ใครๆ ก็บอกว่า....เด็กๆ คือผ้าขาว
ฉันได้ยินมานาน....
ใครๆ เขาก็ต่างพูดกันว่า....เด็กๆ คือผ้าขาว
เออ...ใช่ๆๆ (เจ้าความคิดยืนกรานสนับสนุนเต็มที่ด้วยท่าทีมาดมั่น)
บ้างก็ว่า....ไม่ใช่หรอก ไม่ได้ขาวซะทีเดียวหรอกน่า
แต่อาจจะเป็นสีพื้นสีต่างๆ ที่อ่อนมากๆ เท่านั้นเอง
เห็นนั่นมั๊ยล่ะ...พี่น้องท้องเดียวกัน...ยังไม่เหมือนกันเลย...
เอ...ท่าจะจริง (เจ้าความคิดมันเริ่มขัดแย้งในตัวตนของมันเองและออกวิ่งไปซบอยู่อีกฟากฝั่งหนึ่งแล้ว)
เอาไงดีล่ะทีนี้....
หากมีใครบอกฉันเพิ่มเติมว่า....
“สีที่แต่งแต้มลงไปบนผืนผ้าขาวนั้น หากมันเป็นสีทึบๆ มอๆ ล่ะก็ เด็กก็จะเป็นไปตามแบบแห่งสีนั้นแหละ”
ฉันตั้งคำถามในใจแย้งขึ้นมาว่า...บนผืนผ้าขาวที่จิตรกรใช้วาดรูปนั้นบางครั้งสีทึบๆ มอๆ ก็ยังช่วยทำให้ภาพที่ออกมาดูดีได้เหมือนกันนี่นา….
และหากจะมีใครบอกฉันอีกว่า....สีที่แต่งแต้มไปหาใช่ความสกปรกไม่ มันคืออารมณ์ จิตใจ ประสบการณ์และความต้องการที่แตกต่างกันตามสภาพการณ์ที่แวดล้อมนั่นเอง
ฉันก็คงจะไม่เถียงด้วยคำพูดใดๆ....
ฉันนั่งมอง....เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนผืนผ้าที่อาจจะขาวหรือไม่ขาว แต่เป็นเพียงสีพื้นอ่อนๆ เป็นทุนเดิมนั้น
หากมันจะเป็นแค่ผืนผ้าใบที่ใช้วาดรูป......
ทว่าในสิ่งที่เขาเปรียบเปรยไว้....นั่นคือ....เด็กน้อย
เด็กน้อยที่ถูกป้ายสีต่างๆ ตามสภาวการณ์แห่งอารมณ์ จิตใจ ประสบการณ์และความต้องการที่แตกต่างไปของผู้แต่งแต้มล่ะ.....
มันคือการเดิมพันด้วยชีวิตน้อยๆ ชีวิตนั้นไม่ใช่หรือ....ว่าจะออกมาเป็นเช่นไร
ความเห็น (25)
สวัสดีครับน้องครูแอน
(มันคือการเดิมพันด้วยชีวิตน้อยๆ ชีวิตนั้นไม่ใช่หรือ....ว่าจะออกมาเป็นเช่นไร)
บันทึกนี้เป็นการถามทางก่ผู้วาดภาพลงบนชีวิต เด็กน้อย การศึกษาคือส่วนหนึ่งที่คนคิดนโยบายต้องการแต่งแต้ม บนผ้าขาว
ไม่ว่าไครจะวาดจะแต้มสี ครอบครัวต้องกำหนดสีที่เอามวาด การพัฒาคนถ้าขาดซึ่งอารมณ์ จิตใจเราก็จะได้แต่คนเก่ง
เก่ง ดี มีสุข คือวาทะกรรมที่เป็นคำขวัญ สาสุขเองก็ออกนโยบาย สุขภาวะชุมชนมาให้คนมีสุขภาพ สี่ ด้าน กายจิต ปัญญา สังคม ยังเป็นวาทะกรรมและวรรณกรรมในโครงการ
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่แอน
เดิมพันชีวิตน้อยๆ .. นึกถึงเพลงนี้เลยค่ะ สมัยช่วงเราก่อนๆ นี้วิถีอาจจะถูกกำหนดด้วย ค่านิยมสังคม ว่าต้องอย่างนั้น อย่างนี้ดี ตามกระแสกันมา หากแต่ทว่ายุคสมัยใหมนี้
