรักษา บอกให้ไปโรงพยาบาล  สุดท้ายแกก็อาการดีขึ้นเอง จึงไม่ได้ไปโรงพยาบาล  แต่ก็ทำให้ลูกสาวแกเป็นห่วงว่าถ้าแกเป็นขณะอยู่คนเดียวจะทำอย่างไร  ขณะเดียวกันคุณป้าจะดูเครียดๆ ซึมเศร้า ทั้งๆ ที่วิถีชีวิตเงียบๆและเรียบง่าย ไม่มีปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคมอื่นใด

ตอนแรก  พวกเราก็คิดว่า ความเครียดอาจทำให้แกมีอาการเป็นลมบ่อยๆ ได้ แต่เมื่อมาพิจารณายาลดความดันโลหิตสูงที่คุณป้าใช้มาตลอด ปรากฎว่ามีส่วนประกอบของตัวยาหนึ่งที่สามารถทำให้เกิด การเป็นลม (syncope) ได้ ทั้งยังทำให้เกิดภาวะซึมเศร้า (depression)ในผู้สูงอายุได้ด้วย  ครั้งนั้นเราจึงคุยตกลงกับคุณป้าให้เปลี่ยนยา เป็นยากลุ่มอื่น  แล้วนัดให้ลูกสาวมาแวะเอายาช่วงที่เลิกจากงานแล้ว

     วันนี้ภาพที่เห็น คุณป้า ยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้น ยกมือไหว้เมื่อเข้าไปหา แทบจะยกมือไหว้ไม่ทัน คุณหมอบอกว่าจำได้ไหม วันนี้คุณป้าสบายดี เดือนที่ผ่านมาไม่มีเป็นลมเลย รู้สึกสบายใจขึ้น ซักถามอาการอื่นๆก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ระดับความดันโลหิตสูงก็ปกติดี  งานนี้ยิ้มออกทั้งคนไข้และหมอ (เภสัชกรด้วย)  สงสัยคุณป้าคงได้ทำความฝันเป็นจริงในสิ่งที่อยากทำคือ การได้ไปเยี่ยมลูกสาวที่กรุงเทพฯ บ้าง แต่ก็ไม่เคยไปได้เพราะลูกสาวกลัวแกเป็นลมขณะเดินทาง

    จากกรณีคุณป้าี้ บทบาทของเภสัชกรควรคำนึงถึงเรื่องการเฝ้าระวังผลข้างเคียงจากการใช้ยา ซึ่งถ้าหากเป็นเพียงการพบกันกับคนไข้เพื่อจ่ายยาเป็นครั้งๆ อาจไม่สามารถวิเคราะห์และแก้ปัญหาให้ผู้ป่วยได้ โชคดีที่ได้ไปเยี่ยมบ้านของคุณป้า ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้สัมผัสได้ถึงความรู้สึกต่อเนื่องในการดูแลผู้ป่วยในงานปฐมภูมิ กรณีคุณป้าได้คุยกับคุณหมอถึงคนไข้อื่นๆ ที่ใช้ยานี้ ซึ่งจริงๆ แล้วมีคนไข้ไม่มากนักที่ใช้เพราะเป็นยากลุ่มเก่า  มียากลุ่มใหม่ๆ ที่เหมาะสมกว่าที่ใช้ได้โดยเฉพาะผู้สูงอายุ  ทำให้คุณหมอคิดจะเสนอตัดรายการยานี้ออกจากบัญชียา รพ. และเสนอยากลุ่มใหม่เพิ่มแทนต่อไป เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้ป่วยส่วนใหญ่อย่างจริงจัง

วันนี้กลับบ้านตอนเย็นก่อนไปรับลูกด้วยความรู้สึกชุ่มฉ่ำในหัวใจ  พร้อมกับสายฝนโปรยๆ ตัดกับภาพดอยสุเทพที่อยู่ข้างหน้า  ช่างอิ่มใจจริงๆ 

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

สวัสดีครับคุณ เถสัชดอกผักบุ้ง

อ่านshaรพสต.สันทราย แล้วปลื้มครับ กับทีมงาน ตั้งแต่ อสม.ไปถึงเจ้าที่ทุกแผนกที่สนใจห่วงใยในสุขภาพผู้ป่วยอย่างจริงๆ

เคยเห็นคนเบาเป็นลมมาต่อหน้า เพราะมารอรับคิวตั้งแต่ตี ห้า แต่ปัจจุบันเราแก้ปัญหานี้ได้แล้ว

[นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)]

ชีวิตผู้คนในชุมชน มีสุขทุกข์คละเคล้ากันไปนะครับ ได้ดูแลคนทุกข์ให้พบสุขในแต่ละวัน ก็คุ้มค่าที่เกิดมาแล้วครับ