ปรารถนาให้เด็กน้อยเมื่อโตแล้ว เค้าจะสามารถเลือกวิถีที่แตกต่างอย่างต้องการได้ดั่งใจในแบบฉบับของตนเอง ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร ให้เค้าได้แต่งแต้มและเติมเต็มสีสันให้โลกใบนี้
สุขสันต์วันสิ้นปีงบฯ พบกับสิ่งใหม่ๆ ดีๆ ที่ราบรื่นเสมอ เช่นเคยค่ะ คิดถึงๆ ค่ะพี่
- สวัสดีครับคุณครู
- เราอยากมีผู้ใหญ่เป็นอย่างไรในวันข้างหน้า ก็ต้องเเต่งแต้มสิ่งให้นั้นให้แก่เด็กครับ เพราะเด็กจะเรียนรู้ ซึมซับ จดจำเลียนแบบ จากผู้ใหญ่ที่สั่งสอน เลี้ยงดู ให้ความรักแก่เขานั่นเอง
- "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก" คำนี้ยังคงใช้ได้เสมอครับ
- เด็กเกิดมา อาจไม่เป็นผ้าขาวทั้งหมด อาจมีพื้นสีอื่นจางๆ บ้าง เนื่องจากพื้นอารมณ์ต่างกัน แต่จะสีสดใสชัดเจน เมื่อได้รับการแต่งแต้มและเติมเต็มครับ
คิดถึงจังค่ะ น้องแอน
ถูกของน้องแอนนะคะ กว่าจะมาโรงเรียน
เด็กก็ได้ถูกแต้มสีมาแล้ว กว่าจะมาถึงมัธยม
อาจจะถูกแต้มสีจนเปรอะ เลอะเทอะ
ผ้ามัดย้อม(สี)ของเรา จึงอาจจะ..สีไม่สวย
ทางตะวันออกเชื่อว่า เด็กมีทั้งดำและขาว แล้วแต่ว่าจะปลูกฝังเลี้ยงดูหรืออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ทำให้สีใดชัดเจนขึ้น หากขาวมากก็เป็นคนดี หากดำมากก็เป็นคนเลว ภายใต้สองสีนี้จึงสรุปได้ว่าทุกคนมีทั้งดีและเลวปะปนกันอยู่ เพียงแต่ส่วนไหนจะมากกว่ากัน
สวัสดีค่ะบัง 
- เมื่อคืนหนูเห็นบังแล้วล่ะค่ะในหน้าบันทึกหลัก
- พอดีอยู่ดึก....หลังจากเสร็จสิ้นการทำคะแนนและผลการเรียนของเด็กน้อย
- ทีนี้ตาเจ้ากรรมมันปรือๆ จะปิดอยู่แล้ว รวน...จนหนูยอมใจอ่อน ต้องพาตัวเองไปเข้านอนก่อนน่ะค่ะ
- แต่ก็บอกกับตัวเองว่าสายๆ พรุ่งนี้จะเข้าไปหาบังหลังจากส่งคะแนนแล้ว
- บังคะ....วาทกรรมของประเทศ....ค่ะบัง
- ไม่เฉพาะแต่สาสุขเท่านั้น...ศึกษาฯก็ร่วมด้วยช่วยกันอีกแรง
- แต่...บังคะ...นโยบายอยู่บนที่สูง...สูงสุดสอยมากเลยจริงๆ
- หนูเชื่อว่า....วันนึงข้างหน้า...วาทกรรมของประเทศ...อาจจะเป็นจริง
- โดยที่ยังไม่รู้ว่า...มันจะเกิดจริงในอีกกี่เพลากับอนาคตข้างหน้านั้น
- ขอให้เป็นจริงเถอะค่ะ...ขอบคุณบังนะคะ
- ดูแลสุขภาพด้วยนะคะบัง
สวัสดีค่ะน้องปู 
poo
- สมัยก่อนนี้ชีวิตพี่เองก็ถูกกำหนดด้วยค่านิยมทางสังคมเหมือนกันค่ะ
- สมัยเรียนมัธยมฯ ก็ถูกกรอบในสังคมล้อมว่า เรียนในโรงเรียนดังๆ สิ เอ้า... เราก็กระเสือกกระสนจนได้เรียนในโรงเรียนดังๆ เนาะ
- ทันทีทีพี่จบมหาวิทยาลัยมา พี่ก็ตั้งใจจะไปประกอบอาชีพนึงที่ไม่ใช่คุณครูอย่างในปัจจุบันนี้
- ทว่าในสมัยนั้นมีค่านิยมว่าต้องรับราชการเนาะ เป็นเจ้าคนนายคนเนาะ พ่อกับแม่พี่เลยให้(บังคับน่ะแหละ....อิอิอิ..)พี่สอบบรรจุครู วิถีและกระแสแห่งสังคมขณะนั้นเลยทำให้พี่กลายมาเป็นคุณครูอย่างในวันนี้
- แต่มายุคสมัยนี้เด็กๆ เค้าจะสามารถเลือกวิถีทางของเค้าได้อย่างต้องการ ในแบบฉบับของตนเอง ที่ไม่เหมือนใคร และเด็กเหล่านั้นก็ได้แต่งแต้มเติมสีสันให้โลก พี่ยังแอบคิดอิจฉาเด็กเหล่านั้นแทนเด็กๆ ที่พี่เจอเลย
- น้องทราบมั๊ยคะ...ลูกศิษย์พี่นะ น่าสงสารกว่าอีก...ตัวเค้าเรียน ม.3 นะ แต่ดูแนวแล้วคงจะต่อสายสามัญ (ม.4-5-6) ไม่เวิร์คแน่ เราก็แนะแนวเค้าให้เรียนสายอาชีพเนาะตามความถนัดของเค้าเนาะ
- รุ่งปีมา...อ้าวไหงมาเรียน ม.ปลายล่ะลูก แม่ผมแหละครับครู...เค้าให้เรียนที่นี่แหละครับ เค้ากลัวผมไปไกลแล้วเสียคน... เราเลยไม่กล้าพูดใดๆ เลย เดี๋ยวมันจะกลายเป็นครูเข้าไปก้าวก่ายมากไป แต่น้องทราบมั๊ยคะผลที่เค้ามาเรียนแบบเรียนไม่ได้ ไม่ชอบ ไม่สนุกตั้งแต่ในใจเค้าตั้งแต่ต้นแล้ว ผลก็เลยออกมาก็เป็น 0, ร ไปโน่นเลย พี่มองว่ามันกลายเป็นบั่นทอนจิตใจเค้าเลยนะเนี่ย....
- บางรายไม่ถนัดเรียน ม.ปลาย แต่แม่อยากให้เรียนเพื่อเรียนมหาลัย คือยังพบเจอเรื่องเหล่านี้อยู่เลยน่ะค่ะน้อง
- เลยยังมีกรอบและวิถีค่านิยมเก่าๆ อยู่อีกอักโขย่านชนบทน่ะค่ะ
- ขอบคุณค่ะน้องปูที่ร่วมเติมเต็ม
สวัสดีค่ะคุณ 
ชำนาญ เขื่อนแก้ว
- เราจึงพยายามร่วมกันแต่งแต้มสิ่งที่ดีที่สุดและสวยงามที่สุดให้เค้าร่วมกันค่ะ
- โดยที่เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่า "ในสังคมของผู้แต่งแต้มเองก็ล้วนมีความแตกต่างแห่งอารมณ์ จิตใจ และประสบการณ์ โดยไม่อาจวางเงื่อนไขและองค์ประกอบที่เป็นแบบฉบับอันเดียวกันของคุณลักษณะอันพึงประสงค์ที่อยากมีและอยากเห็นในตัวตนของเด็กอันเป็นกรอบเงื่อนไขหลักของสังคมที่เหมือนกันได้"
- "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก" ยังคงเป็นสำนวนที่ชัดเจนเรื่อยมา
- ครูแอนกำลังนั่งมองผ้าผืนขาวผืนนั้น...ผืนที่กำลังถูกระบาย ถูกแต่งแต้มด้วยสีต่างๆ อยู่ค่ะ
- มองด้วยใจที่เป็นกลาง และมุ่งหวังอยากเห็นผืนผ้านั้นออกมาสวยสดงดงามตามที่ควรจะเป็น...เพื่ออนาคตแห่งผืนผ้าขาวบางนั้น
- ขอบคุณนะคะที่ร่วมมาแต่งแต้ม/เติมเต็ม..ให้บันทึกนี้มีความหมายมากยิ่งขึ้น
- ด้วยความขอบคุณมากมาย
- พี่แอน
- ปิดเทอมหรือยัง
- สงสัยไม่ได้สีขาว แค่เทาๆๆ
สวัสดีค่ะพี่นงเยาว์ 
ครู ป.1
- คิดถึงพี่ๆ เช่นกันค่ะ
- พอดีน้องค่อนข้างเป็นนินจา ....อิอิอิ....