[ดอกผักบุ้ง]

ขอบคุณ ท่านวอญ่า และ ครูหยุย มากๆๆ ค่ะ ที่กรุณาให้ความเห็นและ ข้อความอันทำให้เรามีพลังยิ่งขึ้นค่ะ

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะ

 ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะคะ

[อสม.อินทนนท์]

หมอบุ้ง.....ทุกคนที่เป็นอสม.หรือแม้แต่ชาวบ้านร้านตลาดในชุมชนของเราเรียกเธอว่าเช่นนั้น

ทุกคนไม่สนใจหรอกว่า เจ้าหน้าที่สาธารณสุข หรือ เภสัชกร จะต้องเรียกให้ถูกต้องอย่างไร

ทุกคนเข้าใจเหมือนๆกันด้วยความคุ้นเคย แม้กระทั่งตัวของผมเอง ที่เรียกผู้หญิงร่างใหญ่ สายตาจริงใจ

และเป็นมิตรกับทุกคนว่า หมอ......บุ้ง

ขณะที่กำลังหาข้อมูลการจัดทำเอกสารประกอบการนำเสนอของอสม. สายตาของผมก็ไปสะดุด

กับชื่อน่ารักๆว่า"ดอกผักบุ้ง" อ้าวแล้วมันเกี่ยวกับ อสม. ตำบลสันทรายหลวงอย่างไร

พอเปิดหน้าblogขึ้นมาก็ถึงบางอ้อ หมอบุ้งที่แสนดีของเรานี่เอง แม้จะได้พูดคุยกับหมออยู่บ่อยครั้ง

แต่ก็ไม่เคยเข้ามาอ่านbolg ของหมอแม้แต่ครั้งเดียว เพราะหมอเองก็ไม่เคยพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้

มีแต่จะคุยกันแต่เรื่องการทำงานในชุมชน การใช้ยา การดูแลผู้ป่วย การคุ้มครองผู้บริโภค ครั้งหลังสุด

เรื่องการลงพื้นที่ในชุมชน เกี่ยวกับอาหารปลอดภัย

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่อสม.เองและประชาชนเองได้การดูแลเอาใจใส่จากเจ้าหน้าที่ คำขอบคุณมีอยู่เสมอมาแต่มิเคยได้แสดง

อย่างครอบคุมในทุกเรื่อง

หมอบุ้งของผม และหมอบุ้งของพวกเรา หมอที่ไม่ได้ห่วงว่าใบหน้าตัวเอง จะขาดดินสอเขียนคิ้ว ขาดแป้งราคาแพง ทรงผมที่นำสมัย

แต่ภาพเจ้าหน้าที่ใจดี ที่วันๆ สาระวนกับการทำงานให้กับชุมชนโดยไม่ห่วงความสวยงามส่วนตัว

แม้อากาศที่ รพ.สต.บ้นท่อตำบลสันทรายหลวง จะไม่ร้อนมากนัก แต่ผมเเอบเห็นบ่อยครั้งเมื่อต้องเดินทางไปช่วยเจ้าหน้าที่ที่ทำงาน

หมอบุ้งเช็ดเหงือที่อาบหน้าในหลายๆครั้ง ใจหนึ่งผมรู้สึกขอบคุณ พร้อมกับความรู้สึกดีใจที่มีเจ้าหน้าที่ที่มีคุณภาพมาดูแลชุมชนของผม ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกถึงการตอบแทนความทุ่มเทของเจ้าหน้าที่

วันนี้ผมเองไม่มีอะไรจะให้หมอ นอกจากคำว่า ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณที่ใส่ใจดูแล ขอบคุณที่ให้ความรู้ในหลายๆเรื่อง ขอบคุณการสอนให้จำชื่อยาต่างๆ เพื่อการสื่อสารกับชาวบ้านได้อย่างถูกต้อง ขอบคุณความจริงใจที่หมอมีให้กับชุมชนของเรา

ขอบคุณที่หมอช่วยให้เรามีอาหารที่ปลอดภัยไว้ทานในชุมชน ขอบคุณขอบคุณในทุกๆเรื่องที่หมอทำให้พวกเราชาวอสม. และพ่อแม่พี่น้องในชุมชนของเรา

ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ ครับหมอ

อสม. อินทนนท์ ชมรมอาสาสมัครสาธารณสุขในเขตุเทศบาลตำบลสันทรายหลวง อ.สันทราย จ.เชียงใหม่

[ครูทิพย์]

สวัสดีค่ะคุณหมอ บุ้ง    บุษบา เหล่าพาณิชย์กุล เภสัชกร โรงพยาบาลสันทราย

มาให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณ คุณหมอผู้ใจดีแทนคนไข้ทั้งหลายด้วย ขอให้ทำดีต่อไปค่ะ