- เลยผลุบๆ โผล่ๆ เป็นบางบันทึกน่ะค่ะพี่ขา
- กว่าจะมาถึงชั้นประถมฯ กว่าจะถึงมัธยมฯ ที่หนักกว่าเราๆ ตรงที่...กว่าจะถึงอนุบาล...ก็สายเสียแล้ว
- แต่ที่น้องกำลังมองถึงความเป็นไปและความเปลี่ยนแปลงของผืนผ้าตรงหน้าน้อง....แค่ช่วง ม.ต้น ไปปจนถึง ม.ปลาย
- น้องพบความเปลี่ยนแปลงมากอักโข...หวังให้เป็นไปในทางที่ควรจะเป็น
- เราต่างมุ่งหวังอยากเห็นผืนผ้าที่เรามีโอกาสร่วมวาด ร่วมระบายสีผืนนั้นสวยสดงดงามเฉกเช่นกัน...ใช่มั๊ยคะพี่นงเยาว์
- ว้า...ปิดเเทอมไหนจะมีโอกาสเจอตัวเป็นๆ พี่นงเยาว์เนี่ย...คิดถึงๆๆๆ
- น้องอิฐคงโตตัวใหญ่มากๆ เป็นแน่แท้...ฝากคิดถึงหนุ่มน้อยหน้ามลยลชื่ออิฐด้วยนะคะ
- ขอบคุณค่ะพี่สาว
สวัสดีค่ะ 
นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)
- ภายใต้สองสีนี้สังคมของเราจึงมีทั้งคนดีและดีน้อยไปหน่อยนะคะ
- แต่ครูแอนก็ยังอยากเห็นผืนผ้าที่ครูแอนได้ร่วมวาดและระบายสีนั้นสวยใสและงดงาม โดยมุ่งหวังและฝันอยากให้หนักไปทางสีขาวอยู่ดีล่ะค่ะ
- ครูหยุยพบเจอเรื่องราวเหล่านี้มามากกว่าครูแอนเยอะเลย
- ขอบคุณนะคะสำหรับการร่วมแต่งเติมบันทึกนี้ให้น่าสนใจมากขึ้นอักโข
- ขอบคุณครูหยุยค่ะ....บุญรักษา...นะคะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายกันค่ะ...วันนี้มาพร้อมกับผ้าขาว สะอาด สดใส บริสุทธิ์ ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
-
ยังไม่ได้ปิดเทอมเลยอ่ะ
-
กำลังคิดว่าจะได้ปิด...รึปล่าวเนี่ย
-
แต่ที่แน่ๆ สมาฃชิกชาว เทา-แดง สั่งการมาจากกรุงเทพ "ขอเยือนเมืองสงขลา เหมือนคราที่ศึกษาหน่อยสิ"
-
งานนี้โต้โผใหญ่ คงไม่แคล้ว ครูแอน--เทพา กะ ครูหนุ่ย--แห่ง ญ.ว. 2 เป็นแน่
-
สนใจร่วมแจมมั๊ยคร๊าบ...กล้าชวนเลยนะเนี่ย คิคิคิ
-
เพราะรู้ว่าไม่ว่างชัวร์ ...งั้นชวนได้ 5555
-
มีความสุขกับเด็กๆ และกิจกรรมที่ทำนะครับ
-
อ้อ...อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยครับท่านผู้เฒ่า 555...Thanks
สวัสดีค่ะ คุณ
บุษรา
ผ้าขาวสองผืนนั้น...สะอาด บริสุทธิ์ สดใส จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ร่วมแต่งแต้มสีสดใสให้บันทึกนี้นะคะ
ดูแลตัวเองและคนรอบข้างด้วยเปี่ยมสุขนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องแอน พี่ไม่ได้มาเยี่ยมน้องซะนานมากเลยค่ะ ขอบคุณที่ไม่ถือสาและยังมีน้ำใจไปเยี่ยมพี่อยู่นะคะ
ไม่ว่าเด็กจะเป็นผ้าสีอะไร พี่เห็นด้วยค่ะว่าสิ่งสำคัญกว่านั้นคือ ผู้ที่มีบทบาทในการทำให้ผ้านั้นงดงามและสะอาดเหมาะกับการใช้งานให้ได้
มาเชิญ น้องครูแอนไปเยี่ยมค่าย ครอบครัวสุขสันต์ที่ปากพะยูนครับ
สวัสดีค่ะ ครูแอน
•สบายดีน่ะค่ะ ไม่ได้แวะมาเยี่ยมกันนานแล้ว ห่างหายกันไปบ้างแต่ยังจำได้อยู่ค่ะ
•เด็กแต่ล่ะคนมีความแตกต่างกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้วต่อจากนั้นคนเลี้ยงดูก็เหมือนคนวาดภาพนั่นเอง จะเติมแต่งอะไรก็ได้เช่นนั้น หลานหนูรี 2คน คนเลี้ยง 2คนแตกต่างกันเลยค่ะ
•ขอบคุณบันทึกดีๆค่ะ
สวัสดีครับ ครูน้องแอน
ใกล้ก็เหมือนไกล ...ไกลก็เหมือนไกล
สบายดีนะน้อง
ขายลองกองหมดหรือยัง...ฮ่าๆๆ
คิดดี...คนเรานี้แปลก เลี้ยงดีแต่ไม่รักดีมีเยอะไป
ขอบคุณมาก
สวัสดีค่ะพี่แอน สบายดีไหม มาส่งความคิดถึง สุขส้นต์ปีใหม่นะคะ
เด็กน้อยที่เกาะ มาชวนคุณครูไปผ่อนพัก เทศกาลแห่งความสุขค่ะ :)
- http://khajit.multiply.com/video/item/3/Jiitapanya.mp3
- เปิดได้ไหมเนี่ย ไฟล์มันใหญ่มาก
ผมชอบคำเปรียบเปรยว่า เด็กๆ คือรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของโลกใบนี้....
(สุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลัง อีกสักวัน นะครับ)
ขอบพระคุณครับ...
คำเปรียบเทียบคมคายน่าคิดทีเดียวครับ
สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณนะคะ
- ไฟล์ใหญ่มากจริงๆ
- เอาไปใช้ได้อยู่ล่ะค่ะ
- ขอบคุณจริงๆ เงียบไปนะ...ไม่สบายรึปล่าวครับผม
- สวัสดีค่ะอาจารย์แผ่นดิน
- ขอบคุณที่ติดตามกันเสมอมาแม้ว่าเจ้าของบ้านจะไม่ค่อยได้อยู่บ้านมากมาย
- ด้วยภารกิจติดเรื่องงานน่ะค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณนะคะสำหรับการเข้ามาร่วมแลกเปลี่ยนแง่มุมความคิด
- ขอบคุณค่ะ...บุญรักษานะคะ
สวัสดีน้องครู แอน ฝนตกม้ายที่บ้าน พัทลุงโดนหนัก แปดอำเภอ ปากพะยูน ก็โดนด้วย "น้ำท่วมหยามแล้ง"
สวัสดีค่ะบังวอญ่า 
- กำลังจะเข้ามาถามไถ่บังพอดี
- ข่าวว่า...พัทลุงน้ำท่วมหนัก
- ขนของทันไม๊คะบัง
- เสียหายหนักมั๊ยคะ
- เอาใจช่วยนะคะ
- อดทน...นะคะ...กับภาวการณ์ทางธรรมชาติที่คาดไม่ถึงเช่นนี้
- หยามแล้ง...ไม่เคยมีน้ำท่วม
- มันเกิดอะไรเช่นฉะนี้หนอ
- ยังไง.....ครูแอนก็ส่งกำลังใจมาให้บังกับครอบครัวและคนเมืองลุงที่โดนอ่วมขณะนี้ด้วยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